872 matches
-
do managers and employees see eye to eye? Journal of Safety Research, 34, 143-156. Pufan, P. (1978). Psihologia muncii. București: E.D.P. Pugh, D. S., Hickson, D. J., (1994). Managementul Organizațiilor. București: CODECS. Puna, I., Muțiu, C. (1979). Relația om-mașină-mediu. Timișoara: Editura Facla. Queeney,D.(1994). Assessing Needs in Continuing Education - an essential Tool for Quality Improvement. San Francisco: Jossey Bass Publishers. Radu, I., Matei, L., Iluț, P. (1994). Psihologie socială. ClujNapoca: Editura EXE S.R.L. Radu N. (1984). Întoarcere spre om. București: Editura
[Corola-publishinghouse/Science/2059_a_3384]
-
trust de presă, în primul rând „Curentul magazin”, devenit „Curentul literar”, au impus în jurnalistica românească interbelică o ținută, rivalizând cu cele mai importante jurnale europene. Colaborează, de asemenea, la „Brazdă nouă”, „Vremea”, „Epoca”, „Pământul”, „Acțiunea” (Sibiu), „Fapta”, „Evenimentul zilei”, „Facla românească”. A fost ales în trei rânduri (1928, 1931, 1933) deputat independent în Parlamentul României. La 9 august 1944 pleacă din țară cu misiunea, din partea mareșalului Ion Antonescu, de a organiza „o bază de apărare în afara hotarelor țării” și de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289605_a_290934]
-
Democrat din Ardeal și Banat, și la periodicele care l-au continuat: „Tribuna socialistă” (Sibiu-Cluj, 1919-1921), „Dezrobirea”, organ al Partidului Socialist din Transilvania (Cluj, 1921) și „Dreptatea” (Brașov, 1921). A lucrat, de asemenea, între 1920 și 1945, în redacția publicațiilor „Facla” (Cluj), „Aurora”, revistă literară și teatrală, „Tribuna”, „Santinela (de la vest)”, „Nădejdea poporului”, toate din Oradea, „Știrea”, „Libertatea poporului”, ambele din Arad, la unele dintre ele ocupând, în anumite perioade, și funcția de redactor-șef. A mai colaborat la alte numeroase
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285216_a_286545]
-
Aleksis Kivi, Cei șapte frați (1963), pentru care s-a folosit de o versiune franțuzească sau nemțească. Deși cu intermitență, a făcut și publicistică (portrete de artiști, note de drum, polemici), ocupându-se aproape numai de teatru - în „Vremea”, „Secolul”, „Facla”, „Rampa”, „Arta nouă”, „Caietele Teatrului Național”, ca și în „Viața românească”, „Veac nou”, „Steaua”, „România liberă”, „Astra”, „Flacăra”. O seamă de însemnări au fost reunite în Cu teatrul românesc peste hotare (1968) și în volumul postum Un drum în teatru
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285240_a_286569]
-
să preia meseria tatălui său. În București, unde și-a petrecut restul vieții, a dus o viață de boem, fiind un nelipsit al cafenelei artistice și un conviv spumos. A lucrat sporadic în redacțiile câtorva publicații, mai mult timp la „Facla” (1934-1937). A debutat ca jurnalist în efemera publicație brăileană „Florile Dunării” (1927), unde a semnat cu pseudonimul Vasile Cărămidaru. Va continua să publice în „Cuvântul”, „Tribuna politică, parlamentară, economică, socială, culturală și artistică”, „Credința”, „Revista Fundațiilor Regale”, „Revista scriitoarelor și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287775_a_289104]
-
Anton Bibescu). L. era de părere că literatura și-a epuizat resursele expresive și că numai romanul fantastic le poate revigora prin crearea unei noi convenții. Credincios acestui crez, a început să scrie povestiri fantastice pe care le publică în „Facla”, „Azi” și „Viața de azi”. Prelucrate și completate cu altele, acestea vor forma volumul Omul și umbra (1946). Povestitor în linia fantasticului autohton abordat prin prisma unei argumentări paradoxale, el urmărește să pună în dezbatere cu deosebire un principiu filosofic
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287775_a_289104]
-
se înscrie, din nou împreună cu Sebastian, la Facultatea de Drept a Universității din București. Va obține licența în 1930, însă nu profesează, fiind atras de gazetăria culturală și artistică. Face cronică muzicală, teatrală și cinematografică la diverse periodice, între care ,,Facla”, ,,Rampa” și ,,Zorile”, unde va fi redactorul rubricilor artistice și culturale. Versuri, proză și reportaje îi apar în ,,Universul literar”, unde va debuta cu o poezie în aprilie 1928, ,,Tiparnița literară”, ,,Săptămâna literară, plastică, teatrală”, ,,Vremea”, ,,Meridian”, ,,Floarea de foc
