336 matches
-
Își plecau atunci capul și șușoteau între ei, ca și cum n-ar mai fi existat nimic altceva pe lume, și ai fi putut crede că se întâlneau doar ca să vorbească despre ecuații și să-și petreacă noaptea de veghe rezolvând probleme. Ipocriții! Ea era o pisică în călduri, iar el, un armăsar de prăsilă pur sânge... nu o dată simțise dorința să bată în perete și să-i strige: „Vino aici, și încearcă cu asta!“ Ajunsese atât de obsedat, încât simțise chiar dorința
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
ale hipnozei și sugestiei“, Ward imprimase cu succes această personalitate asupra unei alte persoane. Ei bine, deși în viitor s-ar putea crede altceva, Ward n-a fost un om rău. Poate că a fost insuportabil de infatuat și de ipocrit, dar în planificarea și executarea ciudatei sale stratageme pare să se fi comportat întotdeauna onorabil. Jurnalele sale intime, care încă supraviețuiesc atât pe un website ultra-securizat, cât și într-un seif puternic ranforsat, se referă la transferul personalității sale cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
de nu știu alții cum sunt și de strivit corola de minuni a lumii, pe de altă parte destul de livrești ca să ne ambiționăm să intrăm În literatură. Vrând-nevrând, cum ar veni. Adică, oropsiți de vulgata istoriei literare, dar Îndeajuns de ipocriți, de falsificați de lecturi ca să vrem să intrăm În ea. În vulgată măcar, după cum par a dovedi și primele noastre acțiuni. Ne-am Întrebat și noi: oare care era momentul penibil descris În povestirea lui Leac? Violul homosexual ori dezamăgirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
-și șteargă fruntea, gâtul, buzele. Fracțiunea adevăratei regăsiri, darul liniștitor al domesticității, recuzita simpatică în care se blindează bărbații serioși. Vecinul își ștergea, într-adevăr, palmele cu batista, neatent la scârțâitul fotoliului de- alături. — N-ai cumva un șervețel ? întrebă ipocritul, trezit de-a binelea. Consumă tacticos gradația prelungită a momentului, se ridică, înviorat, dar încă palid de oboseală, anunțând începutul duminicii : — Bem cafeaua de dimineață ! Cafea apoasă, zaharisită. Mestecă îndelung zațul de pe fundul ceștii până ce gura îi deveni neagră, amară
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
matrozului eșuat în mlaștina Cotrocenilor. Dar cum scroafa a guițat prea tare, iar Băsescu a scăpat porumbelul cu regele, gata, s-a schimbat foaia, pe loc s-a băgat iarăși moralitate la băcănie și s-a dat drumul în libertate ipocriților pe străzi. Drept urmare, mulți dintre băsiștii cu ifose de oameni de cultură, care se cred oameni cu sânge subțire, au devenit brusc oripilați: „Oh, ah, vai, vai, vai, ce mai stai, măi tramvai!", delimitându-se subit de opiniile celui pe
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
vedea. Aproape totul e vulgar și de prost-gust. Inevitabil, mi-am adus aminte că "aniversările" mele au fost mereu niște zile goale; nu prea am știut ce să fac ca să le umplu. Azi, mi-am propus să renunț definitiv la ipocritul "sunt un om în vîrstă" pentru mai onestul "sunt un om bătrîn". Cum ar zice Marc Aureliu, ai colindat mările și ai ajuns în port. Trebuie să fii gata să debarci. Dar ce "mări" am străbătut eu? Mă tem că
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
la înălțimea sarcinii. Ți-a lipsit.. cum se cheamă... ți-a lipsit... ah,nu găsesc cuvântul! — Vâna? — Poate, Michael. Poate că asta îți lipsea până la urmă. Oftă. Dar cine putea face dreptate familiei mele? Toți, niște mincinoși, șarlatani, escroci și ipocriți. Și Lawrence a fost cel mai rău. De departe cel mai rău. Să-ți trădezi țara pentru bani e suficient de rău, dar să-ți ucizi fratele... Numai familia mea putea face așa ceva. Când s-a întâmplat, mi-am dat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
