741 matches
-
căpitanul Vancea, din granița românească, i se Înfățișează lui Iosif al II-lea XE "Iosif al II-lea" , Însoțit, În mod semnificativ, de consoarta sa. Iar aceasta, conform ritualului pe care l-am evocat, „un galbin de aur mare pentru grumazi au căpătat”. Gesturile protagoniștilor Întâlnirii sunt cât se poate de tipice pentru acest scenariu plin de semnificație. Pe de o parte, bănățeanul nostru vine la Împărat Însoțit de femeia sa, conștient că, În acest fel, prin farmecul și prezența ei
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
de iubire; Dar nu-mi place știu de ce. Albi-s dinții ca și neaua, Primăvara ca și roaua; 15 Dar nu-mi place știu de ce. Râd buzele-i Înflorite Ca și macu’ pe miriște; Dar nu-mi place știu de ce. Grumazi-s albi, cu mărgele, 20 Trage-mi voia după ele; Dar nu-mi place știu de ce. Plină-i mâna și rotundă, Degetele, pân’ la ciudă; Dar nu-mi place știu de ce. 25 Albu-i trupu’, rotund, naltu-i, De două părți ridicatu-i
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
de astăzi numesc un „experiment imaginar” (Gedankenexperiment). „Socrate platonicul” propune conlocutorului său Glaucon să-și închipuie că omenirea din toate timpurile s-a născut și a crescut în condițiile constrângătoare ale unei spelaion („peșteră”): legați de mâini, de picioare, de grumaz, oamenii din cavernă nu pot vedea decât umbrele trecătoare ale diverselor lucruri care se perindă în peșteră. Este tot ce pot cunoaște și considera adevărat. În elina platonică se folosea adverbul aléthes (alhvqe") pentru a desemna acest adevăr aparent. Este
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
in‑ tervenției altor pictori care au căutat să repare ce era deteriorat, schimbări pe care le‑a suferit peretele în contact cu fresca. Prea puține au mai rămas din caracteristicile lui Michelangelo; poa‑ te numai pe acea teribilă contorsionare a grumazului și a capului lui Petru să mai fi rămas urmele penelului lui Michelangelo. La Convertirea lui Paul Michelangelo a lucrat între anii 1546 și 1550. Această frescă este bântuită ca de un ciclon. Spaima se oglindește pe figurile, în gesturile
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_987]
-
Mă cunosc în întunericul acestei vieți, afară din toată lumea, afară din cele văzute, afară din lumina simțită (sensibilă), afară din soare și din întuneric, din locul pedepselor și al osândei cutremurătoare în care cad robii mândri care și-au ridicat grumazul împotriva Mea, Stăpânul. Sunt nemișcat - căci unde nu sunt oare, ca printr-o strămutare să fiu nevoit să ocup locul acela? Sunt și pururea mișcător în chip necircumscris - căci unde Mă vei căuta mergând, ca să Mă găsești acolo?<footnote Ibidem
EXPERIEREA LUMINII DUMNEZEIEŞTI LA SFÂNTUL SIMEON NOUL TEOLOG by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/141_a_174]
-
mulți cîini găsiți sugrumați pe la porți; un elogiu adus nu știu cărei predispoziții de a fi dincolo de zgomotul securii pe eșafod uite, izbucni deodată iubita mea în așternut, ce bizar e pămîntul acesta trîntit între cărțile de joc de bună seamă, spusei, grumazul împăratului călătorește sub formă de stea. CONSPIRAȚIE ÎNTR-UN TRATAT DE ESTETICĂ La capătul raftului tablă de oțel de 2 mm broaște wertheim yale sau zeiss eu cu capul pe masă. punct. e drept că nudul inspiră teama de moarte
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
Națională", trăgând fumul cu nesaț. Mai liniștit, a scris pe o hârtie, cu litere mari: "Nu meriți nici un rând". A mai fumat o țigară, apoi, legând o funie de cârligul lustrei din tavan, făcu un laț și-l fixă în jurul grumazului și se aruncă în gol cu o voluptate disperată. "De afară se auzi scârțâind portița". Repet, nu știu de ce am reținut atât de precis toate aceste amănunte. Probabil că mi s-a părut că această tragedie face parte din viață
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
după cum m-am bucurat eu. În rest - am muncit ca un sclav, drept care vei avea plăcerea de a-mi vedea la cinematograf umbra atletică profilându-se pe dalele cetății, în zdrențe, cu mâinile legate la spate și cu lanțul pe după grumaz: serv! Am avut și câteva vizite: Mihai, Gheorghe Gheorghiu-Dej și alte fețe ilustre. Iar mai presus de orice - o stranie amiciție cu un straniu ar heo log de viță macedoneană, Petre Aurelian! Iar apoi - Constanța... Prea îmi merseră toate din
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
