1,846 matches
-
albastru pal și o bluză strâmtă, din cașmir, în aceeași culoare. Sânii fermi, talia subțire și picioarele lungi, astfel puse în valoare, își făceau efectul asupra celorlalți bărbați din bar. Până și Henric al VIII-lea se trezise și se holba admirativ. În schimb, femeile îmbrăcate în haine caramel o examinau pe Alice cu ochi geloși, abia întredeschiși. —Bună! Îți place noua mea înfățișare? Alice s-a aplecat și l-a sărutat pe Hugo pe obraz. Din decolteu s-a năpustit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
o exercitase cândva asupra ei. Hugo s-a aplecat către ea. — Tu mă iubești, nu-i așa? Da, te iubesc. Dar... Alice și-a mușcat buza. —Dar ce? Dar cum rămâne cu copiii? a izbucnit ea nefericită. Hugo s-a holbat la ea uluit. —Păi, sigur că ar veni cu noi. Doar nu ți-ai închipuit că m-am gândit să trăim fără ei?! La gândul ăsta, Hugo a simțit că ochii i se umplu de lacrimi. Dumnezeule, nu! Am trăi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
A povestit cât de plictisitor i se părea rolul de mamă. Cât de abandonată de Fergus se simțea. Cât de puțin o împlinea - deși era puțin spus - Django. Cât de vinovată se simțea din toate aceste motive. Amanda s-a holbat la ea oripilată. Despre asta voia Laura să discute? Cu alte cuvinte, voia să se vaite din cauza situației ei? — Normal că Fergus nu e bun de nimic, a zis ea iritată. Laura, trezește-te la realitate. Bărbații sunt complet inutili
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
argintii cu toc înalt și niște ochelari de soare cu lentile mari care completau ansamblul. Uitându-se la ea, Hugo a realizat că devenise mult mai provincial decât bănuise. Uitase completamente că oamenii se îmbrăcau așa. În timpul ăsta, Theo se holba uluit la maică-sa. — Sigur că mi-a spus, a tunat Amanda. E prietena mea. Îmi e loială. Nu că tu ai fi în stare să înțelegi ce înseamnă conceptul ăsta. În plină stare de demoralizare, Hugo s-a simțit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
vrei să spui exact cu chestia asta? —Tu ce crezi că vreau să spun? Vocea Amandei căpătase o tonalitate ascuțită și triumfătoare. — Ce vor să spună femeile - sau, ar trebui să zic, mamele - aflate în situația mea? Hugo s-a holbat la ea preț de câteva secunde agonizante. —Theo? — Da, Theo. Sinceră să fiu, acum că e așa de prezentabil, ar cam fi cazul să plece din cocină și să locuiască într-un loc decent. Poate, a declamat Amanda cu hotărâre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
încruntat. —Cum? Nu înțeleg? Jake a scotocit în buzunar. —Nici eu n-am înțeles la început, când am găsit chestia asta, a mârâit el, fluturând pe sub nasul lui Alice o bucată mototolită de material din bumbac alb. Alice s-a holbat la el. Mai întâi a fost nedumerită, apoi, recunoscând obiectul, inima a început să-i bată de să-i sară din piept. Era batista pe care Hugo i-o împrumutase când se întâlniseră în librărie. Probabil că Jake o găsise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
de ales; cel puțin temporar, Theo continua să fie în îngrijirea lui și să se comporte ca un șef plin de pretenții. Dar noaptea, când copilul dormea, în sfârșit, în pătuțul lui, Hugo stătea întins în propriul pat și se holba, fără speranță, în întuneric, încercând să nu se gândească la gaura neagră care era viitorul lui. Și-a dat seama, cu amărăciune, că nu știa nici dacă Alice mai făcea parte din acel viitor. Toate încercările de a lua legătura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
o mână de fier îl strânge de gât. — Nu vrei...? — Nu vreau să clatin barca. Și acum cred că merit ceea ce mi s-a întâmplat. Nu mai vreau alte probleme. Vreau să stăm împreună, ca o familie fericită. Hugo se holba la ea nevenindu-i să creadă. —Of, Alice, pentru numele lui Dumnezeu, a explodat el. Nu se poate să vorbești serios. Ce fel de autopedepsire calvinistă e asta? Nu meriți ceea ce ți s-a întâmplat. Ceea ce meriți e o șansă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
Theo care fusese descoperit asupra faptului. Nu, a răspuns Rottweilerul. Nu e vorba de scutece. Ci de faptul că Theo a început să muște, domnule Fine. —Să muște? — Domnule Fine, fiul dumneavoastră a mușcat alți copii. —Vai, nu! Hugo se holba cu ochi disperați la suprafața biroului. Un val de rușine l-a cotropit. Își amintea cât de furios și de indignat fusese în rarele ocazii când Theo fusese cel mușcat de alți copii. Fără îndoială că, acum, alte mame și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