fi, nu poate, chiar de-ar urma toate maximele lui Machiavelli, să dea crimelor sale caracterul virtuții pe care n-o are. Machiavelli nu judecă mai bine nici în privința motivelor care-i determină pe principi să înșele și să fie ipocriți. Aplicarea meșteșugită și falsă a fabulei centaurului nu duce la nimic; dacă centaurul este pe jumătate om, pe jumătate cal, înseamnă că principii trebuie să fie vicleni și feroce? Trebuie să ai o dorință foarte mare de a dogmatiza crima
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
ocazie cînd va fi vorba de binele Franței." În acest moment nu vorbesc nici de integritate, nici de virtute, dar avînd în vedere numai și numai interesul principilor, afirm că este o politică foarte proastă din partea lor de a fi ipocriți și de a înșela lumea; este de ajuns să înșele o dată și vor pierde încrederea tuturor principilor. O anumită Putere declară, într-un manifest, principiile guvernării sale, iar apoi se comportă exact invers. Trebuie să spun că trăsături atît de
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
răsfoi câteva secunde hârtiile din fața sa... Dragă domnule, majoritatea dorește Speranța și Trădarea. Iubirea nu se mai poartă, de Dezamăgire sunt cu toții sătui, iar Ipocrizia... Ehe, poate că marketingul nu este bun, nu se înghesuie nimeni. Păi dacă sunt cu toții ipocriți, de ce să mai meargă pe tărâmul Ipocriziei, s-ar plictisi?, își spuse zâmbind. Dar un bilet către Normalitate nu aveți? Întreb și eu așa, ca omu’, pură curiozitate... Firma asta dumneavoastră ar fi trebuit să ia în calcul și o
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
București, 1997. Traduceri: Antologia poeziei gruzine (sec. XII-XIX), pref. Marcel Petrișor, București, 1974; Blaje Koneski, Poeme, pref. Dinu Flămând, București, 1975; Bessiki, Oștile tristeții, Iași, 1977; Bojin Pavlovski, Duva, București, 1977, Western Australia, București, 1981 (în colaborare cu Carolina Ilica), Ipocritul, București, 1986 (în colaborare cu Carolina Ilica), Ipocritul roșu, Chișinău, 1990; Petar Njegos, Cununa munților, București, 1978; Kocio Ratin, Zorile dalbe, București, 1978; Iosif Noneșvili, Medeea, Iași, 1980 (în colaborare cu Carolina Ilica); Antologia poeziei chineze, I, București, 1980 (în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286917_a_288246]
-
pref. Marcel Petrișor, București, 1974; Blaje Koneski, Poeme, pref. Dinu Flămând, București, 1975; Bessiki, Oștile tristeții, Iași, 1977; Bojin Pavlovski, Duva, București, 1977, Western Australia, București, 1981 (în colaborare cu Carolina Ilica), Ipocritul, București, 1986 (în colaborare cu Carolina Ilica), Ipocritul roșu, Chișinău, 1990; Petar Njegos, Cununa munților, București, 1978; Kocio Ratin, Zorile dalbe, București, 1978; Iosif Noneșvili, Medeea, Iași, 1980 (în colaborare cu Carolina Ilica); Antologia poeziei chineze, I, București, 1980 (în colaborare cu Liu Yu-Giu); Moris Pothișvili, Pasărea meditației
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286917_a_288246]
-
o chestiune neimportantă și exclusiv privată care nu privește decăt persoana în cauză”. Totodată, potrivit lui Mill, oamenii prezintă o tendință puternică de a-și impune propriile opinii, fiind astfel necesar ridicarea barierelor, pentru a evita “proliferarea de “conformiști”, “oportuniști” și ipocriți creați de o opinie care reduce la tăcere și în final la o societate unde teamă va fi ucis găndirea independentă, iar oamenii se vor mărgini să abordeze subiecte inofensive.” În schimb, R. W. Livingstone îi reproșa lui Mill că
