669 matches
-
trei pridvoare. Mănăstirea mai avea șase case separate, cu cîte patru chilii fiecare. Acolo se mai afla și o trapeză cu o brutărie, acoperită cu șindrilă, separată de celelalte construcții. Pe lîngă mănăstire se aflau hambare, distilerie, ateliere de tîmplărie, fierărie, etc. În jurul mănăstirii se mai aflau cinci fîntîni arteziene, unde apa curgea prin niște țevi subterane, făcute din lut ars, cu lungimea de 300 stânjeni. Aria construcțiilor se lărgea simțitor deoarece și numărul celor care veneau la ascultare în Mănăstirea
Mănăstirea Hîncu () [Corola-website/Science/304157_a_305486]
-
Arte (în , EKA) organizează învățământ superior în domeniul artei plastice, designului, arhitecturii, mass-media, istoriei artelor și conservării, în vreme ce Academia de Cultură Viljandi de la Universitatea din Tartu are o abordare în favoarea popularizării culturii autohtone prin curricula cum ar fi construcții tradiționale, fierărie tradițională, țesături tradiționale, artizanat și muzică populară, dar și jazz și muzică bisericească. În 2010, în Estonia funcționau 245 de muzee, ale căror colecții conțin împreună peste 10 milioane de piese. Istoria educației în Estonia datează din secolele al XIII
Estonia () [Corola-website/Science/296908_a_298237]
-
fuseseră închiși anterior în clădirea unde se află astăzi Policlinica pentru elevi și studenți (de pe str. Păcurari nr.9), care a devenit cămin studențesc. Închisoarea de la Galata a primit denumirea de Penitenciarul Central Iași, aici fiind înființate ateliere de cizmărie, fierărie, lingurărie, tâmplărie și olărie, unde lucrau deținuți. Închisoarea s-a aflat în aceste clădiri până în anul 1950, când Penitenciarul Central Iași s-a contopit cu închisoarea militară a Corpului IV Armată și s-a mutat din Mănăstirea Galata în clădirile
Mănăstirea Galata () [Corola-website/Science/302395_a_303724]
-
în fața clădirii comandantului ("praetorium"). În spațiile rezultate din această intersecție se distinge o sală de adunare a soldaților ("collegium militare") cu opt baze rectangulare pe mijloc pentru susținerea acoperișului. În restul spațiului liber erau pavilioanele soldaților și un atelier de fierărie pentru nevoile garnizoanei. La 20 de metri spre răsărit de poarta pretoriană a fost descoperit drumul strategic roman din valea Oltului, lat de șase metri și pavat cu blocuri mari de piatră. Legionarii din castrul Arutela aveau misiunea de a
Castrul roman Arutela () [Corola-website/Science/304095_a_305424]
-
prin eforturile episcopului Ioan Bob de la Blaj, cel care tot atunci a înființat și prima școală românească din oraș. Pe teritoriul orașului au fost identificate, prin descoperiri fortuite, cercetări de suprafață și săpături sistematice, mai multe așezări rurale: Atelierul de fierărie era organizat într-o construcție de același fel și avea patru încăperi de dimensiuni mici; cea care s-a păstrat cel mai bine avea dimensiunile de 4 x 3 m. În atelier s-au identificat urmele unei vetre și foarte
Mediaș () [Corola-website/Science/296955_a_298284]
-
gospodăriile particulare, femeile se ocupau cu confecționarea hainelor, mai ales din lână, importante fiind covoarele din lână de oaie care se mai fac și acum în diverse culori și forme. Apar și meserii noi ale particularilor, care se ocupau de fierărie, tâmplărie, covăcie, precum și mici comercianți.</br> Populația era mult legată de biserică și de școală. În satul Doștat, biserica datează din anul 1866. Este acoperită cu țiglă și zidită din piatră și cărămidă, având un singur turn de cca. 20
Doștat, Alba () [Corola-website/Science/300238_a_301567]
-
înființat la 1802 o biserică, iar școala funcționa din 1856, cu 82 de elevi (dintre care 28 de fete) în 1891. În oraș se ținea târg duminica, în care localnicii își desfăceau produsele agricole, dar și de dulgherie, rotărie, cizmărie, fierărie. A continuat să aibă același statut și în perioada interbelică, deși avea doar 1700 de locuitori în 1924. În 1950, a devenit parte din raionul Ploiești al regiunii Prahova și apoi al regiunii Ploiești, pierzându-și statutul de oraș. În
Comuna Filipeștii de Târg, Prahova () [Corola-website/Science/301673_a_303002]
-
țin un copil neastâmpărat ca ăsta în casa mea. Mama lui Hiyoshi nu putea înțelege ce voia să spună prin „neastâmpărat”. Alte locuri unde Hiyoshi a mai început ucenicia au fost atelierul ipsosarului, tejgheaua bufetului de la târgul de cai și fierăria. Niciodată nu stătea mai mult de trei, maximum șase luni. Du-te-vino-urile lui au ajuns treptate cunoscute și i s-a format o reputație atât de proastă, încât nimeni nu mai voia să-i fie mesager. A, băiatul ăla din casa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
