649 matches
-
de asemenea în Museul Kiscelli (o cireașă) din Budapesta. După acestea se dedică seriei "Domus Omnia" și participă cu grafică să în alte două Albume de artă cu poezii ale lui Oroza: o serigrafie în "Deseo sîn trámite" și cinci litografii în "Un sentimiento ingrávido recorre el ambiente". În 2008 expune "Horizonte sîn dueño (Orizont fără proprietar)" în Galeria Națională a Iordaniei (Amman) și o antologie a lucrărilor sale grafice la Instituto Cervantes în Damasc (Siria), unde poetul Taher Riyad îi
Antón Lamazares () [Corola-website/Science/319907_a_321236]
-
Iași (1835-1840). Obține, apoi, o bursă de studii la Academia de Arte Frumoase din München (1840). Chiar din primul an de studii devine membru extraordinar în "Societatea artistică din München", oraș în care va sta peste 18 ani. Specializare în litografie, la Institutul particular condus de Ferdinand Piloty și Iacob Melher. Interesul pentru pictura de gen și portret l-a determinat să ia lecții de la Richard de Lauchert, artist renumit în vreme. Dacă scenele de gen erau dominate de sentimentalism și
Gheorghe Panaiteanu-Bardasare () [Corola-website/Science/321591_a_322920]
-
și la expozițiile artiștilor în viață, deschise alternativ la București și Iași, apoi numai la București. a reprezentat o culme a creației artistice pentru Moldova acelui timp, arta sa păstrându-și azi valoarea artistică. Este unchiul pictorului Emanoil Panaiteanu-Bardasare. Grafică: litografiile "O mamă cu fiul ei", "Două surori", "Bătălia moldovenilor cu cavalerii teutoni"; Pictură: "Fata cu fluturele" ("Venus în baie"), " Femeia cu tamburina", "Surâsul", "Peisajul în Bavaria" (acuarelă), "Franciscanul", "A. Lochmann".
Gheorghe Panaiteanu-Bardasare () [Corola-website/Science/321591_a_322920]
-
lui "Petru Dobra, prefectu de la Zlatna" (1848). Pe drumul său prin Ardeal, Iscovescu a desenat mai multe peisaje de prin satele transilvănene Predeal, Turnu Roșu, Sfântul Gheorghe, Sighișoara, Sibiu și Deva. La Muzeul Brukenthal din Sibiu s-a păstrat o litografie care poartă numele de "Apărătorii naționalității române în Transilvania 1848 - 1849" (în limba franceză: "Les Defenseurs de la nationalite roumaine en Transilvanie, 1848 - 1849"). Lucrarea a fost multiplicată și răspândită în tot perimetrul românesc. Ea cuprinde desenele lui Iscovescu împreună cu cinci
Barbu Iscovescu () [Corola-website/Science/303925_a_305254]
-
ajuns la București și încă șase ani până când o comisie a făcut inventarul și a luat o decizie cu privire la modul în care să folosească această colecție. Cateva picturi au fost acceptate pentru a fi expuse la Muzeul de Artă. Unele litografii și albume de artă au fost trimise la nou înființata Școală de Arte Plastice ca material documentar pentru elevi. A fost destul de ciudat că cea mai importantă parte a colecției sale care conținea portretele revolutionarilor din Transilvania a fost considerată
Barbu Iscovescu () [Corola-website/Science/303925_a_305254]
-
poporul român a-l identifica pe marele erou. Chiar și culoarea ochilor pictați de Mișu Popp nu este aceeași cu cea folosită de Barbu Iscovescu. Imaginea creată de Mișu Popp aduce oarecum cu cea care a fost popularizată într-o litografie de Ioan Costandi: aceleași mustăți orizontale peste un obraz foarte lat, aceiași favoriți, aceeași uniformă de sorginte austriacă sau ungurească. În plus, în portretul lui Costandi, Avram Iancu a fost înfățișat călare pe un cal de paradă care are șabrac
Barbu Iscovescu () [Corola-website/Science/303925_a_305254]
-
