495 matches
-
se sinucidă, își pun întrebări bazacoane, totul într-un amalgam de încurcături și potriveli funambulești. Un auster jurnal al detențiunii la Văcărești este Celula nr. 13 (1932). Notațiile reci, denudate de orice artificiu, nu evită zonele întunecate ale traiului la gherlă, așa cum, prin excepție, lasă să le scape și câte un puseu de lirism elegiac (stârnit de priveliștea zilelor de toamnă). Scrutând mediul promiscuu, în care iese la iveală și ce e rău, și ce e bun în fiecare, scriitorul veșnic
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286664_a_287993]
-
pentru Țurcanu - Andrei Andreev, Virgil Badale, Dumitru Bârjoveanu, Frederic Cordun, Gheorghe Iftode, Iorga Pimen, Marin Ivan, Eugen Munteanu, Pafnutie Pătrășcanu, Ilie Sireteanu, Constantin Străchinaru, Dumitru Formagiu, Miluță (probabil Emil) Constantinescu, Vasile Popa1. La 7 iunie 1950 au fost trimiși la Gherla Alexandru Popa, Vasile Pușcașu, Mihai Livinschi, Constantin Bogos, Vasile Andronache, Octavian Zbranca, Viorel Negrilă. După câteva zile a urmat un al doilea transport, care îi cuprindea, printre alții, pe Silvestru Nanu, Sandu Mihai, Cornel Popovici, Sorin Pintilie, Ioan Cerbu, Ion
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
puțin trei oameni din cauza TBC-ului contractat în urma bătăilor și a condițiilor grele de la Pitești: Matei Rusvid, Frederic Cordun și Ilie Sireteanu 1. 6. Gherlatc "6. Gherla" Grupuri implicate. Tatonăritc "Grupuri implicate. Tatonări" Primul transport de „piteșteni” a ajuns în Gherla pe 7 iunie 1950 și i-a cuprins, printre alții, pe Alexandru Popa „Țanu”, Vasile Pușcașu, Mihai Livinschi, Constantin Bogos, Vasile Andronache, Octavian Zbranca și Viorel Negrilă. După câteva zile a mai sosit un transport în care se regăseau Silvestru
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
Tovarășe director, noi, tineretul cu convingeri comuniste, batem pe bandiții ăștia ca să declare tot ce au ascuns la Securitate”. „Mă, ticălosule”, l-a întrerupt Lazăr, „unde te crezi tu aici? Cine ți-a dat voie, banditule, să bați? Aici în Gherla numai eu am dreptul să bat. Vom mai sta noi de vorbă.” După această discuție au fost întrerupte bătăile, iar Pintilie și alți agresori au fost bătuți în curte de Lazăr și gardianul Martin Fülop. Totuși, coincidență sau nu, directorul
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
el, Grama și Șerbănescu i-au instigat pe gardienii Tiberiu Gabor și Augustin Vășcan să îi bată pe deținuți, după ce aceștia erau torturați în camere. Puterile lui Popa erau nelimitate în închisoare: Păvăloaie spune că nu se putea pleca de la Gherla spre Canal fără acceptul acestuia, chiar lui fiindu-i respinsă cererea pentru că era util acțiunii. Transferuri. Oprirea acțiuniitc " Transferuri. Oprirea acțiunii" Popa și Pușcașu au schingiuit deținuți care urmau să se transfere la Canal în luna iunie 1951 și le-
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
a aflat că se va folosi o altă metodă, excluzând bătăile, pe care le-o va comunica în curând. În septembrie 1951 Avădanei a oprit bătăile, continuând doar cu strângerea de informații. Țurcanu s-a arătat mirat la sosirea în Gherla că torturile continuă, întrucât la Pitești a stat de vorbă cu o persoană sus-pusă care i-a spus că acțiunea nu mai este bine văzută de regim, în urma unui caz de la Canal despre care se auzise în străinătate (probabil uciderea
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
după tragica sa moarte, care a avut răsunet și în afara țării, au început cercetările legate de ceea ce se întâmpla în închisori. Piteștiul a fost desființat ca centru de tortură în luna următoare, Țurcanu și ceilalți fiind transferați la Gherla, iar Gherla însăși a mai funcționat doar până în decembrie, când principalii actori dintre deținuți (dar și unii aleși din cu totul alte motive) au fost ridicați și duși la Jilava pentru anchetele finale. Cercetările pentru procesul Țurcanutc "Cercetările pentru procesul Țurcanu" Pentru că
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
fost arestat în 1947. În mai 1948 a ajuns la Suceava, unde s-a alăturat acțiunii lui Bogdanovici. La Pitești a obținut informații și a pregătit cadre pentru acțiune. A participat la bătăi și crime, dar a fost transferat la Gherla în iunie 1950, unde a avut un rol conducător până în iunie 1951. Afirmă în interogatoriu că a luat parte la o acțiune legionară, al cărei scop a fost subminarea regimului comunist. Ion Stoian ar fi făcut parte din FDC Bacău
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