genul care să stea în casă, sorbindu-și în liniște ceaiul de dimineață. După ce se schimbă și-și spălă fața, intră în grădină, mergând întins spre zgomotul ciocanelor. De-a lungul unei laturi a cărării înguste se aflau două mici fierării, construite într-o regiune unde destul de recent fuseseră tăiați niște copaci uriași. Era în mijlocul unei păduri în care, până acum, nici o secure nu se atinsese de vreun copac, de pe vremea străbunilor lui Koroku. Fierarul, Kuniyoshi, pe care Koroku îl chemase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Îmi voi da toată silința. — Ține minte, trebuie să rămână un secret. — Da, doamne. Zgomotul ciocanelor răsună puțin cam prea tare. Poți lucra astfel încât să nu se audă dincolo de șanț? — Voi avea grijă și cu asta. Dând să iasă din fierărie, Koroku văzu o pușcă rezemată lângă foale. — Și aceea? întrebă el, arătând-o cu degetul. E modelul, sau una făcută de tine? — Este nouă-nouță. — Ei, dă-mi-o s-o văd. — Mă tem că încă nu e gata pentru inspecția
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
fac una care să meargă. — Și proba e o treabă importantă. Dă-o-ncoace. Luând-o din mâinile lui Kuniyoshi, Koroku rezemă țeava puștii de brațul îndoit, prefăcându-se că ochea o țintă. Tocmai atunci, Inada Oinosuke apăru în ușa fierăriei. — A, încă n-ai terminat. Koroku se întoarse spre Oinosuke, cu patul puștii lipit de coaste. — Ei? — Cred că ar fi bine să vii cât mai degrabă. L-am putut convinge pe Tenzo să ne însoțească, dar i se pare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
căzu în piept. Poate că medita la moarte. Sau poate că nu era decât un om frânt. — Nu-i bună de nimic! murmură Koroku, luându-și ochii dinspre țintă. Chiar dacă apăs pe trăgaci, plumbul nu iese. Oinosuke, dă fuga la fierărie și adu-l pe Kuniyoshi. Când sosi fierarul, Koroku îi dădu pușca, spunând: — Am încercat adineaori să trag, dar nu merge. Drege-o. Kuniyoshi examină muscheta. — Nu se poate repara cu ușurință, doamne, răspunse el. — Cât va dura? — S-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
colină nu mai rămaseră decât Inada Oinosuke și Aoyama Shinshichi. Soarele se înălța tot mai sus. Vremea se încălzea. Greierii țârâiau și singurele vietăți care se mișcau prin arșiță erau furnicile ce se târau peste dalele fierbinți ale grădinii. Dinspre fierărie izbucneau spasmodic zgomote furioase de ciocan. Oare cum or fi sunat în urechile lui Tenzo? — Nu-i gata odată pușca aia? Ori de câte ori glasul aspru al lui Koroku se auzea din casă, Aoyama Shinshichi alerga la fierărie, prin canicula pârjolitoare. Revenea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
fierbinți ale grădinii. Dinspre fierărie izbucneau spasmodic zgomote furioase de ciocan. Oare cum or fi sunat în urechile lui Tenzo? — Nu-i gata odată pușca aia? Ori de câte ori glasul aspru al lui Koroku se auzea din casă, Aoyama Shinshichi alerga la fierărie, prin canicula pârjolitoare. Revenea de fiecare dată pe verandă pentru a spune: — Mai durează puțin. Și raporta cum înainta lucrul. Koroku moțăia pe apucate, cu brațele și picioarele întinse. Shinshichi, obosit și el după emoțiile din ajun, ațipi și el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
drum. Nu se rușina cu modul lui de viață, fiindcă nu se umilea ca un animal. Lucra pentru lume și credea că cerul avea să-i dea cele de care avea nevoie. În dimineața aceea în Kasugai, dăduse peste o fierărie care se deschisese mai devreme. Soția fierarului trebuia să aibă grijă de copii, așa că, după ce ajută la curățenie în atelier, duse cele două vaci la pășune și merse la fântână să umple ulcioarele cu apă, Hiyoshi fu răsplătit cu micul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
foarte mare. Știu pentru că l-am vizitat de două ori după război. Acum trei ani am fost ultima dată. Era un lagăr foarte mare, Împrejmuit cu sârmă ghimpată, dar și secțiile Între ele, separate. Adică aveau secții de producție: tâmplărie, fierărie, dar cu deținuți vechi, nu cu ăștia ca noi. Nemții ăia care erau... Am greșit când am spus ’38 - social-democrații și comuniștii din ’35 erau internați În lagăr. Și toată conducerea interioară a lagărului era formată numai din deținuți cu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
deranjeze pe mine vreodată orice-ar veni de la ea? Ieșiserăm de la birou mai devreme, ca toată lumea. Soarele strălucea orbitor peste bulevardele înzăpezite care forfoteau de oameni. Era o binefacere că nu mai treceau pe ele în viteză, zăngănind din toată fierăria grelele camioane. Ici, colo doar se vedeau oprite în fața magazinelor alimentare dube mai mici din care se descărcau cârnați, jumătăți roșii de porci, lăzi cu băuturi specialități de vită, ficat, fructe, portocale, mandarine, banane... Alături, pe patru rânduri, cozi lungi
