10,617 matches
-
și vechi cunoștințe, și că i-ar fi adus mesaje din partea unor prieteni comuni, pură invenție totul, numele erau de la alfa la omega fictive, alese la întâmplare, iar fata se prinsese în joc și încinseseră o sporovăială din ce în ce mai veselă, până ce izbucniseră amândoi în râs. Ar fi fost de-a dreptul greu să-și stăpânească râsul, văzând mutra perplexă a individului de lângă dânșii, retras pe un colț al băncii și schițând zâmbete în momentele apogeului veseliei lor. Când se despărțiseră, știa despre
CALUL NEGRU de DAN FLORIŢA SERACIN în ediţia nr. 2242 din 19 februarie 2017 by http://confluente.ro/dan_florita_seracin_1487514673.html [Corola-blog/BlogPost/383141_a_384470]
-
premiul de debut: Diana Mănăilă, cu volumul său de versuri: „Hana. Cartea cu foșnete”, apărută la Junimea, recent. Avea să fie ultimul apelativ pe care l-am auzit din gura lui: -Ce faci, fată dragă?... Peste o lună avea să izbucnească oribilul scandal din ianuarie 2008, legat de dosarul său. Și, apoi, să se producă ireparabilul, pe 24 aprilie. Am fost indignați atunci, suntem indignați și acum, dar ce folos? Cei răspunzători sunt bine mersi. De la soții Ivănescu, am plecat cu
CEZARINA ADAMESCU de CEZARINA ADAMESCU în ediţia nr. 679 din 09 noiembrie 2012 by http://confluente.ro/Amintiri_ravasite_proza_pseudo_sati_cezarina_adamescu_1352469838.html [Corola-blog/BlogPost/345857_a_347186]
-
am cunoscut. - Fată, tu mă sperii, nu te recunosc, zău așa! Ce naiba scrie aici de te-ai albit în halul ăsta? a exclamat Gabi, vădit îngrijorată. - Citește, te rog! Spune-mi ce crezi. - Un rahat! Asta cred de moment, a izbucnit ea după ce a citit în fugă de două ori... Ce mare mirare te cuprinde că te invită la onomastica cuiva? - Bine, bine, dar să-mi spună prin bilet..., a încercat Anca să-și exprime nedumerirea care atrăgea o parte din
ISPITA (13) de MARIAN MALCIU în ediţia nr. 268 din 25 septembrie 2011 by http://confluente.ro/Ispita_13_.html [Corola-blog/BlogPost/355810_a_357139]
-
nerăbdătoare. El trăgea de timp, agățându-se de câte ceva minor. A dus și vesela la chiuvetă, ceea ce se întâmpla doar de două ori pe an. - Dacă e atât de mare secretul, nu e nevoie să-mi spui, să știi, a izbucnit ea până la urmă. - A, da! Chiar uitasem, cu meniul ăsta grozav, dragă... Ce să fie? Niște subordonați se pare că au făcut ceva prostii în timpul serviciului. Și cum la noi șeful răspunde de tot ce se întâmplă în ograda lui
ISPITA (13) de MARIAN MALCIU în ediţia nr. 268 din 25 septembrie 2011 by http://confluente.ro/Ispita_13_.html [Corola-blog/BlogPost/355810_a_357139]
-
Măcelaru, un individ atletic, îmbrăcat în ținută de camuflaj, bandană și pălărie în trei colțuri, care mestecă tutun și scuipă din minut în minut. Între timp motoarele de pe vedeta piraților încep să trăncănească asurzitor, Voquin revine pe „Princess”, iar pasagerii izbucnesc în urale. Din păcate, nu putem pleca și noi, nemaiavând echipaj, lucru pe care încearcă să-l rezolve Thomson, prins într-o discuție aprinsă la telefon. Comunică coordonatele, probabil, în timp ce vasul piraților, din ce în ce mai mic, iese din raza câmpului nostru vizual
DRUMUL APELOR, 33 ( ROMAN ) de AUREL CONȚU în ediţia nr. 2266 din 15 martie 2017 by http://confluente.ro/aurel_contu_1489561067.html [Corola-blog/BlogPost/376314_a_377643]
-
