681 matches
-
comemorată în acea zi! El a putut să îndure tot ceea ce a îndurat, iar mie îmi este greu să rămân, un ceas-două, în genunchi!? Argumentul (în primul rând, de bun simț) era strivitor. Din acea clipă nu m-am mai lamentat și mi-am continuat în tăcere, cum am putut, dificilul exercițiu al smereniei religioase. Exprimându-se cu un remarcabil laconism, în cuvinte simple și puține, pedagogia paternă a atins, în acea seară, într-un moment de inspirație, punctul ei cel
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
trecut atunci peste acest amănunt. Ce era oare în capul meu? Ce ar fi trebuit să facă proaspătul orfan de tată din fața ochilor mei ca să corespundă modelului ideal al proaspătului orfan de tată din creierul meu? Să gesticuleze, să se lamenteze? Abia mai târziu mi-am amintit nu o dată de chipul lui ca de ceară și am înțeles că, în cazul său, suferința preferase să se exprime nu prin gesturi și vorbe, prin tăceri și lacrimi, ci doar printr-o culoare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
am scris-o aproape bolnav de întristare, cuprins de un adevărat delir tragic, alegând momentul cel mai tensionat, ca și Euripide, când aceasta află, distrusă, de intenția lui Iason de a se căsători cu Creusa, fiica lui Creon. Medeea se lamentează și se revoltă teribil, atinsă de otrava geloziei, implorând destinul s-o cruțe pentru ceea ce va înfăptui drept răzbunare, amintind de clipa nefastă a inocentei sale îndrăgostiri, de probele dificile pe care l-a ajutat să le treacă și de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
întreagă cu gesticulația inconștienței și aceasta, în momentele în care uită să se controleze, dezvăluie un rafinament de neatins. Orfism Ca să captez atenția prietenilor mei din Roma, a trebuit să scriu câteva pagini clasice despre neciopliții „barbari” și să mă lamentez de lipsa lor de civilizație. Și totuși aici, încă de secole, există urmele unei civilizații cosmopolite, născute din uniunea dintre cultura greacă apolinică și concepția thanatică a tracilor. Nu întâmplător, Orfeu se spune că a „coborât din munții Traciei”. Chiar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
ascundea. Aia vorbea aproape în extaz, ca o Pythie. Încerc să păstrez această intensitate a trăirii, pentru ca nimic din ceea ce este înscris în aer să nu poată să-mi scape. Precepte nescrise Să-ți aștepți senin sfârșitul. Să nu te lamentezi laș. Să fii pur. Să știi să mori singur. Flori Sunt obosit. Azi am săpat pământul; am plantat niște flori agățătoare ale căror cupe se deschid numai în zori. Au culoarea ochilor Aiei și mi s-a spus că se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
ea, mai ales în nopțile cu ceață. Acest promontoriu periculos pare să întruchipeze disperarea Medeei, care fuge, înfricoșată, chiar dacă n-ar vrea, și se smulge de pe pământul ei, după ce l-a însemnat cu sânge. „Trupul meu, sângele meu”, astfel se lamentează Medeea în tragedia mea, în momentul când își ucide fratele. Cuvintele acestea denotă o stare de nebunie, dar și de iubire, o iubire încă vie și puternică, în ciuda voinței îndârjite de a se dezlipi definitiv de origini. Medeea e sfâșiată
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
Mihai Eminescu. Nu voi fi încoronat în viață pe niciun Capitoliu. Dar tot despre Dealul Mitropoliei voi urca pentru încoronarea postumă care, aceea, e sigură și de nedesmințit". Intervine, din când în când, Criticul (se înțelege, desigur, Maiorescu), ce se lamentează, urmărindu-l: "pot să te asigur că m-a durut și mă doare nespus suferința Dtale și soarta care ți-a frânt impulsul creator într-un moment culminant când limba Țării a fost împodobită cu comoara "Luceafărului". Soartă dureros de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
fumător și "degustător" de tării, avea un frate redactor la "Scânteia", ceea ce nu era de neglijat. Era și secretarul organizației de partid din ambasadă. După ce l-am informat asupra sarcinilor "pe linie de comerț exterior", tovarășul a început să se lamenteze că nu sunt posibilități, că militarii sunt orientați doar către S.U.A., că nu privesc cu ochi buni țările socialiste etc., eu punând punct lamentărilor și solicitând "o mobilizare mai susținută a eforturilor", pentru a putea motiva necesitatea unui atașat comercial
[Corola-publishinghouse/Administrative/1541_a_2839]
-
alaltăieri. Revelionul a fost „aerisit”, deloc obositor. De altfel, au rezistat și copiii pînă spre patru. Am întîmpinat Noul An relaxat, cu o singură dorință clară: aceea de a fi cu toții sănătoși. După-amiază m-a vizitat Corneliu Dima-Drăgan. S-a lamentat mai puțin decît data trecută, dar păstrează încă în gesturi urme de deznădejde, ca să nu zic de lehamite. Fără îndoială, n-o duce ușor. Resimte - mi-a declarat - puținătatea prietenilor (cine are, cu adevărat, mulți?) și apăsarea multiplelor nevoi materiale
