433 matches
-
spațiul acordat (...) personajelor cu care ele întrețin cele mai strânse relații, în primul rând." Consider ca o foarte inspirată soluție această ,revărsare" de destine romanești nețărmurite în altele mai restrânse! De unde situația că: ,prezenți în multe din căsuțele Dicționarului, protagoniștii dostoievskieni vor putea fi văzuți întorcându-se cu fața când spre unul, când spre altul din personajele de care sunt legați." Valeriu Cristea va fi căutat îndelung înainte de a-și construi complexul său edificiu, destinat să îmbine rigoarea științifică a genului
Florina Ilis Am îndemnat-o pe Doamna T. să scrie... by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/10789_a_12114]
-
să înțeleagă repede și bine ce e cu acel personaj, ce loc ocupă el în narațiune, ce rol îi revine în intriga romanului, ce funcție îndeplinește în raport cu alte personaje etc." Întreg acest demers ține seama de poetica polifonică a romanului dostoievskian, pusă în lumină de Mihail Bahtin în Problemele poeticii lui Dostoievski, 1963 (ediția întâi, 1929). Dostoievski: ,spre deosebire de Turgheniev sau Tolstoi lucrează - după cum a arătat Bahtin - nu cu un timp biografic, ci cu un timp al crizei". Această preocupare l-a
Florina Ilis Am îndemnat-o pe Doamna T. să scrie... by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/10789_a_12114]
-
respectivul personaj, înzestrându-l cu ceea ce el nu posedă la Dostoievski (...): cu o biografie Ťnormalăť, logică (deci cronologică), pe cât posibil riguroasă și clară." E angoasantă cantitatea de dificultăți pe care criticul român și le descoperea în plus, înaintând în universul dostoievskian! De fiecare dată, el pare a-și lansa o nouă provocare, extinzându-i exigențele la tot câmpul cercetării. În ordine alfabetică, printre primele ,căsuțe" de personaje, a treia îl cuprinde pe Afanasie Pavlovici, un ,mărunt" din Frații Karamazov. Ordonând datele
Florina Ilis Am îndemnat-o pe Doamna T. să scrie... by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/10789_a_12114]
-
Karamazov, Grușenka - adică Agrafena Alexandrovna Svetlova). E un minunat eseu de zece pagini în ediția din 1983, dar de peste douăzeci când va fi tipărit ca lumea! Sonia Marmeladova, din Crimă și pedeapsă, și Nastasia Filipovna sunt cele mai celebre eroine dostoievskiene. Valeriu Cristea face, încă din primele rânduri, o remarcă importantă: dacă Sonia ,se definește în raport cu divinitatea, Nastasia Filipovna e determinată de relația sa cu destinul". În Idiotul, ea apare abia în capitolul VIII, dar despre ea se vorbește încă de la
Florina Ilis Am îndemnat-o pe Doamna T. să scrie... by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/10789_a_12114]
-
Univers cuprinzător să ia naștere și să se desfășoare pe o diversitate de planuri: social, moral, psihologic, politic, filosofic - în sensul unei modernități a problematicii (seducția puterii, relația maestru-ucenic, mereu reluată în cele mai diverse situații, alienarea, destinul, vinovăția, demonismul dostoievskian al individului). Cele patru volume de memorii se organizează în jurul unor etape biografice: criza din anii de formație, tinerețea bucureșteană (1952-1969) și debutul literar - în primul volum; cariera (definită ca "un exercițiu social ce ascunde sau exprimă o vocație", p.
