825 matches
-
Telemac]); Jules Verne, Cinci săptămâni în balon, București, 1955, Ocolul pământului în optzeci de zile, București, 1956, Arhipelagul în flăcări, București, 1957; I. A. Goncearov, Fregata „Pallada”, I-II, București, 1956 (în colaborare cu M. Mihail); Charles Darwin, Călătoria unui naturalist în jurul lumii pe bordul vasului Beagle, București, 1958 (în colaborare cu Dinu Bondi); A. N. Tolstoi, Aelita, București, 1968 (în colaborare cu Andrei Ivanovski), Opere alese, București, 1958 (în colaborare cu Andrei Ivanovski). Repere bibliografice: Streinu, Pagini, V, 283-286; Constantinescu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290289_a_291618]
-
consumul de canabis fiind o sursă bună de mărire a veniturilor. Florile de cânepă erau folosite ca medicament popular în Europa. În 1538, primul botanist britanic, William Turner, a catalogat cânepa ca medicament în lucrarea lui "New Herbal". În 1783, naturalistul francez Jean-Baptiste de Lamarck a reclasificat canabisul în două specii principale: sativa și indica. Putem spune că în Franța consumul de hașiș a început odată cu invadarea Egiptului de către Napoleon (1798), pentru a distruge comerțul britanic. Flota franceză a fost distrusă
[Corola-publishinghouse/Science/84967_a_85752]
-
am găsit nici o armonie între cele două moduri de discurs. Limbajul filosofic nu pare „traductibil” în cel conexionist. În orice caz, Thorndike nu a reușit acest lucru. Este probabil cea mai bună dovadă a îngustimii ideatice a doctrinei conexioniste. Reducționismul „naturalist” încercat de Thorndike, deși nereușit, a putut totuși fundamenta o anumită practică rigidă ce a intrat în consonanță cu „obiectivismul” și „pozitivismul” - direcții epistemologice care au dominat cercetarea educațională în secolul XX. Este oarecum iritant - în sensul conexionismului - că s-
[Corola-publishinghouse/Science/2361_a_3686]
-
care Darío voia să o reprezinte. Or, Darío nu știa nimic despre aceste așteptări, America Latină era după trei secole de izolare în sânul monarhiei catolice, se vedea deodată proiectată într-o lume dominată de o modernă putere coloniala europeană, cu naturaliștii săi, cu comercianții și cu propriile lor interese, prejudecăți și idealuri. America Latină apare în conștiința europeană ca entitate independența, are deja dublă amprenta: distanță-diferență și exotism, poartă sigiliul unei alterități radicale. Poate că la începutul secolului al XX-lea putem
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
Bucovinei, Gabriel von Splény, trecând prin Vama, aprecia curățenia caselor și a oamenilor. La sfârșitul secolului al XVIII-lea și începutul celui de-al XIX-lea, acum mai bine de 200 de ani, Vama intra în atenția călătorilor străini. De la naturalistul Hacquet din Nürnberg, care a trecut prin Vama în 1788 și 1789, aflăm că localitatea impresiona mai ales prin situația plăcută, frumusețea naturii și monumentul existent - Stâlpul lui Vodă <footnote Iorgu G. Toma, Monografia Stâlpul lui Vodă, Cernăuți, 1923, p.
