340 matches
-
examenele. —Mecanică? —Filozofie. — Deci, prin faptul că ești șoferul meu, ești și propriul meu cal Înaripat? Claxonează ca o aprobare voioasă a celor spuse de mine. Știai că pentru șoferi ești scutit de la plata impozitului, dar pentru Îngrijirea copiilor nu? Claxonează din nou și sperie un grup de costume de pe trotuar; se Împrăștie ca porumbeii. E o lume nebună. Nu, e o lume nebună a bărbaților. Ai să-mi dai rest? Pe când mă Îndepărtez de taxi, mă gândesc cât de mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
pauză dintre două piese de la discotecă, am auzit un strigăt de femeie, mai mult un icnet epuizat. MÎinile ei Întinse deasupra capului bărbatului sfîșiau țesătura plafonului. La șase metri de mine avea loc un viol. Am aprins farurile și am claxonat lung de trei ori. Am pășit pe prundiș și portiera Porsche-ului s-a deschis cu putere, lovind vehiculul de alături. Violatorul aspirant a sărit din mașină, cît pe ce să-i rămînă partea din spate a smochingului În mîinile victimei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
centura de siguranță cu mîna Înmănușată, de parcă voia să-i reamintească uriașei mașini cine-i era stăpînul de drept. La volan era maghrebianul cel oacheș, iar În spatele lui, pe strapontină, ședeau cei doi tineri germani. Mașina opri În dreptul treptelor, Mahoud claxonă, iar cîteva clipe mai tîrziu David Hennessy și surorile Keswick ieșiră din restaurantul thailandez; porniră Împreună În direcția clubului, cu o mulțime de pliante imobiliare făcute sul sub braț. În piața centrală a Residenciei Costasol se Închega o echipă veritabilă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
dintre zidurile sale. Însă afecțiunea lui pentru locuitori era lipsită de falsitate. Am plecat Împreună de la clubul sportiv, el pe bancheta din spate, iar cînd am trecut cu Citroënul pe lîngă Marina Players, s-a Întins printre scaune și a claxonat. Și-a fluturat șapca de baseball către Lejeune și colegii săi tîmplari de pe acoperiș și-a fluierat la cîrdul de neveste care băteau pînza În cuie. CÎnd Începeți să vindeți bilete? le-a strigat vesel. Hai să facem și-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
și mă sărută pe obraz.) Distracție plăcută la meciul de tenis. Poate-ar trebui să-ți legi mîinile la spate - numai așa s-ar putea să pierzi... Am ieșit pe balcon și-am privit-o cum se Îndepărta cu mașina, claxonînd turiștii care se Îngrămădeau În piață, parcă exprimîndu-și astfel refuzul de a recunoaște veselia generală. Abia așteptam să dansez cu ea În seara aceea. După cum spusese, petrecerea era o ceremonie de transfer, cu toate că, În multe privințe, preluasem deja conducerea activităților
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
cea mai lentă. Dar BMW-ul stătea lipit de el, agățat de coada lui. Kishon apăsă pe claxon, cerându-i șoferului să mărească distanța. Dar efectul fu invers. Simți cum BMW-ul îi atinge bara de protecție din spate. Kishon claxonă din nou. Încetinește. Acum BMW-ul îl izbi din plin. Se uită în oglindă, apoi în față. Nu avea nici o alternativă. Dacă voia să scape de acest psihopat, trebuia să iasă de pe autostradă și să facă dreapta la următoarea. Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
ceva? Avea vreo lumină defectă? Se hotărî să oprească. Dar nu exista nici un refugiu, ci doar rocile gri, prăbușite la marginea drumului, înainte de prăpastia abruptă a Alpilor. Cu toate acestea încetini, dar BMW-ul nu păru să recepționeze mesajul. Kishon claxonă lung și susținut. BMW-ul acceleră și îl izbi în spate, propulsând în față gâtul lui Kishon. Pentru o clipă pierdu controlul volanului și auzi astfel cauciucurile mașinii lui scârțâind pe pietrișul de la marginea drumului. Când reveni pe carosabil, fu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
și văzuseră că acesta primise ultimul telefon dat de Guttman. Iar acum și el fusese eliminat. Asta nu putea să însemne decât un singur lucru: erau urmăriți și toate conversațiile le erau ascultate. Asta era. Nu exista altă explicație. Uri claxona la mașinile din față, în încercarea disperată de a trage pe dreapta. Doar dacă. Unde zicea Uri că a făcut armata? La serviciile de informații. Era singurul care știa tot ce știa ea. Nu pomenise nimănui numele lui Kishon și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