deținuți. A participat la bătăile din decembrie de la camera 4-spital, dar nu este foarte clar dacă în calitate de victimă ori de agresor. Bogos a urmat școala de cadre de la camera 4-spital în lunile aprilie și mai și a fost transferat la Gherla în iunie 1950. A luat parte la discuțiile inițiale pentru organizarea acțiunii de la Gherla, împreună cu Popa „Țanu”, Pușcașu, Livinschi, Zbranca și Andronache. A fost în conducerea mai multor camere de agresiune, printre care 104 și 106. Popa l-a repartizat
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
vorbit. Țurcanu avea o deplină libertate de mișcare în penitenciar și lucra direct cu ofițerul politic și directorul, astfel încât este greu de crezut că un anchetator din afara închisorii putea să mute deținuți fără ca aceștia să afle. A fost transferat la Gherla cu ultimul lot din Pitești, în august 1951, și a fost scos la muncă în atelierul de tâmplărie manuală prin luna octombrie, după ce o lună de zile a fost plimbat prin diverse camere în care a asistat la alte torturi
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
și Filozofie în momentul arestării sale, în mai 1949. A fost membru în grupul „Rugul Aprins” al ieroschimonahului Daniil. Condamnat la 8 ani de închisoare, a trecut prin penitenciarele Rahova, Jilava, Uranus, Gherla și Văcărești 3. A fost torturat la Gherla în camera 104, prin noiembrie 1950, unul dintre agresorii săi, Cornel Popovici, descriind în anchetă supliciile la care a fost supus: lovituri cu coada de mătură la palmă, palme peste față, lovituri cu piciorul priciului la fund și la tălpi
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
Viorel Negrilă și Gheorghe Bâgu2, fiind forțat să dea informații în fața lui Țurcanu, la camera 1. Din martie 1950 a fost obligat să treacă de partea agresorilor pentru culegere de informații, fiind instruit de Bâgu în privința materialismului dialectic. Transferat la Gherla cu lotul lui Popa „Țanu”, în iunie 1950, a stat câteva luni în camera 106, alături de Laitin Dănilă și Gheorghe Ionescu, mai târziu fiind cooptat în conducerea camerei. Pe 17 septembrie 1950 a fost trimis de Popa într-o cameră
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
schimbat destinatarul informațiilor, prezentându-i-le prim-brigadierului Vladimir Bakovschi, care ținea legătura cu administrația. Prin martie 1952 a încetat orice fel de activitate, fiind probabil dezaprobat de ceilalți deținuți, care aflaseră de la o fostă victimă de-a sa din Gherla că obișnuia să bată. În mai 1952 a fost transferat la Jilava, unde a stat în aceeași celulă cu Țurcanu și alți câțiva. Încă înspăimântat de prezența lui Țurcanu, Cerbu l-a turnat pe Leonard Gebac, spunând că acesta ar
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
Pitești - Reeducarea prin tortură”. Constantin P. Ionescu 2tc "Constantin P. Ionescu2" Născut în comuna Trușești, județul Botoșani, la 7 iunie 1927, a fost arestat ca elev și încarcerat la Suceava. Condamnat la 8 ani de închisoare, a fost transferat la Gherla pe 15 septembrie 1949, rămânând aici până în iulie 1954, când a fost dus la Ploiești pentru ancheta în procesul Țurcanu. Inițial a refuzat să răspundă întrebărilor malițioase din anchetă, dar până la urmă s-a lăsat convins și a afirmat că
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
pe parcursul întregii sale șederi la Pitești, Pătrășcanu amintind că în martie 1950 a fost schingiuit de Țurcanu pentru că a prevenit alți deținuți asupra acțiunii 2. A trecut prin numeroase camere și a fost martorul uciderii lui Cornel Niță. Transferat la Gherla cu primul lot de piteșteni, în iunie 1950, a fost folosit ca planton și în infirmerie pentru a obține informații de la victime, dar, după o lună jumătate de activitate, a fost scos din echipa sanitară pentru că îi proteja pe deținuți
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
din iunie până în august 1951. Pe la sfârșitul perioadei, Țurcanu i-a anunțat că vor pleca din Pitești și a făcut un angajament să întărească legăturile dintre ei, ca să continue activitatea sub conducerea lui și în alte penitenciare. Au plecat la Gherla pe la sfârșitul lunii august 19512. Aici se pare că a fost scos în ateliere, pentru că amintește doar că a obținut informații de la câțiva deținuți până în decembrie 1951, cât timp Țurcanu era acolo. După plecarea acestuia la anchete, Juberian pretinde că
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
