1,309 matches
-
eliberând țara de sub jugul romanilor. Isus credea că va iniția o mișcare de eliberare națională prin simplul fapt de se a vesti pe sine drept Mesia, adică odraslă a lui David care restabilește monarhia. Dar Isus a fost crucificat pentru insurecție. Ce puteau face atunci apostolii, care renunțaseră la tot ce aveau, pentru a beneficia în continuare de primire călduroasă din partea poporului? Apostolii au hotărât să schimbe înțelesul cuvântului Mesia, înlocuindu-l cu un rege spiritual care domnește în ceruri alături de
Isus cel istoric () [Corola-website/Science/327775_a_329104]
-
Ziua de 10 august 1792, zi decisivă pentru Revoluția Franceză, a fost, după cea de 14 iulie 1789, cea mai importantă din perioada revoluționară. Mare parte din istorici consideră această insurecție fi a doua revoluție. Pregătirea acestei zile, plină de consecințe pentru viitorul Franței și al revoluției, a fost organizată și pusă în aplicare de către Comuna insurecțională din Paris și de către secțiunile revoluționare pariziene; după mai multe asalturi, poporul a cucerit
Insurecția de la 10 august 1792 () [Corola-website/Science/323328_a_324657]
-
au fost masacrele din septembrie. Această primă perioadă avea să se încheie cu reuniunea primei sesiuni a Convenției Naționale la 20 septembrie 1792 și cu victoria de la Valmy, obținută în aceeași zi și aflată la Paris a doua zi. Această insurecție și consecințele ei sunt denumite de istoricii Revoluției Franceze prin sintagma „10 august”; alte denumiri sunt „ziua de 10 august”, „căderea palatului Tuileries”, „insurecția din 10 august” sau „masacrul din 10 august”. Deja, la întrunirea Stărilor Generale la 5 mai
Insurecția de la 10 august 1792 () [Corola-website/Science/323328_a_324657]
-
cu victoria de la Valmy, obținută în aceeași zi și aflată la Paris a doua zi. Această insurecție și consecințele ei sunt denumite de istoricii Revoluției Franceze prin sintagma „10 august”; alte denumiri sunt „ziua de 10 august”, „căderea palatului Tuileries”, „insurecția din 10 august” sau „masacrul din 10 august”. Deja, la întrunirea Stărilor Generale la 5 mai 1789, , care beneficia de popularitate și de respect în rândurile supușilor săi, a dezamăgit pe reprezentații stării a treia, dovedindu-și incapacitatea de a
Insurecția de la 10 august 1792 () [Corola-website/Science/323328_a_324657]
-
și mare parte din liderii Adunării s-a lărgit, ca și cea între rege și poporul parizian. La 20 iunie, mulțimea înarmată a invadat sala Adunării Legislative și apartamentele regale de la Tuileries, dar nu s-a îndreptat împotriva regelui. Eșecul insurecției a provocat o mișcare de simpatie față de rege. La Fayette a încercat să profite de ocazie pentru a pune capăt conflictului intern din Paris, dar poporul, deputații și Curtea l-au bănuit că acționează doar în scopul ambițiilor personale. O
Insurecția de la 10 august 1792 () [Corola-website/Science/323328_a_324657]
-
au primit doar pe cei invitați de ei, circa 500 de marsieillezi primiți de girondinul Barbaroux. François Mignet scria că „proiectul lor a fost lansat și suspendat de mai multe ori. La 26 iulie, a fost înăbușită în fașă o insurecție; dar ea era artificială, iar Pétion o anticipase. Când au sosit federații din Marsilia, pe drumul dinspre tabăra lor de la Soissons, s-au întâlnit cu ei în faubourguri, și au văzut, inevitabil, castelul. Atunci putea începe insurecția.” S-a hotărât
Insurecția de la 10 august 1792 () [Corola-website/Science/323328_a_324657]
-
