1,263 matches
-
de impact au fost folosite pentru a obține o vârstă de 65.04 ± 1.10 de milioane de ani. Analiza cu argon a dat o vârstă de 65.17 ± 0.64 milioane ani. Aceste vârste sunt similare cu cea a Craterului Chicxulub. Un studiu din august 2010 a unor piroane antice de ferigă sugerează că impactul Boltysh probabil a avut loc cu mai multe mii de ani înainte de Chicxulub. Deși vârstele derivate pentru Chicxulub și Boltysh sunt aceleași pentru erorile în cadrul
Craterul Boltîș () [Corola-website/Science/322895_a_324224]
-
Deși vârstele derivate pentru Chicxulub și Boltysh sunt aceleași pentru erorile în cadrul lor statistic, aceasta nu înseamnă neapărat că s-au format, în exact același timp. La rata estimată a impactului pe Pământ, nu ar fi extrem de neobișnuit pentru un crater de dimensiunile lui Boltysh să se formeze la o jumătate de milion de ani de Chicxulub. Datarea acestor cratere de impact nu este încă suficient de precisă pentru a stabili dacă impactele au avut loc la mii de ani sau
Craterul Boltîș () [Corola-website/Science/322895_a_324224]
-
s-au format, în exact același timp. La rata estimată a impactului pe Pământ, nu ar fi extrem de neobișnuit pentru un crater de dimensiunile lui Boltysh să se formeze la o jumătate de milion de ani de Chicxulub. Datarea acestor cratere de impact nu este încă suficient de precisă pentru a stabili dacă impactele au avut loc la mii de ani sau au fost aproape simultane, cum ar fi impactul fragmentelor cometei Shoemaker-Levy 9 cu Jupiter în 1994. Descoperirea craterului neconfirmat
Craterul Boltîș () [Corola-website/Science/322895_a_324224]
-
acestor cratere de impact nu este încă suficient de precisă pentru a stabili dacă impactele au avut loc la mii de ani sau au fost aproape simultane, cum ar fi impactul fragmentelor cometei Shoemaker-Levy 9 cu Jupiter în 1994. Descoperirea craterului neconfirmat Silverpit și raportul timpuriu al vârstei sale la 65-60 milioane de ani a dat inițial mai mare pondere la ipoteza că Pământul a fost lovit de mai multe ori în acest moment, cu toate acestea, estimarea de vârstă a
Craterul Boltîș () [Corola-website/Science/322895_a_324224]
-
la 65-60 milioane de ani a dat inițial mai mare pondere la ipoteza că Pământul a fost lovit de mai multe ori în acest moment, cu toate acestea, estimarea de vârstă a fost extinsă la 74-45 milioane de ani. Controversatul crater Shiva este revendicat de a fi format în jurul aceluiași timp, însă statutul acestuia ca un crater de impact este contestat.
Craterul Boltîș () [Corola-website/Science/322895_a_324224]
-
fost lovit de mai multe ori în acest moment, cu toate acestea, estimarea de vârstă a fost extinsă la 74-45 milioane de ani. Controversatul crater Shiva este revendicat de a fi format în jurul aceluiași timp, însă statutul acestuia ca un crater de impact este contestat.
Craterul Boltîș () [Corola-website/Science/322895_a_324224]
-
Truman și geologul David A. Johnston) și mii de animale au fost omorâte. Sute de mile pătrate au fost pustiite, cauzând daune de peste un million de dolari americani($2,74 mil.) și muntele St. Helens a fost lăsat cu un crater în partea lui nordică. În timpul erupției, vârful vulcanului a fost stăpânit de Burlington Northern Railroad, dar după aceea a trecut la Statele Unite Serviciul Pădurii. Teritoriul a fost târziu conervat, așa cum a fost, în muntele St. Helens Monumentul Vulcanic Național. Muntele
Erupția vulcanului Saint Helens din anul 1980 () [Corola-website/Science/322194_a_323523]
-
următoarele 2 zile, inclusiv un cutremur ce a fost înregistrat cu 5.1 grade pe scara Richter.Un total de 173 de zguduiri de magnitudine 2,6 grade au fost inregisitrate de-a lungul celor două zile. Al doilea, un crater și o flacără albastră au fost observate pe 29 martie. Flacăra a fost vizibilă din ambele cratere emise, și probabil , a fost creata de gaze de ardere. Electricitatea statică generată din norii de cenușă au trimis fulgere care au ajuns
Erupția vulcanului Saint Helens din anul 1980 () [Corola-website/Science/322194_a_323523]
-
Un total de 173 de zguduiri de magnitudine 2,6 grade au fost inregisitrate de-a lungul celor două zile. Al doilea, un crater și o flacără albastră au fost observate pe 29 martie. Flacăra a fost vizibilă din ambele cratere emise, și probabil , a fost creata de gaze de ardere. Electricitatea statică generată din norii de cenușă au trimis fulgere care au ajuns până la două mile(3 km) lungime. 93 de izbucniri separate au fost raportate pe martie , și tot