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
apoi de solda cuvenită gradului pe o lună și de biletul de călătorie pînă acasă. Deși îmi displăceau destule lucruri din viața militară - severă, rigidă și, nu o dată, ilogică -, îmi părea rău că trebuia s-o părăsesc. Fără să mă lamentez, consideram că mi se făcuse o nedreptate. Chiar dacă pe atunci termeni ca „eșec” și „ratare” apăreau rar în vocabularul meu, sentimentul pe care ei îl denumesc mă domina. M-am gîndit cu îngrijorare și tristețe la mama și la tata
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
reluat „filmul” celor întîmplate, și mi-a apărut clar că de la Sergiu, eternul Moțoc, maestru în replieri, a pornit totul. Cum ceva legat de postul său (pe care îl vrea menținut în cadre imobile) îl îngrijorează, începe „lucrăturile”. S-a lamentat ici, colo și dincolo, în nume propriu, dar și ca pretins ecou al altora. I a turnat în urechi vorbe viclene lui Filioreanu, lui Mitulescu, lui Verman. S-a arătat preocupat de „atmosfera” existentă și, mai ales, de cea viitoare
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
scopul. Autorul e - fără îndoială - un om de bunăvoință, care suferă sincer pentru descreșterea importanței meseriei sale, dar, din păcate, nu are un condei sobru. Tonul ales nu e cel bun: e un ton de ins iritat, deprins să se lamenteze, să alcătuiască memorii către autorități. Cred că Valeriu C. Neștian ignoră un lucru important: acela că „articolele de atitudine” se scriu cu subiecte ce ne stau la inimă, dar nu chiar foarte aproape de ea. Altfel, în loc să ajute, ele strică. Impresia
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
la mîneci, pătrunde în dreptul șalelor, îmi cuprinde partea exterioară a coapselor și, mai tare, genunchii, trece prin ochiurile ciorapilor și-mi îngheață călcîiele. În aceste condiții, a sta la „masa de lucru” a devenit o tortură. Îndur, fără să mă lamentez. În sufragerie, unde-i și mai rece, Ducu învață, cu o pătură pe umeri, materiile pentru medicină: biologie, fizică, chimie. *La sfîrșitul filmului Calvarul, „dat” la televizor, un personaj repetă fraza lui Lenin: „Socialism înseamnă Puterea Sovietelor plus electrificarea”. Și
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
Nu i se poate descrie mîna, cînd o punea pe mine: nu numai că era suavă și fierbinte, dar mă umplea de o energie ce-mi iradia și ultima moleculă”. După elogiul mîinii „Ei”, a schimbat registrul și s-a lamentat de „talentul” pe care îl are „de a intra în situații complicate”. Nu s-a rezumat la vorbe, ci chiar a plîns de-a binelea. În fine, ca o explicație a faptului că mi se confesează cu asemenea lucruri, mi-
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
Mergînd alături, alcătuiam o pereche ciudată. Cei ce veneau din față și cei ce ne depășeau încetineau pasul în dreptul nostru ca să audă de ce se jeluiește bărbatul cu păr alb. Vorbea despre sine ca despre cineva aflat la marginea prăpastiei. Se lamenta și amenința. „Mă distrugi cu gelozia ta”, i-ar fi spus nevastă-sa. Citînd-o, adăuga imediat: „Am s-o distrug, căci sînt dur!... Ha, ha, ha! Vrea să fugă din tîrgul ăsta, dar n-are unde!...”, se amuza sadic. Aveam
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
Zmeu), și nu s-au oprit pînă n-au trecut în revistă întreaga distribuție. Carmen se verifică, astfel, prin Sp., în plus ține să arate că are ochiul format și nu greșește în judecarea unui spectacol. „Din păcate - s a lamentat ea -, nu voi scrie despre Gaițele”. Intervenind în discuție, i-am spus că ar trebui s-o facă: „Ești cronicarul «Ateneului». Cum vine asta: scrii despre ce vezi în alte părți, iar despre spectacolele teatrului local ceri articole de la Ioan
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
să fiu în postura Mântuitorului de a nu ști cine ar putea să mă "vândă"! Tovarășul era și secretarul organizației de partid din ambasadă! După ce l-am informat asupra sarcinilor "pe linie de comerț exterior", tovarășul a început să se lamenteze că nu sunt posibilități, că militarii sunt orientați doar către SUA, că nu privesc cu ochi buni țările socialiste etc., eu punând punct lamentărilor și solicitând "o mobilizare mai susținută a eforturilor" pentru a putea motiva necesitatea unui atașat comercial
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
