720 matches
-
perverse, simțurile primare se subordonează efectului euforic. În practică, berea alintată "berică" se simte foarte bine și aici, în spațiul carpato-dunărean. Nu-mi place berea; are un gust opus fiziologiei papilelor gustative, iar efectul psihic este mai mult ebrios decât euforic. De altfel, cu o singură excepție (Bach, dacă nu-i o legendă...), nu-mi închipui un creator stimulat de bere; nu am văzut niciodată pe cineva mai deștept, mai interesant pentru că a băut bere multă. Nu cred că Beethoven a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
frunza, îi pipăiam consistența turgescentă, am aspirat o clipă aroma de verdeață și mi-am văzut de drum, ambalând motorul. Pentru mine, frunza era un semn special: la oră și dată precisă am simțit că a venit toamna. Anotimp fabulos, euforic și totodată melancolic: Niciodată toamna nu fu mai frumoasă sufletului nostru bucuros de moarte", am simțit totdeauna toamna "altfel". Nu știu alții cum sunt, dar eu am simțit toamna, cum am spus, "altfel", ca pe o haină nouă care îmi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
are loc în Europa. Jurnalul Național 17 noiembrie 2004 „Economia politic...” a Integr...rii România și Bulgaria au semnat Tratatul de aderare la Uniunea European... la 25 aprilie. Întrebarea major... pentru noi a devenit: Ce vom fi în Uniune?. Momentului euforic îi urmeaz... o perioad... în care avem de aplicat prevederile acquisului în cadrul unei politici publice autohtone care s... permit... României aderarea sub auspicii cât mai favorabile. Eforturile noastre interne trebuie s... fie cât mai serioase, chibzuite și inteligente. Ele depind
[Corola-publishinghouse/Administrative/1898_a_3223]
-
pe cine era acolo, mai mult șoptit, dacă pot să vorbesc cu redactorul Lăncrănjan. — Acum nu se poate pentru că a plecat în concediu, mi s-a răspuns, veniți altă dată. O imensă ușurare m-a cuprins și am coborât scara euforic, parcă plutind. Deci confruntarea se amâna, deci rămânea pe altă dată, deci mi se mai dădea un răgaz... N-am revenit și nici nu știu dacă Ion Lăncrănjan a citit vreodată acea compunere a subsemnatului, dar acum mă bate gândul
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
Un drum de vreo patru-cinci kilometri, plăcut deopotrivă ca stare sufletească și ca ambianță (în prima lui jumătate mergeam nu pe șosea, ci pe o potecă paralelă cu ea ce străbătea liziera unei păduri), pe care îl făceam fără efort, euforici și totuși încă crispați (deși ne cunoșteam de o jumătate de an, ne apropiasem doar de câteva săptămâni). Ultimul segment, de vreo 150 de metri, al acestui drum era tot o potecă, străjuită din ambele părți de garduri, un fel
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
fel de Mitică simpatic, surâzător, un bărbat de vreo 35-40 de ani, probabil de profesie funcționar, purtând o servietă diplomat, îmbrăcat curat, chiar elegant, deși hainele păreau cam șifonate. Venea, era limpede, de la un chef și era cu chef: volubil, euforic. „Ce joc, domnule! Ce frumusețe!” Parcă ieșise din capul meu, părea o întrupare fidelă a gândurilor mele despre acel meci! Elogiile sale, în cascadă, au sfârșit prin a-l irita pe un individ solid, fălcos, care a început să-l
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
balastul orgoliului. E ploaia celestă a Medeei care-mi coboară-n suflet molcom, semănând cu o muzică rară și dăruindu-mi un simțământ de tihnă și de plinătate. Până acum nu mi s-a mai întâmplat să am această stare euforică, de când am venit aici. Mă simt de-a dreptul împăcat. Am trăit atâta și am călătorit mult, în speranța c-am s-ajung clipele astea în care să pot să-mi privesc propria existență ca pe ceva împlinit. Aș vrea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
așteaptă doar clipa potrivită în care să mă sfâșie. E formidabil cât de mult mă emoționează participarea la zdrobitul strugurilor. Mă amestec și eu desculț printre femeile semi-nude care intră în teasc cu tălpile goale și țopăi mimând același dans euforic de bacantă. Viermi la pândă Când e prea cald, observ îngrozit cum fojgăie viermii în mormanul de pești morți aruncați pe țărm. Când voi muri mă vor năpădi și pe mine. Putrezirea cărnii e firească, mă învață cu blândețe Aia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
firav, de undeva. Mă surmenează această singurătate infinită. Tăcerea nopții îmi dă fiori. Aș vrea să reușesc s-o rup; aș vrea să pot să regăsesc zarva de la Roma, aceeași care-mi consuma nervii și mă obliga să mă plimb euforic pe străzile orașului până-n zori, epuizându-mi toate energiile negative. A învăța să mori Există o clipă abruptă când fiece individ dorește fierbinte să fie iluminat asupra lucrurilor esențiale din existența sa. Tineri fiind, concepem moartea într-un fel cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