Erupția vulcanului Saint Helens din anul 1980 () [Corola-website/Science/322194_a_323523]
-
de piroclastic, și cel puțin una a avut loc cu un an mai târziu, pe 16 mai 1981. Pentru că fluxul de avalanșă încă avansa, o mare coloană de cenușă a crescut la o înălțime de 19 km mai sus de crater extinsă în mai puțin de 10 min și tephra a fost răspândită în stratosferă timp de 12 ore. În apropierea vulcanului, particule rotunde de cenușă în atmosferă au fost generate de fulger, care, la rândul său, a provocat mai multe
Erupția vulcanului Saint Helens din anul 1980 () [Corola-website/Science/322194_a_323523]
-
ciupercă, norii de cenușă s-au prăbușit, și au căzut înapoi pe pământ. Aceste precipitații radioactive, amestecate cu magmă, noroi și abut au trimis fluxuri suplimentare accelesand în jos flancurile St. Helens.Mai târziu, fluxurile lente venite direct de la noul crater de nord cu care se confruntă, au constatat o strălucitoare piatră ponce și o cenușă foarte fierbinte. Unele dintre aceste fluxuri cald acoperite de gheață sau apă, care ixbucneau la abur, creau cratere până la 20 m în diametru și cenușă
Erupția vulcanului Saint Helens din anul 1980 () [Corola-website/Science/322194_a_323523]
-
târziu, fluxurile lente venite direct de la noul crater de nord cu care se confruntă, au constatat o strălucitoare piatră ponce și o cenușă foarte fierbinte. Unele dintre aceste fluxuri cald acoperite de gheață sau apă, care ixbucneau la abur, creau cratere până la 20 m în diametru și cenușă trimitea la fel de mult că 1980 m în aer. Vântul puternic de mare altitudine a efectuat o mare parte din acest material nord-estic din vulcan la o viteză medie de aproximativ 100 km pe
Erupția vulcanului Saint Helens din anul 1980 () [Corola-website/Science/322194_a_323523]
-
proaspătă sub formă de cenușă, piatra ponce și bombe vulcanice, în timp ce restul a fost fragmentată în roci mai mari. îndepărtarea părții de nord a muntelui (13% din volumul conului) a redus "înălțimea de aproximativ 400 m și a lăsat un crater de 2-3 km lățime și 640 m adâncime cu capătul de nord fiind cu o uriașă spărtură. Mai mult de 14,6 km³ de lemn a fost deteriorat sau distrus, în principal prin explozie. Cel puțin 25% din lemn distrus
Erupția vulcanului Saint Helens din anul 1980 () [Corola-website/Science/322194_a_323523]
-
puternică a trimis cenușa de aproximativ 1 km spre cer. Acest eveniment cauzat de zona Portland, anterior crutată de direcția vântului, urmează să fie acoperită cu un strat subțire de cenușă în mijlocul festivalului anual Rose. Un dacit scurs pe suprafața craterului, a crescut la o înălțime de 60 m și o lățime de 370 m, într-o săptămână. Pe 22 iulie, o serie de explozii mairi a rupt liniștea mai mult de o lună. Episoadele eruptive din iulie au fost urmate
Erupția vulcanului Saint Helens din anul 1980 () [Corola-website/Science/322194_a_323523]
-
lunii august, iar pe 7 august, la 16:26, un nor de cenușă s-a extins încet spre cer 13 km. Fluxurile mici de piroclastic au fost trimise prin nord și o revărsare mai slabă de cenușă a crescut de la crater. Acest lucru a continuat păna la 22:32 când o a doua explozie mare a trimis cenușă în aer. A doua cupolă dacită a umplut această aerisire câteva zile mai târziu. Două luni de repaus s-au încheiat printr-o
Erupția vulcanului Saint Helens din anul 1980 () [Corola-website/Science/322194_a_323523]
-
30 de minute după explozia finală de pe 18 octombrie și în termen de câteva zile, aceasta a fost de aproximativ 270 m lățime și 40 m înălțime. În ciuda creșterii cupolei de lâmgă acesta, s-a format un ghețar nou în interiorul craterului. Toate erupțiile de după 1980 au fost evenimente liniștite de construire a domului, incepând cu 27 decembrie 1980 pâna la 3 ianuarie 1981. In 1987, a treia cupola a crescut cu mai mult de 900 m lățime și 240 m înălțime
Erupția vulcanului Saint Helens din anul 1980 () [Corola-website/Science/322194_a_323523]
-
echipele pe un singur SpaceX Falcon 9 care va utiliza apoi Astrobotic Griffin lander pentru a ajunge pe suprafața lunii. După ce vor aseleniza, toate echipele vor concura unele împotriva celorlalte pentru a atinge obiectivele și a câștiga premiul GLXP. Câteva cratere mai importante din regiunea polara de nord (între 60° latitudine nordică și polul nord): Avogadro, Bel'kovich, Brianchon, Emden, Gamow, Goldschmidt, Hermite, J. Herschel, Meton, Nansen, Pascal, Petermann, Philolaus, Plaskett, Pythagoras, Rozhdestvenskiy, Schwarzschild, Seares, Sommerfeld, Stebbins, Sylvester, Thales, Van't