din 1982, au fost declarați "plagă națională", aceștia omorând anual peste 100000 de oi, în acest domeniu putându-le noi furniza specialiști în prepararea cărnii sau vânători străini care plătesc 500 de euro exemplarul. Fugaces labuntur anni... parcă așa se lamenta Horațiu! Împlinisem 5 ani de când poposisem în "Țara păsărilor colorate" și eram deja cu o parte din bagaje făcute (nu știam că aveau să mai aștepte aproape încă doi ani). Doream să las în urmă ceva concret, palpabil, întâlnirile și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
De ce? Pentru că... pentru că îmi place muzica, încercă să glumească Gough. Încercați pe strada Tom Jones, îl sfătui un elev pistruiat. Fugi de aici, strada Tom Jones nici nu există, obraznicule! Ce tineret! Mă mir de ce mai iau dascălii salariu, se lamentă domnul cel distins, cel cu servieta elegantă sub braț. Să lămurim lucrurile, spuse sergentul cu autoritate. Unde vrei dumneata să mergi? Pe strada Mozart. Minte! Întreabă-l, domnule polițai, dacă știe măcar unde e strada Mozart! Unde e strada Mozart
[Corola-publishinghouse/Science/1520_a_2818]
-
Cu strada asta Mozart este ceva suspect, trebui să admită judecătorul. (Revista conservatorului de muzică LIRA protestă energic. La reprezentația cu "Nunta lui Figaro" au fost bătute trei plasatoare și o solistă.) Să recapitulăm, mai zise judecătorul. Iar ziarele se lamentau pe titluri de o șchioapă: "Poluarea oceanelor crește pe zi ce trece." Așa că a trebuit să-l condamne pe Gough la moarte. Înainte de execuție, a venit un înalt funcționar în celula condamnatului, garantându-i grațierea și chiar și o frumoasă
[Corola-publishinghouse/Science/1520_a_2818]
-
care sunt o mână de țărână în fața lui Dumnezeu, că voi face și voi drege dacă îmi va da 50.000 lei ?! Mi se părea o mare încumetare să faci așa ceva. Și totuși, neavând altă variantă la îndemână, m-am lamentat cu gândul pe care-L spune tot Dumnezeu în Maleahi 3,10 ( chiar dacă pe undeva se referă și la altceva ) și am zis: "Doamne, te rog să mă ierți, dar astăzi fac și eu ce au făcut unii credincioși (sau
Rănit de oameni ... vindecat de Dumnezeu! by Ionel TURTURICĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91603_a_93002]
-
actuală: Astăzi, Robert Ribciuc e la fel de necunoscut în România și se află la conducerea unei companii americane. Mihai Gâdea a devenit celebru pe malurile Dâmboviței.) Clone Pe la începutul anilor ’90, poetul Cristian Popescu îmi spunea, când eu începeam să mă lamentez pe tema omniprezenței dino zaurilor comuniști din viața culturală sau politică: „Lasă, căi vom învinge până la urmă. Știi cum? Prin moarte naturală. Noi avem avantajul că suntem tineri și le vom supraviețui.“ Îmbăr bă tarea amicului meu era logică și
UMBRE PE ECRANUL TRANZIŢIEI by CEZAR PAUL-BĂDESCU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/579_a_1033]
-
economiei reale pofta de profit, delirul puterii și corupția se răspândesc într-un mod până acum nemaiîntâlnit. Unele mijloace de comunicare fac propagandă exhibiționismului decadent, iar perversiunea este prezentată ca marfă normală de divertisment în cadrul sexualității. Nu vreau să mă lamentez și nu vreau să fac pe moralistul trist. Totuși, nu sunt singurul care constată că în această situație nu este ușor să promovezi viața în mod autentic bună și deci să fii de partea datoriei, a responsabilității și legăturilor care
Ceea ce cred by Hans Küng [Corola-publishinghouse/Administrative/910_a_2418]
-
sine, dezvoltarea și deplina realizare a propriului eu trebuie să fie acceptate în măsura în care nu conduc la narcisism, egocentrism și la o lipsă de respect de tipul celei autiste. Deseori, astăzi, ne enervează lucruri nesemnificative. Nu sunt unicul care să mă lamentez de persoanele lipsite de respect care, în public, în autobuz, tren sau avion, pe stradă și în piețe, deranjează cu telefonul celular, cu strigătele și gălăgia lor, dându-și libertăți care o limitează pe a celorlalți. Psihologii ne aduc la
Ceea ce cred by Hans Küng [Corola-publishinghouse/Administrative/910_a_2418]
-
de înnebunit și disperat încât părea total dezorientat și neputincios", afirmă Dan Vizanty. Ne amintim de atitudinea aceluiași Ermil Gheorghiu, pe frontul Stalingradului, cu ocazia dezastrului de la Karpovka, și de ceea ce povestește Tudor Greceanu despre el. "Ministrul continua să se lamenteze", adaugă Vizanty. Atunci, acesta din urmă are o idee. Misiunea să fie îndeplinită de către un avion de vânătoare Messerschmitt 109-G, în fuselajul căruia să se facă loc și colonelului american, prin scoaterea aparaturii radio (tot după modelul celor care se
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]