care Alexandru Bogdanovici, Ion Angelescu, Ion Soare, Nicolae Zaharia, Traian Găbureac 3. A condus acțiunea din camera 3-corecție, în februarie - martie 1950, iar Pătrășcanu spune că a dat informații chiar la Securitatea din Pitești. Livinschi susține că a ajuns la Gherla pe 6 iunie 1950, iar după două zile a fost trimis la camera 103, în calitate de lider. Se pare că s-a dus din proprie inițiativă la Sucegan pentru a da informații și ar fi semnat și un angajament de informator
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
mai bine hrăniți și agresivi, printre care și Titus Leonida, care au pornit bătăile. Lucinescu și-a pierdut cunoștința după primele lovituri. Neculai Popa este unul dintre cei care l-au văzut bătut în cameră, prin decembrie 19502. Transferat la Gherla în august 1951 împreună cu Țurcanu și Bogos, a fost scos la muncă în atelier, pe post de strungar și sudor. Ultima și cea mai lungă detenție a sa a fost la Aiud, unde a ajuns prin 1953 și de unde va
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
această cameră, afirmă că Măgirescu rămăsese în camera 3-subsol printre ultimii și nu mai vorbea cu nimeni de la un moment dat. A plecat din Pitești cu ultimul lot4, cel din august 1951. Mai târziu, același Bordeianu l-a văzut la Gherla la dușuri, când Măgirescu l-a rugat să îl spele pe spate, ca să observe că, de la ceafă la călcâie, tot spatele lui era numai cicatrici, de parcă era tatuat cu brazde adânci. Alexandru Mărtinuștc " Alexandru Mărtinuș" Născut la 31 ianuarie 1921
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
Murărescu a făcut parte din filiala timișoreană a organizației anticomuniste conduse de Titus Leonida și avea o condamnare de 7 ani de detenție. A fost torturat într-o cameră cu Grigore Dumitrescu de către Mihai Livinschi, prin martie 1950. Transferat la Gherla în iunie 1950, a fost agresor în mai multe camere, aplicând metoda picăturii chinezești pe Drohobeczky și contribuind la moartea mai multor deținuți. Lucian Plapșa, fost coleg de lot cu Murărescu, i-a șoptit pe ascuns să renunțe la colaborarea
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
încercat să se apropie de Oprișan, care îi fusese șef ca FDC-ist, dar acesta a evitat discuțiile. După venirea lui Țurcanu, l-a văzut pe Oprișan lovind, realizând că era deja prins în malaxor 4. A fost transferat la Gherla cu al doilea lot, în august 1951, și introdus la camera 99, unde aveau loc torturile cele mai groaznice. A găsit totuși puterea să îl prevină pe Mihai Timaru: „Știi, o să fiu pus să te bat. ș...ț O să înțelegi
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
lăcătuș. A fost arestat ca legionar după rebeliunea din 19413 și rearestat de comuniști pe 26 iulie 1948. A trecut prin torturi la Gherla începând cu luna octombrie 1950. Condamnat la 15 ani de muncă silnică, a fost trimis la Gherla pe 4 martie 1949 și scos la muncă în fabrica închisorii ca maistru. După venirea studenților, prin octombrie 1950, a fost dus la camera 103 împreună cu Vasile Dâmbu, unde i-au așteptat cam douăzeci de studenți, toți foarte prietenoși, șeful
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
după 5 decembrie 1950, când au început bătăile în celulă, a fost ajutorul lui Titus Leonida, ulterior trecând și pe la camera 3-muncă silnică. Pe tot parcursul anului 1951 a fost folosit ca informator, la diverse camere, inclusiv după transferul la Gherla din luna august. Interesant este faptul că prin iulie 1950, când a primit ordin de la Țurcanu să strângă informații de la deținuții din camera 2-subsol, a acceptat doar în schimbul promisiunii că nu va fi trimis într-o cameră unde să fie
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
pentru a ne «bate joc de cei ce mai cred» în astfel de lucruri”, motiv pentru care s-au compus scenetele triviale și cântecele batjocoritoare 1. Spre sfârșitul lui 1951, Neculai Popa l-a întâlnit pe Cornel Pop în Zarca Gherlei, deși nu îi cunoștea traseul în demascări. Bănuia după îmbrăcăminte că face parte dintre oamenii lui Țurcanu, dar îl descrie ca pe un om tăcut și care căuta mereu singurătatea. Observase că Popa nu mânca și, într-o zi, i-
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
este completat și de absența din declarațiile sale din anchetă a referirilor la perioada Pitești. A participat totuși la „școala de cadre” din camera 4-spital din primăvara lui 1950. Rolul important și l-a câștigat de-abia după sosirea în Gherla cu un lot din care mai făceau parte Vasile Pușcașu, Mihai Livinschi, Constantin Bogos, Andronache, Octavian Zbranca ori Negrilă. Popa spune că încă din tren a fost chemat de Pușcașu și Andronache: primul l-a însărcinat să le comunice celorlalți
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]