Polul Nord al Lunii () [Corola-website/Science/336872_a_338201]
-
1770. József Hankó (1844) menționează și el ocna. Ocna nu era prăbușită în anul 1867, dată la care F.Posepny a scris articolul despre salinele de la Turda. Balázs Orbán o descrie în anul 1889 ca fiind surpată, având forma unui crater. Balázs Orbán mai face în 1889 următoarele precizări: „La baza dealului Alasmal se găsește un crater lat de 100 pași (cca 30 m). Terenul aici alunecă mereu, fiind foarte instabil. În acest loc a fost până nu demult o mină
Lacurile Durgău () [Corola-website/Science/307301_a_308630]
-
la care F.Posepny a scris articolul despre salinele de la Turda. Balázs Orbán o descrie în anul 1889 ca fiind surpată, având forma unui crater. Balázs Orbán mai face în 1889 următoarele precizări: „La baza dealului Alasmal se găsește un crater lat de 100 pași (cca 30 m). Terenul aici alunecă mereu, fiind foarte instabil. În acest loc a fost până nu demult o mină mare de sare numită Carolina. Partea minei Carolina dinspre nord-vest a fost prea aproape, respectiv a
Lacurile Durgău () [Corola-website/Science/307301_a_308630]
-
și de atunci se surpă mereu, pământul scurgându-se în mina care avea o adâncime maximă de 94 stânjeni (cca 178 m). Straturile de pământ se surpă mereu în caverna minei, și în acest mod crește și se lărgește permanent craterul.” În partea de jos a craterului, la gura puțului fostei mine Carolina, în pâlnia crenelată de la marginea apei, se mai vedeau rămășițe ale unei galerii căptușite cu lemn, precum și unele grinzi de lemn și părți ale fostelor scări. Surparea ocnei
Lacurile Durgău () [Corola-website/Science/307301_a_308630]
-
pământul scurgându-se în mina care avea o adâncime maximă de 94 stânjeni (cca 178 m). Straturile de pământ se surpă mereu în caverna minei, și în acest mod crește și se lărgește permanent craterul.” În partea de jos a craterului, la gura puțului fostei mine Carolina, în pâlnia crenelată de la marginea apei, se mai vedeau rămășițe ale unei galerii căptușite cu lemn, precum și unele grinzi de lemn și părți ale fostelor scări. Surparea ocnei s-a produs cândva între anii
Lacurile Durgău () [Corola-website/Science/307301_a_308630]
-
pâlnia crenelată de la marginea apei, se mai vedeau rămășițe ale unei galerii căptușite cu lemn, precum și unele grinzi de lemn și părți ale fostelor scări. Surparea ocnei s-a produs cândva între anii 1867 și 1889. Tot sub forma unui crater, umplut numai parțial cu apă, este descrisă și de către Jenö Viski în anul 1911. Pe pereții craterului se vedeau în 1911 aflorimente de sare. Formarea lacului propriu-zis a avut loc între 1911-1937. Lacul 2 („Lacul Durgău”), lac sărat format prin
Lacurile Durgău () [Corola-website/Science/307301_a_308630]
-
grinzi de lemn și părți ale fostelor scări. Surparea ocnei s-a produs cândva între anii 1867 și 1889. Tot sub forma unui crater, umplut numai parțial cu apă, este descrisă și de către Jenö Viski în anul 1911. Pe pereții craterului se vedeau în 1911 aflorimente de sare. Formarea lacului propriu-zis a avut loc între 1911-1937. Lacul 2 („Lacul Durgău”), lac sărat format prin prăbușirea ocnei „Nagydörgö” („Durgăul Mare”). Adâncimi: 6 m (Jenö Viski, 1911), 5,25 m (I.A.Maxim
Lacurile Durgău () [Corola-website/Science/307301_a_308630]
-
Kleine Grube"). În anul 1937 avea formă de pișcot, cu o gâtuire mijlocie. Denotă că era format din 2 bazine. Forma aceasta de bazin dublu a luat naștere în ziua de 22 septembrie 1926, când s-a format un nou crater în partea de vest a primului bazin. Apele primului bazin s-au scurs în noul bazin, primul rămânând aproape fără apă. Bazinul nou s-a produs prin prăbușirea unei alte vechi ocne, situată în vecinătatea ocnei prăbușite din est. Noul
Lacurile Durgău () [Corola-website/Science/307301_a_308630]
-
Tasos emite un simt al spațiului, care îngăduie etajarea personajelor și efortului de a reprezenta suferință prin gest sau privire. Pictorii s-au bucurat de corelația între fondul negru și figurile roșii și între reprezentare și cadrul sau. Pe un crater sub formă de clopot al pictorului Pan, figureaa de o parte Dionisos și o menadă și de cealaltă un komos. Pe cupa pictorului Penthesileei, unde Ahile ucide o regina amazoanelor, figurile roșii ocupă tot spațiul, care nici măcar nu ajunge pentru
Grecia clasică () [Corola-website/Science/320929_a_322258]