629 matches
-
flocii creți și seînteietori mă vor acoperi toată, lăsîndu-mi goale doar sfârcurile și ochii, ca la cățele. Câtă singurătate am trăit, pe când se rotunjeau cupolele sânilor mei! Pe când mi se îndulcea pielea! Zăceam pe atunci ore întregi în patul umed, ghemuită, cu ambele palme strînse-ntre pulpe, udîndu-mi perna de salivă și lacrimi. De când privise, palidă, desenul colorat de pe craniul meu, mama-ncepuse să mă urască, nu mai intra la mine-n cameră decât ca să țipe că nu e curățenie, sau că
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
deschideam apoi ochii și mă roteam în jurul fetei, încercînd zeci de puncte de vedere, cărora le corespundeau alte și alte ordonări ale desenelor (în zona parietală stingă ele păreau să adăpostească în filigran un ou ciudat, transparent, în care pâlpâia ghemuită o himeră solzoasă; spre occiput se detașa limpede cuvînrul DAN împletit din cobre regale; deasupra frunții am zărit un moment o fetiță goală, pe vine, urinând un șuvoi albastru, apoi am pierdut-o; în zona lui Broca părinții mei zâmbeau
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
în cada plină. Simțeam parcă și mirosul de transpirație ieșit din tufele subțiorilor lui. Simțeam apoi cum îmi prinde cu degetele tălpița sau cotul, când le-mpingeam în peretele elastic al pântecului. Simțeam pe o parte din corp, cum stăteam ghemuit, străveziu, umbra marelui fluture de pe șoldul mamei, eclipsând lumina slabă a becului ce se ținea legat de două fire-n tavan. Deschideam uneori pleoapele, mînjindu-mi corneea de lichid placentar, și, prin sticla groasă a uterului, străvedeam Lumea: două animale imense
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
bob de mazăre, devenise deodată, peste noapte, zmeuriu, limpede și strălucitor de parcă ar fi fost o icră gigantică de sturion. Firișoare roșii și sidefii, ca niște rădăcinițe, porneau din boaba sticloasă (în care parcă zvâcnea ceva ca un mic embrion ghemuit), se-ntindeau peste șaua nasului și pe sub pielea întinsă a pometului, și continuară să se extindă zilele și săptămânile următoare, acoperind fața negrului cel alb cu o rețea de capilare întinse până și-n pupilele ochilor, până și-n gingii
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
-naintez, încet și egal, prin cele trei camere. Când ușa sufrageriei se deschidea, vedeam pe fereastră soarele zorilor, mic și roșu, fără strălucire, ridicîndu-se deasupra morii Dâmbovița. Pe sofaua răvășită dormeau părinții mei, mama cu tot capul vârât sub cearceaf, ghemuită, așa-ncît părea ciudat de mică, iar tata pe spate, cu nasturii descheiați la pijamaua șifonată și cu un fes pe cap, făcut dintr-un ciorap de damă înnodat, ca să-i țină părul lipit pe spate. Mă apropiam și-o priveam
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
rămân locului, ci, cuprins de exaltare, mergeam la fereastră ca să recit panoramei bucuicJtene peste care cădea, țârâit, ploaia: Fată ca șopârlele, Scoală-te de pe lespezi, Du-te unde curg gârlele Viața să-ți lepezi. Vizavi, câinele lui Nenea Cățelu stătea ghemuit, ca o cârpă neagră, în ploaie, iar crucificații de pe stâlpii de neon dintre șinele tramvaielor, fiecare cu cununa lui de spini pe cap, ridicau spre cer fețele însîngerate, ca să lipăie ploaia de noiembrie. Pe șine circulau aproape numai vagoane de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
am fost când, deschizând una dintre ușile albe și anonime din capătul unui culoar, am nimerit într-un dormitor, mai curând un budoar, cu măsuță de toaletă înțesată de parfumuri și cu un mare pat în așternutul căruia o adolescentă, ghemuită, citea o carte cu coperți vișinii. Auzind ușa, fata s-a ridicat înspăimîntată și-a-nceput să țipe pnvindu-mă cu ochii largi. Mi-am văzut o clipă silueta în oglinda limpede a toaletei: un puști șleampăt, în halat și pijama
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
sursă exterioară de vibrații, cum ar fi laringele unui om tăiat de viu în bucăți, ci în adâncul cortexului auditiv al fiecărui spectator, în neuronii complecși ce detectează volumul, înălțimea și timbrul sunetelor, și care acum le creau din nimic, ghemuiți acolo, lângă fisura lui Sylvian. Zbieretul de păianjen și de femeie aprindea sinapsele și axonii nucleului medial geniculat și curgea-n jos, pe căile eferente, spre coliculusul inferior, codificat în frecvența unui curent electric sărind prin tuburile suple din nod
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
