1,520 matches
-
cotele admise pentru un scriitor de calibrul său: "...Augustin Buzura a făcut o eroare nereprimîndu-și integral pornirea de a răspunde cu aceeași monedă unora dintre cei care l-au hărțuit publicistic ani de-a rîndul (menționați sunt Gheorghe Grigurcu, Paul Goma, Dumitru }epeneag, Dan Petrescu) (...). (...) nici Gheorghe Grigurcu, nici Paul Goma, nici Dumitru }epeneag, nici Dan Petrescu nu sunt autori insignifianți literar, cum dă de înțeles Augustin Buzura" (p. 212). Excelente sunt paginile scrise de Mircea Iorgulescu despre despre Jurnalele Monicăi
Bucuria de a citi by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/12772_a_14097]
-
a făcut o eroare nereprimîndu-și integral pornirea de a răspunde cu aceeași monedă unora dintre cei care l-au hărțuit publicistic ani de-a rîndul (menționați sunt Gheorghe Grigurcu, Paul Goma, Dumitru }epeneag, Dan Petrescu) (...). (...) nici Gheorghe Grigurcu, nici Paul Goma, nici Dumitru }epeneag, nici Dan Petrescu nu sunt autori insignifianți literar, cum dă de înțeles Augustin Buzura" (p. 212). Excelente sunt paginile scrise de Mircea Iorgulescu despre despre Jurnalele Monicăi Lovinescu, cronicarul Nicolae Manolescu, cărțile Sandei Cordoș, volumul Ilinei Gregori
Bucuria de a citi by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/12772_a_14097]
-
2002 Trei cărți am cumpărat astăzi la Marché aux Puces. Le-am găsit în niște lăzi care au aparținut unui român exilat la Geneva în anii '50. Posibil fost legionar. Dormea în lăzile acelea toată literatura exilului românesc: P. Dumitriu, Goma, C. Virgil Gheorghiu, Sanda Stolojan etc. Plus inconfundabilele albume de artă (pictori români) de la editura Meridiane, grele ca niște cărămizi de hârtie, și dicționare românești. Tot ceea ce a însemnat țară și limbă pentru acel necunoscut în lungii ani de exil
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
diverse lagăre și închisori, de unde, istovit fizic, numai piele și os, a scăpat ca printr-o minune în vreme ce alți colegi, precum Valeriu Gafencu, supranumit "sfântul închisorilor" s-a prăpădit de tuberculoză în 1952. Iar alți basarabeni, ca Eugen Coșeriu, Paul Goma au fugit din Basarabia. Dar și după ce-a ieșit din temnițele comuniste, nenorocul l-a urmărit ani în șir, ca propria-i umbră pe timp de soare. Între 1954-1958 a fost simplu lucrător, vopsitor la o fabrică de mobilă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
principale în literatura românească postbelică, una a obedienților și o alta armaghedonică, îl situează pe Cezar Ivănescu în aceasta din urmă, deschisă de Nicolae Labiș și continuată de generația lui Nichita Stănescu, Ioanid Romanescu, Mihai Ursachi, Dorin Tudoran și Paul Goma. Exegetul ieșean, recent dispărut, vorbește, în cazul lui Don Cezar, de întoarcerea acestuia la primordial sub un dublu aspect: doina românească și marea poezie universală de la Vedele indiene la lirica trubadurilor occidentali: "Ca și în cazul lui Brâncuși, această dublă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
la izvoarele primordiale ale gândirii omenirii. Afectivitatea simulată duce la sentimentalism, precum, de pildă, în Levantul cărtărescian. Cezar Ivănescu crede, ca altădată Chateaubriand (care vorbea de géniesmères), că matricializarea canonului literar nu se datorează teoreticienilor, ci geniilor. Ca și Paul Goma, pentru care textualismul nu-i altceva decât textilism, Cezar Ivănescu manifestă o ostilitate evidentă împotriva postmodernismului pe care, în repetate rânduri, îl numește prostmodernism. Poetul de care se ocupă Theodor Codreanu are toate semnele unui antimodern care nu cade niciodată
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