Nicolae Breban ca personaj by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/9183_a_10508]
-
mai pregnant psihologic decât cel așa - zicând negativ, Damian. De obicei, lucrurile stau pe dos chiar și la cei mai mari. Are diavolul șarmul lui, ce să-i faci! Faptul că grația (da, grația!) lui Octavian, angelismul lui, „idioțenia” lui dostoievskiană, capacitatea de a se abstrage dintr-o realitate cumplită, de a-și cruța sufletul, făcându-l la nevoie să iasă din trup, biruiește răul lui Damian, mi se pare demn de relevat, ca o raritate. Nicolae MANOLESCU (dintr-o scrisoare
Punct și de la capăt by Gabriel Chifu () [Corola-journal/Journalistic/2732_a_4057]
-
secol XIX; un "hermafrodit moral, suspendat între diferite posibilități și, în concluzie, negativ, steril"; scriitor la care teamă de a se compromite este însoțită de o "violență nevoie de a se compromite", atitudine unde, la fel ca în confesiunile eroilor dostoievskieni, se reflectă "plăcerea sadica de a simți orgoliul propriei umiliri, de a violă pudoarea scandalizata a celorlalți". Preocuparea pentru stil, pentru "cuvîntul frumos", este evidentă și în jurnal, prea puțin estompata în versiunea românească, deși la unii dintre cei patru
Cui i-e frică de un autor datat? by Mircea Lăzăroniu () [Corola-journal/Journalistic/7509_a_8834]
-
sunt cele câteva amintiri care i-au marcat viața enunțate într-o rapidă succesiune, pe care dorește să le lase fiului său. Iată o singură întîmplare banală din copilărie, dospită în inimă, care, povestită de filosoful de azi, dobândește greutate dostoievskiană: "Nu am mai mult de 4 ani. Am rămas singur acasă cu sora mea care merge deja la școală. E seară. Mama și tata au plecat la teatru. Sora mea se duce în cămară și se întoarce în cameră ținând
Rațiunile inimii by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/7787_a_9112]
-
de interpretare viabile, scriind cu sensibilitate și pătrundere despre un autor ce pare mereu să-ți scape printre degete, refuzând definiții limpezi și clasificări definitive. Am constatat cu acest prilej că într-o literatura în care avem de toate: și dostoievskieni, si gidieni, si faulknerieni, si hemingway-eni, si joyce-ieni, ba chiar și bukowskieni, lipsesc cu desăvârșire salingerienii. Evident că m-ar fi interesat și punctul lor de vedere. Aș fi vrut să văd o confruntare între ei și acest potențial model
Singurătatea Capricornului by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/6542_a_7867]
-
Adevărul trebuie smuls interpretărilor ce-l falsifică și restituit faptelor care l-au circumscris. Astfel că mincinosul Nicolae, deși rămâne în viață, nu se salvează; Tică, murind de mâna lui, da. Un mare roman, în ordine etică și estetică, Demonii dostoievskieni în versiune autohtonă - scriși într-o sincronie halucinantă cu intrarea lui D.R. Popescu în Comitetul Central al Partidului Comunist Român...
Oameni de piatră (II) by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/9704_a_11029]
-
exagerare să vedem în multe din aceste figuri — ca și în semenii lor din comunismul internațional — variante aduse la zi ale lui Stavroghin, cel care aderase la o „societate secretă de indivizi cu înclinații de bestialitate” („senzuală”, în cazul eroului dostoievskian, a „puterii”, la corifeii bolșevismului.) Paralela nu se oprește aici. Comunismul a avut un prestigiu straniu, o capacitate de seducție ce transcende obișnuitul. Fascinația de tip romantic și mortuar, iraționalismul aderării la o sectă, de sinucigași și ucigași în același
Demonii (II) by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/12996_a_14321]
-
mie și una de nopți). |n aceeași idee a Domesticului interior, a intimității, sunt apoi trecute în revistă spațiul rememorării (Ion Ghica - Scrisori către Vasile Alecsandri), paradisul lecturii (G. Ibrăileanu), spațiul fecundității artistice (Balzac), al meditației filosofice (Descartes), al subteranei dostoievskiene. Urmărind cu atenție jocul nuanțelor, tonalitatea psihologică și corespondentul ei estetic, Valeriu Cristea constată că spațiul intim se și dezintimizează, ca în lirica lui Goga (,absența ămpovărătoare deprimantă"), în Povestea porcului, unde cei doi bătrâni părăsiți sugereză un ,spațiu al
Informații false și false informații by Al. Săndulescu () [Corola-journal/Journalistic/12868_a_14193]
