1,187 matches
-
că eu eram conștientă. Adică, trebuie să fi fost conștient. Știam că amândoi erau bărbați, dar în mod sigur trebuia ca măcar ocazional să fi discutat și despre altceva în afară de fotbal și mașini. Dar, de obicei, George era așa de drăguț. Nu înțelegeam de ce glumea pe seama a ceea ce se întâmplase între mine și James. De ce era așa de crud? Mă durea foarte tare. Dar nu eram în stare să plâng. Trebuia să mă apăr. Să stârpesc răul din fașă. Pentru că dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
Mă duceam să-mi caut copilul! Mi s-a spus că suntem în rai și el, micuțul meu, trebuie să fie pe undeva pe aici, mi-e așa dor de el! Unde se joacă copiii? Am să vă conduc eu. Drăguț din partea dumneavoastră, foarte drăguț! Sunteți cumva Sfânta Parascheva? Nu, nu, eu sunt Sfânta Filofteia! Scuzați-mă, nu-i cunosc pe toți sfinții... Nu face nimic, o să aveți timp să-i cunoașteți, dacă nu pe toți, pe cei mai mulți, cu siguranță... Acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
de pulovere, și îmi este rușine acum, pentru că în urmă cu vreo patru ani Garv m-a ajutat să-mi schimb viața. Ajunsesem la un moment nasol de cumpănă (mai multe amănunte mai târziu), și Garv a fost extraordinar de drăguț. Mi-a găsit chiar și un loc de muncă la firma de asigurări unde lucra - mai întâi la camera de corespondență, apoi am fost promovată la recepție. M-a încurajat să îmi continui studiile, așa că am obținut o diplomă în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
litere mai mici. În colțul din dreapta sus era faimosul logo cu fata care își arăta colții - imaginea unei fete care făcea cu ochiul, cu dinții strânși într-un „Grrr“. Am privit-o amândoi. Deodată am văzut-o prin ochii lui. —Drăguț, a spus. Din nou părea confuz. — Da, îți dă într-adevăr o impresie de sobrietate, am zis. Ei bine, sayonara. Nu mai spusesem nicicând „Sayonara“. —Mda, ok, sayonara, mi-a răspuns încă intrigat. Și dusă am fost. Ei bine, uneori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
de friptură de curcan. —Trăim într-o epocă ostilă carbohidraților, a remarcat mai târziu Jacqui. El chiar nu știe pe ce lume trăiește? Șifonată, dar, în momentul acesta, aproape îngenuncheată, n-aveam nici un chef când, în ziua următoare, barmanul cel drăguț m-a sunat la birou și a spus: — Am o idee grozavă pentru întâlnirea noastră. Am ascultat fără să spun nimic. —Fac parte dintr-un proiect în care construim case pentru niște oameni necăjiți din Pennsylvania- ei oferă materialele, noi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
Îi făcea burtă. — Vrei să porți asta? Mi-a aruncat o șapcă de tweed. (Tot prin amabilitatea tușicii Imelda.) — Da. Acum e rândul meu. Pe aceeași melodie, am cântat: —În ținutul Claaa-are, Mă așteaptă cel drag al meu. Dar un drăguț mai chipeș am găsit La New York când am venit. Dragul meu din ținutul Clare Îmi era de fapt văr dintâi De-am fi avut vreun prunc împreună Degețele-ar fi avut o duzină. —Iisuse! Te pricepi! a zis Aidan. Ești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
nici un alt prieten. —Ba sigur c-o să ai. — Nici nu mai vreau, a zis. Și asta nu mi s-a mai întâmplat. Întotdeauna mi-am dorit cu disperare un prieten. Dar acum nu mai dau o ceapă degerată. Întotdeauna sunt drăguți la început, dar de unde să știi că sunt niște jigodii? Vreau să spun, uită-te la Buzz. La început îmi trimitea atâtea flori că aș fi putut să-mi deschid o florărie! De unde era să știu c-avea să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
o bucățică albă de hârtie, am desfăcut-o și am privit cu nesaț numărul scris acolo. Zece cifre prețioase care aveau să mă ducă la Aidan. Bun, puteam să plec acum! Dar am rămas pe loc. Fuseseră cu toții așa de drăguți încât am simțit că ar fi nepoliticos să plec. Și acum că eram acolo și camera răsuna de muzica tânguitoare de violoncel, am început să sper că ceva s-ar putea întâmpla. Vreau să spun, dacă te hotărăști să „îți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
