373 matches
-
și "învestit" în cursul formării statului? Este democratizarea criteriul după care trebuie evaluată politica culturală? Trei indicatori cer o verificare empirică pentru a răspunde la aceste întrebări: masificarea și generalizarea practicilor; accesul crescând al straturilor sociale "neprivilegiate"; diversificarea practicilor și eclectismul cultural. Cercetările lui Olivier Donnat sunt de natură să aducă unele lămuriri asupra acestor probleme. Totuși, ele sunt dominate de o poziție ambivalentă: pe de o parte, DEP evaluează politicile culturale; pe de alta, se ferește să evalueze politicile publice
by Matthieu Béra, Yvon Lamy [Corola-publishinghouse/Science/1069_a_2577]
-
nu doar a evenimentelor excesive sau extraordinare. Această definiție trebuie să se bazeze pe o abordare care să valorizeze multiplele puncte de vedere (comportamente antisociale, tulburări de comportament, violență criminală, delicte periferice, microviolențe) și metodologii variate (calitative și cantitative). Acest eclectism în modul de a descrie și evalua violența școlară ne permite să înțelegem mai bine că ea este construită social și previzibilă. Amintind importanța pe care o are dezvoltarea cunoștințelor și a intervențiilor privitoare la school bullying, autorul precizează, pe
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
București, Anii 1920-1940: între avangardă și modernism (București: Simetria, 1995), sau retrospectivele Horia Creangă și Marcel Janco (cu propriul său catalog, editat de Simetria). 26 Cum era numit în epocă - nu fără subțiri aluzii la etnia unora dintre comanditarii săi - eclectismul goticoid-romanizant, deopotrivă maur și florentin, care face astăzi deliciul unora dintre vilele somptuoase, dar indatabile stilistic, din Parcul Bonaparte, Cotroceni sau din Domenii. 27 A se vedea pentru detalii revista Arhitectura 1943-1944 (număr unic), pp.17-30. Interesează mai multe lucruri
[Corola-publishinghouse/Science/85066_a_85853]
-
pledoarie pentru multidimensionalitatea obiectului și un act legitimator deliberat. Timpul de incubație și rizomii proaspetei discipline o fac, cumva, paradigmatică pentru soarta științelor în epoca postmodernă. Pe de o parte, dezvoltarea tehnicilor și mutația practicilor, iar, pe de altă parte, eclectismul teoretic sînt principalele surse ale constituirii disciplinei, și, poate, o parte din secretul propulsării accelerate a comunicării politice. Roland Cayrol (1) considera disciplina ca fruct al "unei noi sfinte treimi: televiziunea, sondajele, publicitatea." La el se referă Gerstlé care, fără
Comunicarea politică by Jacques Gerstlé [Corola-publishinghouse/Science/924_a_2432]
-
practicilor politice, subiect mult prea vast, după cum nu ne vom opri nici asupra presiunii practicilor asupra constituirii unei discipline. Vom constata doar că influența inovației tehnologice (mai ales în privința măsurării și difuzării informației), presiunea practicilor (cu riscurile simplificării abuzive) și eclectismul teoretic printre altele, probabil care contribuie la constituirea comunicării politice ca disciplină, dau seamă, în același timp, de apariția diverselor obiecte de studiu în epoca postmodernă. Am mai putea adăuga incertitudinea heisenberg-iană? a obiectului, semnalată chiar de autor, care se
Comunicarea politică by Jacques Gerstlé [Corola-publishinghouse/Science/924_a_2432]
-
cu eficiență maximă sînt strîns legate de suma alocată în această acțiune. Ceea ce duce la o creștere a importanței banilor în noul mod de a face politică, situație care a produs o legislație restrictivă în privința bugetelor de campanie electorală. Asupra eclectismului teoretic din științele sociale contemporane se opresc Mattei Dogan și Robert Pahre (3), descriind procesul nașterii noilor discipline. Multe sugestii ale autorilor se potrivesc și în cazul comunicării politice, care, la nivel teoretic, apare în urma specializărilor din teoria comunicării și
Comunicarea politică by Jacques Gerstlé [Corola-publishinghouse/Science/924_a_2432]
-
