465 matches
-
său coleg de la Cenaclul de Luni este „structural, un poet modernist, care torsionează limbajul la toate nivelurile sale ca să exprime un inexprimabil profund, de natură metafizică și religioasă”. Alți critici (Nicolae Manolescu, Cornel Regman, Radu G. Țeposu) au insistat pe ermetismul poeziei sale, asupra dimensiunii livrești (Laurențiu Ulici) sau a componentei textualiste (Octavian Soviany, Al. Mușina). În primele cărți - Ieșirea din apă, apoi Cinci cântece pentru eroii civilizatori (1983), Lumină de la foc (1990) -, deși vocea poetului se exersează în diverse game
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289971_a_291300]
-
la o lirică neosimbolistă, suavă și ceremonioasă (o ceremonie a diafanului), cu o imagistică barocă, de priceput orfevru în ultimele cărți. Modelele sunt acum Ion Barbu și, într-o oarecare măsură, Dan Botta. Poetul tinde spre un lirism ermetizant, dar ermetismul este limitat la suprafața versului. Spiritul elegiac din adâncurile ființei nu împiedică însă manifestările exuberante, simpatic teatrale în relațiile obișnuite de viață. Poezia este fastuos erotică, plină de aluzii și de solemnități în stilul parnasienilor și al simboliștilor. Z. scrie
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290737_a_292066]
-
observație (fulger, electricitate) sau prin psihologie (nazism /bolșevism) sau prin biologie (aripi insecte /aripi păsări). Corpul sportivului trimite spre ființele din jurul său. analogia poate să fie directă sau inversă (hexagrama), coincidența contrariilor, androgin (trimite la vârsta de aur), temă scumpă ermetismului, bisexual (mascul cu caracteristic femele și invers), cuplat (mascul unit cu femela), alternant (când mascul, când femelă), hermafrodit (organele ambelor sexe), gin-andro-morf (juxtapunerea caracterelor), inter-sexual (nici mascul, nici femelă). Relația între corp, suflet și spirit e directă, prin dialogul simbolic
DIALOG ÎNTRE SPORT ŞI SOCIETATE by Mihai Radu IACOB, Ioan IACOB () [Corola-publishinghouse/Science/100989_a_102281]
-
și ale expresionismului sînt contemporane cu o tendință generală de "întoarcere la reguli". Pentru mulți creatori, totul se petrece ca și cum primul război mondial i-ar fi incitat să-și tempereze îndrăznelile și să se apropie de un public pe care ermetismul operelor lor din tinerețe l-a îndepărtat de ei, în concluzie, să restabilească măcar parțial legăturile cu arta figurativă. În mod paradoxal, Pablo Picasso, care după ce a deschis cele mai revoluționare perspective, este cel care, începînd din 1915, abandonînd geometrizarea
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/964_a_2472]
-
V. Voiculescu, Lucian Blagaă. A acordat cuvenita prețuire operei argheziene, chiar dacă a făcut-o relativ târziu, după anul ". Despre modernul Ion Barbu a scris în treacăt, fără mari entuziasme, fiind printre primii critici de la noi care au avertizat asupra sterilității ermetismului din poezia noastră de după anul ". Tot Vladimir Streinu a văzut în Virgil Gheorghiu și Emil Botta doi autori capabili să reînnoiască sursele lirismului românesc. Și exemplele s-ar putea înmulți. Prin aceste exemple vrem să probăm obiectivitatea criticului, imparțialitatea lui
Un senior al spiritului VLADIMIR STREINU Eseu critic by TEODOR PRACSIU, DANIELA OATU () [Corola-publishinghouse/Science/91676_a_92912]
-
acceptarea ei așa cum ni s-a dat, iar a doua ține de opera însăși, de profundele ei sugestii muzicale, care lucrează asupra spiritului nostru ca un narcotic." Pe cât de mare poet este Eminescu, pe atât este de ermetic, de un "ermetism consacrat". Demonstrația criticului - cu citate din poezii arhicunoscute - este perfect convingătoare. Semnificative sunt de asemenea rândurile consacrate celebrului poem Luceafărul (Legenda Luceafăruluiă, care alături de nu mai puțin vestitele "legende" Miorița și Mănăstirea Curtea de Argeș ne recomandă ca popor în fața eternității. Luceafărul
Un senior al spiritului VLADIMIR STREINU Eseu critic by TEODOR PRACSIU, DANIELA OATU () [Corola-publishinghouse/Science/91676_a_92912]
-
