1,135 matches
-
a lungul istoriei aproape întotdeauna aceleași simboluri heraldice. Elaborarea stemelor se face potrivit normelor stricte ale științei și artei heraldice. De asemenea, se ține cont și de tradițiile locale. Aceste reguli sunt stipulate în metodologia stabilită de Comisia de Heraldică, Genealogie și Sigilografie a Academiei Române. Regulile heraldice în ceea ce privește însemnele românești sunt riguroase. Scutul are formă și dimensiuni standard. Figurile stemei trebuie să fie clare și bine conturate, inteligibile și la dimensiuni mici și nu în ultimul rând trebuie să ocupe cât
Heraldica României () [Corola-website/Science/307266_a_308595]
-
stemă de stat să fie adoptată odată sau după adoptarea primei Constituții post-revoluționare. Începând din 1990 s-au realizat și depus la Parlament mai multe proiecte. Ca și în perioada 1918 - 1921, acum apar mai multe comisii: Comisia de Heraldică, Genealogie și Sigilografie, Comisia Camerei Deputaților înființată la propunerea președintelui acesteia Dan Marțian, Comisia Lărgită, Comisia Națională pentru Alcătuirea Stemei de Stat constituită la inițiativa Guvernului Petre Roman, fiecare propunând diferite variante de stemă. Astfel, în septembrie 1990, a fost depus
Heraldica României () [Corola-website/Science/307266_a_308595]
-
propunând diferite variante de stemă. Astfel, în septembrie 1990, a fost depus la Biroul Camerei Deputaților, de către deputatul Nae Bedros (PNL), "„Proiectul de lege pentru fixarea stemei României”." Acest proiect, aparținând heraldiștilor Jean-Nicolas Mănescu, secretar general al Comisiei de Heraldică, Genealogie și Sigilografie a Institutului de Istorie „Nicolae Iorga” și Constantin E. Ștefănescu, membru al aceleaiși comisii. Jean-Nicolas Mănescu începuse elaborarea acestei lucrări încă din 1975. Într-un interviu din 1992, Constantin E. Ștefănescu declara: "„S-a pornit de la moștenirea heraldică
Heraldica României () [Corola-website/Science/307266_a_308595]
-
înțeles: Coroana de Oțel a Independenței României”". Problema adoptării unei steme pentru noua Românie a fost ridicată din nou după promulgarea Constituției din 1991. la 9 iulie 1992 s-a constituit Comisia Parlamentară care a solicitat concursul Comisiei de Heraldică, Genealogie si Sigilografie, singurul organism de specialitate existent in țară Comisia parlamentară, analizând toate propunerile formulate, a reținut două propuneri pentru a fi prezentate celor două camere legislative. Primul proiect aparținea heraldistului Gabriel S. Jivănescu. El propunea o stemă după modelul
Heraldica României () [Corola-website/Science/307266_a_308595]
-
dintre aceasta și sora ei de lapte (Hippodamia sau Briseis) și iubirea nutrită față de ea de Patrocle. Diomede figura, ca un personaj secundar, într-un tablou al lui Polignot care reprezenta îmbarcarea lui Menelau și era expus la Delfi. În genealogia mitică a regilor Spartei, Diomede a fost soția lui Amyklas, fiul lui Lacedemon și al cincilea rege mitic al Spartei. Născută în Thesalia, ea a fost fiica lui Lapithes, regele mitic eponim al lapiților. Diomede și Amyklas au avut mai
Diomede (nume feminin) () [Corola-website/Science/327447_a_328776]
-
al lui Amyklas). În fine, Amyklas a mai avut și alte câteva fiice: Laodamia (sau Laneira, căsătorită cu Arcas, regele eponim al Arcadiei), Hegesandra și (într-o opinie cu totul izolată) Daphne / Pasiphae, iubita lui Apollo metamorfozată în dafin. În genealogia mitică a poporului grec, prezentată în cartea I a "Bibliotecii" lui Apollodor, Diomede a fost fiica lui Xouthos (Xuthus). Xouthos a fost unul dintre cei trei fii ai regelui mitic Hellen (alături de Aiolos / Aeolus și Doros / Dorus) din care s-
