891 matches
-
Iosefina Giosanu are conștiința clară a misiunii sale: „Ideea de bază ce se desprinde din investigația mea istorică este aceea a împletirii duhovniciei cu filantropia într-o simfonie vocațională, care este singura în măsură să explice ascensiunea uimitoare a așezământului monastic de la Văratec de la stadiul de modestă sihăstrie adunată în jurul unei simple bisericuțe de lemn, până la dimensiunile de adevărată lavră monahală constituită în jurul celor trei biserici mari cu obștile respective, însumând aproape cinci sute de viețuitoare”. În partea a doua a
Însemnări despre erudiția Maicii Iosefina Giosanu by Nicolae Scurtu () [Corola-journal/Memoirs/3094_a_4419]
-
am întâlnit, desigur, nici o altă mănăstire deopotrivă cu aceasta. Priveliștea larg deschisă asupra locurilor din jur este deosebit de înveselitoare pentru suflet."" La începutul secolului 19, a fost întreprins un amplu șantier de reparații și renovări ce a cuprins întregul complex monastic. Amploarea lucrărilor și inițiatorul acestora au fost surprinse în pisania pictată peste intrare, în pronaos. "„Cu ajutoriul Sfintei și de viiață făcătoarei Troiță, acum iarăși de iznoavă sau zugrăvit sfânta mănăstire, atăt înlăuntru din început pănă în sfărșăt, precum și pă
Mănăstirea Strehaia () [Corola-website/Science/313665_a_314994]
-
Arhiepiscopiei Iașilor, vatra schitului s-a extins, devenind o fermă viticolă pentru vin liturgic. În cadrul mânăstirii se află și cimitirul călugărilor. În anul 1991, schitul Bucium a fost ridicat la rangul de mănăstire de către mitropolitul Daniel Ciobotea, formând o comunitate monastică cu 16 viețuitori. Aici se află în prezent Casa Roznovanu (reședință mitropolitană), un frumos parc dendrologic și principala fermă viticolă a Mitropoliei Moldovei și Bucovinei. Deoarece hramul mănăstirii "Sfinții Atonului" se sărbătorește în ziua de "duminica a doua după Rusalii
Mănăstirea Bucium din Iași () [Corola-website/Science/311314_a_312643]
-
capucin ce venise în acele locuri pentru a strânge donații. Cand formulează această dorință părinților, aceștia fac o călătorie la , o comunitate la 21 km nord de Pietrelcina, pentru a afla dacă fiul lor poate fi primit într-o comunitate monastica a ordinului capucin. Călugării de acolo îi informează că sunt interesați de primirea lui Francesco în comunitatea lor, dar că acesta are nevoie de mai multă educație școlară. Tatăl lui Francesco pleacă în Statele Unite în căutarea unui loc de muncă
Padre Pio () [Corola-website/Science/326693_a_328022]
-
pe 27 septembrie 1899. El primește educația particulară necesară pentru a trece de cerințele academice stipulate. Pe 6 ianuarie 1903, la vârsta de 15 ani, el intra în noviciatul la Morcone unde, pe 22 ianuarie, primește regulile franciscane și numele monastic de Fratele Pio, în onoarea , sfanțul patron al localității Pietrelcina. De asemenea depune jurămintele de sărăcie, castitate și ascultare. Pentru a-și începe cei șase ani de studii pentru a deveni preot și pentru a creste în ierarhia monastica, călătorește
Padre Pio () [Corola-website/Science/326693_a_328022]
-
numele monastic de Fratele Pio, în onoarea , sfanțul patron al localității Pietrelcina. De asemenea depune jurămintele de sărăcie, castitate și ascultare. Pentru a-și începe cei șase ani de studii pentru a deveni preot și pentru a creste în ierarhia monastica, călătorește la mănăstirea St Francisc de Assisi. Trei ani mai târziu la 27 ianuarie 1907 devine slujitor al altarului că preot. În 1910, Fratele Pio a fost desemnat că preot de către arhiepiscopul Paolo Schinosi în Catedrală Benevento. Patru zile mai
Padre Pio () [Corola-website/Science/326693_a_328022]
-
