341 matches
-
de partea dreaptă și s-au alăturat diferitelor mișcări autoritare și fasciste din Europa din timpul acestei perioade, chiar dacă majoritatea regionaliștilor nu au mers atât de departe. Totuși, în timpul Ocupației din perioada celui de-al Doilea Război Mondial, unii regionaliști flamanzi, bretoni și corsicani au acționat pe baza acestor convingeri și au devenit colaboratori ai ocupanților, germani în Bretania și italieni în Corsica.19 Câțiva dintre acești colaboratori au fost executați după război, iar activitățile lor au servit la discreditarea regionalismului
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
Guyenne. Apoi, el își neagă jurămîntul, îi aruncă lui Filip al VI-lea provocarea, în 1338, și își ia titlul de rege al Franței. Eduard avea numeroase atuuri: marele cap de pod din Guyenne și un altul în Ponthieu, susținerea flamanzilor și a numeroși baroni, normanzi și bretoni, în special. El avea de asemenea inițiativa operațiunilor. Începînd cu 1340, el distruge flota franceză din portul flamand Ecluse. El poate de acum să debarce în fruntea unor trupe puțin numeroase, dar foarte
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
Sfînt în Tunis 1275-1280 Romanul Trandafirului de Jean de Meung 1291 Mamelucii cuceresc Saint-Jean-d'Acre Sfîrșitul statelor latine din Orient 1294-1303 Pontificatul lui Bonifaciu al VIII-lea 1297 Canonizarea Sfîntului Ludovic 1302 Prima adunare a stărilor Înfrîngerea de la Courtrai în fața flamanzilor 1303 Atentatul de la Anagni 1307 Arestarea templierilor 1309-1377 Papalitatea de la Avignon 1309 Viața Sfîntului Ludovic de Joinville 1312-1314 Dante: Divina Comedie 1314 Orologiul public în Caen 1314 Primele incursiuni ale turcilor otomani în Europa 1327-1377 Domnia lui Eduard al III
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
Papalitatea de la Avignon 1309 Viața Sfîntului Ludovic de Joinville 1312-1314 Dante: Divina Comedie 1314 Orologiul public în Caen 1314 Primele incursiuni ale turcilor otomani în Europa 1327-1377 Domnia lui Eduard al III-lea al Angliei 1328 Victoria de la Cassel asupra flamanzilor Starea parohiilor și a gospodăriilor 1337 Începe războiul de O Sută de Ani 1337 Moartea lui Giotto 1340 Înfrîngerea navală de la d'Écluse 1341 Proiectile metalice pentru tunuri 1341-1365 Război de succesiune în Bretagne 1346 Înfrîngerea de la Crécy 1347 Asediul
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
și astăzi se numește capela Giulia. Pe lângă aceste două capele, s-au mai format succesiv și cea Laterană pentru bazilica San Giovanni din Lateran și cea Liberiană pentru bazilica Santa Maria Maggiore. Numărul cantorilor pentru a forma o capelă, în timpul flamanzilor, era constituit din puține elemente, maximum doisprezece; în secolele următoare, numărul a crescut și cuprindea bărbați, copii și/sau evirați. Exemplul capelei pontificale a fost urmat imediat și de principii laici în oratoriile din palatele lor și de episcopi și
Repere istorice în muzica sacră şi documente magisteriale by Cristian Dumea () [Corola-publishinghouse/Science/101006_a_102298]
-
asumat roluri ieșite din comun și de înaltă ținută. Limbajul muzical se dezvoltă și devine mai transparent: se cizelează tehnica imitativă-contrapunctică; armonia merge în direcția consonanței și a funcționalității; în raport cu textul, și rolurile vocale devin tot mai specifice. Deja cu flamanzii se fac experimente din care rezultă că ansamblul vocal cel mai potrivit și proporționat este cel format din cantus (încredințat copiilor sau, în lipsa lor, falsetiștilor), altus (tenori acuți), tenor (tenori normali) și bassus (bași). Dar nu este unicul complex folosit
Repere istorice în muzica sacră şi documente magisteriale by Cristian Dumea () [Corola-publishinghouse/Science/101006_a_102298]