și aceasta ilustrând, convingător, "vremuri și fapte" pe care le doresc uitate! "Libertatea este dreptul de a le spune oamenilor ceea ce nu vor să audă!" George Orwell CICLOP! Un ochi albastru pândește peste noi, iscoditor și rece, de năpârcă, țintind grumazul gârbov de nevoi gata oricând ca să ne sară-n cârcă! Nu râde și nu plânge niciodată! Nu doarme, nu se-nchide, nu clipește, dă zi și noapte necurmata roată, nu știi pe cine, unde, când, lovește! Alin Săvescu EPILOG II
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
tăi. Și tu, mizerabile, ți-ai dat seama imediat de asta. În fond, cine poate să-și ascundă dragostea? Ca orice flacără, aceasta este trădată de propria-i strălucire. Așadar îți este impusă această probă: să-njugi la același plug grumazurile a doi tauri feroce. Taurii, ce erau ai lui Marte, nu înspăimântau numai prin coarnele fioroase; suflarea lor teribilă era de foc, aveau copite de bronz și împroșcau bronz fierbinte pe nările înnegrite de flacări. Ți s-a cerut apoi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
Să-mi răspunzi cu-așa prigoană, O cunună prea ghimpoasă Capul mi l-a strâns ca-n clește, Și mulțimea furtunoasă Încă nu se mulțumește... Cu scuipat și cu injurii Mi-ai întunecat obrazul... Huiduind - în largul guriiMi-ai împovărat grumazul!... Te-am iubit, doar din iubire Am murit pe lemn de-ocară. Adăpat - drept răcorireCu oțet și fiere-amară ! Să ajungi la reușită M-ai străpuns cu lancea crudă Și din inima-mi zdrobită Tu de sânge-ai scos-o udă
Franciscani în zeghe : autobiografii şi alte texte by Iosif Diac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100985_a_102277]
-
văleatu 6983 de la Zidire" e o zi ce nu va fi uitată în veac. Sunt douăzeci de ani din ziua aceea când pe Direptate am visat, am jurat că va veni o zi în care vom scutura jugul turcesc de pe grumazul țării. Ziua aceea a sosit. Vouă! Moldovei! Vă mulțumesc! Să trăiți vitejilor! Închină. Bea. Trăiască Doamna Maria Paleologu de Mangop!! strigă vornicul Bodea. Doamna Maria se ridică din jilțul domnesc alăturat, puțin mai mic ca al Domnului. Cu o distincție
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
locul nostru sub soare. Destul am orbecăit prin întunericul veacurilor, destul am fost târâți de beregată să ne închinăm la câte o Înaltă Poartă, fie ea la Răsărit, la Miazăzi au la Apus... Nu îndur nici papuc, nici cizmă pe grumazul țării mele. Țamblac exaltat, profetic: Va veni vremea când orice om va striga: Sunt om! Sunt liber!". Iată visul de aur al omenirii! Doamne! Învățătorule! Omul, mai presus de toate"! Mi-ai împuiat urechile cu Sfinții tăi Platon și Aristotel
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
obosiți erau, încât nici n-au avut nevoie de pinteni și caii voiau "acasă". Au pornit într-un galop întins, înfruntând pieptiș furtuna. Biciuit de ploaie, cu pletele zălude lipite pe obraz, cu veșmintele pătrunse de apă, dârdâind, aplecat peste grumazul calului, îndemna în galop spre Suceava: "Acasă, unde-i mai bine..." "Acasă... Unde-i mai bine ca acasă?" Ștefan își ascultă gândul, lăsând piciorul stâng ce zvâcnea să atârne liber pe lângă șa; laba i se umflase de nici nu mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
se crăpa de ziuă, calul a poticnit, s-a culcat cuminte în frunzele ruginite era toamnă târzie și l-a podidit sângele și pe gură și pe nări. Mă privea blând și ochii i se abureau încet... I-am încolăcit grumazul, mi-am ascuns fața în coama lui și am izbucnit în hohote de plâns. Urlam, mă tăvăleam prin frunzele ce foșneau uscat... Aș fi vrut să mor acolo, odată cu el. Atunci, mi s-a arătat taica, l-am văzut cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
să ne lăsăm jefuiți, robiți?! Cu ce drept?! Cu ce drept?! Pe ce temei să rupem de la gura oamenilor ca să le plătim lor birul? De frica iataganului?! Nu suntem robii nimănui! Aista-i jaf! Hoție! Samavolnicie! Nu mai suferim pe grumazul nostru papucul au cizma nimănui! rostește și începe să măsoare încăperea de colo-colo, frământându-și mâinile. Pace! Da! Dar nu pace în genunchi! N-o primim! strigă Mihail. Ștefan tace. Bea. Se duce încolo, încoace, gânditor. Umbra sa în ultimele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
-și cuvintele. Scrie! "Prea luminați domni creștini! Mă plec înaintea domniilor voastre și vă doresc..." Șterge! Nu mă mai plec înaintea nimănui! Sari peste ploconeli și temenele. Ești de neîngenuncheat, Ștefane, spune Stanciu cu admirație. Ștefan surâde amar: Când oi pune grumazul pe buturugă, n-o să am încotro... Scrie! "Sculatu-s-au oștile Aliotmanului cu însuși Mahomed în frunte! Și vin! Vin! Pe apă și pe uscat! Vin să prăpădească Țara Moldovei!" dictează el răsuflând greu. "Ca pe Dumnezeu vă rugăm! Veniți! Veniți cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