observat Hugo, cu Jake. Probabil, și-a dat el seama o fracțiune de secundă mai târziu, pentru că bărbatul respectiv era Jake. Cei doi bărbați s-au desprins de vitrina agenției și s-au îndepărtat cu pași lenți. Hugo s-a holbat după ei. Nu zisese Alice că Jake era la ședința de consiliere? În noaptea aia, Alice o culcase pe Rosa și cobora mohorâtă scara când, spre surpriza ei, a auzit un zăngănit dinspre ușă. I s-a strâns stomacul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
care chiar atunci se uita fix la Heidi care se Întinsese să-și ia o pernă pentru gât din suportul de bagaje de deasupra capului. Fiul lui Moff, Rupert, care până atunci se jucase cu un pachet de cărți, se holba și el fără rușine la sânii domnișoarei. Harry observase deja că Moff Îi aruncase Marlenei niște priviri insistente, măsurându-i din ochi silueta de sus până jos și insistând pe fese. Așezându-se lângă ea, Harry spera ca acest indiciu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
unii de ceilalți Încercând să ajungă la televizor. —Uite! striga Bennie țopăind În sus și-n jos. V-am zis eu. Un prezentator al unei televiziuni australiene spunea că tocmai primiseră noi materiale despre „cei unsprezece dispăruți“. Prietenii mei se holbau cu toții la ecran. Dar ce urmă fu o dezamăgire. Un material despre o călătorie În Egipt. Se putea vedea o siluetă urcându-se pe vârful unei piramide. Aceasta scruta o serie de alte piramide care se Întindeau până la linia orizontului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
stânga la dreapta și de sus în jos. În spatele lentilei, clipea ochiul expertei. Din când în când, își apropia și nasul de câte o literă. Parcă citea un ziar, până și tiparul arăta la fel: mic, infect, de neînțeles. Ne holbam la el ca proștii. „Hârtie poroasă, densitate opt sau nouă. Trei straturi de celuloză. Cerneala e autentică, probabil adusă din Indii; obicei ciudat, la modă în Țările de Jos în a doua jumătate a secolului 18. O preparau surinamezii, dintr-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
rând: care cu monede, care-n bancnote, cât șterpelise cu-o seară înainte de la părinți. Mulțumit, Doru a numărat banii, apoi a desfăcut generos revista, fără s-o lase din mână: „Doar aici, la mijloc.“ Ne-am aplecat peste pagini, holbându-ne la secțiunea indicată. Ce pot să spun? Impresia generală a fost plăcută, ca atunci când mergi cu bunicii la măcelărie și te nimerești chiar în față, printre primii. Poza fusese mărită, aproape gigantic, nu se mai distingeau formele corpului, nici măcar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
-și întoarcă ochii din contemplarea fiului și i-a vîrît în rucsacul de călătorie o sticluță de două sute de votcă, pe care o cumpărase special pentru Radu și cîteva bancnote mototolite. Poate i-a făcut și vama, prea s-a holbat înăuntru. Radu își pregătise rucsacul în dimineața aia, pe fugă, nu ieri seara cum ar fi trebuit și pusese unele lucruri care n-aveau legătură cu o excursie, dar tata nu s-a înțepat. Însă bătrînul i-a văzut gestul
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
spus că, orice s-ar întâmpla, ea nu se va căsători decât cu mine. Aveam strania senzație că noaptea, luna, stele se deplasau odată cu mine. Uneori mă gândeam să mă întorc în România. Dar vedeam acele figuri sinistre de parlamentari holbându-se la pupitru sau pirotind în sală, vedeam haosul din industrie, agricultura murind și mai ales mă vedeam pe mine muncind ore în șir în fața calculatorului pentru un salariu de nimic. Încercam să devin orb, dar nu puteam. Peste câteva
AGENT SECRET, CODRIN by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83872_a_85197]
-
becuri în sufragerie ca să pară mai luminoasă și mai veselă. Pe când așteptam, Osaki, fata de la han, și-a vârât capul pe ușa bucătăriei și a șoptit, precipitat: — Scuzați-mă. Nu i se face rău? Bea alcool distilat. Ochii i se holbaseră mai mult decât de obicei. — Alcool distilat? Vrei să spui alcool metilic? — Nu, nu-i alcool metilic... — E periculos? Se îmbolnăvește? — Nu, dar... — Atunci, să bea! Osaki se retrase, șovăind. — Bea la han, i-am spus eu mamei. Mama a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
