425 matches
-
deodată se văzu cu ochii minții În halat de baie, legată la cap cu un prosop și se Întoarse În fugă la baie, fiindcă detesta mai mult decît orice pe lume să fie văzută de Juan Lucas Într-o ținută neîngrijită. Dar Bobby era orgolios din cale-afară și pentru nimic În lume n-a vrut să mărturiseascâ În seara aceea despre ce era vorba, deși Juan Lucas bănuia el ceva, Julius nu pricepea nimic, deocamdată. Se Întîmpla ceva, evident, fiindcă Juan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Râzând, i-a povestit despre experiența sa cu Joanne. Apoi i-a povestit despre celelalte locuri oribile pe care le văzuse. Despre bărbatul din Lansdown Park care îi cedase sufrageria șarpelui său, despre casa din Ballsbridge care era atât de neîngrijită încât arăta de parcă tocmai fusese jefuită. —Păi, te poți muta aici imediat, oferi Jack soluția. S-a ridicat și a început să se joace nervos cu mărunțișul din buzunar, un gest pe care Lisa îl cunoștea de mult. Asta făceau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
sincer prieten și că, dacă va fi nevoie, îi va susține. Însă, dintre ceilalți, primul loc și primul rol le avea cel care purta numele de „fiul lui Pavlișcev“, deși se recomandase Antip Burdovski. Era un tânăr îmbrăcat sărăcăcios și neîngrijit, într-o redingotă cu mânecile lustruite ca oglinda, cu o jiletcă pătată de grăsime, încheiată până la ultimul nasture, cu rufăria dispărută cine știe pe unde, cu un fular de mătase neagră, slinos până peste poate, răsucit astfel încât părea mai degrabă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
poți să stai departe de el o vreme... — ... puțoiu o să uite complet de tine! rânjește Ray. Ray Lennox e un tânăr mișto. Înalt cam de unu optzeci, păr castaniu cu cărare Într-o parte, o mustață puțintel prea lungă și neîngrijită, care Îl face să pară un picuț cam prost, un nas mare, coroiat și ochi alunecoși. Un polițai get-beget șabia a Început să joaciun rol mai activ la masoni. Asta era de fapt o treabă de caraliu În uniformă ordinară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
ea. Un italian arătos, probabil provenit din familiile stabilite prin Brooklyn, gândi Amelia, și cu un corp de boxer. Păcat de barba ce îi acoperea o bună parte din obraji și din bărbie, căci îi dădea un aspect sălbatic și neîngrijit. Îți sărea în ochi și pistolul cromat pe care îl purta la brâu, iar zâmbetul infatuat de pe față o aduse în pragul de a-i spune să-și folosească arma drept oglindă pentru a se bărbieri. - Trebuie să-ți spun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
strigînd: ― Bologa! Fericitule!... Ai sosit din concediu?... De mult?... A, fericitule!... Dar barem ești sănătos acuma? Îmbrățișă zgomotos pe Apostol, copleșindu-l cu întrebări. Era puțin slăbit la față, numai bărbuța de milițian părea mai blondă, mai rară și mai neîngrijită. După câteva minute, Bologa îl pofti dincolo, să vorbească mai în tihnă. Acolo găsiră pe Ilona, care nu mai lăsa pe Petre nici să intre în odaie, geloasă și dornică să-și servească ea singură logodnicul și să-l îngrijească
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
așa ceva? Probabil a desfăcut-o ea cu privirea. Cred că mi-a făcut farmece, vrăjitoarea. Hopa, spun eu râzând jenată. Mă privește cu răceală și îmi dau seama că o să fiu mustrată degeaba. Nu există nici o scuză pentru un aspect neîngrijit, începe hoașca. Nu trebuie să subliniez că... —Mă scuzați. Eu și Față-de-șarpe ne întoarcem simultan. Zâmbim amândouă și sper că zâmbetul meu arată ceva mai sincer decât al ei. Bărbatul înalt, de vârstă mijlocie, îmbrăcat într-un costum bine croit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
își tăiase părul și-l făcuse permanent, se rotunjise căpătând forme obraznice, de-a dreptul vulgare, carnea de pe ea creștea ca aluatul, văzând cu ochii, vocea îi era puternică, avea o tonalitate stridentă, degetele groase, aspre, și muncite, cu unghiile neîngrijite. Venise împreună cu Ștefan, ședeau de vorbă cu părinții, așezați cu toții în jurul unui taburet pe care se afla tava cu păhărele de vin. Tatăl și Ștefan purtau ciorapi de aceeași culoare, discutau la superlativ despre țări pe care nu aveau să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
îți dădeai seama imediat că nu mai avea mult de trăit. Cu greu mai distingeai urme de viață în acel trup vlăguit. Arăta ca o casă dărăpănată, golită complet, care nu mai aștepta decât să fie demolată. În jurul gurii, barba neîngrijită crescuse asemenea buruienilor. A, deci barba mai creștea chiar dacă viața era pe cale să se stingă, gândii eu. Midori l-a salutat pe bărbatul solid, între două vârste, care zăcea în patul de lângă fereastră. Se pare că individul nu putea vorbi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
ar fi repetat toți în fața oglinzii această replică. Da, cineva îi învățase cum să reacționeze în fața mea, să nege cu același zîmbet pe față, cu același tremur perfid în glas. „Dacă un tînăr student stîngaci, puțin dezarticulat, cu o barbă neîngrijită, cu ochelari vă întreabă unde este intrarea la Cafeneaua timizilor, ce spuneți ?” „spunem fără nicio ezitare, cu un glas hotărît dar calm, privindu-l drept în ochi și chiar punîndu-i o mînă pe umăr, că așa ceva nu a existat niciodată
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
