432 matches
-
spus: „Eu nu pot să interzic nici unei instituții să vorbească în legătură cu munca pe care-o face.“ V-am spus lucrurile acestea pentru a vedea că oamenii care lucrează pe relația cu exteriorul, în diplomație, în negocieri, au o perspectivă destul de formalistă. Eu cred că era nevoie să explicăm Comisiei Europene, nu să vindem o poveste. — E vorba de câștigarea credibilității, un capitol la care România a stat constant prost până prin 2005. Înainte se întâmpla exact asta: vânzarea unor povești, în loc de realități
Preţul adevărului. Un procuror în luptă cu sistemul by Dan Tăpălagă, Daniel Morar () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1338_a_2715]
-
aminte că, dacă etimologia numelui Iscariot trimite la așezarea omonimă, atunci el este singurul negalilean dintre cei doisprezece apostoli; singurul aflat „de partea Ierusalimului”, crescut într-un mediu religios și cultural pe care-l putem intui mai rațional și mai formalist, departe de frenezia profetică și de „misticismul” galilean. S-au făcut nenumărate supoziții în legătură cu decizia sa. Dar nici aici nu se poate aduce un răspuns ferm și unilateral. Personal nu cred că un motiv unic i-ar fi putut determina
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
de care suferă sistemul nostru se trage de la sistemul de învățământ juridic: te învață să fii mult prea formal. Astăzi un judecător este aproape fericit când găsește o excepție prin care poate scăpa de dosar. În loc să fii procedurist, ești extrem de formalist: găsești excepții și nereguli în orice act. — Să ne gândim așa. Prin intermediul softului, ți se dă un dosar care vizează un caz de mare corupție, care implică un fost prim-ministru, să spunem. Și nu prea ai chef să rămâi
Eu votez DNA!De ce merită să apărăm instituţiile anticorupţie by Cristian Ghinea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1332_a_2898]
-
trădător al Rusiei, alăturat moderniștilor reacționari. Emblematic și mai puțin știut, compozitorul se ducea să asculte, în noaptea de după încheierea conferinței, concertul cvartetului Julliard, la care se cântau primul, al patrulea și al șaselea cvartet de Bartok, din categoria celor „formaliste“, „reacționare“. Șostakovici îi felicita pe interpreți și „ieșea apoi tăcut din sală alunecând în noapte“. Cea de-a doua reuniune avea loc un an mai târziu, în iunie 1950, la Berlin. Congresul pentru libertatea culturii adopta un manifest spunând că
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2203_a_3528]
-
În imaginația mea prindeau contur tot soiul de forme de înșelăciune și de violență și am fost întru totul de acord cu el și l-am înțeles pe deplin când a făcut observația că autoritățile din bătrâna Anglie sunt îngrozitor de formaliste. Dar era drăguț să vezi că toate neplăcerile pe care le suferise în țara de baștină nu-i micșoraseră cu nimic patriotismul înflăcărat. Adeseori declara că Anglia este cea mai strașnică țară din lume, da, domnule, și simțea o mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
nu citise Poetica matematică sau Opera aperta, cine nu era-n stare să deseneze copăceii bogat ramificați ai cine știe cărei gramatici generative era pierdut: îl îneca un ocean de dispreț. Trezit din somn, trebuia să poți recita numele reprezen tanților școlii formaliste ruse („Șklovski, cunoaștem!“ spuneai cu o figură plictisită, și era de-ajuns ca să intri în club) și să fii în stare să explici de ce o carte a lui Barthes poartă numele enig matic S/Z. Studenții mai slabi de înger
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]