Deoarece sănătatea să devine precară i s-a permis să rămână împreună cu familia sa până la începutul lui 1916 păstrându-și statutul de călugăr în cadrul ordinului capucin. Pe 4 septembrie 1916, Părintele Pio a fost chemat să se reîntoarcă la viață monastica. Astfel a fost mutat într-o comunitate monahala agricolă, mănăstirea capucina dedicată tot Fecioarei Maria (En:), ce se află în Munții Gargano în localitatea din regiunea . În acel timp comunitatea monastica numără 7 frați. A rămas în Sân Giovanni Rotondo
Padre Pio () [Corola-website/Science/326693_a_328022]
-
Pio a fost chemat să se reîntoarcă la viață monastica. Astfel a fost mutat într-o comunitate monahala agricolă, mănăstirea capucina dedicată tot Fecioarei Maria (En:), ce se află în Munții Gargano în localitatea din regiunea . În acel timp comunitatea monastica numără 7 frați. A rămas în Sân Giovanni Rotondo până la moartea sa, cu excepția serviciului militar. Când Primul Război Mondial a început, patru călugări de la comunitatea să au fost chemați pentru serviciul militar. La acel timp Padre Pio era professor la
Padre Pio () [Corola-website/Science/326693_a_328022]
-
Fondatorul Universității Catolice a Inimii Sacre din Milano, călugărul, doctorul și psihologul , a concluzionat că Padre Pio era „un psihopat auto-mutilator de joasă speță care exploata credulitatea oamenilor”. Pe scurt, a fost acuzat de de încălcarea tuturor celor trei jurăminte monastice: sărăcie, castitate, ascultare. Agostino Gemelli de asemenea specula că Padre Pio își păstra rănile sale deschise folosind fenol. Din această cauză rănile erau însfăsurate în pânză. Conform credinicioșilor, sângerearea a avut loc de-a lungul a mai bine de 50
Padre Pio () [Corola-website/Science/326693_a_328022]
-
în stil neo-românesc, declarată monument istoric. Muzeografia sa specifică i-a adus în mai 1996 Premiul Muzeul European al Anului acordat de Forumul Muzeului European. Clădirea, ilustrare a stilului neoromânesc inspirat din tradiția brâncovenească, dispusă în forma incintelor de tip monastic, a fost finalizată în anul 1941, luînd înfățișarea actualului monument de arhitectură care este sediul Muzeului Țăranului Român. Zidăria aparentă din cărămidă roșie, arcadele și elementele traforate, foișorul amintind de clopotnițele vechilor mănăstiri, conferă clădirii somptuozitatea unui adevărat palat al
Muzeul Național al Țăranului Român () [Corola-website/Science/296897_a_298226]
-
întreit" sau "cele trei coșuri", în traducere). Conform canonului, după moartea lui Buddha a avut loc primul consiliu budist, condus de călugărul Mahăkăśyapa, care avea drept rol stabilirea, clarificarea fundamentelor noii religii: cuvintele "Celui Iluminat" (sūtrele sau suttas) și codul monastic (Vinaya). Ananda, cel mai mare discipol al lui Gautama Buddha a fost chemat pentru a expune predicile stăpânului său și, după unele surse a fost și cel care a alcătuit "abhidhamma", o colecție de texte analitice ce face parte din
Budism () [Corola-website/Science/296756_a_298085]
-
mod oral, "Vinaya-Pitaka" și "Sutra-Pitaka". Acesta a fost organizat la Rajagriha de către Mahăkăśyapa, un discipol al lui Buddha. În secolul următor, pe măsură ce comunitatea budistă Sangha a continuat să se extindă, a apărut o controversă în jurul celor zece puncte de disciplină monastică. Al doilea Conciliu budist (care s-a produs la aproximativ o sută de ani de la moartea lui Gautama) a fost ținut la Vaisali și a avut ca rol rezolvarea acestei dispute. În cele din urmă, toți membrii consiliului au fost
Budism () [Corola-website/Science/296756_a_298085]
-
în cazul Sri Lanka - Japonia), au intrat în simbioză și au făcut schimburi de elemente religioase în ariile de contact ca India și China. Cu toate acestea, Mahayana s-a bucurat de o popularitate mai mare decât Theravada, fiind mai puțin monastică și mai mult dedicată ființei, sentimentului. În timp ce Hianyana era conservatoare și rigidă în dogme, Mahayana se înfățișa mai cordială în ceea ce privește caritatea, mai personalizată în devoțiune, mai adaptabilă în condițiile istorice, și mai ornamentată, mai abundentă în artă, literatură și în