plastic, căruia îi căuta corespondențe în scrisul poetic dovadă și cele câteva poezii tipărite în revistele Punct și Integral, apoi în volumașul Invitație la bal din 1931, în care sintaxa versului cunoștea constrângeri eliptice, ajungând chiar la un fel de "ermetism gramatical", cum îl caracteriza, nu foarte entuziasmat, G. Călinescu, iar imaginea poetică era stilizată "geometric" și "mecanic". Pe parcursul procesului de "sinteză modernă" pe care îl realizează în scrisul său, Voronca mai și deviase apoi, din când în când, de la programele
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
și textualismul generației '80. Sistemul inițiază programe de demolare a monumentelor și de reconstrucție arhitecturală comunistă. O mică parte din intelectualitate i se opune: printre ei se numără și optzeciștii care intră astfel în atenția cenzurii. Ceea ce-i salvează este ermetismul în spiritul căruia scriu. Disidența rămâne în continuare un act rar. Împotrivirile sporadice sunt ascunse și eliminate cu atâta violență, încât nu au timp să adune adepți. Tomul se termină cu un asemenea exemplu de revoltă: o întreagă emisiune, difuzată
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]
-
acestui monstru inutil care se cheamă cenzura."285 Dezvoltată în realismul socialist și dotată cu tipare simple și limbaj "de lemn", cenzura își pierde din putere, pe toate palierele și în toate formele, în fața literaturii subversive în care predomină aluzia, ermetismul, simbolul. Forma artistică, procedeele întortocheate de realizare a sintaxei, uzitarea excesivă a metaforei sunt mijloace de a evita blamul sistemului, sunt forme ale evaziunii. Cum nu dețin instrumente pentru așa ceva, cenzorii taie la întâmplare, arătându-și slăbiciunile. "E lesne de
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]
-
și în Jurnal 312, unde e considerat o descoperire estetică ce deconspiră conformismul social, banalitatea limbajului și mijloacele de constrângere psihică. Cronicile din anii '80 conțin referiri la textualismul și nonconformismul generației optzeciste căreia îi recunoaște izbânda în fața cenzurii cu ajutorul ermetismului, sarcasmului, caricaturii, ambiguității limbajului. În emisiunea din 14 septembrie 1984 o situează pe Gabriela Adameșteanu printre cei mai buni romancieri contemporani, poziție ocupată datorită romanului Dimineață pierdută. Plăcerea lecturii romanului se simte datorită implicării afective: În fața unei astfel de revelații
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]
-
vor fi cele firești: despărțirea de viață, trecerea universală, vanitatea vanităților, moartea privită cu seninătate. M. a putut fi considerat parnasian, simbolist întârziat, iar încercările lui, manifeste la un moment dat, de a adopta, după exemplul lui Ion Barbu, modalitățile ermetismului au fost socotite inautentice. Mai pot fi recunoscute în poezia lui accente sămănătoriste, ecouri din D. Anghel și Ion Pillat, dar incontestabilă este influența „simboliștilor academici din Franța, și, mai ales, a lui Francis Jammes” (E. Lovinescu). Aprecierile și caracterizările
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288259_a_289588]
-
nu se poate substitui interpretării, el nu găsește deloc superfluă o asemenea „anti”lectură a poemului, reconstituind geneza textului. Szondi știa foarte bine că, în cazul lui Celan, discuția are nuanțe mai dramatice - aceasta atît în relație cu așa-zisul „ermetism”, idee pe care, în ceea ce-l privește, poetul a respins-o tranșant, cît și cu opțiunea sa poetică explicită, conform căreia poemul rezistă și „vorbește” prin „memoria datelor”, așadar a istoriei pe care o încorporează (precum acel teribil 20 ianuarie
Marfă de contrabandă by Andrei Cornea () [Corola-journal/Journalistic/13579_a_14904]
-
germano-evreiască” tinde către identitatea evreiască originară: o alta, mai liberă și mai insurgentă în raport cu cea religioasă. Distanța, pe care evreul și poetul și-o iau împreună față de o limbă uzuală discreditată prin concesivitatea și complicitatea cu oroarea se măsoară în ermetismul, dificil de străpuns, al idiomului său poetic; „conținutul particular al poeziei” este acela care îl împiedică „să se pună în serviciul unei alte cauze decît cea a propriei spuneri”. „Resemantizarea” de către Celan a cuvintelor în „anticuvinte” se produce ca urmare