pe urmele fugarului. Simeon se lăsă să alunece din brad tocmai În clipa În care acesta ajunse sub el, Încercând să ghicească prin lumina tulbure a zorilor Încotro o luase fugarul. Două mâini ca niște clește de oțel Îi cuprinseră grumajii. „Să nu-l omor“, Își spuse Simeon. „E singurul care a fost ceva mai omenos cu mine.“ Dar mâinile lui Își făcură prea bine datoria. Omul se Înmuie ca o cârpă, prelingându-se din șa, fără să scoată un sunet
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
cu blândețe, Înconjurat de aura strălucitoare a luminii de sus, măreț și smerit, purtând În mâini un lanț. El Însuși a legat strâns gâtul Satanei, apoi mâinile la spate, l-a azvârlit În tartar, i-a pus piciorul sfânt peste grumaz și i-a zis: Toată vremea aceasta ai făcut multe rele; n-ai vrut să te potolești cu nici un chip. Astăzi te arunc În focul veșnic. A chemat Iadul și i-a poruncit: Ia-l pe acest cap al răilor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
am ales această formă de luptă, de rezistență! Viitorul ne va arăta dacă avem dreptate, dacă am fost cu adevărat „lași” cum ni se aruncă În față nu de puțină lume, Români sau străini, sau dacă am plecat Încă o dată grumazul doar pentru a „mai trece o dată „de furcile vremii”! Și iată, domnule Cioran, că am avut dreptate! Dintre cele trei state care s-au născut formal la Conferința de Pace de la Trianon, În fantasticul și monumentalul parc de la Versailles al
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
mai tîrziu, grație spaniolilor direct inițiați de arabi. 78 Școala de călărie a cavaleriei franceze, situată în orașul cu același nume, de pe fluviul Loara. 79 Lipițanii sînt o rasă de cai obținută prin încrucișarea unui soi danez, foarte înalt la grumaz, dar greoi, cu alergătorul arab din Andaluzia, foarte rapid și nervos. Lipița este localitatea de lîngă Triest unde era ținută herghelia în care s-a făcut încrucișarea. 80 "Bal la curte". 81 Elisabeta de Wittelsbach, soția lui Franz Iosif, asasinată
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
că limba iliră și limba traco geto-dacilor, deosebite una de alta, se aflau în vecinătate și astfel au făcut împrumuturi reciproce pe care latina lear fi preluat și supus legilor fonetice specifice evoluției sale, rezultând în română forme precum ceafă, grumaz, buză, mugur, zară, mazăre, sâmbure, viezure, mal, baligă, abure, țarc, țeapă, a grăpțăna, jimb „știrb, cu gura strâmbă”, cursă, fărâmă, bască, strungă, brad, căciulă, mânz, baltă, țap etc. Afară de cuvintele moștenite din graiurile strămoșești (traco-geto-dacic și ilir), pe care albaneza
Istoria cuvântului românesc by Mihai Lozbă () [Corola-publishinghouse/Science/1262_a_2207]
-
feminină. Într-o altă variantă a baladei, „Sâlnica voinicului” e făcută din trofee mai recente, care vorbesc despre eșecul altor neofiți, anteriori lui Bogdan: „Cu cocia ce avea,/ Cocie cu două roate,/ Din trup de om erau toate:/ Buciumile roților,/ Grumazii voinicilor;/ Iar spițele roatelor,/Mâinile voinicilor;/ Dar în loc de mădulare,/ Degețele cu inele;/ Dară frâul de la cai,/ Cosițe de fete mari”. Văzută drept „«mamă» stăpână pe materie”, „depozitară a forțelor germinative ale materiei” de către cercetători, Samodiva eliberează prin înfrângerea ei simbolică
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
-ului, ai politrucilor așarnați de la Uniunea Scriitorilor, plutind uimit, speriat și, cumva, inconștient, pe toate valurile acelui timp aspru pentru România, când temnițele gemeau de elita politică, financiară și culturală a țării, când generații de tineri trebuiau să-și plece grumazul sub lozincile moscovite, dușmane valorilor naționale și culturale. Există o frază din „maestrul meu, Nietzsche”, poate una dintre cele mai criptice pentru cei care nu-i cunosc textele fundamentale - „Să faci astfel Încât propriu-ți trecut să devină propria ta voință
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
Oile bolnave de sângerătură se pun să alerge mult, apoi li se crestează urechea, sau li se introduce pe nas un gătej și se lasă să li se scurgă sângele în gură. Scrofuri. Când se culcă, bolnavul se leagă la grumaz cu smintit de făină de cucuruz. Scurtă. Se pune oțet pe scurtă, fie în axile, fie în inghinal, casă nu mai coacă. Dacă a apucat să coacă, atunci se unge cu ir. Șarpe în om. Șarpele se scoate din om
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]