600 de ani de istorie ai satului vama by Ion Cernat, Elena Lazarovici () [Corola-publishinghouse/Science/83083_a_84408]
-
footnote Ibidem, p. 387 footnote>, observație care aparține lui I. Budai-Deleanu, fost consilier pe lângă guvernul din Lemberg. La sfârșitul secolului al XVIII-lea și începutul secolului al XIX-lea, atenția călătorilor străini a fost atrasă și de localitatea Vama. De la naturalistul Hacquet din Nűrenberg, care a trecut prin Vama în 1788 și 1789, aflăm că localitatea impresiona, mai ales prin situația plăcută, frumusețea naturii și monumentul existent aici „Stâlpul lui Vodă” <footnote După Iorgu Toma, Monografia “Stâlpul lui Vodă”, Editura Glasul
600 de ani de istorie ai satului vama by Ion Cernat, Elena Lazarovici () [Corola-publishinghouse/Science/83083_a_84408]
-
modul de a fi al unor personaje aparținând unei „protipendade” de mahala, studențimii, presei. Petreceri stupide, preocupări și discuții derizorii, un orizont meschin, o agitație fără înțeles și o vulgaritate sufocantă constituie mediul natural al acestor indivizi. Naratorul pare un naturalist pus pe observarea speciei, notând exact ce vede și ce aude. Spre pildă, în Reportaj marin, într-un peisaj apăsat de o căldură cețoasă, pe o plajă cu o jalnică ambianță comercială și distractivă, se înghesuie în neștire trupuri diforme
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288758_a_290087]
-
ar putea fi Henry David Thoreau, cel ce anticipează atitudinea ecologistă și militantismul civic prin argumentele sale pentru o viață în mijocul naturii și nesupunere civică în numele unor principii morale împotriva cazurilor de injustiție ale instituțiilor guvernamentale, John Burroughs, un naturalist care popularizează în revistele vremii sensibilitatea și devoțiunea față de natură, John Muir, un apărător al vieții sălbatice, William Temple Hornaday, pionier al consevării vieții sălbatice, Liberty Hyde Bailey, un promotor al ideologiei agrariene, Gilford Pinchet, pionier al managementului ecologic al
[Corola-publishinghouse/Science/84952_a_85737]
-
prin urmare, exclusă din sistemul construit de Marx și Engels. După cum subliniază Lenin în Statul și revoluția, „nu găsim, la Marx, nici urmă de încercare de a inventa utopii*, de a inventa conjecturi himerice. Marx pune problema comunismului așa cum un naturalist ar pune-o [...] pe cea a evoluției unei noi varietăți biologice, odată cunoscută originea ei și o dată determinată direcția în care o angajează modificările sale”. Omenirea este determinată de o dezvoltare „naturală”, împotriva căreia nimeni nu poate face aproape nimic
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
la Început a fost această forță de organizare, de integrare, acest principium individuations. Întregul preexistă părților, cărora le dă vitalitate și dăinuire În linia aceleiași continuități vitale. Această concepție organică și sintetică a individualității a fost cunoscută de la Început de naturaliști; importanța jucată de celule În arhitectonica organismului, ca și o analogie de suprafață cu fenomenele mecanice, au făcut pe primii cercetători În domeniu să considere organismul viu ca un agregat de celule, de „organisme elementare” ascultând de legi fizicochimice, după
Medicina si psihologie cuantica by Valentin AMBĂRUŞ, Mariana FLORIA, () [Corola-publishinghouse/Science/1642_a_2904]
-
minor” (Nicolae Manolescu), situat departe de estetica vizionară și efervescența deschizătorului de drumuri. Proza lui V., a cărei diversitate pare a îmbrățișa întregul spectru al preocupărilor pentru tehnicile moderne, de la impresionismul poemului în proză simbolist la meticulozitatea observației specifice romanului naturalist, trecând prin tipare compoziționale expresioniste și suprarealiste, își afirmă unitatea de substanță în respectarea programatică a unei orientări care, redefinind ierarhia tradițională a genurilor, s-a impus odată cu revoluția romantică drept unul din principiile modernismului literar: preeminența lirismului. Într-un
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290575_a_291904]
-