realitatea spațiului românesc este "tradusă" în termenii postmodernității, născându-se astfel un postmodernism "haosmic", prin replieri "relativiste" într-o postmodernitate malignă și retrogradă. Prin intermediul optzeciștilor, postmodernismul românesc ia forma refluxului unei societăți în criză. Nu e de mirare că, un Goma, conștientizând pericolul importului de forme americane, a realizat că textualiștii au înlocuit protocronismul naționaliștilor cu autocronismul unei disidențe. Dar falsa aparență nu-i poate îndepărta de adevărata lor imagine, a unui "soi de sămănatorism urban, chiar de cartier, reprezentat foarte
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
că textualiștii au înlocuit protocronismul naționaliștilor cu autocronismul unei disidențe. Dar falsa aparență nu-i poate îndepărta de adevărata lor imagine, a unui "soi de sămănatorism urban, chiar de cartier, reprezentat foarte bine de industria textilă" (p. 121). De aceea, Goma îi și numește textiliști. În cultura română, depășirea încremenirii în formă prin kitsch-ul optzecist, se poate realiza, și îi dăm crezare lui Theodor Codreanu, doar printr-o acțiune recuperatorie a valorilor autohtone. Calea este spre universal prin național. Tentativa
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
Bacovia atmosfera mortuară, Caragiale umorul. Poetul din Iași mai crede că postmodernismul s-a manifestat la noi, întâi ca avangardism de refugiu (cu toate că în Occident el a pus capăt avangardelor), apoi, în socialism, ca mod de rezistență la proletcultism. Paul Goma îl consideră un curent moleșit. Theodor Codreanu consideră că la noi precaritatea postmodernismului provine din faptul că e lipsit de organicitate, fiind preluat sincronic și epigonic, cea ce e înalt pentru Occident a devenit caricatural pe malurile Dâmboviței în timp ce Liviu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
și mecanismul neoproletcultist care, conform vechiului principiu "cine nu e cu noi e împotriva noastră", au reușit într-un timp record să-i treacă în stare de moarte civică pe puținii rezistenți împotriva bolșevismului de soi românesc, cazul lui Paul Goma fiind cel mai tipic, la asta contribuind cu arme și bagaje și domnia sa Nicolae Manolescu, cel care a dispus destituirea lui Liviu Ioan Stoiciu din conducerea revistei "Viața Românească", el însuși un rezistent veritabil, tocmai pentru că și-a permis să
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
tipic, la asta contribuind cu arme și bagaje și domnia sa Nicolae Manolescu, cel care a dispus destituirea lui Liviu Ioan Stoiciu din conducerea revistei "Viața Românească", el însuși un rezistent veritabil, tocmai pentru că și-a permis să-l apere pe Goma. Mai sunt și alții amestecați în conspirația împotriva spiritului autentic al valorilor românești, unii fiind răsfățați pe bani buni de mai toate canalele audiovizale (atenție, cuvântul canal este legat, în limba română, și de canalizare), dar ei sunt prea pițifelnici
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
istoria literaturii române, căzând fatalmente într-un subiectivism garnisit cu partizanat ideologic. În afară de faptul că unii scriitori merituoși ai literaturii române sunt absenți din Istoria... lui N. Manolescu, ceea ce dă de înțeles că ei nu există în istoria literară. Paul Goma, de exemplu, este prezentat drept un "paranoic" și "antisemit", "judecată de "valoare", comentează Th. Codreanu, care mi se pare una dintre cele mai mari rușini care s-a produs vreodată în cultura românească!"(p. 19). În acest sens, "mâinile" manolesciene
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