Diomede (nume feminin) () [Corola-website/Science/327447_a_328776]
-
și ai lui Iosif născuți după Isus; Tertulian, eventual și Helvidius, acceptă aceasta viziune. În susținerea acestei teze se argumentează uneori că Iacov(Jacob "Iakobos") ca frate mai mare ia numele după tată al lui Iosif(tot Iacob, "Iakobos", conform genealogiei lui Isus din evanghelia lui Matei), în timpurile biblice nepoții uneori fiind botezați cu numele bunicului. Totuși, conform protoevangheliei despre copilăria lui Isus sau evangheliei apocrife , Iacob nu era cel mai mare dintre frați, ci cel mai mic, fiind și
Frații lui Isus din Nazaret () [Corola-website/Science/327994_a_329323]
-
Mariei, și susțin că Iosif era tatăl biologic al lui Isus, considerând că frații lui Isus sunt frați buni. Cercetătorii susțin că doctrina pururei feciorii a Mariei a împiedicat recunoașterea faptului că Isus a avut frați și surori depline. Pe lângă genealogiile lui Isus prezentate în Evanghelia după Luca și Evanghelia după Matei, au existat câteva încercări de a stabili arborele genealogic al familiei nucleare a lui Isus: Diagrama de mai jos le aparține lui John J. Rousseau și Rami Arav (editată
Frații lui Isus din Nazaret () [Corola-website/Science/327994_a_329323]
-
Suppo al II-lea (Suppo al III-lea în cadrul genealogiei familiei Supponizilor) (sau "Suppone") (d. cca. 879) a fost duce de Spoleto de la anul 871 până la moarte. Suppo a fost inițial "archiminister" și "consiliarius" al împăratului Ludovic al II-lea. În 869-870, el a călătorit la Constantinopol că "missus dominicus
Suppo al II-lea de Spoleto () [Corola-website/Science/324879_a_326208]
-
știu dacă din pudoare sau din eschivă strategică, esteticianul a găsit în fapte mai degrabă decât în motivarea sau interpretarea lor sensul unei existențe. De aceea, raportat la numărul de pagini, avem puține portrete - și chiar autoportrete - în Internaționala mea. Genealogiile complexe, reconstituite până la ultima speță, afilierile politice sau instituționale, precum și „accidentele” biografice îl interesează pe Ion Ianoși mai mult decât dramele morale sau opțiunile intelectuale. E surprinzător de puțină filozofie în autobiografia unuia dintre cei mai dedicați profesori de estetică
O frescă autobiografică by Alex Goldiș () [Corola-journal/Journalistic/4388_a_5713]
-
arimii erau populația cea mai răspândită pe teritoriul Traciei, Dunării de jos și al Sciției, iar în vest s-au găsit urme ale așezărilor etnice ale acestora până în Alpii Cotici și până dincolo de valea Rinului. După Hesiod (Theog., V. 1011) genealogia latinilor și arimilor era următoarea: „Circe, sora regelui Aiete din Colchis, a avut cu Ulise doi fii, pe Agrius (Rusticus, adică Țăranul, numit de Plutarh Romanus) și pe Latinus. Hesiod (Theog., V. 334) și Homer (Odisea) numesc țara hiperboreienilor „eremna
Editura Destine Literare by MARIUS FINCÃ () [Corola-journal/Journalistic/101_a_248]
-
numele de Koroku, de multe generații. Actualul senior se numea Hachisuka Koroku. — Yooo! Deschideți poarta! răsunară de dincolo de șanț glasurile a patru, cinci oameni. Unul dintre ei era Koroku. La drept vorbind, nici Koroku și nici strămoșii săi nu aveau genealogia cu care se lăudau, nici nu deținuseră drepturi asupra pământului și a administrării acestuia. Alcătuiau un clan de provincie puternic, dar nimic mai mult. Deși Koroku era cunoscut ca senior, iar oamenii aceia ca slujitori ai lui, de fapt casa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