-
la punct pentru a �nl?tură concuren?a prost v?zut?, imită?ia servil? a stilurilor de argumentare rivale a devenit o adev?raț? mod?. Antimarxi?ții dezv?luiau apartenen?a la o anumit? clas? a adversarilor, iar partizanii ?colii formaliste dispre?uiau sociologia cunoa?terii, ar?tău c? g�ndirea lui Karl Mannheim n-ar fi putut vedea lumina zilei dec�ț �n mediul romantic de la Heidelberg � favorabil obscurit??îi argumenta?iei, ra?ionamentelor dialectice excesive ?i ideilor sublime. Colocviile
by Charles-Henry CUIN, François GRESLE [Corola-publishinghouse/Science/971_a_2479]
-
care necesită un cititor activ. 9 Jameson (1990 și 1991) accentuează asupra rolului viziunii și stilului personal în modernism, în timp ce Bürger (1984) analizează "avangarda istorică", ce încearcă să schimbe arta și viața, ca fiind opuse artei moderne, de orientare mai formalistă. 10 Această interpretare mi-a fost sugerată într-o discuție cu Zygmunt Bauman, după ce vizionasem un serial pe tema filmului postmodern, în cadrul celei de-a zecea conferințe aniversare cu titlul Teorie, cultură și societate, din vara lui 1992. În plus
Cultura media by Douglas Kellner [Corola-publishinghouse/Science/936_a_2444]
-
textelor și eurilor, rezultă că o teorie culturală postmodernă trebuie să se mulțumească să descrie suprafața sau forma textelor culturale și nu să caute înțelesuri sau semnificații 5. Personal, mă plasez pe o poziție opusă acestui tip de analiză postmodernă formalistă și antihermeneutică, aflată în legătură cu postularea unei culturi postmoderne fără relief a imaginii și susțin că studiile culturale trebuie să se bazeze pe teoriile postmoderne, dar și pe alte teorii critice pentru a face o analiză atît a imaginii, cît și
Cultura media by Douglas Kellner [Corola-publishinghouse/Science/936_a_2444]
-
Lui, și de experiența prezenței și lucrării lui în suflet și în viață"12. În Ortodoxie, aprofundarea Tradiției Bisericii merge mână în mână cu cea a vieții duhovnicești. Numai cei care n-au gustat din aroma vieții duhovnicești percep Tradiția "formalistă", pretinzând scurtări sau modificări ale ei. Transmiterea, primirea și trăirea Tradiției include "caracterul unei flăcări" care se actualizează în modul cel mai deplin pe treptele unei vieți duhovnicești superioare, adică în viață, după pilda lui Hristos, din trăirea cu el
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
platonice revăzute în lumina unei gnoze diferite de cea concepută de cultura greacă clasică, dar și față de cea înțeleasă de sectele gnostice. Autorul este înclinat spre sincretismul ocult dintre cultura greacă și mesajul creștin, care îl duc spre transcenderea rigorismului formalist de tip iudaic, dar și de rigiditatea mentalității occidentale. Creștinul care a ajuns la adevărata cunoaștere a mistérion dobândește o libertate interioară care îl conduce spre ápàteia, al cărei ideal de viață este fondat pe dreapta rațiune (órtòs lógos) și
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
se pot studia stilul și teoriile literare În general, ci numai legate de un domeniu lingvistic național. În raport cu această limitare, studierea literaturii În general relevă de o perspectivă internaționalistă, de tipul „literaturi din toate țările, uniți-vă!” sub stindardul teoriilor formaliste. Chiar și așa, Însă, sub acest alibi internaționalist, fiecare teoretician va Încerca să promoveze autori conaționali sau măcar foarte apropiați cultural. Barthes n-a studiat poezia americană a anilor 1960, Todorov i-a tradus În 1965 pe formaliștii ruși, etc.