Jacqui. Când începuse povestea asta? Jacqui era expertă în a-l ignora, dar eu stăteam așa prost cu nervii că a trebuit să-i spun: —Joey, vrei să încetezi? —Ce? Oh, scuze, măi. Îmi permiteam multe: toți trebuiau să fie drăguți cu mine. Era greu de spus cât avea să dureze așa că era cazul să profit cât puteam. —E din cauza vocii, nu? a zis Joey. Sunt afon, am fost toată viața. Oamenii sunt întrebați ce talent special și-ar dori. Toți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
oamenilor; o avertizasem. Dar rușinea a triumfat și nu era nimeni care să-mi spună că nu mă îmbătasem și nu mă dădusem în stambă noaptea trecută, că nu fusese atât de rău de fapt... Obișnuia să fie atât de drăguț cu mine de fiecare dată când eram mahmură. —Aș vrea să fii aici, m-am adresat camerei goale. Mi-e foarte dor de tine. Mi-e foarte, foarte, foarte, foarte, foarte, foarte dor de tine. În tot răstimpul de când murise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
am terminat. Mi-a luat ceva timp să găsesc piesa. Mi-a aruncat deodată un zâmbet de zvârlugă. Ceva care ar trebui să-ți dea de gândit, am zis. —Ce anume? — Problema ta cu alți bărbați e că întotdeauna sunt drăguți la început, ținând bine ascuns faptul că sunt niște jigodii. Cel puțin cu Joey, știi care-i treaba. E un bulangiu nesuferit și n-a pretins niciodată că ar fi altceva. Jacqui a rămas pe gânduri, apoi a zis: —Știi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
pare că aduce puțin cu Jon Bon Jovi, că nu observaseră asta până atunci, și se trezesc că le place de el. Iar eu nu vreau să-mi placă de el, cred că e un imbecil. Și nici măcar nu e drăguț, știi? Ciufut. — Nu trebuie să-ți placă de el. Impune-ți doar să nu-ți placă. —E chiar așa de ușor? — Da! Mă rog, poate. —Mamă? —Care din voi e? —Anna. Un suspin. — Vreo știre despre Jacqui și Joey? De
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
pe cale să spun „bine“ când, prin aerul cald, am auzit un strigăt. — Hei, e Anna! Isuse H... Hristoase! M-am întors. Era Ornesto, cu doi alți Băieți Veseli pe care îi mai văzusem urcând și coborând de la el și cu drăguțul de Eugene care îmi mutase aparatul de aer condiționat. Eugene, într-o cămașă largă, necălcată, s-a uitat cu subînțeles la Mitch, mi-a făcut un semn aprobator și a dat de câteva ori din cap încurajator. Oh, nu! Credea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
am o chestie cu lipitorile, a zis Franklin, aproape vorbind singur. Și liliecii. Ți se prind în păr. S-a cutremurat. — Vom avea călăuze, a zis Lois, scoțând de îndată fotografia unui bărbat pe jumătate gol, zâmbind, cu dinții înnegriți. —Drăguț, a murmurat Franklin. — Toată lumea va fi echipată în costumația corespunzătoare. Ca asta. - Lois a arătat spre vesta ei. - O să fie în condiții de perfectă siguranță. Va fi ceva grozav, ceva foarte diferit. Fetele astea au avut parte de atâta lux
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
că m-ai auzit. Avem nevoie de tine la această prezentare. Apoi mi-a întors spatele și a plecat. Nu mă puteam concentra asupra a ceea ce făceam așa că, cu mâinile tremurânde, mi-am verificat mailul să văd dacă primisem ceva drăguț. Helen fusese amenințată cu moartea. Către: Magiciansgirl1@yahoo.com De la: Lucky Star PI@yahoo.ie Subiect: Amenințare cu moartea Oh, Doamne, s-au întâmplat o mulțime de lucruri. Azi-dimineață, Colin a venit la biroul meu pentru a mă duce la Harry Fear
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
că trebuie să fie total dusă - Colin iubitul ei? Drace, nu prea cred! - tocmai atunci Tessie începe să vorbească. —Detta, zice ea, sunt supărată pe tine și dintr-un alt motiv. Am un prieten la bancă, un om foarte, foarte drăguț, membru al Opus Dei și foarte talentat. Construiește machete ale teatrelor de operă din bețe de înghețată - un talent uimitor! - și mi-a zis că, în după-amiaza asta, ți-ai lichidat mai multe conturi și ai transferat fondurile la o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
fără nume stupide. Ce vrei să spui? —Foofoo, Pompom, Jiggy, chestii de-astea. Dă-i un nume normal copilului tău. Cum ar fi? —Habar n-am. Normal. Jacqui. Rachel. Brigit. Fără Honey, Sugar, Treacle 1... —Treacle?! Ăsta e atât de drăguț. Am putea să-l scriem cu „K“. Și un „il“. Treakil. Ikkil Treakil. —Jacqui, nu, e cumplit, te rog... Capitolul 9tc " Capitolul 9" — Unde e invitația aia? a zbierat mama. Unde dracu’ e invitația aia? În sufragerie, peste ce mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