menționat situația militară din Ardeal în acel moment și a amintit de desenele pe care Iscovescu le-ar fi făcut în drumul său spre Țara Moților. A indicat conform desenelor localitățile prin care a trecut și care se regăsesc pe litografia "Apărătorii naționalității române în Transilvania 1848 - 1849": Deva, Sibiu, Turnu Roșu, Predeal, cu mențiunea că nu știe ce ar fi căutat Iscovescu prin Predeal. Referitor la alte misiuni ale lui Iscovescu în perioada revoluționară, Ionel Jianu a mai pomenit o
Barbu Iscovescu () [Corola-website/Science/303925_a_305254]
-
unui monument pe mormântul artistului, nimeni nu a specificat dacă monumentul mai există și în ziua de astăzi sau până în ce an a existat și nici dacă informația certificată de către toți cu privire la ziua decesului are ca sursă tocmai acest monument. Litografia "Apărătorii naționalității române în Transilvania 1848 - 1849" conține pe chenarul cu vrejuri frumos împletite șase desene înfățișând peisaje ale locurilor pe unde a trecut artistul în periplul său transilvănean. Localitățile în care a desenat Barbu Iscovescu nu au fost identificate
Barbu Iscovescu () [Corola-website/Science/303925_a_305254]
-
nu asigură prin amestecul optic al elementelor pure numai un maximum de luminozitate, ci, prin dozarea și echilibrarea acestor elemente după regulile contrastului, garantează de asemenea armonia totală a operei"". Se interesează și de redarea figurilor omenești, multiplicând schițele de la litografii până la compoziții de mari dimensiuni. Anul 1892 marchează o etapă importantă în viața lui Signac. După perioade de lucru prin porturile Franței, petrece cea mai mare parte a timpului în Saint-Tropez, unde își construiește o casă cu un atelier, și
Paul Signac () [Corola-website/Science/299608_a_300937]
-
un stil decorativ cu tonuri de culoare violentă și forme simplificate, stil pe care el însuși îl caracterizează cu termenul ""sintetism"", o încercare de reunire sintetică a aparenței exterioare a lucrurilor cu sensibilitatea artistului. Toulouse-Lautrec, influențat de gravurile japoneze, realizează litografii în culori reprezentând viața de noapte din cartierul Montmartre. Creațiile lui Van Gogh din perioada 1886-1890, în care culoarea ca mijloc de comunicare se substituie vorbirii, au ceva din trăsăturile expresionismului de mai târziu. Georges Seurat accentuează deasemenea elementul cromatic
Postimpresionism () [Corola-website/Science/318898_a_320227]
-
că poate găsesc să cumpăr vreo pictură specifică deltei Dunării, pentru apartamentul meu din București. Fermecată de locurile unde am învățat să merg pe picioare, orice imagine a apelor și vegetației deltei mă înviorau. La domnul George am găsit două litografii formidabile cu vechea geamie și piața din Tulcea, desenate cu vreo patruzeci de ani în urmă, care nu mai există acum. Ceea ce picta fiul său, graficianul, nu mi-a plăcut nicicum, deci am dat să plec, după ce mi-am luat
Editura Destine Literare by Monica-Ligia Corleanca () [Corola-journal/Journalistic/97_a_207]
-
unui membru a unei trupe: ”Dirty mac”. Grupul format din Lennon, Eric Clapton, Keith Richards și Mitch Mitchell, de asemenea au cântat în acest film. Lennon și Ono, s-au căsătorit pe 20 martie 1969, realizând o serie de 14 litografii numite Bag one!reprezentând scene din luna de miere, dar care au fost indecente. Între 1968-1969, Lennon și Ono au înregistrat 3 albume împreună: Unfinished music Number 1: Two Virgins, Unfinished music Number 2:Life with the lions și Wedding
John Lennon () [Corola-website/Science/297909_a_299238]
-
fotografii, mobilier sau diverse alte documente. Un hol lung, care desparte biroul de lucru si dormitorul de salonașul mic și salonul de primire, te întâmpină cu piese de mobilier rustic dragi profesorului - lăzi de zestre moldovenești, scoarțe populare basarabene, două litografii cu Alexandru Ioan Cuza și Elena Cuza, și nu în ultimul rând portretul lui Nicolae Iorga pictat de fiica sa, Magda, in 1930. Biroul de lucru rămâne centrul de interes, cu impresionanta biblioteca, ticsita de volume din aproape toate domeniile