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
stindardul teoriilor formaliste. Chiar și așa, Însă, sub acest alibi internaționalist, fiecare teoretician va Încerca să promoveze autori conaționali sau măcar foarte apropiați cultural. Barthes n-a studiat poezia americană a anilor 1960, Todorov i-a tradus În 1965 pe formaliștii ruși, etc. Concluzia mea e alta: studiul formalist al iteraturii prezenta În epocă, pentru un intelectual venit dintr-o țară comunistă, două avantaje mari: Îi permitea continuarea carierei atît În Franța cît și În propria țară - sub acoperișul unui marxism
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
acest alibi internaționalist, fiecare teoretician va Încerca să promoveze autori conaționali sau măcar foarte apropiați cultural. Barthes n-a studiat poezia americană a anilor 1960, Todorov i-a tradus În 1965 pe formaliștii ruși, etc. Concluzia mea e alta: studiul formalist al iteraturii prezenta În epocă, pentru un intelectual venit dintr-o țară comunistă, două avantaje mari: Îi permitea continuarea carierei atît În Franța cît și În propria țară - sub acoperișul unui marxism mai larg - ca și o ascensiune rapidă a
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
operă-efect a unui fascicul de cauze, conform pozitivismului postromantic. și aici, desigur, căile puteau fi multe: una era cea culturală, dar conceptul etnologic de cultură nu era Încă vulgarizat. Alta, cea urmată În Franța, a fost cea inițiată de avangarda formalistă rusească, cu autori traduși de Todorov Însuși, În chiar perioada unei deschideri Încă imense a Franței spre modelul cultural sovietic. Autorul nu insistă de fapt prea mult pe ceea ce a Însemnat structuralismul În Franța anilor 60-70, ci propune imediat o
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
nu apare Înaintea Începutului secolului trecut. Atunci, un teoretician literar este În primul rînd cineva care studiază structura textului literar pentru a emite ipoteze asupra caracterului literar al textului studiat. La origine, un teoretician literar este un lingvist (vezi cazul formaliștilor ruși), de aceea Îi scapă de regulă istoricitatea literaturii. Un teoretician literar este un foarte bun tehnician al literaturii. De la el Învățăm naratologie, de la el stilistică, de la el Învățăm să punem discursul literar În legătură cu discursurile științelor umane, dar aici deja
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
nu Înseamnă reapariția aceluiași, a aceleiași idei perimate conform căreia operele se originează În niște intenții clare ale autorilor de care critica trebuie să dea seamă prin răspunsul la “ce a vrut poetul să spună”. Cu alte cuvinte, diversele fundamentalisme formaliste și imanentiste din critica secolului XX care și-a Însușit o panoplie terminologică manipulată fraudulos n-au trecut fără urmări pentru reflecția ulterioară În domeniu. Așa cum nu se poate scrie literatură astăzi ca Înaintea anilor ’60 (ei, vorba vine...), nici
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
text, tribut plătit consacrării populare, pe de o parte, varietății tematice a producțiilor, pe de alta. Astfel, Louis Aragon figurează În fiecare dintre primele trei părți ale volumului, ca exponent al suprarealismului, o dată, al realismului socialist, pe urmă, al “experimentărilor formaliste”, mai precis metaliterare și autoscopice, În final (după La Mise à mort, 1969). Fără Îndoială, mai interesantă este, prin noutate, cartografierea prozei franceze a ultimilor patruzeci și, În special, a ultimilor douăzeci de ani. Partea a treia cuprinde, cu aproximație
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
trece În revistă pe Georges Bataille, Klossowski, Blanchot, al doilea Beckett, Nathalie Sarraute, Claude Simon și Michel Butor. Literatura acestora “experimentează limita”, ei sînt, cum ar veni, nietzscheenii, protagoniștii erei bănuielii. În continuarea ei, Noul Roman figurează la capitolul “experimente formaliste” și, În legătură cu consacrarea lui rapidă, este aminitită editura Minuit, cea care i-a susținut reprezentanții (Viart numește această consacrare “efect de grup”, efect manifestat cu succes și la noi). Micul istoric al grupului Îl menționează ca mentor post mortem pe