feminism și gaysm sau civilizația viitorului va fi de tip gay, suficiente pentru a revolta și mobiliza pe orice cititor de bună-credință. Din motive de spațiu tipografic, ne vom concentra aici sumar pe câteva figuri emblematice: M. Eminescu și Paul Goma, de partea adevărului crud, iar de cealaltă parte, H.-R. Patapievici, ce ignoră programatic și fără scrupule România profundă în favoarea grupului elitist (minoritar) de la GDS. Nicio clipă cărturarul din Huși nu înclină spre o societate în care majoritatea ar strivi
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
prin măcinarea încrederii în noi și-n puterile noastre, autorul Transmodernismului (2006) ni-l citează salvator pe același Eminescu care sublinia necesitatea echilibrului, în marginile adevărului dintre "național" și "cosmopolit", ceea ce nu poate însemna decât transnaționalism în ethosul transmodernității. Paul Goma, prin iubirea sa statornică pentru România, dar, mai ales, prin incapacitatea sa structurală de a accepta nici cea mai mică urmă de compromis etic, omul-fără-patrie, dar și fără milă pentru oportuniștii perioadei postdecembriste, i se pare lui Theodor Codreanu a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
două milenii". Acesta se opune cu înverșunare cameleonismului practicat cu nerușinare de reprezentanții de azi ai "miticismului", ce s-au perpetuat în valuri, transmițându-și mentalitatea kominternistă în ctitorirea unei Europe antinaționaliste, necreștine și resentimentare. Așa se face că Paul Goma, unul dintre puținii români ce ar merita din plin recunoașterea statutului de disident, este și rămâne "proscrisul tuturor regimurilor politice din ultimii cincizeci de ani", atâta timp cât el s-a raportat și se raportează permanent la absolut, cu excesele inerente unei
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
cultural "occidental" (fără variante naționale), canonul literar postmodernist al gratuității sans rivages (al Nimicului, altfel spus), "România rătăcitoare", norodul-mutant moștenit din comunism, istoria integrată, falsa intelighenție fără de Dumnezeu, fără de neam și fără de țară sau, cu o vocabulă a lui Paul Goma, "autocronii" corectitudinii politice. În ultimă instanță, ca să anticipăm, ținta acestui reducționism cultural sunt națiunile (ca majorități "asupritoare" sau, în terminologia "corecților politici", ca factori de putere și dominație, ca sursă de inechitate socială). Criteriul diferenței urmează o știută cutumă totalitară
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
numai Eminescu, dar și tot ce ține într-un mod expres în cultura română de spiritul eminescian este demonizat, laolaltă cu ceea ce a apărat poetul mai tare. Într-o constantă "vecinătate" se află Eliade, Noica, Edgar Papu și, desigur, Paul Goma. Ioan Petru Culianu, amintește Theodor Codreanu, a ajuns într-o lucrare despre șamanism să ignore cu totul bibliografia eliadescă, "instituind tăcerea asupra memoriei maestrului său". Iar un mare cărturar, Adrian Marino, coleg de închisoare și de domiciliu forțat cu Goma
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
Goma. Ioan Petru Culianu, amintește Theodor Codreanu, a ajuns într-o lucrare despre șamanism să ignore cu totul bibliografia eliadescă, "instituind tăcerea asupra memoriei maestrului său". Iar un mare cărturar, Adrian Marino, coleg de închisoare și de domiciliu forțat cu Goma, dar, după căderea comunismului, părăsind "ideocritica în favoarea ideologiei sub iluzia că-și "împlinește" adevărata vocație" și, în cele din urmă, "eșuând printre ideologii provenind din Noua Stângă Americană, (...) a ajuns să-și repudieze Hermeneutica lui Mircea Eliade ("O carte pe
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
confirmă o consistență ontologică. De aceea, cred, Theodor Codreanu are perfectă dreptate când îl corectează pe Sorin Adam Matei. Aceștia nu se pot numi "boieri ai minții"! Poate mai "corect" "boieri ai smintirii națiunii". E ceea ce a înțeles și Paul Goma în Jurnale. Aceeași îndoiala asupra "aleșilor" se resimte și în paginile cărții lui Adrian Marino, Viața unui om singur. De reținut un detaliu oarecum picant, dar revelator. La unul din părinții "noii stângi" culturale franceze, Roland Barthes, marele cărturar român