samuraii, emoționați la gândul unei bătălii. Deși de obicei munceau la câmp, vindeau gogoși de mătase, creștau cai și se duceau la piață ca niște agricultori și negustori obișnuiți, în esență erau cu totul diferiți de aceștia. Se mândreau cu genealogiile lor marțiale și erau nemulțumiți de soartă. Dacă li se ivea ocazia, nu ezitau să ia armele pentru a sfida destinul, iscând furtună. Oamenii ca aceia fuseseră generații de-a rândul stâlpii de nădejde ai clanului. Oinosuke și Shinshichi stăteau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
dorea să mai umble de la o slujbă la alta, ucenicind la negustori și meșteșugari, cum făcuse până atunci. Cel mai mult voia să servească un samurai. Dar înfățișarea lui îl împiedica și nu avea nici o dovadă a nașterii sau a genealogiei sale. Kiyosu, Nagoya, Sumpu, Odawara - prin toate trecuse. Uneori, își aduna curajul și bătea la poarta câte unei locuințe de samurai, dar toate rugămințile lui erau întâmpinate cu râsete și batjocuri. Odată, chiar, fusese luat la goană cu mătura. Banii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
moment o pregătire pentru următoarea. Era convins că, astfel, avea să-și împlinească într-o bună zi ambițiile. „Ce trebuie să fac ca să ajung cineva în lume?” Era o întrebare pe care și-o punea adesea. Unii aveau renume și genealogie, dar el, nu. Alții aveau bani și putere, însă Hiyoshi nu le avea nici pe acestea. „Ei, cum am să-mi aflu norocul?” Întrebarea îl întrista, fiindcă era atât de scund și cu nimic mai sănătos decât oricare altul. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Imagawa și devenise consilierul său militar, era un lucru neînțeles în alte provincii, unde oamenii îl găseau destul de ciudat. Astfel, existau unii care îl numeau pe Sessai „călugăr militar” sau „călugăr de lume”, dar dacă i s-ar fi cercetat genealogia, se putea descoperi că Sessai era rudă cu Yoshimoto. Totuși, Yoshimoto nu era decât Yoshimoto din Suruga, Totomi și Mikawa. Faima lui Sessai, însă, nu cunoștea fruntarii; era Sessai al întregului univers. Dar Sessai își folosise talentele pentru Imagawa. De cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Pe Tokichiro, însă, nu-l interesau bârfele, bune sau rele. Pentru el, cel mai important era s-o informeze pe mama lui din Nakamura. Negreșit, dorise să alerge acolo el însuși și să-i spună lui Onaka despre Nene, despre genealogia și caracterul ei, deopotrivă cu toate celelalte. Dar mama sa îi ceruse să-și servească seniorul cu sârguință și s-o lase să rămână la Nakamura, fără a-și crea complicații cu ea până nu ajungea o persoană însemnată. Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
avea să dispară. E un principiu firesc printre fiarele sălbatice ca făpturile mai slabe să facă ospățul celor puternice. De fiecare dată când își privea fiul, care i se asemăna atât de puțin, Koroku se temea că acesta era sfârșitul genealogiei lui și deplângea firea blândă și înclinațiile spre studiu ale lui Kameichi. De câte ori avea măcar puțin timp liber, îl chema pe băiat în grădină și încerca să-i infiltreze o parte din ferocele lui spirit de luptă, prin mijlocirea artelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