Gallo 54 și de Luc Montagnier 55, au descoperit agentul ca fiind un nou tip de retrovirus. Remediul acestei imense pandemii se înscrie pe spirala biomedicinei. 3) Spira selecției naturale Spira selecției naturale în concepția spiralogiei Charles Robert Darwin (1809-1882), naturalist englez, este autorul tezei selecției naturale ca mecanism care explică că originea speciilor se găsește într-un strămoș comun. Selecția naturală este un proces prin care anumite trăsături biologice permit o mai bună adaptare la condițiile mediului înconjurător (schimbări climaterice
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
Richard Owen60, realizează completarea scheletului de mamut, de hipopotam, păsări și diferite animale din Galapagos, din care adusese fragmente. Publicațiile Journal and Remarks și The Voyage of the Beagle, cu mare succes la public, îl consacră ca eminent geolog și naturalist. Impresionat de distribuția geografică a animalelor sălbatice, precum și de fosilele pe care le colectase de-a lungul expedițiilor sale, publică, împreună cu Alfred Russel Wallace 61, teza despre diversitatea în natură ca rezultat al procesului de selecție naturală. În 1871 editează
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
lui și încearcă să-i atragă de partea sa, atenuând opoziția care caracterizează fiecare descoperire. Iată prima schiță a transmutării speciilor (făcută de Darwin în luna iulie 1837): Prima schiță a transmutării speciilor În paralel cu preocuparea sa principală (de naturalist specializat în originea speciilor) devine interesat de teza catastrofei la care va duce creșterea necontrolată a populației (Malthus) în raport cu mijloacele de subzistență (teză confirmată de expansiunea demografică). În scrierile sale din 1838 se referă la creșterea exponențială a populației unei
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
Thunber 95 se îmbarcă pentru Africa pentru trei ani și aduce un supliment esențial colecției. Ca un suprem omagiu pentru contribuția universală a acestui savant, un crater de pe Lună și un mineral de cobalt îi poartă numele. Georges Cuvier (1769-1832), naturalist și zoolog fracez, își însușește latina și greaca în tinerețe și învață cu pasiune matematica, geografia și istoria. La 10 ani citește Historiae Animalium a lui Conrad Gesner 96, care îl cucerește atât de mult încât își procură și citește
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
Edinburgh pentru împăierea animalelor. Între studenți se afla și Charles Darwin, cu care se împrietenește, și căruia îi vorbește despre ploile tropicale din pădurile din Sudul Americii, înflăcărând imaginația tânărului Darwin. 57 Friedrich Wilhelm Heinrich Alexander von Humboldt (1769-1859), geograf, naturalist, lingvist și filosof german. Explorator al Americii Latine, descrie, cu un talent narativ deosebit, experiențele științifice, de biologie, din peregrinările sale (în nenumărate volume). Este considerat ca inițiatorul unei noi științe, "biogeografia". 58 Sir Charles Lyell (1797-1875), geolog și avocat
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
mari". A fost de acord cu ideile lui Darwin despre evoluție, dar respingea reducția la selecția naturală, considerând selecția mult mai complicată. Marea sa apreciere pentru Darwin l-a transformat într-un apropiat colaborator. 61 Alfred Russel Wallace (1823-1913) biolog, naturalist, antropolog și geograf. Întreprinde cercetări în aceste domenii în bazinul râului Amazon, în arhipelagul Malay, în Indonezia și Singapore, reușind să deosebească fauna provenită din Asia de cea provenită din Australia. Este, în mod independent de concluziile darwiniste, adept al
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
Germania, menținându-i hegemonia prin acrobații politice, multe decenii. Extrem de agresiv și dominator, din cauza caracterului său impulsiv intră cu ușurință în conflict cu alte caractere dominatoare, ca acela al lui Carl Virchow. 68 Johann Karl Nestler (1783-1842), teolog, agricultor și naturalist ceho-german, profesor la Universitatea din Olomouc. Este primul profesor din istoria științelor naturale care introduce un curs despre reproducerea la plante și animale (în cadrul învățământului agricol), în scopul obținerii de avantaje industriale. Introduce ideea selecției oilor în scopul obținerii de
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