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
reunite în volumul Polemici "incorecte" politic, de cunoscutul cărturar de la Huși se intitulează, după cum urmează: De la marxism la "corectitudinea politică", Eminescu și patologia "corectitudinii politice", Șansa de a fi reacționar, Eminescu și creștinismul remanent, Canonul și utopiile lui, Este Paul Goma un Soljenițân?, Cazul Patapievici (ce însumează o paletă largă asupra sarcasmului celui care crede că "românii sunt "un popor fără istorie""), O nouă stafie a corectitudinii politice, Salvatorii nației sau criza morală a criticii. Lista rămâne impresionantă și nu trebuie
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
ne hazardăm în a defini selecția noastră. Și aceasta pentru că postura de față nu se vrea a fi ceea ce nu trebuie să fie: parodiere a intențiilor propuse. O primă sugestie ar constitui-o aceea care-l vizează pe cunoscutul Paul Goma și pe care autorul îl consideră "cazul cel mai enigmatic din ultimele patru decenii în spațiul culturii și politicii românești". Pentru a-l defini și a-i oferi celui interesat eventualele repere, autorul revine asupra comparației acestuia cu fostul disident
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
Pentru a-l defini și a-i oferi celui interesat eventualele repere, autorul revine asupra comparației acestuia cu fostul disident rus (Soljenițân), conturând sau precizând diferența dintre cei doi: în vreme ce Soljenițân s-a reîntors în Rusia "ca erou național", cu Goma faptele s-au consumat de-a dreptul invers, "ca și cum România ar fi continuat să rămână ceea ce a fost anterior", adică înainte de 1990. De aceea, Theodor Codreanu adaugă: "E vremea să ne întrebăm ce adevăr crunt sau ce adevăruri a descoperit
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
s-au consumat de-a dreptul invers, "ca și cum România ar fi continuat să rămână ceea ce a fost anterior", adică înainte de 1990. De aceea, Theodor Codreanu adaugă: "E vremea să ne întrebăm ce adevăr crunt sau ce adevăruri a descoperit Paul Goma de a devenit atât de urât" în propria țară? O trecere în revistă a fenomenelor politice produse în România duce la concluzia că neotroțchiștii, cum îi consideră Theodor Codreanu pe cei proveniți din noua dreaptă românească, au reușit să pună
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
trecere în revistă a fenomenelor politice produse în România duce la concluzia că neotroțchiștii, cum îi consideră Theodor Codreanu pe cei proveniți din noua dreaptă românească, au reușit să pună mâna pe Putere, fiind girați de Traian Băsescu, deși Paul Goma se iluzionează că acesta, adică infatuatul președinte al României, va percepe și pricepe adevărul. De unde și aversiunea cunoscutului disident față de Vladimir Tismăneanu, individul adus din SUA și devenit "dreptaciul de stânga", ori cum îl caracterizează Mircea Platon un "arivist tipic
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
despre Basarabia interbelică, Codreanu subliniază amestecul constant al Moscovei care a căutat prilej pentru a recupera provincia pierdută în 1918. Vina ar aparține bolșevicilor evrei care plănuiau o Republică Sovietică Socialistă Evreiască. Cu argumente din zona literaturii de dreapta (Paul Goma, Constantin Virgil-Gheorghiu, Gheorghe Buzatu, Alex Mihai Stoenescu, Ion Coja, Alexei Memei, Ion Buga ș.a.) autorul demască o parte din acțiunile prin care Rusia (apoi Uniunea Sovietică) a reușit să tulbure apele politicii europene și să dezbine această provincie, pentru a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]