tot atrăgătoare, niciodată soarele nu e în spatele sau în fața sa, ci în ea, în ochi, pe frunte și în glas, niciodată bucuria de a cânta nu e pe drum, ori în popasul din amintiri, ci în pieptul ei din care izbucnește spre cei din jur o rară voioșie și bunătate, niciodată generozitatea nu e o străină, nici un scop, e datul cel mai firesc din întreaga și permanenta sa atitudine, niciodată împotrivitor omenescului, pentru că maestra Felicia Filip e o personalitate care cu
FELICIA FILIP. TIMPUL CÂNTĂ...! de AUREL V. ZGHERAN în ediţia nr. 1379 din 10 octombrie 2014 by http://confluente.ro/aurel_v_zgheran_1412942233.html [Corola-blog/BlogPost/341069_a_342398]
-
când m-a auzit cântecul/ fecioarei pasăre/ cu urechea la Pământ/ Mută-mi casa poemului/ că mă coc de dragoste/ scriind un vis etern” (p. 245). Din nefericire strigătul tristețiii ajunge până în lumea viselor: În lumea pământeană/ de tristeți/ a izbucnit în flăcări/ glasul visului/ orbindu-mi aripile” (p. 269). Poetul este conștient că există ,,Împărăția luminii” (p. 251) care aparține lui Dumnezeu, iar pământul devine neîncăpător pentru gândurile transcendente: ,, Pe Pământul adus/ să-și aleagă credința/ nu am loc/ de
Dr Adriana Mihaela Macsut: N. N. Negulescu, Oglinda misterelor (Recenzie de carte) by http://revistaderecenzii.ro/dr-adriana-mihaela-macsut-n-n-negulescu-oglinda-misterelor-recenzie-de-carte/ [Corola-blog/BlogPost/339415_a_340744]
-
afară în sala de mese! Micuțului n-o să-i placă duhoarea de tutun și alcool! În cele din urmă se făcu puțină ordine și se pregătiră cele necesare pentru cazul că femeia va naște. - Anul Nou! strigă deodată Dorel! Toți izbucniră în urale, cântară “La Mulți Ani”, se îmbrățișară, se sărutară, iar apoi năvăliră afară, unde aprinseră artificii și rachete luminoase. Prin negura nopții și fulgii mari de nea care zburdau alene prin văzduh avu loc un spectacol inedit. Pătrunseră apoi
REVELION ÎN MUNȚI de ION NĂLBITORU în ediţia nr. 1890 din 04 martie 2016 by http://confluente.ro/ion_nalbitoru_1457083943.html [Corola-blog/BlogPost/377717_a_379046]
-
o schemă a lumii într-un design neomodernist ce exprimă mai degrabă stările eului decât un cadru riguros de existență. Regăsindu-se în situații diverse și paradoxale, implicat și interferent cu lumea, poetul se autodefinește instant și fugar, prin metafore izbucnite din vestiarul inimii, precum: așezat “Cu tâmpla pe umărul ploii”, trecând “prin sufletul pietrei” și lăsându-și “gândul pe tâmpla ei”, umblă “printre copacii cu trotuarele-n gură” ori “aleargă printre tâmplele ierbii”, contemplă “frunze gravide care nasc copaci”, și
RECENZIE de GEORGE BACIU în ediţia nr. 669 din 30 octombrie 2012 by http://confluente.ro/Recenzie_george_baciu_1351623340.html [Corola-blog/BlogPost/358027_a_359356]
-
în hohote ploaia după juninca „comunizată”; amintirea păstrează și cele trei garnizoane preferate, din care ofițerul vechi de o jumătate de oră nu obținuse, la repartiție, niciuna, dar, pentru ele, ploaia nu și-a mai șiroit tristețea, doar mama a izbucnit în plâns de groaza depărtării. Repartiția a banalizat repede depărtările, însă dorul a căpătat puteri și sunt, în carte, rânduri, rânduri de dor de „Vili, vili, mă...”, de „vramnița” dintre ocol și grădină sau de cea de la uliță, dor de
SALAMANDROFOBIE ŞI EMOŢIA LOCOMOTIVEI LA CEAPA DIN VECINI de ANGELA MONICA JUCAN în ediţia nr. 181 din 30 iunie 2011 by http://confluente.ro/Salamandrofobie_si_emotia_locomotivei_la_ceapa_din_vecini.html [Corola-blog/BlogPost/366992_a_368321]