în fașă o insurecție; dar ea era artificială, iar Pétion o anticipase. Când au sosit federații din Marsilia, pe drumul dinspre tabăra lor de la Soissons, s-au întâlnit cu ei în faubourguri, și au văzut, inevitabil, castelul. Atunci putea începe insurecția.” S-a hotărât atunci să se dea lovitura decisivă în ziua de 10 august. Cluburile politice discutau fățis despre detronarea regelui, și la 3 august, Pétion a vorbit în fața adunării, cerând sfârșitul monarhiei în numele comunei și al secțiunilor. La 8
Insurecția de la 10 august 1792 () [Corola-website/Science/323328_a_324657]
-
de a-l demite pe Pétion, de a institui o comună insurecțională (un guvern municipal) și de a lua cu asalt palatul Tuileries. La miezul nopții, au bătut clopotele. Insurgenții au format un comitet provizoriu al Comunei, care a condis insurecția de la Hôtel de Ville. Pétion se afla la Tuileries, unde a fost convocat de rege, care dorea să se asigure de situația Parisului, și a primit autorizarea de a răspunde la forță cu forță. O parte din membrii Adunării, treziți
Insurecția de la 10 august 1792 () [Corola-website/Science/323328_a_324657]
-
l'Assemblée nationale constituante au fost realeși. Convenția s-a reunit la 20 septembrie și a devenit "de facto" noul guvern al Franței. Una dintre primele sale măsuri a fost abolirea monarhiei. Mignet scria că 10 august „a marcat... o insurecție a celor mulți contra clasei de mijloc și monarhiei constituționale, așa cum Căderea Bastiliei a fost insurecția clasei de mijloc contra clasei privilegiate și contra puterii absolute a Coroanei. A început perioada dictatorială și arbitrară a Revoluției... Natura chestiunii a fost
Insurecția de la 10 august 1792 () [Corola-website/Science/323328_a_324657]
-
devenit "de facto" noul guvern al Franței. Una dintre primele sale măsuri a fost abolirea monarhiei. Mignet scria că 10 august „a marcat... o insurecție a celor mulți contra clasei de mijloc și monarhiei constituționale, așa cum Căderea Bastiliei a fost insurecția clasei de mijloc contra clasei privilegiate și contra puterii absolute a Coroanei. A început perioada dictatorială și arbitrară a Revoluției... Natura chestiunii a fost cu totul schimbată; nu mai era vorba de grija pentru libertate, ci de securitatea publică; iar
Insurecția de la 10 august 1792 () [Corola-website/Science/323328_a_324657]
-
Păgân îl întreabă pe Ajay dacă dorește să i se alăture. "Escape from Durgesh" este un capitol al poveștii disponibil că DLC. Acesta se bazează pe evadarea lui Ajay din închisoarea Durgesh și întoarcerea să la Golden Patch, precum și pe insurecția pusă la cale de Yuma împotriva lui Păgân Min. După ce Ajay evadează, rămâne blocat în zăpadă la o altitudine mare unde este salvat de Păgân Min. După ce se îngrijește de rănile lui Ajay, Min îl părăsește într-un turn din
Far Cry 4 () [Corola-website/Science/333527_a_334856]
-
președintele este un actor foarte important pe scena politică) și "coabitare" (situația în care majoritatea parlamentară care susține guvernul este din cealaltă parte a spectrului politic decât președintele). Mișcarea populară din mai 1968 paralizează regimul pentru câteva săptămâni, datorită unor insurecții fără precedent. Această mișcare se încadrează într-o mișcare revoluționară mondială și este influențată de curente de extremă stânga (maoism, troțkysm, anarhism etc.), care vor marca anii 1970. Din 1984, peisajul politic este marcat de creșterea partidului de extremă dreapta
A Cincea Republică Franceză () [Corola-website/Science/296734_a_298063]
-