cicluri de articole, îndeobște prelucrări, cu adaosuri și exemplificări la îndemâna cititorului român, prin rubrici speciale, sunt aduse în pagină, într-un stil accesibil, varii cunoștințe. Se vorbește mai cu seamă despre darwinism, materialism, ateism. Derivată din aceste opțiuni, neocolite de eclectism și empirism, orientarea spre chestiunile sociale este marcată de vehemență critică și zel doctrinar. Atacul împotriva sistemului oficial de instrucție și educație, împotriva instituțiilor „burgheze” (școala, armata, familia ș.a.), pledoaria pentru drepturi democratice (articolele Sofiei Nădejde despre emanciparea femeii stârnesc
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286392_a_287721]
-
drept "un reprezentant al programului de la Erlangen, al acelei mișcări de idei care, în ceea ce privește întinderea consecințelor și răsturnarea punctelor de vedere, poate fi asemuit Discursului Metodei sau Reformei însăși. Specializării strimte ori tehnicității opace, de dinainte de Erlangen, se substituie un eclectism luminat. El continuă adîncirea fiecărei teorii în parte, fără să piardă din vedere omogenitatea și unitatea întregului. Astfel cercetarea matematică majoră primește o organizare și orientare învecinate cu aceea a funcțiunii poetice, care, apropiind prin metaforă elemente disjunte, desfășură structura
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
un sens, fără îndoială. Dar o himeră fecundă. Deoarece ea singură impulsionează cunoașterea, cuprinderea sa sintetică, integrarea și totalizarea a cât mai multe elemente posibile și în cât mai multe domenii ale cunoașterii. Nu este vorba, în nici un caz, de eclectism, ci de încorporarea, pas cu pas și pe trepte superioare de sinteză, a tuturor achizițiilor anterioare. în felul acesta, până și istoria noastră culturală se poate insera, măcar în unele puncte, sintezei culturale globale a umanității. Poate părea destul de curioasă
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
pe verde și pe roșu deodată. Dar pentru Cioran, a alege între două opțiuni, între două atitudini, două acte bine delimitate ține de impostură: "Un minimum de înțelepciune ne-ar obliga să susținem toate tezele în același timp, într-un eclectism al zîmbetului și al distrugerii." (SA) Incapabil să-și trăiască contradicțiile în cotidian, se refugiază în cuvînt. Cuvîntul este, pentru Cioran, locul unde iluzia accesi bilității și a dialogului cu celălalt atinge punctul maxim, pînă la marginea nerostirii. Căci laconismul
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
limbajului politic de celelalte forme discursive? Ce funcții specifice îndeplinește limbajul pe terenul politicii și care sunt formele sale de manifestare în spațiul politic? Plecăm de la observația că politica recurge la diferite limbaje, adaptate unor nevoi individuale sau de grup. Eclectismul limbajelor politice este generat de diversitatea obiectivelor urmărite de locutori, de categoriile de public cărora li se adreseaza și de scopul vizat în actul comunicării. Demersul nostru are în vedere identificarea unității acestor limbaje, a constantelor, explicitarea modului în care
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
cel al expresiei, limbajul politic are o identitate distinctă de alte tipuri de limbaj (științific, filosofic, religios, juridic, artistic, didactic ș.a.), chiar dacă, de multe ori, recurge la structuri specifice acestora. Date fiind varietatea formelor de manifestare a limbajului politic și eclectismul acestora, este dificil de identificat criterii care să permită încadrarea lor sub aceeași specie. Încercarea de a decela un principiu intern de clasificare a manifestărilor discursive în politice și non-politice poate părea superfluă, în condițiile în care, un cuvânt banal
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
sau respinse, limbajul politic nu este niciodată doar al unui singur locutor. În acest sens, o trăsătură definitorie a manifestărilor discursive de pe scena politică este dialogismul, interacțiunea cu celelalte manifestări discursive din câmpul politicii. 1.5. Taxonomii ale limbajului politic Eclectismul limbajelor înregistrate în sfera comunicării politice este generat de diversitatea funcțiilor pe care acestea le îndeplinesc, de efectele urmărite la nivelul receptării și, nu în ultimul rând, de competențele discursive ale locutorilor. Literatura de specialitate nu înregistrează o taxonomie unitară