-
o alee contopindu-se cu negura nopții. Deodată luminile conacului și ale grădinii se sting iar nuntașii se trezesc în beznă. Undeva se deschide o ușă și pe ea apar lumânări aprinse. Se pornește un joc fascinant de artificii. Nuntașii izbucnesc în urale și odată cu muzica lăutărească cântă „La Mulți Ani!” Este tortul miresei! Un tort imens, pe multe etaje, ca să ajungă câte o bucățică la fiecare... (va urma finalul) Referință Bibliografică: REGATUL LUI DRACULA (V) (Scenariu film) / Ion Nălbitoru : Confluențe
REGATUL LUI DRACULA (V) (SCENARIU FILM) de ION NĂLBITORU în ediţia nr. 1135 din 08 februarie 2014 by http://confluente.ro/Regatul_lui_dracula_v_sce_ion_nalbitoru_1391849040.html [Corola-blog/BlogPost/341993_a_343322]
-
totuși ea, femeia, face față la această greutate imensă care apasă pe umerii ei firavi... Totodată, pe lângă grija pentru copii, pentru întreținerea lor, se adaugă și stresul avut la servici... Acel stres care îmbolnăvește încet, în liniște și care, deodată, izbucnește la suprafață, precum lava unui vulcan... Mai sunt și acele femei care au un soț... însă el stă ziua întreagă cu ochii pe tv, sau jocuri pe Net... alături de sticlele goale de alcool. Aceste femei o duc mult mai rău
CÂND STRESUL... OMOARĂ de DOINA THEISS în ediţia nr. 1127 din 31 ianuarie 2014 by http://confluente.ro/Cand_stresul_omoara_doina_theiss_1391196960.html [Corola-blog/BlogPost/363688_a_365017]
-
proză scurtă „Ilinca”, Victorița Duțu aduce în prim plan simbolul încriptat. Ermetismul pe de o parte și profunzimea acestei proze pe de altă parte, se concretizează în expresia amplă, dar și în concetrarea de idei în care cuvintele și simbolurile izbucnesc dintr-un spațiu ascuns, uman și infinit în același timp. Concizia Victoriței Duțu reflectă o conștiință neliniștită, complexă și vastă, aflată în căutarea unei lumi superioare celei existente. Scriitoarea se exprimă cu simplitate și fiecare povestire ascunde sensuri figurate, metaforice
„ILINCA”, PROZĂ SCURTĂ DE VICTORIŢIA DUŢU de OCTAVIAN CURPAŞ în ediţia nr. 255 din 12 septembrie 2011 by http://confluente.ro/Despre_formele_cerului_si_imaginea_constiintei_ilinca_proza_scurta_de_victoritia_dutu_.html [Corola-blog/BlogPost/352538_a_353867]
-
aici s-ar putea să cântărească greu și aparițiile lor în reclame, dar orișicât. Frustrarea doamnei Stamate e și mai de înțeles așa: la TV vrem să-i vedem, dar bilete n-am pune mâna să luăm. După momentul dumneai izbucnesc tobele, cu acorduri din „Embrace moi bien”, ca și cum nimic nu s-ar fi întâmplat. Dar noi ne știm vinovați și aplaudăm întruna. Tobele se prefac într-un vals, apoi trecem repejor printr-un charleston, apoi printr-un mambo, printr-un
Astă seară facem glume de tranziție by https://republica.ro/asta-seara-facem-glume-de-tranzitie [Corola-blog/BlogPost/338195_a_339524]
-
Obositor. Recunoscătoare pentru primire, lady Annie. - Lasă izmenelile, draga mea. Știu cine ești, șopti conspirativ. Am planuri mari cu tine. Ești frumoasă foc și am auzit că ai și un caracter pe măsură, clipi conspirativ. Alma se abținea să nu izbucnească în râs. Coborâ ochii în podea și se prefăcu rușinată. Lady Annie era vioaie, simpatică ... puțin beată. Știa de la Marge că bătrâna doamnă le cam trăgea la măsea. Dar avea un suflet mare. Cel mai important lucru, rangul îi permitea