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
aur și blănuri. Încercările de a găsi regatul au fost fără de succes și mai târziu în onoarea sa a fost numit orașul Saguenay din Quebec. În 1960 într-un un mic sat pescăresc au fost descoperite opt adăposturi și o fierărie. Catarame din bronz, nituri de fier, și alte obiecte găsite în timpul săpăturilor au mers la expoziții în Washington și New York sub denumirea "Vikingii: Saga Nord-Atlantică" Pe baza unor ipoteze ale cercetătorilor, vikingii care au fondat așezarea la L' Anse aux
L'Anse aux Meadows () [Corola-website/Science/325753_a_327082]
-
șanț cu o adâncime de aproximativ 4 metri și un vallum. Casele și atelierele erau localizate în panta interioară a așezării, în care era amplasată și o fântână. Principalele ocupații ale populației au fost meșteșugăritul și agricultura. Funcționau acolo o fierărie și un atelier de bijuterie cu unelte și produse finite. S-au găsit obiecte făcute în Bizanț și Asia Centrală. În jurul fortului exista o suburbie, ai cărei locuitori se ocupau în afară de agricultură și cu topirea și prelucrarea fierului. În așezare au
Echimăuți (așezare) () [Corola-website/Science/333878_a_335207]
-
ea o cunoaște bine la bărbați și pe care odată mi-a descris-o "ntocmai. Era o privire "ntre un consult ginecologic și prețăluirea unei iepe de rasă. Când l-am cunoscut pe Teodor la școală, tatăl lui avea o fierărie "n satul Babe. Fiul său Teodor era vârtos ca o nicovală și-și "mpărțea câștigul țărănește "n "bani muierești" (de la orătănii, lapte, brânză, ouă și legume) și "bani bărbătești" (de la cai, grâne, vie, porci și pește). Teodor nu trăia din
Celelalt trup - Milorad PavicMantra by Mariana Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/8898_a_10223]
-
din niciunul din cele două câștiguri. Se auzea că după o iubire nefericită plecase la o mătușă "n Italia, apoi dăduse un semn de la Paris ca "n fine să se "ntoarcă acasă, "n satul Babe, unde o vreme a ținut fierăria moștenită de la tatăl lui și de la bunic. Acum ne "ntâlneam după un deceniu "ntreg și ședeam "mpreună. Abia ce-i făcusem cunoștință cu soția mea. Pentru că după multă vreme aveam prilejul să discutăm, nu ne prea sfiam de prezența ei
Celelalt trup - Milorad PavicMantra by Mariana Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/8898_a_10223]
-
decurgea astfel "ncât ea nu-și putea veni "n fire de atâta mirare. Și apoi, dacă pricepea ceva din sfada noastră "ndârjită "ntr-o limbă pe care abia o "nvăța. întâi l-am "ntrebat din ce trăiește, fiindcă "nchisese de mult fierăria. Mi-a spus că trăiește din comerț. - Ce comercializezi? - Vând versuri. - Scrii poezii? - Nici vorbă! - Atunci "nseamnă că publici cărți de poezie, nu? - Nici asta. Vând versuri prin viu grai. - La ce gândești când spui prin viu grai? Ești guzlaș
Celelalt trup - Milorad PavicMantra by Mariana Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/8898_a_10223]
-
Victoriei, în rotundul meu Audi TT decapotabil, alături de Dora, o puștoaică cu buze subtile care mă agățase în club. Era una dintre multele groupie pe care le descopeream cu din ce în ce mai puțină uimire în toate locurile în care intram, inclusiv stadioane, fierării și abatoare. Peste tot se găsea câte o tipă care să zică: „Oh, nu ești...“. „Ba da“, răspundeam invariabil - și la fel de invariabil îmi petreceam nopțile cu ele. Ne îndreptam deci înspre casă - a mea - oarecum nerăbdători să ne-o punem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
devenit spectral În lumina lunii, mă Înșelasem. Vitrinele primeau de la ferestre reflexe incerte. Dacă nu m-aș fi mișcat cu băgare de seamă, aș fi putut să răstorn pe jos vreun obiect, izbindu-l, cu zgomot de cristaluri sau de fierărie. Aprindeam lanterna din când În când. Mă simțeam ca la Crazy Horse, localul de strip-tease; ici-colo o lumină neașteptată Îmi arăta câte-o nuditate, dar nu de carne, ci de șuruburi, de articulații, de buloane. Și dacă, deodată, aș fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
posibilitatea sporirii numărului lor până la 56. Capacitatea de producție devenea, în noile condiții, sensibil egală cu cea a atelierelor din București. În imediata vecinătate, suficient de aproape de atelierele de reparat vagoane și de ajustaj, se afla Forja sau Atelierul de Fierărie. Ceva mai departe și oarecum izolată de restul fabricii - din cauza riscurilor de incendiu crescute - a fost construită o turnătorie de fontă („fonderia de tuci”), a cărei finalizare s-a realizat târziu și cu costuri considerabile. Atelierele de căldărărie (cazangerie) se
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]