Muzeul Memorial „Nicolae Iorga” () [Corola-website/Science/331365_a_332694]
-
timp de patru săptămâni, și ia contact cu cercurile artistice pariziene, fiind uimit de pictorii impresioniști. În 1889 organizează la Christiania prima sa expoziție personală iar în 1892 participă la expoziția Asociației Artiștilor Berlinezi. În Berlin, realizează primele gravuri și litografii. În timpul următoarei călătorii la Paris (1896) își expune lucrările la Salonul Artiștilor Independenți și la galeria Bing. Munch se îndepărtează de limbajul artistic impresionist, fiind mai interesat de valorile decorative și de expresivitatea liniilor. În cadrul expoziției "Secesiunii" din Berlin (1902
Edvard Munch () [Corola-website/Science/297872_a_299201]
-
artistic impresionist, fiind mai interesat de valorile decorative și de expresivitatea liniilor. În cadrul expoziției "Secesiunii" din Berlin (1902) expune 22 tablouri din ciclul "Frize de viață". La Berlin, face primii pași în domeniul graficii și execută în special "acvaforte" și litografii. În toamna anului 1908 se internează într-o clinică din Copenhaga din cauza unei accentuate depresiuni afective. În 1910 începe lucrările de decorare a Universității din Christiania. Timp de șapte ani pictează 11 pânze monumentale care ilustrează forțele eterne, dătătoare de
Edvard Munch () [Corola-website/Science/297872_a_299201]
-
desenat portrete (inclusiv ale membrilor familiei fiicei) și a pictat mai ales trandafiri. Edith a murit în 1970, la vârsta de 83 de ani. De-a lungul vieții sale, ea a creat mai bine de 200 de picturi, desene și litografii, acum în mai multe muzee sau în posesia prietenilor și a familiei răspândite prin toată Europa. În 1998 Muzeul Transilvănean din Gundelsheim, Germania a organizat o expoziție retrospectivă și a cumpărat 50 de picturi ale ei, unele dintre ele aflându
Casa de Soterius von Sachsenheim () [Corola-website/Science/329594_a_330923]
-
constituie satul său natal, Ornans. Pictează muncitori construind o șosea, orășeni participând la funeralii sau oameni stând la masă și care ascultă muzică sau fumează. Alți pictori care pot fi considerați realiști sunt: Honoré Daumier (1808-1879), cunoscut mai ales pentru litografiile care reflectă scene de pe străzile pariziene, Jean François Millet (1814-1875), care aparținea Școlii de la Barbizon, artist realist de factură socială. Édouard Manet (1832-1883) a fost un inovator al anilor 1860, stilul său fiind considerat ca precursor al impresionismului. Ca și
Istoria picturii () [Corola-website/Science/315124_a_316453]
-
ca o stea lactee", Premiul de debut al Editurii Eminescu, 1973, Premiul I Poezie, (pe coperta a IV-a semnează scurte comentarii critice: Ștefan Aug. Doinaș, Nicolae Manolescu, Al. Piru); Editura Eminescu, București, 1974; 2. "Cu împrumut, mireasma tinereții" (cu litografii de Marcel Chirnoagă), Combinatul Fondului Plastic, București, 1975; 3. "Dogoarea și flacăra", Editura Eminescu, București, 1977; 4. "Tirania Visului", vol. I (cu ilustrații de Traian Filip), Editura Cartea Românească, București, 1982; 5. "Tirania Visului", vol. II, (coperta I, cu un
Carolina Ilica () [Corola-website/Science/326735_a_328064]
-
săi: Emilio Morosini, Luciano Manara, Andrea Aguyar. A devenit din cauza poziției slujitorilor Bisericii, în majoritatea lor fideli papei, susținut de francezi și de austrieci. Presa italiană și cea internațională au urmărit atent acțiunile lui Garibaldi: "L'Illustration" descria într-o litografie fiecare etapă a operațiunii: în martie, proclamarea Republicii; în aprilie-mai, plecarea corpului expediționar francez, debarcarea, și un portret al lui Garibaldi cu titlul „Garibaldi, general roman”. Cotidianul britanic "The Times" a trimis un emisar special care nu-și ascundea admirația