MY LORD (1) de CAMELIA CONSTANTIN în ediţia nr. 2025 din 17 iulie 2016 by http://confluente.ro/camelia_constantin_1468780107.html [Corola-blog/BlogPost/341182_a_342511]
-
la cină? - Voi lua masa în camera mea, mătușa Annie. Am nevoie de liniște. - Bine, dragul meu. Pe mâine. - Ne vedem la micul dejun. Noapte bună, copii, îi sărută pe frunte. - Tati, nu mai stai cu noi? era gata să izbucnească în plâns fata. - Mâine, Beth. Sâmbătă vom merge la picnic. Va fi prezentă lady Mary Morgan „Lady Morgan, văduva veselă? Hmm!” Alma avea noroc, Mary nu o cunoștea personal dar ea știa unele lucruri despre această femeie. Micuța Beth părea
MY LORD (1) de CAMELIA CONSTANTIN în ediţia nr. 2025 din 17 iulie 2016 by http://confluente.ro/camelia_constantin_1468780107.html [Corola-blog/BlogPost/341182_a_342511]
-
întunericul se adapă din inimile curate ca o umbră luminii îi este umbrela de ceară în adâncurile ființei pătrunzi ca un șarpe al zilelor înălțării când în fiecare textură a chipurilor eului ceva se ridică ceva cunoaște altceva ceva va izbucni din zidul fortărețelor ascunzișurilor subconștientului mintea crede. mintea atacă. mintea caută nimicul înrobit în necunoaștere și doare Doamne doare în mine întunericul acesta caut mereu calmul cristalului fumuriu și dau prin pasul șarpelui tot de deșertul gândului necuvântătoare a rostirilor
UMBRĂ LUMINII de ANNE MARIE BEJLIU în ediţia nr. 1589 din 08 mai 2015 by http://confluente.ro/anne_marie_bejliu_1431116814.html [Corola-blog/BlogPost/369742_a_371071]
-
pentru el, printre astre. Vorbesc mătăsurile iatacurilor de veștminte picate, de lujer dezgolit, arătat, de splendoarea adevărului relevat, de revelația cercului cu două arce îmbinate, de bunătate și de fiori, flori desfăcute din pori de femeie, de bărbat, geamăt-oftat, dorință izbucnită de sub cenușa mocnită și de contopire, alipire într-o singură floare-ființă, cu aceeași credință. Vorbesc dunele de pași suprapuși pe nisip... Fără să vrei, citind versurile poetei Irina Lucia Mihalca prinse-n cununa de față, devii poet. Fără să vrei
POEMELE IRINEI LUCIA MIHALCA – DINCOLO DE LUNTREA VISULUI de ADINA DUMITRESCU în ediţia nr. 2120 din 20 octombrie 2016 by http://confluente.ro/adina_dumitrescu_1476972056.html [Corola-blog/BlogPost/373580_a_374909]
-
îmbie la băutul izvorului cu apă vie, la al tinereții cu cercei la urechi. Citind visezi, zâmbești, înflorești, citind te încălzești ca om, te transfigurezi în femeia sensibilă și senzuală, care n-are nevoie să lepede haine, dorința spre celălalt izbucnind ca focurile pădurii-n noapte, acolo unde au fost ascunse comori. Legi suflete, imagini, reverii, energii, le atragi fără să vrei înspre tine, înțelepciunea lumii devenindu-ți o joacă, un dans de naiade pe muzicile chemărilor de sirene. Copilărești. Ți
POEMELE IRINEI LUCIA MIHALCA – DINCOLO DE LUNTREA VISULUI de ADINA DUMITRESCU în ediţia nr. 2120 din 20 octombrie 2016 by http://confluente.ro/adina_dumitrescu_1476972056.html [Corola-blog/BlogPost/373580_a_374909]
-
Roman. L-a condus apoi în apartamentul unde stătea în gazdă ; apartamentul unchiului ei, poetul Ion Panait. Dorul lor, dorul unul de altul, devenit nesățios, le-a impus să-l hrănească. Sărutările și îmbrățișările nu au contenit până ce ea a izbucnit în plâns. A înțeles. Lacrimile ei erau reziduurile iubirii ce îi despărțise, erau ceea ce mai rămăsese din Jen în sufletul ei. Ar fi trebuit să îi spună că prin asta i-a devenit nespus de dragă. Nu a făcut-o
