735 matches
-
hispanice în perspectiva românească, p. 347. 39 Joc de cuvinte dintre "mundo" lume și "nuevo" nou, ceea ce dă în spaniolă "mundo nuevo", cu derivatul sau, "mundovinista" cu sensul de "ce aparține lumii noi". 40 Jorje Volpi, El fin de la narrativa latino-americană, articol apărut în culegerea Palabra de América, Ed. Era, Ciudad de México, 1998, p. 67. 41 Referiri la comentariile unor edituri europene care, în 1996, refuză să publice române ale unor scriitori latino-americani tineri, pe motivele enunțate. 42 Eduardo Becerra
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
40 Jorje Volpi, El fin de la narrativa latino-americană, articol apărut în culegerea Palabra de América, Ed. Era, Ciudad de México, 1998, p. 67. 41 Referiri la comentariile unor edituri europene care, în 1996, refuză să publice române ale unor scriitori latino-americani tineri, pe motivele enunțate. 42 Eduardo Becerra, Panoramă de la literatura latino-americană en el siglo XX, articol apărut în revistă "Escritura creativă", nr. 204, 1996, Montevideo, Uruguay. 43 Marc Jiménez, citat de Alfredo Roggiano, în capitolul Acerca de la identidad cultural de
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
culegerea Palabra de América, Ed. Era, Ciudad de México, 1998, p. 67. 41 Referiri la comentariile unor edituri europene care, în 1996, refuză să publice române ale unor scriitori latino-americani tineri, pe motivele enunțate. 42 Eduardo Becerra, Panoramă de la literatura latino-americană en el siglo XX, articol apărut în revistă "Escritura creativă", nr. 204, 1996, Montevideo, Uruguay. 43 Marc Jiménez, citat de Alfredo Roggiano, în capitolul Acerca de la identidad cultural de Iberoamérica, din opera Identidad cultural de Iberoamérica en șu literatura, Ed.
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
pp. 10-11. 63 Mónica Liberman, Luis García Martín, Arnoldo Lieberman, Conversación con Ernesto Sábato, în volumul dedicat lui Sábato la primirea Premiului Cervantes în 1984, intitulat Ernesto Sábato, Premio Cervantes, 1984, Ed. Anthropos, p. 72. 64 Ana Pizarro, La literatura latino-americană como proceso, Buenos Aires, Bibliotecas Universitarias, Centro Editor de América Latină, 1985, p. 47. 65 Carlos Mariártegui, citado por Hernando Valencia Goelkel, în America Latină en șu literatura, coord. César Fernández Moreno, México, UNESCO, Siglo XXI, 1972, p. 53. 66 Angel Râma
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
Buenos Aires, Bibliotecas Universitarias, Centro Editor de América Latină, 1985, p. 47. 65 Carlos Mariártegui, citado por Hernando Valencia Goelkel, în America Latină en șu literatura, coord. César Fernández Moreno, México, UNESCO, Siglo XXI, 1972, p. 53. 66 Angel Râma, La literatura latino-americană como proceso, coord. Ana Pizarro, Buenos Aires, Bibliotecas Universitarias, Centro Editor de América Latină, 1985. 67 Raúl Antelo, Antonio Candido y los Estudios Latino-americanos, Instituto Internacional de Literatură Ibero-Americana de la Universidad de Pittsburgh, 2002. 68 Paul Alexandru Georgescu, Valori hispanice în
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
Romănia după 1989. Maleficul scenariu conspiraționist este dezvoltat, printre alții, de John Perkins în cartea sa Confessions of an Economic Hit Man. Autorul este, după propria lui formulă, un fost "asasin economic" ce a lucrat îndelung în SUA și țările latino-americane. Făcea parte dintr-o veritabilă triadă a răului, formată din "asasini economici", "șacali" și armată. Primii manipulau președinți și guverne, ceilalți executau trădătorii, iar militarii invadau țara ca ultimă soluție. Cazul Irakului este un sugestiv exemplu. Triada răului are o
by NICU GAVRILUŢĂ [Corola-publishinghouse/Science/990_a_2498]
-