mă împinge să trec peste toate limitele. Îndoiala mă cuprinde numai dacă încep să-mi reamintesc de Roma și de gloria mea de poet. Când însă mă concentrez asupra ultimelor mele experiențe, nu mă asaltează nici o tulburare. Dimpotrivă, mă simt euforic, de parcă viața mea actuală ar fi izvorul tuturor izbânzilor. Chinul vine numai când vreau să-mi imaginez ceea ce va fi după. Nu trebuie să mă gândesc! Zidul interior Rămân închis în camera asta și urmez escaladarea interioară a zidului. Acolo
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
ușor pântecul. De unde am dedus că micul meu sex pătrunsese în ea, provocându-i și ei senzații plăcute. Am rămas paralizat de uimire. Pe lângă arsura cauzată de pătrunderea înceată în carnea ei, mă simțeam cu totul în prada unei sfârșeli euforice. Sigur că nu știam, pe atunci, că iubirea fizică se traduce într-o asemenea plăcere lascivă. La drept vorbind, nici nu știam că aceea era iubire. Gesturile mele fuseseră instinctive și mă bucurasem de ele cu inconștiența vârstei mele fragede
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
repezi. Nicol părea o păpușică frumoasă. Dinții îi erau strălucitori și albi, părul răvășit în șuvițe negre, iar buzele își pierduseră din culoarea lor naturală părând mult mai roșii datorită sărutărilor lui Alin. Acesta se simțea eliberat de starea aceea euforică de dinainte. Îi zâmbi lui Nicole și lăsă ochii să vorbească în locul lui. Nici unul, nici altul nu mai spuseră nimic, se mulțumiră doar cu privitul. Într-un târziu, Nicole zise: - Mi-e rușine de tot ceea ce am făcut. M-am
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
mai despărțea doar un gard înalt, cocoțat, la rândul lui, pe un zid rămas, se vede, după demolarea clădirii din care făcuse parte. Nu pe poartă comunicam, ci pe acolo, acolo aflându-se și terenul nostru de activitate. Gălăgia, țipetele euforice care însoțeau ariile de operă debitate de mine (repertoriul operistic, destul de vast, iar spre finele cursurilor liceale aș putea spune complet, interesul meu pentru acest gen de muzică rarefiindu-se apoi considerabil, se întindea de la Martha de Flotow și Mireasa
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
rang de geniu sonor. Muzica ne poartă departe, ne duce pe tărâmuri magice, în locuri de vrajă, paradisiace. Undele melodice zboară și odată cu ele ceva din noi, ceva desprins de teluric pentru a plana ușor către înălțimi amețitoare. O stare euforică, indescriptibilă, ceva de genul razei purtătoare în infinit, ne cuprinde și uităm de noi, uităm de totul. Unde suntem? Muzica se sprijină pe har iar omul pe prelungirile sale metafizice, pe ființa dincolo de ființă. Muzica capabilă de revelații sublime. Dacă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
voiam, mai presus de lene, de indolență, de Reisefieber, să citesc imediat scrisorile tale. Am călătorit bine și, deși cu mijlocul ultrademocrat al clasei a III-a, am călătorit într-o tovărășie de intelectuali hiperestetici, cu viziuni precise pariziene și euforice. La 11 am ajuns acasă; gândește-te bine, Monica. Scara de marmură sumbră, cu lumina de deasupra ușii noastre aprinsă - în așteptare -, cu micul cadru cu numele tatei, cu placheta de aramă: Apartamentul 45. Am deschis eu: valetailla toată era
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
Revenise tânără („am început să mă simt alta: parcă întinerisem, și toată lumea era a mea“), însă doar jumătate din an, în rest, revine la condiția ei biologică normală. Șase luni este tânără, cu simțurile agitate într-o veșnică stare de euforic erotică, iar alte șase luni reintră în trupul stins al unei bătrâne de 70 de ani. Jumătate de an pe pământ și jumătate în Infern, ca Persephona. Asta se explică prin faptul că doctorul Tătaru fusese împiedicat să ducă tratamentul
Maria Ungureanu by Fantasticul în opera lui Mircea Eliade – Monografie () [Corola-publishinghouse/Science/1606_a_2947]
-
cauzele inconștiente. Întâlnim acest tip de analiză în: Nopți la Serampore, Nouăsprezece mii de capete de vite, O fotografie veche de 14 ani... Beatitudine - (cf. lat. beatitudo „fericire“; și fr. béat „calm, fără grijă“) „Beatitudinea este o stare absolută de euforic, care include detașarea, pasivitatea față de obiectivismul realității din jur, realizând (fără a scăpa de sub controlul rațiunii) un echilibru spiritual superior“. P. Janet accentua că această stare de bucurie este condiționată de uitare sau, mai bine zis, de ignorare a realității
Maria Ungureanu by Fantasticul în opera lui Mircea Eliade – Monografie () [Corola-publishinghouse/Science/1606_a_2947]
-