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290288_a_291617]
-
cu schița Sculptorul Boambă, semnată Al. Mănăstireanu. Scrie în calitate de gazetar profesionist sau colaborează la „Ultima oră”, „Bilete de papagal”, „Caiete literare”, „Sfinxul” „Viața literară”, „Rampa” (unde, împreună cu Eugen Jebeleanu, susține rubrica „Mișcarea literară”), „Vremea”, „Viitorul social”, „Floarea de foc”, „Azi”, „Facla”, „Cuvântul liber”, „Dimineața” (e redactor al rubricii „Fapt divers” și al paginii „Tribuna muncitorească”), „Era nouă” ș.a. A condus revistele „Veac nou” (1932) și „Bluze albastre” (1932). Moare de tuberculoză. În 1948 este numit, post-mortem, membru al Academiei RPR. Faptul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289431_a_290760]
-
cu deosebire, „un om de cultură și un om de curaj”, își alege ca modele pe confrații T. Teodorescu-Braniște, N.D. Cocea, T. Arghezi. Treptat, C. își mută preferințele și preocupările gazetărești spre ideologia de stânga și, după ce colaborează la revistele „Facla” și „Chemarea”, conduse de N. D. Cocea, pledând pentru drepturile muncitorimii, pentru libertatea opiniei și a cuvântului, asigură, la Botoșani, apariția ziarelor „Glasul nostru” și „Clopotul” (1933-1934), ambele de orientare antifascistă. Se înscrie în Partidul Comunist și este, în 1933
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286044_a_287373]
-
colabora cu studii și articole de istorie literară, eseuri și versuri în „Limbă și literatură”, „Revista de istorie și teorie literară”, „Steaua”, „Luceafărul”, „Ramuri”, „Viața românească”, „Caiete critice”, „Revista cultului mozaic” ș.a., iar în Israel, la „Viața noastră”, „Ultima oră”, „Facla”, „Revista mea”, „Minimum”, unde deține o rubrică de astrologie, „Orient Expres” ș.a. Prima carte, Mitologie romantică (1973), este urmată de Aventura lui George Gordon Byron (1977), Trei poeți preeminescieni (1978), Eminescu. Poezia elementelor (1979), Romantismul românesc (I-III, 1982-1987). În
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290033_a_291362]
-
rapid în ziaristică, semnând, în timp, și cu pseudonimele Ajax, Ali-Baba, Antipater, Argoman, Aster, Asterisc, Cara-Onid, Nekar, N. Grecu, Traian Nicodim sau cu pseudonimul colectiv Kalvincar (împreună cu L. Kalustian și I. Vinea). I se încredințează funcția de prim-redactor la „Facla” (1930-1938) și cea de redactor-șef la „Rampa” (1941) și la „Bis” (1942-1946). Colaborează cu articole de critică teatrală și la „Reporter”, „România”, „România literară”, „Azi”, „Revista română”, „Curierul”, „Curentul familiei” ș.a. Este vicepreședinte al Uniunii Ziariștilor Profesioniști (1938-1944) și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286099_a_287428]
-
complexității autoorganizării unei echipe de fotbal o reprezintă modul în care se realizează circulația complexă a jucătorilor și a mingii. Datorită acestei conlucrări, fiecare jucător poate fi înțeles ca un „pachet de interacțiuni” (I. Bușe, D.S. Ogodescu - „Fotbalul sinergic”, Ed. Facla, 1982), posedând pe lângă o funcție de bază și două funcții secundare, cu mențiunea că în prima ipostază acționează cea mai mare parte din timpul unei partide. Din ce în ce mai mult, în fotbalul actual, dispar așa zisele „specializări pe posturi”, jucătorii angajându-se în
Baze teoretice şi mijloace de acţionare pentru pregătirea fizică a jucătorilor de fotbal by Gheorghe Balint () [Corola-publishinghouse/Science/446_a_1304]
-
vlagă. Ca să dau numai un exemplu, pe lângă alte figuri de legendă, din adâncuri mai apare "Amfitrite, cu voalul miresei", ce "stă feciorelnică și sfiicioasă lângă soțul ei pe carul tras de tritoni", iar "Doris, mama ei", le iese înainte "cu facla nupțială"24. Și spectacolul mitologic continuă. Cortegiul de zeități nu se sfârșește cu una cu două. După avalanșa de referințe livrești, ne dăm seama că impresia inițială fusese greșit înțeleasă. În fapt, nu trecutul răsare din apele mării. Din contra