șifonier. Tremura ca varga, și aripile marelui fluture de pe șoldul ei, de care-mi lipisem capul, se făcuseră stacojii. A izbucnit în plâns deodată, așa, cu hainele-n brațe, și-apoi s-a lăsat să cadă pe preșul de pe jos, ghemuită și hohotind înăbușit. Și-a tras până la urmă hainele pe ea, și-a dat cu rujul ei portocaliu în oglinda de pe ușa șifonierului (în care eram și eu, în spielhosen-ii mei, cu capul meu mare încadrat de codițe ițit după
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
fie-n curul gol, că altfel nu-i spun. Hai, cară-te de-aici!" Mircea-nșfăcă cravata și-o luă la fugă din toate puterile, plîn-gînd în hohote și cu fâșia de mătase strânsă la piept ca un mic animal ghemuit. Abia la țâșnitoarea din capătul aleii se opri, bău puțină apă și se spălă pe ochi. În capătul aleii, Circul de Stat, cu cupola lui vălurită, albastră palid, părea pictat pe o pânză prăfuită. Soarele era copleșitor, Mircea-și simțea
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
toată curbura clopotului de sticlă, ca și lucrurile strâmbe și picurătoare din camera de spital. Când se-ntorseseră acasă, în Pobeda veche a doctorului, mama ținuse tot timpul pe genunchi, acoperită cu o pînză-nflorată, cutia de cristal în care stătea ghemuită tarantula, obeză acum și răspândind deasupra pântecului, la fiecare mișcare, o ceață de perișori veninoși. De-atunci, de mână cu fetița, avea să meargă în fiecare sâmbătă după-amiaza în Obor, la târgul de păsări și animale mici, ca să cumpere cîte-o
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
vadă aparatul reproducător, în culorile cărnii crude, roșii, mustind de sânge, și-ale arterelor purpurii, și-ale pielițelor sidefii, în contrast stupefiant cu albul rece, strălucitor, imaculat al statuii. Uterul era și el secționat ca să se poată zăn-n interior copilul ghemuit, deja complet format, cu capul în jos, umplând ca un fruct greu, minunat, cavitatea. Vaginul cobora dedesubt, între vezică și rect, terminîndu-se-ntr-o vulvă ce părea și ea vie: buzele-ncrețite atârnau puțin sub pântec, și la axila pulpelor străluceau câteva
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
-l prăvăli înapoi. Cât îl ținuse-n brațe, femeia zâmbise ciudat, viclean și voluptuos, cu buze fățarnice, ca zeitățile sculptate pe templele indiene, și ochii îi alunecaseră într-o parte. Herman simțise din nou un val de dragoste, de parcă băiețelul ghemuit ar fi fost al lui și ei ar fi fost o familie tânără, săracă, decisă să-nfrunte viața. Nu se mai îndoi că Soile era femeia lui, femeia vieții lui pe care de zeci de ani o așteptase. Numai prezența
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
amândoi că n-aveam să ne mai vedem niciodată." Herman o luase-ncet spre Ștefan cel Mare, orbit de farurile mașinilor ce treceau pe Tunari, topit de dragoste și de suferință. Ajunsese-n garsoniera lui și se trântise pe pat, ghemuit, încă-mbrăcat în singurul lui costum. Adormi și visă că mama Soilei deschide ușița din perete și intră-ntr-o mare-ncăpere cu pereți de metal vopsit roșiatic, prins în buloane masive. O apă verzuie, foarte adâncă, umple cisterna pe jumătate
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
lei, tigri și pantere care urlau și scuturau din cap, neîndrăznind totuși să se miște de pe postamentele lor de frica femeii voinice care le stăpânea privindu-le-n ochi și arătîndu-le că nu se teme. Era acolo și mama puiului, ghemuită ca o pisică și mârâind la dresoarea care, cu sânii vârâți în două conuri enorme de piele, tocmai apucase fălcile celui mai puternic leu și-ncerca să le descleșteze. Deodată, Kotofei se pomeni înhățat de ceafă și adus înapoi în
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pe cealaltă parte, e un munte înalt. Și, văzând Fața, în flăcările ei negre-ncepură să crească. Crescură exponențial, își dublară masa-n fiecare clipă, înglobară ca o undă de șoc tronul și heruvimii, înghițiră miliardele de sfinți. Rotindu-se ghemuiți, unul cu capul la coada celuilalt, umplură deodată sala cea uriașă, îi simțiră cu spinările-ncovoiate pereții de zgârci elastic, de care se izbiră deodată năpraznic. Iar pereții ce se-ntinseseră să-i cuprindă începură contracțiile. Și chinul expulzării din
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
litere de clădiri reflectate-n canale, de femei singuratice-n fața unui pahar de Dubonnais, de oameni-statuie împietriți pe cheiul Amstelului, de poduri ce-și ridică-ncet aripile spre norii întrolocați, lăsând să treacă șlepuri și vaporașe... Mircea și Victor, ghemuiți, unul cu capul la picioarele celuilalt, ca semnul zodiacal al Peștilor, într-o apă densă și sărată, acolo, inter urinas et faeces. Inumani, dar materiali ca două salamandre, ca doi viermi grași ai pământului, în caverna cu noapte caldă, lichidă