statului erau „mai egale” decât ceilalți cetățeni. Acest hiatus s-a accentuat și mai mult în timpul revoluției staliniste începute în 1928-1929 și s-a perpetuat sub succesorii „tătucului popoarelor”, fiind reprodus în cazul tuturor emulilor săi europeni, asiatici, africani sau latino-americani. Toate regimurile comuniste s-au caracterizat prin următorul paradox: o ideologie* egalitaristă care exalta triumful industrializării* și al planului cincinal*, și o populație trăind permanent într-o economie de penurie care împovăra viața cotidiană a populației dominată total de o
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
Istoria comunismului din America latină poate fi împărțită în patru perioade: originile mișcării și revoluționare și comuniste (1918-1935), epoca stalinistă (1935-1959), faza revoluționară dintre 1959 și 1967 și o perioadă de criză și de renovare, începând din 1970. La originile comunismului latino-american Peisajul politic din America Latină este dominant în mod tradițional de populism, de caudillism și de o formă de anarhosindicalism. Marxismul* nu începe a fi difuzat aici decât pe la sfârșitul secolului al XIX-lea, adus de emigranții europeni. Simultan, încep să
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
la dictatura proletariatului. Se neagă implicit ideea unei etape istorice a capitalismului independent, național și democratic, subliniindu-se în același timp complicitatea burgheziilor locale cu imperialismul, în particular cu cel american. Revoluția din Octombrie are un profund impact asupra intelighenției latino-americane, comunismul bazându-se aici mai mult pe personalități decât pe o mișcare organizată. Tipograful Recabarren, fondator al PC chilian, îl întruchipează pe bătrânul lider muncitoresc trecut la bolșevism* și ale cărui scrieri și discursuri au drept axă centrală o luptă
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
a realității peruane, el oferă prima analiză marxistă a politicii, considerând că „în Peru nu există o burghezie progresistă, cu o sensibilitate națională, care să se poată proclama liberală și democratică”. Mariategui extinde această analiză la întreaga Americă Latină: revoluția latino-americană nu va putea fi decât socialistă. Stalinism, front și antifascism începând din 1934, IC abandonează linia sa sectară „clasă contra clasă” și inițiază strategia sa antifascistă, implicând colaborarea comuniștilor cu forțele democratice și moderarea discursului său. Această politică este impusă
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
de condițiile specifice din America Latină. Fiecărui aspect al realității europene abordate de Marx* - contradicția dintre forțele de producție și raporturile de producție feudale, rolul istoricește progresist al burgheziei, revoluția burghezo-democrată contra statului absolutist -, comuniștii încearcă să-i găsească un echivalent latino-american. în această grilă de lectură, structura agrară a continentului este clasificată drept feudală, burghezia locală catalogată ca progresistă, iar țărănimea ca reticentă la socialismul colectivist. Concluzia este că în America Latină comunismul nu este la ordinea zilei. Totuși, politica IC este
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
Popular (PSP) și integrând doi miniștri în guvern - pe Juan Marinello și pe Carlos Rafael Rodriguez, mai târziu interlocutor al PC cu Fidel Castro*. Pentru niște comuniști opuși liniei frontului popular, troțkismul* apare ca o alternativă, și în majoritatea țărilor latino-americane iau ființă mici partide troțkiste, lipsite de importanță; Bolivia face totuși excepție: aici apare Partidul Muncitoresc Revoluționar (POR), urmare a inițiativei unui grup de intelectuali. Influența POR în rândul minerilor crește în parte și pentru că PC oficial se asociază eforturilor
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
fără comuniști. în numeroase țări, PC sunt interzise și se află în impas. La sfârșitul anilor 1950, doar triumful tenacilor „guerilleros” din Cuba antrenează o nesperată schimbare a situației lor. Speranța revoluționară Efectele imediate ale revoluției cubaneze asupra mișcării comuniste latino-americane sunt spectaculoase. Triumful revoluționarilor din Sierra Maestra arată că toate aspectele dogmei revoluționare și practica tradițională comunistă sunt depășite. Mai mult, singura revoluție socialistă din America Latină se desfășoară fără sprijinul PSP, care a condamnat atât asaltul cazărmii Moncada de către Fidel