Ieşirea în etern. Exerciţiu împotriva căderii by Adrian-Vladimir Costea () [Corola-publishinghouse/Science/1134_a_2275]
-
acolo ca simpli figuranți sau pentru a atesta înțelesul unei mărturii pentru popor. Cu glas abia auzit îi șopti lui Ponzio: Uită-te la ei! Tineri și decrepiți, năuci și prefăcuți: ar putea să treacă direct în cercul dantesc al ipocriților. Ba chiar, știi ce cred? Ar trebui să compunem un imn al ipocriziei, să facem din ea de-a dreptul o dogmă de respectat în toate ocaziile pentru a nu fi părtinitori. Simt nevoia să strig la această turmă, s-
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
în măcelărie, pentru ca să puteți fi liniștiți în conștiință. Întâmplător, doi bărbați distinși cu înalte grade militare (scutieri și gărzi de corp imperiale), au deplorat într-un banchet aceste acțiuni nelegiuite (dezmățul, cuvintele lipsite de pudoare etc.), când: Unul dintre comeseni, ipocrit și lingușitor, pentru a căpăta trecere în ochii suveranului a relatat împăratului cuvintele lor. Acesta porunci să fie aduși imediat acei soldați înaintea sa pentru a se justifica. Folosind prilejul interogatoriului, i-au vorbit deschis spunându-i că: Noi suntem
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
demnitate chiar și În minciună.) „Pedeapsa mincinosului constă nu În faptul că nu este crezut, ci În faptul că el nu poate crede pe nimeni.” (G.B. Shaw) Unii oameni sunt ca acele orologii care arată o oră și sună alta. (Ipocriții una spun și alta gândesc; la fel și inconsecvenții, care-și schimbă ideile sau sentimentele cu repeziciunea cu care alții Își schimbă hainele: „O minciună spusă cere alte șapte, ca să fie acoperită”; „Mincinosul se Îmbolnăvește dacă nu spune minciuni”.) „Fără
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
se știe vinovat, declară cu nonșalanță: „Nici usturoi n-am mâncat, nici gura nu-mi miroase”.) „Caracterul fără Înțelepciune poate mult, dar inteligența fără caracter nu valorează nimic.” (Cicero) Degeaba pui rimel la ochi, dacă nu știi să privești frumos. (Ipocritul, oricât s-ar strădui să impună contrariul, Își trădează, până la urmă, relele intenții sau obiceiuri.) „Dacă vrei să devii bun, dă-ți seama Întâi că ești rău.” (Epictet) Onoarea e superioară vieții. (Desigur, pentru cel a cărui demnitate Îl face
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
-ți lua casă, află cine Îți este vecin. (Calitatea coexistenței depinde prin excelență de caracterul fiecăruia În parte.) Spune-i amicului un secret și-ți va pune gheara-n piept. (Desigur, șantajul nu este caracteristic oricărui prieten, ci numai celui ipocrit, care nu va ezita să profite de pe urma secretelor sau proiectelor pe care, Într-un moment de sinceritate, i le-ai prezentat: „Dacă-ți divulgi secretele, se Înmulțesc aceia care complotează Împotriva ta”.) Când treci prin țara orbilor, Închide și tu
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
același timp motivată de principiile estetice ale „școlilor literare“ și de alegerile fiecărui scriitor. Personajul tipologic este eroul reprezentativ pentru o largă categorie umană sau estetică: - Tipologiile generalumane sunt configurate încă din literatura Antichității și perfecționate de clasici (eroul, avarul, ipocritul, lăudărosul, soțul încornorat, naivul, visătorul, cugetătorul, fata ingenuă ori fata bătrână, cocheta etc.). - Tipologiile sociale (țăranul, soldatul, aristocratul, burghezul parvenit, intelectualul, artistul etc.) sunt „obiectul de observație“ al realiștilor, iar în versiuni parodice, al postmoderniștilor. - Tipologiile estetice vizează canonul impus