în ușă. — Trebuie să plec, va spune. E târziu. Acuși ies zorii. E foarte târziu... Pentru mine. Îmi va întinde mâna. I-o voi lua, strângând-o. — Chiar pleci? — A venit soțul. Mă așteaptă. N-a mai urcat. M-a claxonat de jos. N-am ce face. Mergem mâine la o înmormântare. O prietenă din copilărie. Îmi voi lipi buzele de mâna ei. Mă va lăsa să i-o sărut îndelung, apoi, ridicându-mi cu un deget fruntea, va zâmbi. — O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
spre adevărata lor patrie, aceea care are mereu brațele deschise pentru a-i primi pe aceia pe care-i poate îmbrățișa mai ușor. Caravane de automobile și autobuze, de furgonete și camioane de mutări, având arborate drapele ale partidelor și claxonând în ritm, pe de de, pe de ce, n-ar întârzia să urmeze exemplul guvernului, pe drumul spre posturile militare de la frontieră, cu băieții și fetele așezate cu fundul în afara ferestrelor, strigând la pietonii insurecției, Asigurați-vă spatele, trădători mizerabili, Așteptați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
în spate ranițele, ploștile, gerba și armele. Nu păru să simtă greutatea și, când se îndepărtă, o făcu fără să-i pese de căldură, cu pași siguri, repezi și hotărâți. Era deja la peste o sută de metri când Razman claxonă îndelung, obligându-l să se întoarcă: — Noroc! îi strigă. Celălalt făcu un gest cu mâna, se întoarse și își văzu de drum. „Palmierilor le place să stea cu capul în foc și picioarele în apă“, glăsuia o veche zicală, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
am eliberat pe Abdul-el-Kebir și am ucis optsprezece soldați, o să-l omor pe președinte dacă nu-mi dă înapoi familia. Să ții minte! Poimâine! Se răsuci pe călcâie și își deschise drum printre autobuzele și camioanele care se opriseră și claxonau insistent, pentru că omul însărcinat să dirijeze circulația părea că se transformase într-o statuie de sare ce privea cu ochi de vită moartă locul pe unde beduinul cel înalt dispăruse, înghițit de mulțime. în următoarele zece minute, polițistul se strădui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
auzi iarăși. Era un lucru extraordinar că putea trece neauzit În cafenea. Cât va dura, se Întrebă el, până când ea va deschide fereastra? Atunci o vor auzi. Plecă de la masă și În stradă auzi țipetele mai limpede, dar taximetrele treceau claxonând, câțiva portari de hotel se bălăbăneau pe pavajul lunecos, cărând bagaje, și nimeni nu se opri, nimeni nu auzi. Ceva lovi pavajul cu un clinchet metalic și Josef privi În jos. Era o monedă de aramă. Curios lucru, se gândi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
nici o casă În apropiere, apărură deja doi sau trei săteni care ofereau spre vânzare apă minerală și dulciuri pe bețigașe. Drumul mergea paralel cu calea ferată, cele două fiind separate doar de o creastă de zăpadă troienită. Șoferul unei camionete claxonă și strigă de mai multe ori: „Cursă rapidă până la Belgrad! O sută douăzeci de dinari! Cursă rapidă până la Belgrad!“. Era un preț exorbitant și singurul care-i dădu atenție a fost un negustor corpolent. La marginea drumului Începu o târguială
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
Eckman le Încâlcise cu atâta ingeniozitate. Mai avea de făcut și vizite. La trei și jumătate, cum trecea cu mașina pe lângă hipodrom, Îl zări pe domnul Savory făcând fotografii În mijlocul unui grup de copii. Acționă rapid. De trei ori Îl claxonă din taximetru, strângând para de cauciuc, și de fiecare dată copiii izbucniră În râs. Era șase și jumătate când Myatt se Întoarse la hotel. — Kalebgian, domnișoara Pardoe se află undeva pe aproape? Domnul Kalebgian știa tot ce se Întâmpla În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
O să-și ia carnetul la sfîntul Așteaptă, analfabetul. Dinu privea zilnic mașina vecinului și chiar plănuia s-o vîndă pe a lui și să-și cumpere altceva. Într-o zi, Dinu era să facă infarct. Romeo mergea la volan și claxona ostentativ. Dar n-are carnet, țipă la nevastă-sa. Ba are. L-a cumpărat... Dinu era să se înădușe și a căzut într-un soi de letargie prelungită. Cînd și-a revenit, a găsit soluția la problema lui. Nevastă, îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