Giuseppe Garibaldi () [Corola-website/Science/303473_a_304802]
-
1651 Evlia Celebi face o descriere a acestuia: avea 1600 case, geamii, băi, bazar și era apărat de un zid de 3000 pași. Cu puțin timp înainte de distrugerea sa, cetatea este imortalizată într-un desen după care se fac celebrele litografii, de către A. von Saar, la 1826. În secolul al XIX-lea aici sosesc mocanii ardeleni care construiesc orașul modern. Centrul acestuia se afla pe malul Dunării. În jurul portului se construiesc pravalii, depozite, bănci, iar pe dealul dinspre vest, o scoală
Hârșova () [Corola-website/Science/297071_a_298400]
-
ajutor având în acest sens în persoana lui Feliksem Mangghą Jasieńskim. La sfârștul secolului al XIX-lea, ca urmare a creșterii interesului în ce privește artele grafice ca mijloc de exprimare artistică, Leon Wyczółkowski deprinde și folosește cu succes tehnica gravurii și litografia. Leon a atacat și domeniul sculpturii realizând o statuie de husari călare, aceasta fiind parte a unui proiect vizând mausoleul lui Jan Matejko. În 1909 a devenit rector al Academiei de Arte Frumoase, poziție pe care a păstrat-o între
Leon Wyczółkowski () [Corola-website/Science/329179_a_330508]
-
a economiei britanice și din cauza reducerii cererii de fosile, cuplată cu distanțele mari între descoperirile majore, Anning a început din nou să aibă probleme financiare. Prietenul ei, geologul Henry De la Beche a ajutat-o angajându-l pe să facă o litografie pe baza picturii în acuarelă a lui De la Beche, ", care ilustra viața în Dorsetul preistoric și care se baza în mare parte pe fosilele găsite de Anning. De la Beche a vândut copii ale ilustrației geologilor și altor prieteni înstăriți și
Mary Anning () [Corola-website/Science/322882_a_324211]
-
1925, Bonnard își cumpără o vilă în orășelul Le Cannet, pe Coasta de Azur, unde în anul 1939 - la începutul războiului - se stabilește definitiv. Moare la Le Cannet, pe 23 ianuarie 1947. Deși opera sa grafică este vastă (afișe, ilustrații, litografii, desene) și de o mare prospețime, cu un simț remarcabil al liniei - datorat în mare parte studiului artei japoneze - și al valorilor de contrast alb-negru, Bonnard rămâne, în sensul cel mai profund, un pictor și, ca pictor, un colorist. În
Pierre Bonnard () [Corola-website/Science/316727_a_318056]
-
librării din capitală și din țară. În 1867, Ioan V. Socec a înființat, prin asociere cu Nicolae Teclu, o tipografie, iar la scurtă vreme investiția s-a mărit, fiind adăugate o secție de cartonaje și legătorie artistică pentru coperți, o litografie și o zincografie, reunite sub numele de "Stabiliment de toate Artele Grafice" „Socec & Co”, care a ajuns să se afirme între anii 1872 și 1907 ca cea mai mare instituție de tipărituri românești. Ioan V. Socec a devenit în 1867
Socec () [Corola-website/Science/321589_a_322918]
-
în 1910. O prezență interesantă în cadrul familiei este sadica menajeră care apare ca Adela în povestirile sale. La îndemnul fratelui său mai mare, Schulz studiază arhitectura la Universitatea din Lvov și urmează cursurile facultății de arte din Viena, cu specializarea litografie și desen. Își abandonează definitiv studiile o dată cu izbucnirea primului război mondial când familia se întoarce la Drohobîci, unde tatăl scriitorului moare în 1915. Sprijinul familiei este asigurat din acest moment de fratele cel mai mare, Izidor, care își făcuse o
Bruno Schulz () [Corola-website/Science/303312_a_304641]