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
pentru cultivarea unei limbi curate, nepervertită de criteriul etimologismului sau de utilizarea abuzivă a neologismelor neadaptate, și convingerea gazetarului că limpezimea ideilor exprimate depinde de claritatea expresiei verbale utilizate. La nivelul genurilor jurnalistice abordate, Eminescu ne surprinde prin varietate și eclectism: "în gazetăria eminesciană ne întâmpină o devălmășie de "genuri" și formule: eseuri, pamflete, foiletoane, articole doctrinare etc."302, iar lista poate continua cu scrisori deschise, cronici teatrale, satire, studii lingvistice ș.a. Demersul jurnalistic argumentativ are la bază principiul veridicității, indiferent
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
strategie, gândire radicală, simulacru, hiperrealitate etc., care intră în alcătuirea unei grile proprii de lectură a contextului contemporan, fac obiectul cercetării despre Baudrillard. Acesta a fost ales din motivele pe care tocmai le-am amintit, la care se pot adăuga eclectismul, violența interpretativă, refuzul configurării raționale a lumii, nihilismul nuanțat și, de bună seamă, multe altele care însoțesc un personaj caracterizat prin hiperactivitate, schimbarea continuă a cuiva care, acceptabil sau nu, avea întotdeauna ceva captivant de spus, deși scepticismul în legătură cu posteritatea
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
iar reînnodarea legăturilor cu tradițiile estetice îndepărtate din punct de vedere spațial sau temporal este o realitate vizibilă. Astfel, Ferry menționează prezența Greciei antice, a satelor din Evul Mediu sau a modernului în interiorul unui cartier vechi, ca la Beaubourg, astfel încât eclectismul pare a fi o dominantă cultural-estetică a postmodernismului, cu principiul "nimic nu este a priori ilegitim". O întrebare rămâne totuși fără un răspuns clar conturat în acest context: "după sfârșitul utopiilor și al marilor povestiri vom asista, oare, la sfârșitul
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
exemplu în acest sens, dar și eludarea în interiorul unui singur domeniu a delimitărilor riguros stabilite reliefează acest proces al formelor hibride. Hybris-ul pare a fi una dintre condițiile postmodernității, care, așa cum susținea Matei Călinescu, poate fi caracterizată de un "eclectism rafinat" sau, în termenii lui Scarpetta, de "impuritate". Toate stilurile par a fi valabile într-o manieră dialectică ce presupune un "prezent plural" și o falsă unitate. Tocmai de aceea postmodernismul a fost alăturat sau chiar confundat cu alte curente
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
lucrările postmodernilor sau alte influențe moderne sunt vizibile în țeserea noului set de discursuri. Ca strategii retorice particulare, cele mai utilizate sunt codificarea textuală, fragmentarea, colajul care conduce către practica frecventă a citatului, parodia, ironia, pluralitatea planurilor și interpretărilor, contradicția, eclectismul figurilor retorice etc. Aceste procedee discursive au conturat în postmodernism o retorică a rupturii și desființării, aproape nihilistă ("retorica negării"), o retorică a descompunerii valorilor și practicilor de sorginte modernă, care a adus în prim plan o radicalizare voită și
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
culturală se situează și apariția A. l. și a. Un an va avea ca redactor-șef pe publicistul Emil D. Fagure, colaborator al vechii serii a revistei, de unde împrumută și principalele idei directoare: deschiderea spre toate școlile literare (în fapt, eclectismul), „idealismul”, criteriul unic al valorii, fără a pretinde să impună o estetică proprie: „Ceea ce ținem înainte de toate este ca «Adevărul literar» să fie o publicație fără idei preconcepute, fără înjugare la școli și doctrine, lipsită de piedica particularismului și fanatismului