-
capacitatea comprehensiunii sale stilistice și artistice. Pentru o cunoaștere adecvată a autorilor principali și a școlilor polifonice, se poate recurge la cărțile de istorie a muzicii. Aici, schematizând, amintim că, în secolul al XV-lea, se manifestă predominanța absolută a flamanzilor, precedați de englezii L. Power (+ 1445?) și J. Dunstable (+ 1453). Numele mai semnificative sunt: Guillaume Dufay (+ 1474), exponentul prin excelență a primei jumătăți de secol; J. Ockeghem (+1495?) și J. Obrecht (+ 1505); Josquin des Prey (+ 1521), cel mai renumit de la
Repere istorice în muzica sacră şi documente magisteriale by Cristian Dumea () [Corola-publishinghouse/Science/101006_a_102298]
-
a primei jumătăți de secol; J. Ockeghem (+1495?) și J. Obrecht (+ 1505); Josquin des Prey (+ 1521), cel mai renumit de la sfârșitul secolului. În secolul al XVI-lea, s-au dezvoltat diferite școli polifonice, în mare parte datorită impulsului dat de flamanzi care au divulgat în toată Europa sofisticata lor tehnică de contrapunct. Amintim: Școala romană, cu G.P. da Palestrina (+ 1594); Școala spaniolă, cu T. L. da Victoria (+ 1611); Școala franco-germană, cu Orlando di Lasso (+ 1594); Școala engleză, cu W. Byrd (+ 1623
Repere istorice în muzica sacră şi documente magisteriale by Cristian Dumea () [Corola-publishinghouse/Science/101006_a_102298]
-
Carmina, în Șt. Bezdechi, Nicolaus Olahus, primul umanist de origine română, Aninoasa-Gorj, 1939; ed. îngr. I. Fogel și L. Juhasz, Leipzig, 1939; Texte alese, îngr. și introd. I. S. Firu și Corneliu Albu, București, 1968; Corespondență cu umaniști batavi și flamanzi, îngr. și introd. Corneliu Albu, tr. Maria Capoianu, București, 1974; Ungaria. Atila, ed. bilingvă, tr., îngr. și introd. Antal Gyöngyvér, Iași, 1999; Hungaria. Chronicon, ed. bilingvă, tr., îngr. și pref. Maria Capoianu, București, 2002. Repere bibliografice: N. Iorga, Renegați în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288517_a_289846]
-
trei piloni sunt interconectați, deoarece, în fiecare caz, accentul cade pe popor. Acest lucru este ușor de observat într-unul dintre mai vechile sloganuri ale partidului: Eigen volk eerst! (Poporul nostru înainte de toate!). VB-ul pretinde că îi reprezintă pe flamanzi pe care îi așează în opoziție cu (1) cetățenii francofoni ai Bruxelles-ului și ai Valoniei; (2) cu imigranții sau cu cei care cer azil în Flandra și cu (3) elita politică, atât cea flamandă, cât și cea valonă. În
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
cuvânt despre drepturile care sunt pot fi puse în aplicare din punct de vedere juridic". Cu toate acestea, anumiți oponenți ai VB-ului consideră că aceste luări de poziție nu sunt nimic altceva decât vorbe goale. Aceștia afirmă că populiștii flamanzi susțin principiile democrației liberale, doar pentru a evita o altă condamnare pentru încălcarea legislației antirasiste. În plus, criticii susțin că membrii VB nu-și pun în aplicare propriile discursuri. De exemplu, partidul a fost criticat pentru nerespectarea libertății de expresie
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
integrării europene, care rămâne foarte depolitizată în Belgia. 5 Creșterea polarizării nu este legată direct de dificultățile pe care partide consacrate le-au experimentat în ultimii ani, la formarea coalițiilor guvernamentale. Aceste dificultăți provin din conflictele dintre reprezentanții individuali ai flamanzilor și partidele francofone legate de descentralizarea și viitorul statului belgian. 6 În 1995, pentru a contracara succesul electoral al VB, partidele consacrate au creat o nouă poziție ministerială: Ministrul pentru politici urbane (De Decker et al., 2005). Politicienii locali și
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