zis. O să-ți placă la nebunie. Mi-am făcut o depilare braziliană și ceva puțin mai special. Vezi? S-a arcuit ca să pot vedea sub pântecele ei umflat; își pusese un diamante rose micuț pe osul pubian. Ca să avem ceva drăguț la care să ne uităm în timpul travaliului. De fiecare dată când spunea cuvântul „travaliu“ mă lua cu amețeală. Te rog, Doamne, fă să nu fie prea îngrozitor. Trebuia să nască pe 23 aprilie, în mai puțin de două săptămâni, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
a trecut o nouă contracție. Apoi s-a îndreptat și a zis: —Spune-mi cinci lucruri frumoase despre el. Haide, m-a îndemnat, când părea că o s-o refuz. Nu uita, m-au apucat durerile nașterii și n-am nici un drăguț. Cu jumătate de gură am zis: — Întotdeauna le dădea un dolar cerșetorilor. —Spune-mi ceva mai interesant de atât. —Nu-mi amintesc. —Ba da. Ei bine, așa e, îmi aminteam, dar era mai greu să vorbesc despre asta. Mi s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
în râs, Alice n-a îndrăznit să se uite la Jake. —E făcut dintr-o tastatură veche de computer, i-a spus ea nerăbdătoare maică-sii, în timp ce aceasta scotea din pachet inelul butucănos pe care se vedeau inițialele ei. — Ce drăguț, a spus pe un ton chinuit doamna Duffield. Și-a strecurat inelul lângă diamantele Garrard și a întins mâna ca să admire efectul. Între timp, tatăl lui Alice, care detesta grădinăritul, se holba nedumerit la suportul de picioare pentru grădină, rezistent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
a repetat Hugo cu un zâmbet crispat. Câinele din sufragerie a mârâit din nou de să te bage în sperieți. A, mugetul ăla? E doar unul dintre animalele de casă ale proprietarului. Un câine foarte drăguț. Nu e nici o problemă. —Drăguț? Animalul ăla? Steve Buckley s-a oprit brusc din urcat. Hugo a văzut cu inima strânsă că bărbatul se holba la bestia iadului care făcea ture, cu intenții letale, între sufragerie și hol. Zgâriind parchetul cu ghearele, animalul s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
el era ocupat cu scrierea cărții și voia să fie singur. Dragul de Harry i-a răspuns: —Draga mea, dacă Într-adevăr vrei să stau la tine din când În când... Nu! Ea nici nu voia să audă. Dar era drăguț din partea lui să se ofere. Mai târziu, se Întrebase dacă el chiar se oferise. Chiar dacă viața lor sexuală continua să fie fantastică, Harry era uneori prea băut ca să mai facă dragoste. Pe Marlena Începuse s-o cuprindă Îngrijorarea. Adevărul era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
degetul arătător la buze, ca și când mi-ar fi destăinuit o taină mare, pe care trebuia s-o știu numai eu, iar eu puteam să-i fiu recunoscător numai într-un singur fel: Să-i asculți pe mama și pe tata, drăguțule! Să nu ieși din cuvântul lor! Să nu spui minciuni! Să te-nchini dimineața și seara! Să respecți duminicile și sărbătorile! Să fii cuviincios și să dai " Bună ziua!" la cei mai în vârstă! Să fii silitor la carte și cuminte
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
să-mi recapăt postul, care mi se cuvine!... Rectorul se uită la Panaiotache, acesta se uită la rector, apoi cel din urmă își încruntă sprâncenele și pe un ton scăzut, în care abia-și ținea în frâu mânia, îmi zise: Drăguțule, ascultă aici! Nu ne învăța și ne amenința dumitale cu meritele pe care le ai!... Că le știm și noi! Că de asta ne aflăm pe scaunul pe care stăm! Și de aceea te-am chemat să-ți explicăm! În conformitate cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
nesuferiți de tot. El ne-o-ntrebat pe fiecare de unde suntem, și când m-o-ntrebat pe mine și i-am spus că de la Satu Mare, o zâs: „Satu Mare? Cunosc orașul!”. Probabil c-o fi fost ofițer aici la Satu Mare, da’ În orice caz, era drăguț... Și când vine În cameră și vorbea cu noi, vorbea frumos... Și m-am cerut la el la raport și i-am spus: „Domnul ofițer, uitați ce se-ntâmplă, eu am făcut de trei ori izolator. Și recunosc că am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]