Budism () [Corola-website/Science/296756_a_298085]
-
subiecte elevate", după cum mai sunt numite, ultimul este considerat fundamental. Sfinția Sa și-a început educația la vârsta de șase ani, iar la douăzeci și cinci și-a luat doctoratul în filozofie buddhistă. Periodic a fost examinat de cercurile profesorale de la principalele universități monastice: Drepung, Sera și Ganden. Examinarea finală a avut loc la Jokhang, Lhasa, în fața congregațiilor de profesori. De la vârsta de șaisprezece ani, Dalai Lama și-a asumat întreaga putere temporală și timp de nouă ani a urmărit reconcilierea cu guvernul chinez
Dalai Lama () [Corola-website/Science/309568_a_310897]
-
un punct de cotitură în cruciadele teutonilor, așa cum au făcut pentru majoritatea conflictelor europene. Vytautas a trimis o delegație în 1415, inclusiv pe mitropolitul de Kiev. Ca urmare a diplomației poloni-lituaniene, consiliul, deși scandalizat de interogatoriul de legitimitate a statului monastic, a respins cererea Ordinului pentru o nouă cruciadă, și în schimb, a încrdințat conversia Samogitian, Poloniei și Lituaniei. În 1422, Vladislav a purtat un alt război, cunoscut sub numele de Războiul Gollub, împotriva Ordinului Teutonic, învingându-i din nou, înainte
Vladislav al II-lea al Poloniei () [Corola-website/Science/303057_a_304386]
-
pe cei din respectivele regiuni, încât să nu mai fie tentați să-i mai ajute pe germani. Raidurile nu au avut efectele scontate, aceste regiuni au continuat să asigure soldați armatelor antihusite. În timpul unuia dintre războaiele dintre Polonia și Statul monastic al Cavalerilor Teutoni, unii dintre husiți i-au ajutat pe polonezi. În 1433, o armată husită de 7.000 de oamnei a intrat prin Neumark în Prusia și a ocupat Dirschau pe râul Vistula. Ei au avansat până la gurile Vistulei
Războaiele Husite () [Corola-website/Science/306674_a_308003]
-
Neuma poate fi oricare din semnele din sistemele de notație muzicală care au înlocuit notația ecfonetică. Notația neumatica continuă să fie utilizată în prezent în cântarea bizantina și gregoriana, în special în comunitățile monastice. Cântarea religioasă "corala" utilizează notația contemporană. Primele notații ecfonetice, apărute din secolul al V-lea, utilizau simboluri care încadrau porțiuni ale textului, fiind probabil o notație simplificată pentru diferite „formule muzicale”. Originea neumelor nu este cunoscută cu certitudine. Există mai
Neumă () [Corola-website/Science/317828_a_319157]
-
de orator și geniul său politic, Ambrozie a fost omul trimis de Providență în acel timp de formare a Bisericii ca instituție publică de sine stătătoare. , contemporan cu Papa Liberiu, a îndeamnat-o pe sora sa, Marcela, (Marcelina?) (ce primise vălul monastic chiar de la Papa Liberiu) să cinstească memoria fericitului Liberiu, deoarece a fost un om foarte sfânt iar mijlocirea lui dobândește haruri. Aceste cuvinte au restabilit în timp adevărata dimensiune a Sf. Papă Liberiu, care fusese calomniat mult timp, din cauza păcatului
Sfântul Ambrozie () [Corola-website/Science/303633_a_304962]
-
episcopală, unul dintre cele mai celebre monumente de arhitectură din Țara Românească. Mănăstirea este inclusă în "Lista monumentelor istorice din România", . În timpul lui Carol I mânăstirea a fost transformată în necropolă pentru familia regală a României. Dacă în 1857 complexul monastic era păstrat în întregime, două incendii din 1866 și 1867 au distrus clădirile seminarului, respectiv locuințele, paraclisul și turnul de intrare. Biserica a fost restaurată începând cu 1875 de către arhitectul francez Lecomte du Noüy, a cărui tehnică controversată consta din