că aparțineau clerului 387, la început, sau, după aceea, conducătorilor ne-religioși care și-au făcut din aceasta o profesie. Un caz similar, deși nu de o profunzime istorică la fel de mare, îl constituie conflictul care, în Belgia, îi opune pe flamanzi, valonilor. Și în acest caz, instrumentul dezvoltării revendicărilor flamande îl constituie particularismul lingvistic și cultural. În plus, aici se implică și elementul religios, clerul fiind vreme îndelungată depozitarul identității lingvistice a Flandrei opunîndu-se astfel unei burghezii a "fransquillon-ilor" care tinde
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
culturală a căpătat amploare abia în momentul rupturii dintre Belgia francofonă și Belgia neerlandofonă, adică, atunci cînd cea dintîi, conser-vîndu-și hegemonia politică, și-a păstrat preponderența Industrială și comercială. Abia atunci, natura statului belgian a părut intolerabilă pentru masele de flamanzi biruite de povara econo-mică și demografică. Și, la rîndul său, elita "fransquillonă" s-a văzut obligată să le urmeze, renegîndu-și cultura pentru a-și pu-tea conserva legitimitatea și ascendentul. În Europa de Vest, se-paratismele cît de cît consistente îmbracă, în orice caz
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
private 7. S-a interpretat adesea că politica locuinței sociale a fost o întreprindere ce viza disoluția modurilor de viață populare. Filiația leplaysiană a contribuit, desigur, la focalizarea atenției pe aspectele reacționare ale doctrinei locuinței sociale, dar, după cum remarcă Jean-Paul Flamand în eseul său de istorie a locuinței sociale 8, incontestabilele calități arhitecturale ale primelor realizări ale HBM și raționalizarea implicării lor în structura urbană exprimau intenția de a activa cu aceeași seriozitate pentru demnitatea tuturor. Există aici o voință de
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
o perioadă de cinci ani. Potrivit lui Louis Loucheur, personaj eminent al reorganizării economice în perioada interbelică 21, criza locuințelor trebuia să fie ocazia de raționalizare a domeniului construcțiilor prin adoptarea unor reguli de construcție standardizate. Fapt excepțional, subliniază J.-P. Flamand, "programul votat va fi și realizat"22. Nu este vorba însă decât de o măsură temporară și provizorie. Avântul suscitat de intensificarea investițiilor publice în domeniu avea să fie întrerupt, în 1933, de lichidarea sursei de finanțare statală instituite prin
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
este dificil să negăm piedicile ridicate de astfel de măsuri în calea dezvoltării construcției de locuințe, ar fi totuși o concluzie pripită să spunem că singura reglare bună a problemei locuințelor o fac piața și investitorii privați. După cum precizează Jean-Paul Flamand, legea care bloca chiriile la sfârșitul războiului a corespuns tocmai agitației asociațiilor de locatari, șocați de rapacitatea proprietarilor față de cei care abia se întorseseră de la război și erau lipsiți de resurse. Istoria celei de-a doua jumătăți a secolului al
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
se dezvolte în haos și anarhie. Sănătatea morală și fizică a individului, sănătatea morală a națiunii sunt acum în joc. Această lucrare de renovare trebuie să stea încă de la început sub semnul Urbanismului" (François Lehideux, revista Urbanisme, citat în Jean-Paul Flamand, Loger le Peuple. Essai sur l'histoire du logement social, Paris, La Découverte, 1989, p. 193). Imediat după război, problema urbană a fost dominată de problema locuinței. Numeroase rapoarte denunțau situația catastrofală a Franței în acest sector, dar, după cum rezumă
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