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de femei: Corrie, Petra, Gertie, Ans, Joke... Și triumfătoarele trofee cu aripile-ntinse nu erau gingașe lepidoptere, ci oase iliace, prinse pe vertebrele lor, centuri pelviene, largi, generoase, de femei ce fuseseră iubite cu patimă, bazine ce ocrotiseră cândva feți ghemuiți, visători, cu fața umbrită de aripile fluturelui matern. Șolduri largi, cu pielea mată și dulce, îmbrăcaseră cândva aceste oase, care ieșiseră acum din grăsimea lor ca dintr-o crisalidă și își zvântau lamele și arcurile-n lumină. Zeci de oase
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
care avea nevoie. Sări în picioare și se îndreptă cu mersul său felin către cel mai apropiat dintre locurile pe unde știa că poate pătrunde în Satul de Clone. Escaladă gardul și, din vârful lui, sări departe între tufișuri. Ateriză ghemuit și se rostogoli cât mai departe de sursa zgomotelor inevitabile pe care le făcuse în cădere. Ascultă încordat, cu mâna pregătită să scoată lama de accun. Precauțiile lui erau însă zadarnice. Nimeni nu părea să fie pe-afară. Se adăposti
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
ele își țineau batista la gură și tușeau. „Oare ce s-o fi întâmplat? Ce ciudat!“ Trebuia să mă grăbesc la serviciu. Aveam o groază de lucruri de rezolvat în ziua respectivă. Pe peron se aflau mulți oameni care stăteau ghemuiți. Angajații din stație adunau toți călătorii cărora li se făcuse rău, eram în jur de 50. Doi-trei nu se puteau mișca deloc și câțiva erau întinși pe jos. Foarte ciudat era faptul că atmosfera nu era deloc tensionată. Cu toate că mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
călători. Toți stăteau jos. Mi-am dat seama că ceva nu era în regulă. Imediat ce m-am urcat, am văzut doi tipi dubioși mai în spate. Un bărbat, aproape leșinat, de-abia mai stătea pe scaun. O altă femeie stătea ghemuită, cu fața spre podea, cu mâinile încolăcite în jurul genunchilor. Apoi am simțit un miros ciudat. Prima oară m-am gândit că era vreun bețiv care vomitase prin metrou și de aceea mirosea așa. Nu era un miros foarte puternic, era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
autobuzul care merge spre Shimbashi. Pentru că, ocazional, mai circul cu autobuzul ăsta, cunosc bine traseul. Din cauza faptului că linia Hibiya era oprită, în autogară era mult mai aglomerat decât de obicei. Acolo am zărit un coleg mai tânăr, care stătea ghemuit și se sprijinea de gard. Avea cam douăzeci și patru, douăzeci și cinci de ani. O femeie, tot de la noi de la firmă stătea lângă el și-l îngrijea. Doamna nu aflase despre atacul de pe linia Hibiya și crezuse că avea anemie sau ceva de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
lucru la firmă încă nu începuse, totuși mi-a răspuns o colegă. I-am spus: «Am fost prins într-o acțiune teroristă și o să întârzii puțin.» Am vorbit la telefon, iar după ce am terminat, am văzut multe persoane care stăteau ghemuite. Câteva zeci. Altele, care își pierduseră cunoștința, erau cărate pe scări. Leșinaseră și erau întinse pe jos. Înainte să sun erau doar câțiva oameni care zăceau pe jos. Doar în intervalul de cincispreceze-douăzeci de minute cât am vorbit la telefon
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
spre ieșire. Am trecut pe lângă vagonul al treilea și am văzut un om căzut în metrou și alți doi pe peron. M-am uitat puțin la ei. Toți erau călători. Nu era o căzătură obișnuită. Parcă aveau convulsii. Nu stăteau ghemuiți, ci erau întinși pe spate, cu brațele desfăcute. Mi-am dat seama că era ceva serios. Alți călători aveau grijă de cei căzuți. Nu aveam timp nici măcar să mă opresc să mă uit. I-am zărit cu coada ochiului și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
pământ. Era un bărbat. Stătea cu fața în sus, perfect întins. Echipa de medici îi făcea masaj cardiac, de parcă făcuse infarct. Se strânsese o mulțime de oameni. Doar unul leșinase, dar erau mulți cărora li se făcuse rău și stăteau ghemuiți. Apoi s-a auzit un anunț în metrou: «În stația din apropiere, un călător a vărsat un recipient cu chimicale. Metroul întârzie deoarece se face curațenie.» Între timp, anunțul s-a schimbat: «Vă rog să părăsiți cât mai repede incinta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]