dintre cele mai importante câmpuri de luptă ale primei conflagrații mondiale, era instabilă din punct de vedere politic. Polonezi câștigaseră după un război costisitor luptele cu Republica Populară a Ucrainei Apusene și era angajată deja în noi conflicte cu Germania (Insurecțiile din Silezia) și cu Cehoslovacia. Rusia revoluționară luptă în acel timp pentru respingerea contrarevoluției „Albilor” și intervenției puterilor aliate. Dacă primele ciocniri de frontieră dintre polonezi și ruși au avut loc în februarie 1919, a trecut aproape un an până când
Războiul polono-sovietic () [Corola-website/Science/299352_a_300681]
-
Rebeliunea din iunie sau Insurecția republicană din iunie 1832 (în ) a fost o insurecție antimonarhistă a republicanilor parizieni ce a avut loc în zilele de 5 și 6 iunie 1832. Rebeliunea își are originea într-o încercare a republicanilor de a anula actul politic prin
Rebeliunea din iunie 1832 () [Corola-website/Science/337634_a_338963]
-
Rebeliunea din iunie sau Insurecția republicană din iunie 1832 (în ) a fost o insurecție antimonarhistă a republicanilor parizieni ce a avut loc în zilele de 5 și 6 iunie 1832. Rebeliunea își are originea într-o încercare a republicanilor de a anula actul politic prin care a avut loc instituirea în anul 1830 a
Rebeliunea din iunie 1832 () [Corola-website/Science/337634_a_338963]
-
de adversarii lor cu apelativele de legitimiști sau carliști — au făcut o încercare de a-i răpi pe membrii familiei regale în ceea ce a devenit cunoscută sub numele de „conspirația din rue des Prouvaires”. Aceasta a fost urmată de o insurecție în Vandeea, țara de suflet a Bourbonilor, condusă de ducesa Caroline de Berry, mama contelui Henri de Chambord, pretendent legitimist la tron sub numele de „Henric al V-lea”. Ducesa a fost capturată la sfârșitul anului 1832 și întemnițată până în
Rebeliunea din iunie 1832 () [Corola-website/Science/337634_a_338963]
-
de 6 iunie. Pierderile totale cauzate de rebeliune au fost de aproximativ 800 de oameni. Armata și garda națională au avut 73 de morți și 344 de răniți, în timp ce insurgenții au avut 93 de morți și 291 de răniți. Forțele insurecției au fost zdrobite. Guvernul i-a prezentat pe rebeli ca făcând parte dintr-o minoritate extremistă. Ludovic-Filip a dovedit mai multă energie și curaj personal decât a avut predecesorul său Bourbon Carol al X-lea în timpul Revoluției din iulie 1830
Rebeliunea din iunie 1832 () [Corola-website/Science/337634_a_338963]
-
Companii (Praying Mantis, Otselotovaya Khvatka, Werewolf, Pieuvre Armement și Raven Sword) sunt deținute de o singură companie-mamă numită Outer Heaven (Raiul Exterior), operate de Liquid Ocelot. Asimilând o armată cu o putere distructiva enormă, Liquid se pregătește să arunce o insurecție, preluând controlul SOP. Cu lumea încă odată în criză, Snake (acum cunoscut că Old Snake) este trimis în Mijlocul Estic de Roy Campbell pentru a-l învinge pe Liquid. Guns of the Patriots se desfășoară în cinci locații: the Middle East
Metal Gear Solid 4 () [Corola-website/Science/313312_a_314641]
-
pornit în sprijinul lui Pandulf Cap de Fier, principele de Benevento și Capua. Acesta din urmă, la rândul său, va veni în ajutorul lui Gisulf și îl va reinstaura la conducerea Salerno după ce fusese alungat temporar în 974 de către o insurecție care fusese pusă la cale de propriul său frate și de orașele bizantine din vecinătate. La moartea sa, Gisulf nu avea urmași direcți, astfel încât Salerno a trecut sub domnia aliatului său, Pandulf Cap de Fier, care apoi l-a încredințat
Principatul de Salerno () [Corola-website/Science/324626_a_325955]
-