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
cincisprezece ani are modeste slujbe în comerț și frecventează asiduu teatrele, bibliotecile, așezămintele culturale. Autodidact cu lecturi masive, debutează în 1919 la gazeta „Socialismul”. Din 1920 colaborează cu articole și anchete pe teme sociale la „Dimineața copiilor”, „Curentul literar”, „Clipa”, „Facla”, „Zorile” ș.a. Devine gazetar profesionist, lucrând pe rând sau simultan, la „Facla”, „Argus”, „Rampa”, „Comedia”, „Mișcarea”, „Țara”, „Gazeta”, „Zorile”. Ține, ani de-a rândul, cronica dramatică la „Rampa” și la alte periodice. În timpul celui de-al doilea război mondial și-
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288147_a_289476]
-
așezămintele culturale. Autodidact cu lecturi masive, debutează în 1919 la gazeta „Socialismul”. Din 1920 colaborează cu articole și anchete pe teme sociale la „Dimineața copiilor”, „Curentul literar”, „Clipa”, „Facla”, „Zorile” ș.a. Devine gazetar profesionist, lucrând pe rând sau simultan, la „Facla”, „Argus”, „Rampa”, „Comedia”, „Mișcarea”, „Țara”, „Gazeta”, „Zorile”. Ține, ani de-a rândul, cronica dramatică la „Rampa” și la alte periodice. În timpul celui de-al doilea război mondial și-a încetat activitatea în presă, ca urmare a interdicției introduse de legile
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288147_a_289476]
-
În funcție de situația sintactică a verbului-predicat, prezentul poate fi un timp absolut sau un timp relativ. Ca predicat al unei propoziții nondependente, verbul la prezent are valoare de timp absolut: „Parisul arde-n valuri, furtuna-n el se scaldă Turnuri ca facle negre, trăsnesc arzând în vânt -” (M. Eminescu) Caracterizând un verb-predicat al unei propoziții subordonate, prezentul se manifestă ca timp relativ; termenul de referință nu mai este momentul desfășurării procesului de comunicare, ci momentul acțiunii verbului regent, cu care se află
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
17. 16. S. Pușcariu, op. cit., p. 157. 17. Apud S. Pușcariu, op. cit., p. 132. 18. Cele două tipuri de predicat sunt numite de obicei predicat verbal și predicat nominal. Termenii predicat sintetic, predicat analitic apar în I. Evseev, Semantica verbului, Facla, Timișoara, 1974, p. 95. Patru sunt principalele avantaje ale denumirii cu aceste sintagme a celor două tipuri structurale de predicat: 1. Reflectă foarte exact modul specific în care participă la planul global al predicației cele două componente semantice, una de
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
articole și traduceri. Devine în acest timp prieten cu Ady Endre. Un stagiu la Paris îl familiarizează cu simbolismul apusean, cunoscut nemijlocit. După 1910 colaborează la publicațiile bucureștene „Vieața nouă” și „Noua revistă română”, este prezent cu texte polemice în „Facla”, de asemenea în „Simbolul”, efemera revistă a lui S. Samyro (Tristan Tzara) și I. Iovanaki (I. Vinea), semnează în „Absolutio” din Iași. În 1917-1918 este redactor la gazeta „Adevărul” (Budapesta, Sibiu). Ia parte în 1918 la Congresul al IX-lea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287621_a_288950]
-
de avangardă și la altele al căror program era apropiat de tradiționalism: „Ultima oră”, „Convorbiri literare”, „Excelsior”, „Fapta”, „Zodiac”, „Viața literară”, „Axa”, „Azi”, „Clopotul”, „Discobolul”, „Ulise”, „Floarea de foc”, „România literară”, „Rampa”, „Credința”, „Litere”, „Meridian”, „Reporter”, „Familia”, „Critica”, „Ideea românească”, „Facla”, „Păreri libere”, „Vremea”, „Linia dreaptă”, „Universul literar”, „Viața românească” ș.a. Se află în pagini de revistă eseuri și cronici literare sau plastice, versuri și fragmente de roman în care unii dintre exegeții operei sale au descoperit anticipări ale ideilor din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287581_a_288910]
-