Australia. Devenit președintele Societății Științifice Regale și consilierul Grădinilor Botanice ale lui George al III-lea, este creditat cu clasificarea eucaliptului și a genului care-i poartă numele ("Banksia"). Continuă opera lui Linné. 95 Carl Peter Thunberg (1743-1828), medic și naturalist suedez, adept al lui Carl Linné, al cărui elev a fost la Universitatea din Uppsala. Pentru a putea îndeplini misiunea de a studia coloniile olandeze din Japonia și a colecta specimene de plante, pleacă la Cape Town pentru trei ani, învață
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
pleacă la Cape Town pentru trei ani, învață olandeza pentru a putea fi angajat, ca olandez, în Japonia. În timpul celor trei ani petrecuți în Cape Town realizează un studiu care-l desemnează ca botanistul Africii, din promoția linnéistă. 96 Conrad Gesner (1516-1565), naturalist, medic și lingvist elvețian, celebru datorită cărții sale Historiae animalium ("Istoria animalelor"), considerată "Inventarul" sau "Renașterea zoologiei" în cinci volume (4500 de pagini). L-a influențat pe Cuvier în elaborarea concepțiilor sale. 97 Jean-Claude Mertrud (1728-1802), mineralog, chirurg și anatomist
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
taxonomia nevertebratelor. Lamarck lansează teoria eredității caracterelor dobândite, prin care contribuie la netezirea teoriei evoluționiste. Descrie forța prin care se impune adaptarea, prin separarea utilului (care se impune) de neutil. Cuvier se opune acestor idei. 99 Étienne Geoffroy Saint-Hilaire (1772-1844), naturalist francez, coleg cu Lamarck, apărător al teoriei evoluționiste (cu nuanțe mistice, diferite de materialismul lamarckian). Îl întâlnește pe Georges Cuvier după numirea lui ca asistent al Muzeului de Istorie Naturală. Se împrietenesc și contribuie la clasificarea mamiferelor. Publică Istoria maimuțelor
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
lui Napoleon în Egipt, în 1798 și, în ciuda opoziției englezilor, reușește să aducă în Franța o colecție importantă de animale din Egipt, pentru care primește Legiunea de Onoare de la Napoleon. 100 Georges-Louis Leclerc, Comte de Buffon (1707-1788), matematician, cosmolog și naturalist francez, de factură enciclopedică. Adept al teoriei dispariției speciilor prin catastrofe naturale. Cercetările și concepțiile sale, publicate în volumele intitulate Histoire Naturelle ("Istoria Naturală") influențează pe Lamarck și pe Cuvier. 101 Isidore Auguste Marie François Xavier Comte (1798-1857) sau Auguste
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
fenomenul greutății atomice a aerului, care devine mai dens când este încălzit (experiențe repetate și confirmate de Lavoisier). El este precursorul lui Lavoisier în dovedirea principiului conservării masei, dar rămâne in spirala umbrei. 169 Mihail Vasilievici Lomonosov (1711-1765), chimist, fizician, naturalist, mineralog și scriitor rus. Descoperă existența atmosferei pe Venus și stabilește, înaintea lui Lavoisier, că materia este compusă din corpusculi și molecule care totalizează o masă stabilă, constantă. 170 Henry Cavendish (1731-1810), filosof, chimist și naturalist englez. Descoperă hidrogenul și
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
Lomonosov (1711-1765), chimist, fizician, naturalist, mineralog și scriitor rus. Descoperă existența atmosferei pe Venus și stabilește, înaintea lui Lavoisier, că materia este compusă din corpusculi și molecule care totalizează o masă stabilă, constantă. 170 Henry Cavendish (1731-1810), filosof, chimist și naturalist englez. Descoperă hidrogenul și explică de ce aerul este inflamabil și formează apă prin combustie. Descrie densitatea aerului inflamabil în articolul On Factitious Airs, publicat în 1766. Lavoisier îi reproduce axperiențele și le confirmă. Stabilește, pentru prima dată, compoziția gazelor aerului
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
frați se încinge o luptă crâncenă, hangiul este legat și în lumina unei lumânări, cu mințile pierdute, începe să cânte popește, în timp ce fratele său îl privește lung de pe laviță și se clatină în ritmul cântecului. Considerat "scriitorul cel mai zolist, naturalistul nostru prin excelență", I.L. Caragiale, în nuvela În vreme de război înfățișează un domeniu "curat psihologic" ( G. Călinescu ). Tema acestei nuvele este obsesia (Șerban Cioculescu) și urmărește alienarea ființei în situații tensionate. Deși primește o scrisoare prin care este anunțat
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]