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
figurează, ca estetică de grup, OULIPO, așa-numitul OUvroir de LIttérature POtentielle. Separat de acestea este Înregistrată “aventura textualistă”, aceea a revistei Tel Quel, reprezentată În literatură de Phillippe Sollers și Jean Thibaudeau. Mi se pare hazardată includerea printre experimentele formaliste a unui “al treilea” Aragon sau a lui Bernard Noël. Nici vorbă că scrierile celor doi reflectează (la) condiția literaturii, dar noutatea demersului e Îndoielnică. Viart utilizează termenul estetică de fiecare dată cînd e vorba despre redefiniri, ulterior consacrate, ale
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
la Barcelona în noiembrie 1990, desfășurat sub egida UNESCO și a Consiliului Europei. Acest termen a fost definit astfel în raportul final: „Conceptul de oraș-educativ constituie o dimensiune a sistemelor educative, complementară și, până la un punct, chiar alternativă în raport cu caracterul formalist, centralizator și adesea puțin flexibil al acestora; acest concept presupune interacțiunea dintre ofertele de educație formală, nonformală și informală. Această nouă dimensiune tinde să creeze o comunicare bidirecțională în fiecare dintre mediile amintite și să facă în așa fel încât
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
îndatoririle lor", pentru a folosi formularea Declarației franceze a drepturilor din 1789. Drepturile erau "explicitate"; ele erau "absolute" (cel puțin în versiunea franceză), "generale" și individuale. Modificările au survenit din criticarea acestor caracteristici. Marxiștii sugerau că astfel de declarații erau formaliste. Se pretindea că drepturile nu erau absolute, ci specifice unei anumite societăți, din moment ce existau doar în cadrul unei societăți și în relație cu acea societate. Ele nu trebuiau considerate generale, ci corespunzătoare într-un anumit grad și într-o anumită măsură
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
era să regăsească esența artei prin abordarea sa genetică a stilurilor și formelor. Odată cu el, s-a născut o tradiție, care a considerat arta ca obiect în sine; • Heinrich Wölfflin (1864-1945) se înscrie în această direcție ca fondator al lecturii formaliste a artei. Analiza sa urmărește definirea unui stil și căutarea legii de organizare a acestuia (Principes fondamentaux de l'histoire de l'art, 1915). Istoria artei trebuie, după el, să se limiteze la istoria formelor, a procedeelor și tehnicilor. El
by Matthieu Béra, Yvon Lamy [Corola-publishinghouse/Science/1069_a_2577]
-
formei și nu a substanței, caracterul imanent al analizei stau la baza structuralismului lingvistic și semioticii. Deci structuralismul reprezintă privilegierea relaționismului (față de substanțialism), a integralismului (față de atomism), a formalismului (față de empirism). Analiza structurală (începînd cu cea avant la lettre a formaliștilor ruși de începutul secolului) pune între paranteze conținutul povestirii (mit, basm, nuvelă etc.) și se concentrează exclusiv asupra formei. Figurile narative nu contează (cîrtița, racul, zîna sau fratele de cruce joacă în basm rolul adjuvantului eroului); ceea ce reprezintă esența demersului
by Daniela Rovenţa-FrumuŞani [Corola-publishinghouse/Science/1055_a_2563]
-
distinge trei tipuri de conștiință: conștiința simbolică, verticală, care vede semnul în dimensiunea sa profundă, geologică, studiată de psihanaliză și sociologia simboluri-lor; conștiința paradigmatică, reprezentată de structuralism și avînd drept model fonologia "știința paradigmelor exemplare" și conștiința sintagmatică, orizontală (Școala formaliștilor ruși, Propp în primul rînd). Imaginația paradigmatică sau formală implică o atenție deosebită acordată elementelor recurente, matricei atemporale, constantelor (miturilor, arhetipurilor), dimensiune strălucit reprezentată de antropologul francez Claude Lévi-Strauss. Structuralismul lui Claude Lévi-Strauss constituie modelul nici funcțional, nici genetic, nici
by Daniela Rovenţa-FrumuŞani [Corola-publishinghouse/Science/1055_a_2563]