-
mi-a fost sortită mie s-o trăiesc - dar este și o poveste de dragoste. LVR: De ce ați ales titlul acesta, Casa lui Dostoievski? JE: Fiindcă noi, cei din generația '50, citeam Kafka și existau locuri și personaje tipice atmosferei dostoievskiene. Iar în centrul orașului Santiago se afla o casă, aproape o ruină, în care se închiriau camere foarte ieftine; mulți poeți și artiști locuiau acolo, iar noi o botezaserăm Casa lui Dostoievski fiindcă avea ceva din atmosfera romanelor marelui scriitor
Jorge Edwards - Am plătit scump apariția cărții "Persona non grata" by Luminița Voina-Răuț () [Corola-journal/Journalistic/6724_a_8049]
-
ale existenței lui, fâșii de piele smulse și cercetate cu o masochistă curiozitate. O permanentă curiozitate de sine. Autospovedania și autodelațiunea devin, atunci, structurile discursive prin care acest egocentrism fără narcisism se exprimă, și încă abundent, precum în confesiunile eroilor dostoievskieni: Atâta merit s-ajung: moartea. Baba nebună căreia toate mormintele îi sunt rude de gradul șaișpe-șăptâșpe, dar nici un mormânt nu îi e mamă, bunic, bunică sau tată. (Aici cititorii intonează, după cunoscuta melodie patriotică: Po-pes-cu, poporul, România/ Po-pes-cu, E-mi-nes-cu, Po-e-zi-a
Școala de morți frumoase by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/11583_a_12908]
-
păstrează iluzia existenței este alcoolul. Ei bine, în redarea universului unui alcoolic sensibil rezidă tot farmecul cărții. Dacă există un Dumnezeu al bețivilor, atunci el poate să-și aleagă negreșit profeții din stirpea lui Victor. Dan Lungu alege o filieră dostoievskiană. Eroul nu bea ca să uite, ci ca să sufere mai mult. Exact argumentul halucinant al lui Marmeladov din Crimă și pedeapsă. În plus, personajul lui Dostoievski transforma în băutură sacrificiul desfrânat al fiicei. Identic, Veronica, soția, duce greul, iar Victor vegetează
Impostura maturității by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/4649_a_5974]
-
capitolele dedicate „corifeilor” mișcării: Mircea Streinul, Iulian Vesper, Traian Chelariu, George Drumur și Teofil Lianu. Reconsiderările lor literare sînt întreprinse cu discernămînt și spirit critic, fără supralicitări apologetice sau accese inutile de „patriotism local”. Rețin îndeosebi lectura „stranietății” de sursă dostoievskiană a personalității lui Mircea Streinul și a romanelor acestuia printr-o grilă cvasi-psihanalitică, apelul la Jacques LeRider (cu ale sale analogii între antimodernism, antisemitism și misoginism) fiind aproape obligatoriu în discutarea „masculinității în criză” a scriitorului. Jurnalul lui Traian Chelariu
Trăiriștii bucovineni by Paul Cernat () [Corola-journal/Journalistic/4693_a_6018]
-
prelungite și a spațiului care vorbește în locul personajelor aflate într-o relație aproape simbiotică cu acesta. Fiecare act dobîndește greutatea aproape mistică a unei irecuperabile fericiri, a unei perpetue damnări. Frumusețea locurilor și inocența copilăriei creează fundalul unei suferințe absolute, dostoievskiene, care așteaptă o incertă alinare. Celor nouă lungmetraje aflate în competiție li s-au adăugat două medalioane, filmul lui Cristi Mungiu, 4, 3, 2 și două filme ale lui Ken Loach, Tickets (Bilete, 2005) și 11'09''01 - September 11
Anonimul român între Dunăre și Mare by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/9339_a_10664]
-
fragilul, nevroticul Jim nu se poate împăca pe deplin cu trecutul, incapabil să înceapă o nouă relație cu fiul său și, prin aceasta, o nouă viață. Tot de regimul contrastiv care structurează întreg textul ține și disproporția evidentă dintre conflictul dostoievskian și stilul calculat, lipsit de excese, amintit întrucâtva de Hemingway. Cu cât tensiunea dintre cei doi se acutizează, limbajul - care ar trebui s-o exprime, dezamorsând-o - devine mai alb, mai exact. Și, deși dramatismul e atent construit ascendent, anunțând
În numele tatălui (și al fiului) by Florina Pîrjol () [Corola-journal/Journalistic/2588_a_3913]
-