a lui Guiscard din Balcani. Această din urmă răscoală l-a avut în frunte pe contele Godefroi de Conversano și a fost susținută de împăratul bizantin Alexios I Comnen, însă a fost reprimata înainte de 1083. În orice caz, din timpul insurecției, Henric și-a afirmat supunerea față de Bizanț. Astfel, între martie 1083 și iunie 1086, el și-a datat hrisoavele în funcție de anii de domnie ai lui Alexios I. În iunie 1087, Henric apare ca fiind prezent în tabăra ducelui Roger Borsa
Henric de Monte Sant'Angelo () [Corola-website/Science/328173_a_329502]
-
și criticând inacțiunea comunității mondiale. El a avertizat: "Azi am fost noi. Mâine veți fi voi." În urma condamnării Italiei de către Liga Națiunilor, Mussolini a hotărât să-și retragă țara din organizația mondială. Germania și Italia au dat un ajutor substanțial insurecției naționaliste spaniole conduse de generalul Francisco Franco. Uniunea Sovietică a sprijnit guvernul legal de stânga al Republicii Spaniole. Atât URSS-ul cât și Germania și Italia au folosit acest război pentru a-și testa și perfecționa armamentul și tacticile de
Cauzele celui de-al Doilea Război Mondial () [Corola-website/Science/303903_a_305232]
-
loc la Iași. Scopul ei era (după lozincile strigate de participanți) nu separarea propriu-zisă, ci revenirea la Unirea parțială, cu doi domni, două guverne și două Adunări Legislative, așa cum fusese stabilită prin Convenția de la Paris, din 1858. Printre participanții la insurecție s-au numărat frații Constantin și Alexandru Moruzi, mai mulți membri ai familiei Roznovanu, Teodor Boldur-Lățescu (personaj care s-a ocupat de dirijarea efectivă a mișcării de stradă) și mitropolitul Calinic Miclescu. Scopul mișcării era aducerea la domnie a boierului
Mișcarea separatistă din Moldova () [Corola-website/Science/309358_a_310687]
-
cuceri Reichstagul și a înălța steagul sovietic peste Berlin. Konev a primit ordinul să-și îndrepte armatele spre sud-vest, unde a făcut joncțiunea cu Armata Statelor Unite la Torgau și a participat la înfrângerea unităților fanatice ale SS-ului la finalul insurecției din Praga, intrând în oraș ca eliberator. După război, Konev a fost numit comandant al forțelor sovietice de ocupație din Germania Răsăriteană și Înalt Comisar Aliat pentru Austria. În 1946 este numit comandantul forțelor terestre sovietice și prim-adjunct al
Ivan Konev () [Corola-website/Science/306984_a_308313]
-
au convocat o adunare constituantă, care a emis o lege fundamentală provizorie și a lansat următorul manifest prin care își explicau opțiunea pentru independență. Alexandru Ipsilanti a fost ales șeful Filiki Eteria în aprilie 1820 și a preluat sarcina planificării insurecției elene. Ipsilanti visa să mobilizeze întreaga populație creștină din Balcani pentru lupta împotriva otomanilor și să forțeze Rusia să intervină în favoarea coreligionarilor lor. Ipsilanti a traversat în fruntea voluntarilor eleni râul Prut pe 22 februarie, facându-și intrarea în Principatele Dunărene
Prima Republică Elenă () [Corola-website/Science/326132_a_327461]
-
Papas, urmând instrucțiunile lui Alexandru Ipsilanti, (pregătirea terenului urmată de ridicarea la luptă populația Macedoniei), a încărcat o corabie cu arme și muniție la Constantinopol pe 23 martie și s-a îndreptat spre Muntele Atos, considerat locul portivit pentru declanșarea insurecției. Istoricul notează în „Istorica Macedoniei” că „nu fuseseră făcute pregătiri adecvate pentru rebeliune, iar idealurile revoluționare nu fuseseră reconciliate cu lumea ideologică a călugărilor din cadrul regimului atonit”. Pe 8 mai, turcii înfuriați de debarcarea marinarilor din Psara la Tsayezi, de
Prima Republică Elenă () [Corola-website/Science/326132_a_327461]