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
el nu s-a apropiat de Castro decât atunci când posibilitatea unei victorii a războiului de gherilă a devenit evidentă. Rezultatul este o profundă revizie a postulatelor teoretice pe care și-au fondat comuniștii sud-americani activitatea lor, la mijlocul anilor 1930. Stânga latino-americană începe să-și pună întrebări privitoare la identitatea promotorilor revoluției. și mai ales: Cuba este ea o excepție sau un model de imitat? Dezbaterea duce la sciziunea mișcării comuniste în două mari tabere. Pe de o parte, PC tradiționale: dacă
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
că dispune de un post avansat în apropierea coastelor SUA, dar preferă o stabilizare a spațiilor de hegemonie, atât în Europa, cât și în America. De partea cealaltă se grupează cei care consideră că succesul revoluției cubaneze deschide drumul stângii latino-americane, care-și ia acum numele de „Noua Stângă” pentru a se distinge de comuniștii tradiționali. Din 1959 până în 1967, Noua Stângă efectuează un fel de sinteză, elaborând o lectură particulară a revoluției cubaneze cu scopul de a stabili un corpus
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
un fel de sinteză, elaborând o lectură particulară a revoluției cubaneze cu scopul de a stabili un corpus teoretico-ideologic capabil să înlocuiască marxismul stalinist și prosovietic, considerat depășit. Aceste idei pot fi rezumate în șase puncte: natura continentală a revoluției latino-americane, caracterul ei socialist, lupta armată* ca mijloc, rolul conducător al unei mic-burghezii radicalizate, subordonarea alianțelor politice față de proiectul revoluționar și refuzul colaborării partidelor comuniste tradiționale. Anii 1959-1967 constituie vârsta de aur a Noii Stângi: în toate țările din America Latină izbucnește
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
-i prea pluralist - și de a organiza controlul unei societăți care a ajuns în „zorii libertății”. și curând, PSP devine coloana vertebrală a statului, cu condiția acceptării epurărilor decretate de Castro în fața oricărei veleități de autonomie. Dacă, în politica sa latino-americană, Castro susține mișcările de gherilă, el împiedică URSS să-și păstreze controlul asupra PSP. Totuși, regimul său nu supraviețuiește decât datorită susținerii de către sovietici, susținere pecetluită în momentul crizei rachetelor, și reînnoită în 1967. în 1965, Castro refondează PC cubanez
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
sindicatelor față de stat. Dincolo de ezitările periodice ulterioare manifestate pe piața liberă țărănească, de autorizarea producătorilor autonomi sau de dolarizare, aprilie 1961 a însemnat pasul decisiv. Cuba devine un regim comunist clasic. Criză și reînnoire în anii 1970, puține sunt țările latino-americane: Columbia, Venezuela, Costa Rica, Mexic, care scapă de experiența dictaturii militare, ceea ce, la stânga, are ca efect redarea unei valori democrației. Prima țară în care este inaugurată cu succes o nouă tactică de a ajunge la putere pe calea „unității populare” este
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
televiziune liber. Această politică a dus la plecarea în exil* a multor reprezentanți ai clasei de mijloc și a numeroase cadre, parțial înlocuite cu cubanezi. Bazându-se pe veniturile obținute din industria petrolieră, Chavez vrea să creeze un bloc economic latino-american și susține masiv economia Cubei. Finanțează de asemenea numeroase proiecte de infrastructură în Nicaragua, în Republica Dominicană și a plătit o parte a datoriilor internaționale al Argentinei și Ecuadorului. Practică o politică de deschidere față de toate țările ostile Statelor Unite, îndeosebi față de