sau să-i primești cererea. Aceasta e umila mea părere. Koroku era departe de a fi un bandit neînvățat și fără școală. Avea rudimentele unor studii de literatură japoneză și cunoștea tradițiile naționale, precum și liniile de sânge din care decurgea genealogia lui. — Vă prezint scuzele mele. Nu are nici o importanță cine vorbește; e o nechibzuință din partea mea să mă împotrivesc principiului obligației morale. Voi asculta ceea ce are de spus trimisul. Când văzu că Koroku se liniștise și luase loc, Ekei fu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Hideyoshi era un om folositor. Ca rang, Hideyoshi se situa puțin deasupra lui Mitsuhide și îi era superior prin postul de la cartierul general al marelui stat major, dar Mitsuhide, asemenea celorlalți generali veterani, se mândrea cu propriul lui statut familial, genealogia și educația. Cu siguranță, nu-l lua în râs pe Hideyoshi, dar manifesta cumva o atitudine condescendentă față de superiorul său, cu comentarii gen: „Ești un om simpatic.” Această condescendență se datora, desigur, caracterului lui Mitsuhide. Însă chiar și când simțea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
o ținută maiestuoasă despre care nimeni n-ar fi tăgăduit că aparținea unui general clasa întâi. Niwa Nagahide deținea o simplitate elegantă și, cu începutul său de chelie, părea un războinic dârz. Gamo Ujisato era cel mai tânăr dar, cu genealogia sa respectabilă și noblețea lui de caracter, părea să posede un puternic simț moral. Ca demnitate și stăpânire de sine, Ikeda Shonyu era și mai puțin impunător decât Hideyoshi, dar din ochii săi strălucea o anumită lumină. Și mai era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Omul ales de mine este Seniorul Nobutaka. Era o declarație foarte bine formulată, care ajungea aproape să fie o proclamație. Katsuie își spuse că era deja stăpân pe situație. Cineva, însă, izbucni: — Nu, nu e just. Era Hideyoshi. — În termenii genealogiei, continuă el, succesiunea corectă decurge de la fiul cel mare al lui Nobunaga, Seniorul Nobutada, către fiul acestuia, Seniorul Samboshi. Provincia are legile ei, iar clanul are regulile sale casnice. Chipul lui Katsuie se făcu roșu închis. — A, așteaptă un moment
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
pe îndârjiții războinici ci clanului Shibata și ai aliaților acestuia odată pentru totdeauna. Sassa Narimasa, din castelul Toyama, era unul dintre acești războinici. într-adevăr, sprijinea cu tărie clanul Shibata, iar pentru Hideyoshi nutrea un dispreț desăvârșit. În materie de genealogie, Sassa se situa mult deasupra lui Hideyoshi. Fusese secundul la comandă al lui Katsuie în timpul campaniei din miazănoapte, iar în campania contra lui Hideyoshi i se ceruse să stea pe loc, nu numai ca să țină în frâu clanul Uesugi, ci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
adevărat că, pentru boieri, sursele sunt mult mai complete, alături de aceste arhive păstrate de către Mitropolia din București apar și memoriile, și jurnalele, și corespondența, și cronicile din epocă, și atunci completează cumva informația, iar cea mai completă sursă, cred eu, genealogia scrisă de banul Mihai Cantacuzino la sfârșitul secolului al XVIII-lea, unde familia Cantacuzino, pentru secolele al XVII-lea și al XVIII-lea, este descrisă nu numai cu părinți, copii, căsătorii, ci și cu evenimentele prin care au trecut, și
[Corola-publishinghouse/Administrative/2017_a_3342]
-
înaintăm spre 1850, spre mijlocul fierbinte al secolului romantic, prezența lor e din ce în ce mai accentuată, anecdotica e mai mare și referința la trecut, pentru că se caută cauze morale pentru dezmățul romantic de mai târziu, e mai pregnantă. Cătălin Avramescu: Îndeplinește această genealogie și o funcție politică, de legitimare în epocă? Mihai-Răzvan Ungureanu: Dacă e vorba de secolul al XIX-lea, în mod evident da. Și reflexul este vechi, mi-e teamă că ajungem deja la o cunoștință elementară asupra valorii sociale a
[Corola-publishinghouse/Administrative/2017_a_3342]