XV. ECOU RĂTĂCIT (INCURSIUNE ÎN ABSURD) de ADRIAN LIȚU în ediţia nr. 2116 din 16 octombrie 2016 by http://confluente.ro/adrian_litu_1476646778.html [Corola-blog/BlogPost/365361_a_366690]
-
confruntat cu împrejurări excepționale, rareori similare celor de până atunci. Este locul și timpul în care toate lucrurile funcționează imprevizibil, scăpate de sub control, iar noi sperăm și credem că cineva trebuie și încearcă să le stăpânească. Cum oprești un foc izbucnit într-o casă, unde ard bucătăria, șura și acoperișul deopotrivă? Cine intră să domolească vâlvătaia, să scoată victimele surprinse înăuntru și care speră să scape din sinistru? Ce fel de om trebuie să fii ca să pătrunzi cu curaj și hotărâre
Uniunea Ziariştilor Profesionişti by http://uzp.org.ro/pompier-sau-superman/ [Corola-blog/BlogPost/93345_a_94637]
-
absolvit Conservatorul de Muzică „George Enescu” din Iași. În timpul studenției, apoi ca profesor de muzică a condus coruri și orchestre, având cu ele numeroase participări în spectacole, emisiuni televizate, festivaluri... a compus melodii și versuri. A înșirui tot ceea ce a izbucnit din inima profesorului dirijor și compozitor Mihai Drimbe, zbuciumată până la ultima palpitație, tot ce a descătușat în muzica lui, nu se poate, pentru că destinul i-a întins pulbere stelară pe bagheta vijelioasă. A avut o familie frumoasă în mijlocul căreia a
MIHAI DRIMBE. A ÎNVEŞNICIT MUZICA PE FRUNTEA UNUI ORAŞ de AUREL V. ZGHERAN în ediţia nr. 1077 din 12 decembrie 2013 by http://confluente.ro/Mihai_drimbe_a_invesnicit_m_aurel_v_zgheran_1386841623.html [Corola-blog/BlogPost/363287_a_364616]
-
acum? Te pomenești că-l răsfață mămica. Sau îl plimbă tăticu prin cine știe ce galaxie?.. Dacă nu vin? Și eu?.. Eu cu cine stau în seara asta? Că mi-e frică să văd cum se scurg clipele la răscruce de ani. Izbucnește în hohote de plâns: veniți, mă, și la mine, măăă! Că sunt singură și e revelionul, măăă!.. Doamne, nu sunt destul de pedepsită? Trimite-i, Doamne acasă, să am și eu cu cine discuta în noaptea asta de tăciune! Hohotele au
CAP. 5 de NĂSTASE MARIN în ediţia nr. 2222 din 30 ianuarie 2017 by http://confluente.ro/nastase_marin_1485803370.html [Corola-blog/BlogPost/383081_a_384410]
-
și a plecat la bucătărie hotărâtă să‑și aducă omul la culcare. - Bine, măi omule, vrei să te intoxici cu atâtea țigări fumate? Ai umplut scrumiera de chiștoace și zaci în fu-mul ăsta nenorocit de‑l tai cu cuțitul! a izbucnit Silvia de cum a intrat în bucătărie, repezindu‑se la fereastră. A deschis‑o larg și s‑a întors spre soțul ei hotărâtă să‑l mai certe puțin. A amuțit de cum l‑a privit și i‑a văzut ochii plânși și
CHEMAREA DESTINULUI de MARIAN MALCIU în ediţia nr. 287 din 14 octombrie 2011 by http://confluente.ro/Chemarea_destinului.html [Corola-blog/BlogPost/356464_a_357793]
-
tras un scaun aproape de el, așezându‑se în fața lui. I‑a luat mâinile moi, vlăguite, într‑ale ei, în tăcere. Îl privea cu multă milă și intuia ce gânduri îl apasă. Strângea maxilarele pentru a se putea abține să nu izbucnească în plâns. După minute lungi de tăcere, Tudor a ridicat privirea spre ceasul de pe bufet și a exclamat, oarecum surprins de trecerea neobservată a timpului: - A trecut de patru, femeie! Hai să punem capu’ pe pernă puțin. Trebuie să merg
CHEMAREA DESTINULUI de MARIAN MALCIU în ediţia nr. 287 din 14 octombrie 2011 by http://confluente.ro/Chemarea_destinului.html [Corola-blog/BlogPost/356464_a_357793]