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2893]
-
de calcul este că sărbătorile cad mereu în aceeași zi a săptămânii, spre exemplu, miercuri, vineri și duminică, situație care amintește de îndemnul din Biserica de la început din Didahia: „Posturile voastre să nu fie în același timp cu cele ale ipocriților: ei de fapt postesc în a doua și a cincea zi a săptămânii; voi însă postiți în a patra și a șasea”. Reiese de aici că cele două zile în care credincioșii sunt invitați să nu postească coincid cu cele
Israel în timpurile biblice : instituții, sărbători, ceremonii, ritualuri by Alberto Soggin () [Corola-publishinghouse/Science/100992_a_102284]
-
sau expresia unei resemnări. Istoria utopismului e saturată de fantasma „contagiunii” ordinii perfecte: dacă institui un falanster perfect, toată lumea se organizează, spontan, ca falanster 19. Pe de altă parte, cele mai multe modele ale societății bune (numele mai modest, uneori doar tactic ipocrit, al societății perfecte) tind să se reproducă și să se extindă prin prozelitism. Ne putem astfel imagina o multitudine de comunități tot mai apropiate unele de altele din punct de vedere spațial, chiar (parțial) suprapuse topografic, aflate în ireductibil conflict
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
este un Tartuffe anticipat cu câteva secole, cu deosebirea aceasta: că Molière îți produce dezgust și oroare prin intenția de a-i ațâța pe auditori împotriva ipocriziei, pe când Boccaccio se distrează, cu intenția mai puțin de a te ațâța împotriva ipocritului, cât de a te face să râzi pe socoteala unului duhovnic, a călugărilor creduli și a credulei plebe. De aceea arma lui Molière este ironia sarcastică; arma lui Boccaccio este vesela caricatură. Pentru a regăsi formele și intențiile acestea, trebuie
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
trei regate într-un grad atât de mare, încât a corupt aproape pe toți. Având motivul că beau în sănătatea regelui, supușii au cauzat multe probleme, și erau multe răzmerițe peste tot: și cei care pretindeau că sunt religioși, atât ipocriții cât și cei sinceri dar la fel de entuziaști, au dat ocazia profanilor să râdă de pietatea adevărată».“ Dorim să atragem atenția asupra unui detaliu important privind autenticitatea acestui volum. Philibert, conte de Gramont, este autorul celebrelor Memorii. Însă numele familiei se
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
n). „Reapărem, știind dinainte că numai Ardeiul cu iuțeala lui va înflăcăra... spiritele, trezindu le din apatia nenorocită în care zace de atâta amar de vreme. Reapărem cu Ardeiul în mână pentru a freca... cum se cuvine pe mincinoși, leneși, ipocriți și mai ales pe cei ce au stat în fruntea comunei, lăsând-o în halul în care se găsește, îngrijindu-se numai de ei să aibă toate bunătățile, afară de Ardei." Realizată în două pagini, format 31/44 cm. la Tipografia
Mari personalităţi ale culturii române într-o istorie a presei bârlădene 1870 – 2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Science/1655_a_3098]
-
strînge tîmplele. Se uită să vadă dacă nu-l ține cineva. După cîteva clipe căzu într-un somn adînc." Julien crede că a ucis-o pe doamna de Rênal. Julien nu e decît un seducător mărunt, un ambițios mediocru, un ipocrit neînsemnat, un mic laș. Cînd se trezește, pare că nu mai este același om. E rîndul celorlați să pară mărunți: "Un judecător își făcu apariția în temniță. Am ucis cu premeditare, îi spune Julien; am cumpărat și am pus să
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]