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285188_a_286517]
-
care ne înconjoară, politicii religioase practicate de profitorii cădelnițelor de argint, am opus raționalismul luminat.” Iar un an mai târziu, reamintea criteriul talentului și opțiunea pentru maniera absolut eclectică: „Nici un curent literar, de la tradiționalism până la modernism, nu ne este străin. Eclectismul cel mai desăvârșit ne servește, alături de talent, drept criteriu de îndrumare.” Revista adopta un spirit temperat, repudiind excesele de oriunde ar fi venit ele (punct de vedere foarte clar exprimat de Al. A. Philippide), nu fără o anume simpatie față de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285188_a_286517]
-
limbii, ca și-n privința politicii -, își pune toată speranța în Moldova, care "joacă în dezvoltarea românilor un rol însemnat". Așadar, în privința limbii și a literaturii, Eminescu face parte din curentul critic moldovenesc, dând criticismului o nuanță mai pronunțată de eclectism: dreptul tuturor dialectelor; și admițând, în faza întîi, și oarecare înrîurire a sistemelor lingvistice novatoare. * Dar dacă pe la 1880 problema lingvistică și literară nu mai este atât de însemnată, primejdia înstrăinării fiind în mare parte înlăturată, problema socială se pune
Spiritul critic în cultura românească by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Science/295597_a_296926]
-
redactor. În Schiță de program, sub care figurează titlul săptămânalului, criticul fixează formula unei reviste nu „de curent” ori „de laborator”, ci „de concentrare”, în care „să-și dea întâlnire cei mai încercați dintre luptătorii culturii”, o publicație „de un eclectism superior, de o informație bogată și variată, de o egală atenție pentru toate manifestările intelectuale din cuprinsul țării”, care „să îmbrățișeze deopotrivă pe scriitorul consacrat, ca și pe tânărul ale cărui aripi au nevoie [...] de un neapărat concurs”, țelul ultim
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290365_a_291694]
-
consider că leninismul poate fi înțeles mai bine, așa cum a intenționat și inventatorul său, ca un asalt continuu și unificat asupra realității înțeleasă ca modernitate. Aici rezidă unul din motivele principale pentru aderența sa populară comparativ cu ideologiile politice clasice. Eclectismul unor ideologii ca liberalismul, conservatorismul și socialismul reflectă diversitatea originilor lor, și reprezintă parțial o funcție a nevoii simțite de a apela la o identitate mai largă. Ele constituie o (deseori iluzivă) unitate în diversitate. Prin contrast, leninismul pretinde o
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
așadar, cele mai înalte instanțe ale puterii politice a vremii!), până la cuvântări și ordine ale miniștrilor de Interne, note, rapoarte și planuri de măsuri ale diverselor structuri centrale și teritoriale ale Securității. Această diversitate extraordinară, care poate crea impresia de eclectism, a fost rezultatul dorinței noastre de a evidenția faptul că absolut nici un aspect al organizării și funcționării unei instituții atât de temute, precum era Securitatea, nu scăpa controlului atent al Partidului. De la stabilirea categoriilor de „dușmani ai poporului” și a
Partidul şi securitatea : istoria unei idile eşuate : (1948-1989) by Florian Banu, Luminiţa Banu () [Corola-publishinghouse/Science/100961_a_102253]
-
activitatea psihologilor, sociologilor etc. este diferită de cea a educatorilor, ariile lor de preocupare șifocalizare în elaborarea teoriilor fiind diferite. Astfel, deși folosesc concepte similare, ei le atribuie înțelesuri diferite, deoarece au scopuri explicative diferite, abundența lor ducând la un eclectism în câmpul explicativ al educației adulților. De exemplu, psihologia oferă interpretări mai ales pentru explicarea învățării la vârsta adultă. De-a lungul timpului, psihologii dezvoltării au emis diferite poziții explicative cu privire la specificitatea și capacitatea învățării la vârsta adultă. Mult timp
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]