sur les maisons et les villes de demain, Paris, Éditions Public-Réalisations. Chombart de Lauwe Paul (1953), "Scandale du logement et espoir de l'urbanisme", Esprit, octombrie-noiembrie. Driant Jean-Claude (coord.) (1992), Habitat et villes: l'avenir en jeu, Paris, L'Harmattan. Flamand Jean-Paul (1989), Loger le peuple. Essai sur l'histoire du logement social, Paris, La Découverte. Havel J.-E. (1957), Habitat et logement, Paris, PUF. Houdeville Louis (cu colaborarea lui Dhuys Jean-François) (1969), Pour une civilisation de l'habitat, Paris, Éd
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
Friedrich 89 Englander Jean-Loup 252 Epstein Renaud 23, 279 Estèbe Philippe 13, 230, 278, 290 Farge Arlette 84 Faure Alain (istoric) 83, 84 Faure Alain (politolog) 84, 219, 265 Felouzis Georges 41, 271 Ferry Jules 73, 113 Fijalkow Yankel 240 Flamand Jean-Paul 82-84, 91, 93, 98, 101, 147 Fontaine François 173 Fortier Bruno 67 Foucault Michel 48, 49, 67, 109 Fourcaut Annie 82, 98, 99, 136 Fourest Alain 232 Fourquet François 109, 175, 192 Frêche Georges 215 Furet François 56, 57
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
1 Annie Fourcaut, "Essai de mise en perspective historique de la politique de la ville des années 1880 aux années 1970", în Raportul prezentat ministrului Ocupării și Solidarității de către Jean-Pierre Sueur, Demain la ville, t. 2, Paris, 1998, p. 233. 2 Jean-Paul Flamand, Loger le peuple. Essai sur l'histoire du logement social, Paris, La Découverte, 1989, p. 181. 1 Vezi J.-P. Gaudin, op. cit., 1985, p. 175 și urm. 2 Michel Mouillart, "Le logement comme catégorie économique", în Marion Segaud, Catherine Bonvalet
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
op. cit., 1985, p. 175 și urm. 2 Michel Mouillart, "Le logement comme catégorie économique", în Marion Segaud, Catherine Bonvalet, Jacques Brun, (coord.), Logement et habitat, l'état des savoirs, Paris, La Découverte, 1998, p. 61. 3 Citat de J.-P. Flamand, op. cit., 1989, p. 64. 1 Alain Faure, "Banlieue mon amour...", Les premiers banlieusards, Paris, Créaphis, 1991, p. 168. 2 Vezi M. Perrot, op. cit., 1981, p. 29. 3 Citat de M. Perrot, op. cit., 1981, p. 24. 4 Philippe Ariès, L'enfant
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
Philippe Ariès, L'enfant et la vie familiale sous l'Ancien Régime, Paris, Seuil, 1973, p. 296. 5 Arlette Farge, Vivre dans la rue à Paris au XVIIIe siècle, Paris, Gallimard-Julliard, 1992 (1979), p. 26. 6 Citat de J.-P. Flamand, op. cit., 1989, p. 50. 7 Vezi Philippe Ariès, "La famille et la ville", Esprit, ianuarie 1978. 1 Vezi Monique Eleb, "L'habitation, entre vie privée et vie publique", în M. Segaud, C. Bonvalet, J. Brun, op. cit., 1998. 2 Philippe Ariès
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
ediție 1896, p. 269. Citatele care urmează sunt extrase din această lucrare. 1 Anecdotă relatată de L. Houdeville, op. cit., 1969, p. 67. 1 Le Journal des Débats, 23 iunie 1894, citat de L. Houdeville, op. cit., p. 67 2 J. -P. Flamand, op.cit., 1989, p. 80. 3 Din punct de vedere politic, Frédéric Le Play este ostil ideii de existență a unei mari națiuni democratice. El este partizanul unei largi descentralizări și al autonomiei comunelor și provinciilor în așa măsură încât acestea
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
de M. Bourjol, op. cit., 1975, p. 166. 20 P. Merlin, op. cit, 1998, p. 25. 21 Vezi Richard F. Kuisel, Le capitalisme et l'État en France. Moder-nisation et dirigisme au XX e siècle, Paris, Gallimard, 1984. 22 J.-P. Flamand, op. cit., 1989, p. 187. 23 Ibid., p. 188. 24 Annie Fourcaut, "Les municipalités communistes et la question du logement entre les deux guerres", op.cit., 1981, p.74. 25 Annie Fourcaut, "Loger la classe ouvrière en banlieue dans l'entre-deux guerres
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]