Mănăstirea Curtea de Argeș () [Corola-website/Science/302409_a_303738]
-
Casale, Pietro di Giovanni degli Ulivi ș.a.), care revendicau o respectare riguroasă a regulei sărăciei și a predicării itinerante, fără nici un fel de ajutor „mondan”. De cealaltă parte erau conventualii, care se organizau în modelele de viață ereditate de la tradiția monastică și înclinau să accepte proprietăți materiale pentru susținerea conventelor. Această controversă a fost stinsă de activitatea superiorului general din acea vreme, Bonaventura da Bagnoregio (1221 - 1274). N-a trecut însă prea mult și o nouă criză s-a iscat în interiorul
Ordinele franciscane () [Corola-website/Science/303761_a_305090]
-
s-au cristalizat filoane de atenție ecumenică. Pacifistă și ecologică, care - în instituțiile franciscane din Assisi - au un puternic centru propulsor. Personaje ilustre date lumii și Bisericii de franciscani (pe lângă Francisc de Assisi): Și în prezent franciscanii sunt Ordinul religios (monastic) cel mai numeros: când pășeau în mileniul al III-lea franciscanii numărau peste 34 de mii de membri în cele trei ramuri, cărora li se adaugă cei peste 1 400 000 de terțiari (laici ce trăiesc regula franciscană în propriul
Ordinele franciscane () [Corola-website/Science/303761_a_305090]
-
ea luă cu prudență toate măsurile necesare spre a înlătura primejdia. Mânăstirea va fi închisă cu severitate pentru tot ceea ce vine din afară. Nici un bărbat nu va fi admis, nici un ochi străin nu va putea surprinde piosul mister al intimității monastice. Împărăteasa interzice, cu grijă, construirea de terase în apropierea sfintei case, de unde privirile indiscrete s-ar opri în curtea mânăstirii; interzice ca în suita doamnelor din aristocrație, admise să viziteze mânăstirea, vreun bărbat, fie chiar și eunuc, să treacă zidul
Irina Ducas () [Corola-website/Science/315014_a_316343]
-
rivalitatea internă a Habsburgilor. În acelasi an, Cazimir a fost abordat de către Confederația Prusacă pentru a-i ajuta împotriva Ordinului Teutonic, care a promis, prin separarea regiunilor prusace, să fie protejat Regatul polonez. Cu toate acestea, când orașele Statului Teuton Monastic din Prusia s-au răzvrătit împotriva Ordinului, aceștia au rezistat cu o putere mai mare decât era de așteptat, urmând Războiul de 13 ani (1454 - 1466). Cazimir și Confederația prusacă i-au învins pe Teutoni, preluând capitala Marienburg (Castelul Malbork
Dinastia Jagiellonilor () [Corola-website/Science/329382_a_330711]
-
1454 - 1466). Cazimir și Confederația prusacă i-au învins pe Teutoni, preluând capitala Marienburg (Castelul Malbork). În a doua Pace de la Thorn (1466), Ordinul a recunoscut suveranitatea poloneză asupra regiunilor prusace de vest și suzeranitatea coroanei poloneze asupra Statului Teuton Monastic din Prusia, transformat în 1525 într-un ducat, denumit Ducatul Prusia. Singurul frate al Elisabetei, Ladislau, rege al Boemiei și Ungariei, a murit în 1457, iar interesele dinastice ale lui Cazimir și ale Elisabetei au fost direcționate, de asemenea, în
Dinastia Jagiellonilor () [Corola-website/Science/329382_a_330711]
-
incapabil pentru misiunea de păstor și, în anul 988, a mers la Roma. I-a expus papei Ioan al XV-lea dificultățile sale, a pus în mâinile sale misiunea de episcop și a obținut permisiunea să se retragă în viața monastică. Mai înainte de a se retrage în mănăstire, a întreprins un pelerinaj în Țara Sfântă. Prima oprire a fost la Monte Cassino și apoi în cenobiul din Valleluce, unde l-a întâlnit pe celebrul abate sfântul Nil, un mare învățător oriental
Adalbert de Praga () [Corola-website/Science/331540_a_332869]