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
începând din 1968, comunistul francez Lucien Sève de distanțează de pavlovism pentru a înființa o psihologie materialistă, bazându-se pe lucrările lui Henri Wallon și Renî Zazzo și reabilitând categoriile de persoană și libertate. în anii 1980, comuniștii europeni și latino-americani reabilitează psihanaliza, ca psihiatrul francez Bernard Muldworf a cărui lucrare din 1986 Le Divan et le Prolîtaire recuză biologismul, „care anulează dimensiunea relațională a sexualității”, și sociologismul, „care îi escamotează aspectul subiectiv”. Totuși, această reflecție nu duce la o chestionare
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
unor puternice rețele de spionaj. Există un alt teritoiu, însă, pe care, pentru comuniști, incapacitatea capitaliștilor de a-și asigura dominația sistemului politic mulțumită superiorității lor tehnice este demonstrată, cel al lumii a treia, unde antiimperialismul*și luptele armate* - guerilleros latino-americani și africani sau combatanți vietnamezi - dovedesc ineficacitatea tehnicii occidentale în a pune stavilă unei mișcări de eliberare națională. De la cicliștii lui Giap în Dien Bien Phu la barbudos ai lui Castro* în Cuba și la mujahedinii FEN-ului algerian, se
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
exemplu, Socialist Workers’ Party. în America Latină, apar și alte curente troțkiste: „posadiștii” - de la numele lui Juan Posadas -, favorabili luptei armate*, și „moreniștii” - de la numele lui Nahuel Moreno -, favorabili acesteia, la început, după care îi devin ostili. Pe parcursul anilor 1950-1970, troțkiștii latino-americani ezită între lupta armată și partidul de masă, Partidul Muncitorilor din Brazilia și liderul său, Lula da Silva, devenit președinte al republicii, dovedind că a doua opțiune era mai profitabilă. în sfârșit, minoritarii „pabliști” ai sciziunii din 1952 fondează Comitetul
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
s-a inițiat un vast program de valorificare a resurselor naturale. Scăderea ritmului de creștere demografică după 1970 a temperat caracterul exploziv al creșterii populației dar a lăsat nerezolvate aceleași decalaje între regiunile menționate. Este o situație caracteristică multor state latino-americane. În Etiopia, explozia demografică s-a produs concomitent cu o aridizare generală, care a fost accentuată și de extinderea terenurilor de cultură în dauna pădurii. Nivelul redus de dezvoltare economico-socială menține în continuare aceeași creștere explozivă a populației. Pe fondul
Geografia mediului by Irina Ungureanu, Valerian Dragu, Ionel Muntele, Constantin Gheorghiţă [Corola-publishinghouse/Science/880_a_2388]
-
inclusiv Caraibe, cu cei ai țărilor Uniunii Europene (!?...). Bătălia dintre dolar și euro se mută în America de Sud. Avînd în vedere miza strategică uriașă și proximitatea geografică, estimăm și un învingător: dolarul. Aceasta survine după o încercare mai veche a condorilor latino-americani (Brazilia, Argentina, Uruguay, Paraguay) de a se opune influenței crescînde a S.U.A. pe piața sud-americană, prin construirea așa-numitei "Piețe comune a Sudului" (Mercosur), ca replică la "Acordul liberului schimb nord-american" (Alena), ce reunește S.U.A., Canada și Mexicul. După
[Corola-publishinghouse/Science/1553_a_2851]
-
Ca și în cazul românilor, aceasta face ca, de multe ori, argentinienii să adopte politica struțului, care-și ascunde capul în nisip, așteptînd să treacă uraganul... Multă vreme argentinienii au considerat că trăiesc pe o "insulă", separată de restul continentului latino-american printr-un ocean economic și cultural. Dumnezeu era argentinian, cerul Buenos Aires-ului era cel mai frumos din lume, bogăția țării părea inepuizabilă, foarte mulți europeni se stabileau aici, țara fiind considerată, cu anumită emfază, singura "țară albă" de la sud de
[Corola-publishinghouse/Science/1553_a_2851]