Marfă de contrabandă by Andrei Cornea () [Corola-journal/Journalistic/13579_a_14904]
-
fără de seamă talent ce-l ai." Am aceste manuscrise în fotocopii și le-am predat și la Academie. Da, a fost o întîlnire providențială în viața mea, cea cu Ion Barbu. I-am descifrat nopți întregi cu alți prieteni poemele. Ermetismul lor este foarte dominator, dar nu în toate textele. Cînd l-am cunoscut l-am întrebat despre o anume poezie. Asta poate să te amuze pe matale, d-nă Binder, care te-ai ocupat îndeaproape de poezia lui Ion Barbu. Este
Nina Cassian - "Partidul comunist nu m-a iubit niciodată, a fost o dragoste neîmpărtășită" by Rodica Bin () [Corola-journal/Journalistic/14932_a_16257]
-
a inefabilului, de o precizie a tăieturii verbale, ea s-ar revendica mai curînd dintr-o familie a marilor moderni italici, Ungaretti, Saba, Montale, Quasimodo, asupra cărora Ilie Constantin s-a aplecat și în calitate de traducător. O asemenea concentrare deschide calea ermetismului, rar frecventată de șaizeciști. Iată un madrigal în substanța căruia nostalgia devine intensitate, emoția se coroborează prin melancolia cogitației: „Anul trecut, vertiginosul tobogan/ al zilelor tale răzbi în țara plată./ Sufletul ți se năpusti către duioasa/ monadă-n care ea
Aidoma unui submarin by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/2435_a_3760]
-
chiar de goliciunea din interior. Între Foarță și proză e o prăpastie pe care nici o inspirație nu o poate umple. A aștepta de la volum o coerență de interpretare e act inutil, concertul de glasuri ilustrînd diversitatea ireductibilă. Pentru unii autori, ermetismul lui Barbu este marea prejudecată pe care critica a răspîndit- o de-a lungul timpului, pe cînd alții sînt încredințați că prundișul alegoric pe care curg versurile barbiene e indubitabil. În fond, ludic sau serios, eliptic sau clar, Barbu e
Ion Barbu, poetul satir by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/2540_a_3865]
-
aparența lui de explicit, sensul e, de fapt, bine ascuns. „C’mon, toți jucăm în filmul ăsta.” (p. 100) Care film? Viața însăși. Lung metrajul supravieț uirii prin poezie. Întrebarea care se ridică este dacă nu cumva ceea ce numesc eu ermetism nu e, cumva, în realitate, o banală înclinație spre imagism. Lui Manasia îi plac senzațiile difuze, îi plac regnurile rare, îi plac scenariile imprecise. În consecință, transcrierea lor are, automat, efecte poetice. Aceasta ar fi, s-o recunoaștem, calea comodă
Deducții by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/5130_a_6455]
-
naive ca și apariția fiuluimaimuță, avatarul cu aspect de maimuță este recuperabil din fotografiile cu tineri thailandezi cu fețe surâzătoare, dar înarmați până în dinți. În acest viitor aluziv, prezența non-umană a lui Boonmee reflectă angoasa și inaderența prin contrast. Prin ermetism ironic, regizorul se plasează la granița oricărei existențe cu istoria, fantomele defuncților coexistă cu fantomele istoriei. Ambele triburi spectrale bântuie în filmul său, iar o altă secvență aparentă inocentă devine semnificativă în acest sens. Jen și cu fiica sa se
Unchiul Boonmee se pregătește să moară by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/5526_a_6851]
-
se rușinează, sindicatele lor/ Stau încruntate că n-au avut nici o oră/ De grevă." (Rafinăriile de sudoare, pp. 178179) Cu astfel de jocuri de coloratură, fondul cumva militant al cărții nici nu se mai observă. Distinctiv, aici, e un anume ermetism patriotic. Formula e riscantă, mai ales pe cel de-al doilea versant al ei. Ce o salvează (când o salvează) e aerul concret, contemporan, cotidian, familiar în cele din urmă. Căci, dacă despre Iancu Arsene sau despre multele priceperi ale
Munci și zile by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/6463_a_7788]
-
de la Eminescu la Nichita Stănescu, apoi de la Homer la Kafka, Rilke (cu Elegiile Duineze) sau Marguerite Yourcenar, cu referiri la artele plastice de la Bruguel la Dali, cu un elogiu al lui Bach etc., se înșiruie în registrul modernismului cu un ermetism de o mare finețe, deși cu încifrări spirituale sustrase profanilor".