și subtilități, mi-am forțat, nu o dată, inutil, metabolismul intelectual. Am sărit peste etapa „rumegării” cunoștințelor, a reflecției, mai ales în epoca „buletinelor informative”, numeroase la începutul anilor ’70. Eram încărcat de amănunte ca un molid de ace și, pe deasupra, euforic. Credeam că nu se vor scutura niciodată. Eroarea am resimțit o nu în fața unor erudiți, ci în a unor interlocutori de o relativă simplitate. Cîte un „cum?” și cîte un „de ce?” (naiv, fără intenție de șicană) m-au pus în
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
modificată ulterior în Santiago de Chile, nu mi-am anunțat soția decât cu două săptămâni înainte de data plecării, când toate documentele erau aprobate și "Partea spaniolă" își dăduse avizul. Bucuria soției a fost exprimată "latin", respectiv cu entuziasm și felicitări euforice, continuate cu o cascadă de telefoane la părinți, neamuri și prieteni. Au urmat probele zilnice la croitori și croitorese pentru pregătirea ținutelor impuse de o "capitală UE" și a bagajelor, abia despachetate după sosirea de la Rio. Pe ambasadorul al cărui
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
epocii, „declinul admirației“. Totul se leagă: acolo unde nu există naivitate, nici cucernicie, nu este de găsit nici capacitatea de a admira, de a considera ființele în ele însele, în realitatea lor originară și unică, în afara accidentelor vre mel nice; euforică, stimulantă, admirația, îngenuncherea inte lectuală care nu implică nici umilire, nici vreun sen timent de neputință, este prerogativa, certitudinea și mân tuirea sufletelor pure, adică tocmai a acelor suflete care nu bântuie saloanele. Despotismul literaturii Numai popoarele zavistnice, indiscrete, pizmașe
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
țialul de violență și anarhie existent în subiectul pașnic al societăților democratice asemeni unei gene recesive care își așteaptă ora. Nae, personaj de care abundă opera lui Caragiale îl ipostaziază pe românul cu sentiment național în varianta sa disforică. Cea euforică este reprezentată, spre exemplu, de un alt Nae, Nae Cațavencu. Ambii sunt posedați de discurs. Unul are un auditoriu format din militanții propriului partid, celălalt își caută publicul de „amici” prin cafenele, într-un periplu nocturn și se instituie ca
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
ușor pentru echipa managerială să găsească cele mai bune posibilități de reinvestire rentabilă pentru a asigura un echilibru între acest ritm și posibilitățile interne de susținere a creșterii. Cele mai periculoase pentru întreprindere sunt perioadele în care înregistrează o dezvoltare euforică, în care cifra de afaceri și profitul cresc spectaculos, precum și cele în care se remarcă o tendință "centrifugă", de îndepărtare necontrolată de centrul de gravitate și angajarea în diverse activități după singurul criteriu al profitabilității pe termen scurt. II.3
Modele de creştere a întreprinderii by Bogdan Anastasiei () [Corola-publishinghouse/Science/515_a_720]
-
să vândă droguri, dau primele doze gratuit, pentru ca mai apoi, cei care le-au consumat să devină treptat dependenți de ele, și din păcate fără să poate scăpa ușor de efectele lor. La început, cei care consumă droguri, se simt euforici, liberi și atoatputernici, însă treptat își pierd curajul, pofta de viață și încrederea în forțele proprii. Nu trebuie să fii medic specialist sau polițist să recunoști o persoană care a consumat droguri. Aceasta se plânge adesea de: stare de febră
Fii conştient, drogurile îţi opresc zborul! by Argeanu Teodor, Liliana Negrii () [Corola-publishinghouse/Science/1132_a_1980]
-
pastorul Nelu Burcea care, împreună cu pastorul Romică Sârbu au reprezentat Uniunea Română a Bisericii Adventiste din România, concertul fiind realizat sub egida Asociației Conștiință și Libertate. A fost o seara excelentă, plină de binecuvântări și laudă la adresa lui Dumnezeu. Acea stare euforică nu a fost însă prezentă asupra mea decât o singură zi, pentru că Satana a fost deranjat de acest eveniment și a căutat să-mi dea o lovitură foarte puternică, atât mie cât și celor care au iubit lucrarea și sau
Rănit de oameni ... vindecat de Dumnezeu! by Ionel TURTURICĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91603_a_93002]
-
pilotul automat". Nu te enerva și nu permite nici altora să te deconcerteze. 5. Ține minte că iarna este urmată întotdeauna de vară și invers. Să nu te descurajezi atunci cînd "iarna" este în toi, dar nici să nu devii euforic la venirea "verii". În cazul în care mai ai ceva bani, profită de "iarna" financiară și mai cumpără cîteva acțiuni. 6. Ai încredere în cei care administrează fondul. În timpul perioadelor mai grele, ei vor avea suficiente rezerve care să le
Calea spre independenţa financiară. Cum să faci primul milion de dolari în şapte ani by Bodo Schäfer [Corola-publishinghouse/Administrative/903_a_2411]