fugă atunci este urmărit de bădăran, cu sapa în poziție de atac. Zilele trecute, un tînăr șofer de taxi a luat două pasagere și a întors în dreptul porții bădăranului. Acesta chiar atunci venea cu mașina spre acasă. A început să claxoneze demențial și a blocat strada cu bolidul său. Tînărul șofer s-a speriat rău, a tras cît mai spre trotuar și a oprit. Bădăranul a venit spre geamul deschis al taximetristului și, adunînd saliva de care dispunea, l-a scuipat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
strălucitor grație proaspetei ceruiri, Fauvé a tras adânc aer și benzină prin supapele de admisie și a turat jucăuș motorul. Degeaba: grațioasa apariție nu i-a acordat nici măcar un clipit din semnalizatoare. Îndrăzneala lui a mers atunci mai departe: a claxonat scurt, coborându-și ușor geamul din stânga față. Alfina s-a făcut din nou că plouă, fluturându-și absentă ștergătoarele peste parbriz. Mânios, el a pornit girofarul și a tușit scurt din sirenă, iar acest ritual masculin de etalare a puterii
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
unui țarc, convins fiind că nu mai avea scăpare, Îi simțea deja aroma pătrunzându-i prin filtrul de polen, Însă ea a zbughit-o dintr-un grajd alăturat și aproape că i-a atins portiera când a trecut pe lângă el claxonând vesel. Apoi, când Fauvé abandonase aproape orice speranță de-a o regăsi și mergea blestemând la turație joasă În căutarea urmelor pierdute, Alfina i-a ieșit brusc În față, la o cotitură. În acel decor În care ziua Își dădea
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
se nășteau și ele, răsărind ca niște globuri luminoase În jur, spărgându-se În focuri de artificii imediat ce treceam. În față erau Întinderi nesfârșite, pline cu Întuneric, ca și cum sute și mii de ani-lumină ți-ai fi ținut ochii Închiși, degeaba claxona tata și aprindea faza lungă, Încercând să distingă ceva În față, pentru că În bezna aceea nu era nimic de care ar fi putut să se ciocnească. La un moment dat, am tras pe dreapta să dormim. Când am deschis ochii
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
destinație: o intersecție aglomerată din Vlaicu, adică În celălalt capăt al orașului, promițând fiecare șoferului o sută de mii În plus dacă ajunge acolo În mai puțin de zece minute. S-au luat la Întrecere, era amuzant să-i vezi claxonându-se unii pe alții, Înjurând. Erau tare porniți, aveau ceva de dovedit. Noi Însă trebuia să urmărim cursa cu un aer nepăsător (superior, dacă ne ieșea), să stăm tolăniți pe banchetă și să vorbim la telefon, să mimăm de fapt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
atît de obosite că ne-am culcat imediat ce-am ajuns la hotel. Numai că n-am prea dormit, cred că n-am văzut În viața mea un oraș mai zgomotos, iar taxiurile au trecut toată noaptea pe sub fereastra noastră claxonînd Întruna de-ți venea să-ți iei cîmpii. CÎteva fete au crezut c-au rămas fără bagaje, căci nu ajunseseră la hotel cînd am sosit noi și era cît pe-aci să le vină rău. Au ajuns abia În ziua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
1937. Cerul e acoperit de o pâclă care seamănă cu fânul jilav. Copiii de pe Delături, care nu s-au dus cu vitele pe Calea Secii, au ieșit în uliță și se zgâiesc la mașina care așteaptă la poarta noastră. Șoferul claxonează. Trebuie să mă grăbesc. "Unchiul George", mătușa Terica și verișoara Norița așteaptă să vină mașina cu mine. Mă mai uit o dată la grămada de nisip din curte, la bătrânul măr, după aceea ies pe portiță. Mama plânge undeva în casă
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
a călcat un biciclist, tînăra violată și omorîtă a fost găsită de-o fetiță cu caprele. În timp ce pe sub balconul meu trece un mort, mă Însuflețesc Întotdeauna cînd Îl văd cum trece, Îmi strig soția, să-l vadă și ea, automobilele claxonează, abia așteaptă un prilej de bucurie să arate că au claxon, la ferestre apar oameni fini, În maieuri, cu binocluri de infanterie, eu n-am binoclu și-ncerc să deslușesc cu mîna streașină la ochi chipul cu ochii-nchiși din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
fiindcă s-a dus cu ticălosul ăla bătrîn. Femeile. Nu pot. Carole Shirley Nu pot Shirley, găsește pe cineva puternic. Slujba asta, viața asta, m-au secat de vlagă. N-am nevoie acum să remorchez o invalidă. Un ticălos mă claxonează pe centură și mă gîndesc să mă iau după el dar nu mă simt În stare. Ne-a scăzut capacitatea de a face față. 00mănîncă000000mănîncă00000mănîncă00 Halesc la greu dinnu abuza de cocaină Bruce o voce greu de descifrat Îmi spune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2029_a_3354]