Actualitatea by Constanța Buzea () [Corola-journal/Journalistic/8564_a_9889]
-
despre eficacitate. Procedând altminteri, pare să fie convingerea lui Mihai Zamfir, omul de litere ar cădea, mai devreme sau mai târziu, în eroare. Franchețea nu înseamnă grosolănie. E drept că, pe de altă parte, excesul de eleganță riscă să devină ermetism. Dar, cel puțin în Jurnalele indirecte, nu e cazul. Recent a apărut cel de-al treilea volum al acestei serii. Deși conțin „puțină politică, iar polemici - doar aluziv”, articolele de aici (publicate inițial, aproape toate, în paginile României literare între
Sufletul cărților by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/3808_a_5133]
-
pe cale livrescă, deci, oricum, aproximativ și intuitiv. Prin jurnalul său, Eugen Simion era, pe de altă parte, un intelectual din Est, condiționat de un regim politic care încerca - se va vedea că numai pentru scurtă vreme - o sfioasă spărtură în ermetismul și anchilozele sale. Spuneam că ceea ce impresionează mai mult în Jurnalul parizian, ajuns acum la a V-a ediție (Timpul trăirii, timpul mărturisirii: jurnal parizian, text integral, prefață de Antonio Patraș, Editura Corint, București, 2006), este numărul inepuizabil de teme
Editura Timpul lecturii by A. Gh. Olteanu () [Corola-journal/Journalistic/9011_a_10336]
-
constituie principala vulnerabilitate a acestor romane. Continua întrepătrundere a planurilor, permanenta schimbare a vocilor narative, alternarea scriiturii eliptice cu lungi și inutile (în planul ficțiunii) pasaje extrase parcă din manuale de specialitate, permanentul balans temporal dau adesea cititorului senzația de ermetism, de sufocare în prea densa țesătură textuală. Există în Atrium pagini extrase parcă dintr-o limbă de lemn a propagandei din perioada comunistă, identificabile în presa vremii, dar și în documentele de partid. Iată un singur exemplu: "Râul trebuia amenajat
Fețe ale ratării by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/8447_a_9772]
-
a căutat la telefon și ne-am întâlnit în faimoasa cafenea "La Rotonde". Nici cu acea ocazie el nu s-a arătat mai locvace, dar eu simțeam iradierea prețuirii și simpatiei pe care mi le arăta, tot părând închis în ermetismul său. Iată dedicația: "Pentru Ilie Constantin, bucuria revederii cu anii nemaipomeniți de prietenie și înțelegere scriitoricească - care ne leagă pentru totdeauna, acei 1968-1970, doi ani cât un car cu daruri scumpe." Întrebarea despre colaborarea noastră la revista Luceafărul e ușor
Ilie Constantin "Sunt egalul celor mai buni" by Ioana Revnic () [Corola-journal/Journalistic/7457_a_8782]
-
a notației prozaice”, e situat de criticul său „într-o filiație de nume consacrate ale literaturii române și europene!” (semnul de exclamație nu-mi aparține - N.M.), precum „A.E. Baconsky, Salvatore Quasimodo (admirat, probabil, până a se îneca acesta în ermetism), Paul Eluard, Giuseppe Ungaretti și atâția alții”. Criticul se întâmplă să fie un poet adevărat și bun cunoscător de poezie. Comparațiile însă nu sunt doar exorbitante, ci fără sens, numele cu pricina neavând prea mare legătură nici între ele. À
Suferințele criticii by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/4577_a_5902]