fie crescut de oameni bătrâni. Einhorn m-a rugat să îl ajut pe Arthur să se angajeze și el ca organizator. La auzul acestei idei s-a arătat așa de uimită, că nici n-a putut să zâmbească. S-a holbat la mine fix, de parcă voia să mă facă să recunosc că nu există limită la cât de grotești pot fi oamenii, după care a plecat în treaba ei, să-și spele ciorapii și desuurile. N-a catadicsit să comenteze în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
că mă uitam la el cu respectul special pe care îl are iubitul sau viitorul soț al fiicei lui. Dar în orice caz, el ședea ca un gentleman lângă taxiul său uman. În jurul său, spectatori dintre milioanele de chinezi se holbau la el, cu fețele lor atinse de spectrul foametei, vehicule purtătoare de păduchi, rămășițe ale războaielor, ultimele resturi ale unui număr uriaș ce se scufundase deja în pământ, mort, și bâzâind sau țopăind pe deasupra Asiei asemeni unor microorganisme ale vastei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
expresie Îmbufnată pe chip, ce părea că face parte din ansamblu la fel de mult ca și trăsăturile Înseși. Spunea: Nu, mă place sigur, fată. Ascultă-mă pe mine! Tre’ să fi văzut cum se uita la mine astăzi, În timpul orei. Se holba de-a binelea, Înțelegi? Cealaltă fată, aproape incoloră, cu excepția părților pe care le freca cu buretele din material vegetal și care erau de un roz aprins și cu urme de celulită, răspunse nerăbdătoare: — Zău, Naomi, câteodată ești așa de tu-an-tă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
dădusem În bară rău de tot. Jeff era vampirul energetic al colectivului: Își Înfigea „colții“ zdravăn În tine și te plictisea de moarte, sugându-ți treptat energia până te lăsa lat și nu mai erai În stare decât să te holbezi la telenovelele alea australiene care se dau după-masa, când moțăi În timp ce-ți digeri prânzul și, În consecință, ești mai puțin pretențios În privința calității divertismentului. Rachel avea să mă Înjure pentru că, Într-un moment de neatenție, lăsasem să-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
nu-mi termin ginul tonic dintr-o Înghițitură. A venit și ea cinci minute mai târziu. Arăta fantastic, cu părul răsucit Într-un coc În vârful capului și Îmbrăcată Într-un trenci legat strâns În jurul taliei. Bărbații și femeile se holbau deopotrivă la ea, fără să se ascundă. Se opri la bar ca să-și ia ceva de băut. Am observat cu amărăciune că ea nu trebuia să aștepte ca să fie servită, dar mi-am spus că asta era numai din cauza faptului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
palme ca să le chem, În timp ce așterneam salteluțe pentru ele și pentru mine. Au părăsit aparatele fără tragere de inimă, ceea ce era un semn bun; excepția o constituia Naomi, care abia aștepta să-și trântească fundul pe jos și să se holbeze la bine Îmbufnată În loc să-și Încline capul la stânga și să stea așa cât număram până la cinci. Am Început să facem Întinderi pe sunetele melodiei „Tell It Like It Is“, cântată de frumoasa voce lui Aaron Neville, de care nu te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
venind din partea lui, această propoziție scurtă căpăta greutatea unei sentințe divine. Era ca și când Sfinxul s-ar fi oferit pe neașteptate voluntar să dea răspunsul la propria ghicitoare, cu o voce profundă și tunătoare. Toată lumea și-a sucit capetele ca să se holbeze la el. Brian se lăsase pe spate În scaun și ședea În postura clasică a unui bodyguard gata să dea afară scandalagiii, cu brațele Încrucișate peste pieptul uriaș. Se părea că nu mai avea nimic de adăugat. Jeff, hotărât să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
foarte scumpe, cam treizeci de lire bucata. Majoritatea Își fac singuri compilațiile. Derek are un panou de mixare personal; el ia lucrurile extrem de serios. — Ce se Întâmplă dacă te prind? Ne-am Întors amândouă În același timp capetele, ca să ne holbăm la ușa În spatele căreia Lesley trecea printr-o asemenea experiență. Dacă nu ai formularul prin care să dovedești că ai plătit, am spus ezitând, te pot amenda. — Cu cât? — Cu foarte mult, am răspuns eu și m-am strâmbat. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]