La începutul anilor ’60 a emigrat în Israel, unde a profesat ca medic urolog. A fost și un artist plastic apreciat, prezentând mai multe expoziții cu ecou imediat. Debutează cu versuri avangardiste în revistă „Alge” (1930), colaborând și la „unu”, „Facla”, „Cuvântul liber”, „Azi”, „Lumea”, „Revista Fundațiilor Regale”, „Lumea românească”, „Era nouă”, „Meridian”, „Viața românească”. Editorial, intră în scenă literară cu volumul de versuri Plămânul sălbatic, apărut în 1933. Plămânul sălbatic este un lung poem încărcat de secvențe onirice, dar și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288723_a_290052]
-
psihologică, Editura Universității din Pitești, Pitești, 1999. Moscovici, Serge (coord.), Psihologia socială a relațiilor cu celălalt, Polirom, Iași, 1998. Organizația Mondială a Sănătății, Geneva, CIF, Clasificarea internațională a funcționării, dizabilității și sănătății, Editura MarLink, 2004. Pamfil, Eduard; Ogodescu, Doru, Nevrozele, Facla, Timișoara, 1974. Pamfil, Eduard; Ogodescu, Doru, Psihozele, Facla, Timișoara, 1976. Pavelcu, Vasile, Drama psihologiei, Eseu asupra dezvoltării psihologiei ca știință, Editura Științifică, București, 1965. Păunescu, Constantin, Limbaj și intelect, Editura Științifică, București, 1973. Păunescu, Constantin (coordonator științific), Întroducere în logopedie
Fundamentele psihologiei speciale, Ediţia a II-a by GHEORGHE SCHWARTZ [Corola-publishinghouse/Science/1447_a_2689]
-
Serge (coord.), Psihologia socială a relațiilor cu celălalt, Polirom, Iași, 1998. Organizația Mondială a Sănătății, Geneva, CIF, Clasificarea internațională a funcționării, dizabilității și sănătății, Editura MarLink, 2004. Pamfil, Eduard; Ogodescu, Doru, Nevrozele, Facla, Timișoara, 1974. Pamfil, Eduard; Ogodescu, Doru, Psihozele, Facla, Timișoara, 1976. Pavelcu, Vasile, Drama psihologiei, Eseu asupra dezvoltării psihologiei ca știință, Editura Științifică, București, 1965. Păunescu, Constantin, Limbaj și intelect, Editura Științifică, București, 1973. Păunescu, Constantin (coordonator științific), Întroducere în logopedie, vol. 1, Editura Didactică și Pedagogică, București, 1976
Fundamentele psihologiei speciale, Ediţia a II-a by GHEORGHE SCHWARTZ [Corola-publishinghouse/Science/1447_a_2689]
-
este Pamfil Șeicaru. Fără a avea, la început, un program explicit, publicația își precizează pe parcurs poziția ideologică și morală. Într-un articol intitulat Pro domo (15/1923), care va declanșa reacțiile unor gazetari (N.D. Cocea și M. Mircea în „Facla”, Tudor Teodorescu-Braniște în H.), Pamfil Șeicaru arată că revista „rezumă spiritul unei generații”, al generației celor întorși din război, care, dezamăgiți de starea țării, nu mai cred în democrație: „«Democrația», impudica metresă a finanței, nu poate să ne seducă oricâte
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287433_a_288762]
-
opera. A. încarnează, la dimensiuni medii, tipul de scriitor interbelic. Debutul poetic din 1926 îi este patronat de Perpessicius, la „Universul literar”, al cărui colaborator intermitent rămâne până în 1946. Va publica în „Propilee literare”, „Bilete de papagal”, „Tribuna”, „Vremea”, „Azi”, „Facla”, „Revista scriitoarelor și scriitorilor români”, „Revista Fundațiilor Regale”, „Societatea de mâine”, „Pagini literare”, „Gândirea”, „Studio Teatrul Național”, „Duminica”, „Seara”, „Fapta”, „Săptămâna C.F.R.” ș.a., iar după 1967, în „Luceafărul”, „Steaua”, „Tomis”, „Argeș”, „Orizont” ș.a. Cu o regularitate bulversată de la o vreme
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285239_a_286568]
-
resort l-a constituit uneori înclinația polemică. Recenzii și notițe critice îi apăruseră în 1926 și 1927 în „Propilee literare”, apoi sporadic în publicațiile târgoviștene „Lumea nouă”, „Vremea nouă” și „Avântul Dâmboviței”, dar profilul publicistului literar se definește abia la „Facla”, aflată sub direcția lui Ion Vinea, unde între 1932 și 1934 e prezent cu recenzii și cronici literare, note și articole, interviuri. A mai colaborat la „Dreptatea”, „Tribuna”, „Clopotul”, „Seara” (ziar în a cărui redacție va intra în 1942), „Sfarmă-Piatră
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285239_a_286568]