și condus cu mînă sigură spre un dezastru existențial comun, cu deschidere metafizică. O coborîre în abis a unor destine tragice care încearcă, din străfundurile propriei alienări, să-și amintească universul înalt din care provin. Credibilă literar este și povestea dostoievskiană a naratorului, soț idealist și umilit sexualicește al terestrei, incompatibilei Diana, care-l înșală igienic cu (între alții) Pașadia și cu doctorul Ștefănescu, raisonneur-ul romanului și singurul personaj masculin cu picioarele pe pămînt. Foarte autentică e, de asemenea, nota de
Un nou asfințit al Crailor by Paul Cernat () [Corola-journal/Journalistic/3115_a_4440]
-
ne fim unii altora paznici și anchetatori. Acel Dumnezeu din cerul metafizic pare în continuare insensibil la tot ce vine din viața frusta și pierderile ei... În mod curios, o lume care are atîta nevoie de Don Quijote și de "idioți" dostoievskieni de tipul prințului Mîschin, nu se poate salva prin ei. Ei pot însă să facă să țină o lume. Și tocmai aceasta îi reușește lui Constantin Noica. La sfîrșitul celor Șase maladii ale spiritului, întrebîndu-se ce se poate face ca
Despre donquijotismul lui Noica by Laura Pamfil () [Corola-journal/Journalistic/17664_a_18989]
-
numită a creării personajului. Autoritatea supremă invocată și mult citată - în exces, vor spune unii! - este, fără îndoială, pe tot parcursul scrierii, Friedrich Nietzsche. Apoi, în afara unor analiști autohotoni - vezi, printre altele, opusul postum al lui Dinu Pillat despre personajele dostoievskiene! - sunt invocați autori romantici nemți, de la Novalis și Goethe până la mai modernii Ernst Bertram și Th. Mann, autoarea întinzând aria referințelor la prestigioșii „fugari”, în spațiul francez, ai eseisticii ruse de la începutul secolului trecut: un Berdiaev, Șestov sau Merejkovski. Crescută
Atracția adâncurilor by Nicolae Breban () [Corola-journal/Journalistic/4166_a_5491]
-
generațiile mai noi, un celebru, rareori citat și, cu siguranță, necitit, ilustru necunoscut. În capitolele doi și trei ale prezentului eseu, se atacă, pe scurt spus, țesătura și edificiul structural, uman și psihologic, a două dintre cele mai discutate personaje dostoievskiene: Raskolnikov și Mîșkin. Vaste sujet, cum ar zice franțuzul. Avem, aici, în cartea Aurei, o îndrăzneață și absolut binefăcătoare, lipsită de prejudecăți, analiză făcută, parcă după metoda nouă, și ea investigată cu acribie de aceeași autoare, a creatorului baronului de
Atracția adâncurilor by Nicolae Breban () [Corola-journal/Journalistic/4166_a_5491]
-
ne așteptăm, „încercarea”, eseul ei va fi ocultat sau răstălmăcit în atâtea și atâtea moduri, mai mult sau mai puțin viclene, cu care ne-a obișnuit publicistica literară. În afară de riscul unei alte interpretări a structurii și mecanismelor celor două personaje dostoievskiene, Raskolnikov și prințul Mîșkin, se adaugă ceea ce am numit supratema cărții - problema încă nouă și ne- sau prost elucidată a ceea ce Nietzsche a numit primul amoralitate. Acel dincolo de bine și de rău, aplicat de data aceasta tipologiei în roman, în
Atracția adâncurilor by Nicolae Breban () [Corola-journal/Journalistic/4166_a_5491]
-
e studiat, e întors pe toate fețele în eseul de față, și - spuneam - o face cineva care pare a uita aproape toate reminiscențele și simbolurile lecturiale; ca și analizele interesante și „docte”, făcute de cunoscuții și celebrii cunoscători ai operei dostoievskiene. Care, e drept, a fost relativ prost cercetată și înțeleasă de exegeza apuseană, excepția revenind pe seama câtorva, puțini, printre care, cu siguranță, se numără filosofii ruși expatriați la Paris. Un secol aproape, până spre cel de-al doilea război mondial
Atracția adâncurilor by Nicolae Breban () [Corola-journal/Journalistic/4166_a_5491]
-
apropieri aidoma unor salturi acrobatice, bunăoară între Caragiale și Dostoievski, întrucît și ultimul "simțea enorm și vedea monstruos", stăpînind "arta paroxismului", fiind și "un artist foarte sigur și echilibrat": "De mai multe ori am făcut o analiză paralelă a procedeelor dostoievskiene și caragialiene, care sunt foarte asemănătoare". Dincolo de "extrema tensiune intelectuală" ce propulsează asemenea ingenioase jocuri, se ivește însă și răsfățul mondenului, lirismul spectacular (socializat) al individului de elită. Al.Paleologu găsește nimerit a se pune sub egida lui Caragiale, cinicul
Recitindu-l pe Alexandru Paleologu by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/7039_a_8364]