înalt, bronzat, într-o stare fizică perfectă, tuns scurt, proaspăt ras, cu o șapcă albă pe cap, cu un piept bombat bine profilat în tricoul său pe care scria LET FREEDOM RING !. în timp ce eu arătam puțin jerpelit, cu o barbă neîngrijită, cu cearcăne la ochi, eram cu un cap mai mic decît fratele meu și infinit mai sfrijit, asudînd într-un sacou pe care nu avusesem prezența de spirit să-l scot și să-l pun într-o valiză. — Hai că
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
problemele cu care se confrunta, care includeau persoane fără adăpost și flagelul drogurilor, dar nu asta căutau turiștii. Asta puteau găsi și la ei acasă. Londra se îndrepta apatic spre sfârșitul verii, copleșită de un val neașteptat de caniculă, părea neîngrijită și îngropată până la genunchi în gunoaie. Nu era de mirare că, prin comparație, Woodbury-ul arăta chiar bine. Avea metrou direct, așa că Fran se îndreptă spre stație, promițându-și că avea să ia un taxi la întoarcere. În tren era cald
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
doamna Marga Pop avea chef de vorbă, ca și cum ar fi vrut cu tot dinadinsul să-i povestească din gândurile ei - și era suficient s-o privești și să înțelegi. Alături de ea, pe aceeași terasă, lată și joasă, înaintând spre parcul neîngrijit, într-un șezlong identic, ședea altă femeie, pe umeri cu același fel de halat vișiniu, probabil o altă pacientă a clinicii. I l-a prezentat pe Andrei Vlădescu drept băiatul ei cel mic și cealaltă femeie l-a privit câteva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
Atunci du-mă până acasă“, i-a spus. Drumul părăsea imediat șoseaua, în spatele blocurilor foarte noi, șerpuia un timp, spre marginea orașului, pe străzi înguste și prost luminate, mărginite de case groaznice, mici, cu curți, câini și garduri de lemn neîngrijite și arbori care se aplecau peste trotuarele pietruite acolo unde locuiau sărăcimea și țiganii, poate, în apropierea câtorva fabrici. Și-au spus banalități, Andrei Vlădescu nu era atent decât la vocea ei moale, accentul de unguroaică ce-și găsea cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
cumperi tu pe mine...“ Andrei a ieșit în noaptea murdară, frigul și lapovița l-au izbit în față, și-a ridicat gulerul pardesiului, înaintând repede pe străzile înguste, mărginite de case groaznice, mici, cu curți, câini și garduri de lemn neîngrijite pe care le uita pe măsură ce le lăsa în urmă, ca în ieșirea dintr-un coșmar. Apoi lăsa în urmă șoseaua luminată și cartierul nou, în drumul spre casă. I se părea că se trezește din ceva, de parcă până atunci ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
dacă ar leșina În calea lor. În colțul de sud-vest al proprietății doctorului Lockwood se afla antena de radio. O parte a gardului de lemn fusese deplasată din cauza sîrmelor de ancorare, și Jim ieși prin deschizătură la marginea unui cîmp neîngrijit. În mijlocul lui, o movilă mortuară se ridica dintre trestiile de zahăr sălbatice, iar sicriele putrezite ieșeau din pămîntul moale, arătînd ca un scrin. Jim o porni peste cîmp. CÎnd trecu pe lîngă movilă, se opri să se uite În sicriele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
de zile. Deși familia de Îngrijitori chinezi mai locuia Încă În cele două camere de la subsol, de lîngă casa ascensorului, plutonul de poliție militară japoneză care Îl arestase pe domnul Maxted băgase frica În ei. În timp ce iarba creștea pe pajiștea neîngrijită, iar grădinile se deteriorau, ei Își petreceau vremea pregătind cîte ceva de mîncare pe o sobiță cu cărbuni pe care o așezaseră lîngă statuile de ciment de pe fundul bazinului ornamental. Mirosul de fasole bătută și paste cu mirodenii plutea În jurul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
e plină de dinți. — Dinți, Jim? — A fost a unui stomatolog. Poate că sînt dinți de aur, Basie. Intrară pe Amherst Avenue și trecură pe lîngă casele pustii. Pe stradă tot nu era curent electric, iar casele, În grădinile lor neîngrijite, păreau și mai sumbre pe Înserat, răspîndite precum cargourile scufundate În rîu. Dar Basie se uita la ele cu vădit respect, de parcă anii petrecuți ca steward pe Cathay-American Line Îl Învățaseră adevărata valoare a acestor corăbii eșuate. În mod limpede
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
după armistițiu, ca să-și facă jocurile lui de-a războiul și moartea. Jim Își amintea Întoarcerea lui În casa din Amherst Avenue și pe mama și pe tatăl lui zîmbindu-i slab din fotoliile lor de grădină. LÎngă piscina secată, iarba neîngrijită crescuse În jurul umerilor lor și Îi amintea de tufele de urzici În care zăcuse aviatorul japonez. În timp ce doctorul Ransome stătea pe terasă În uniforma lui americană, Jim ar fi dorit să le explice părinților săi tot ceea ce el și doctorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
de totipotența. Ascultă, asta este povestea mea, dovada mea: M-am născut în 1896, am ajuns infirmieră în primul război și un obuz exploziv mi-a smuls brațul. Probabil că noroiul m-a salvat de o hemoragie mortală. Am stat neîngrijită zile întregi; bagă bine de seamă: nu se cunoaște nici un caz ca cine-va să fi devenit totipotent fără să fi fost supus unei asemenea presiuni intense. Un organism căruia i se acordă prompt îngrijire medicală nu devine totipotent. Avem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85100_a_85887]
-
dinamici și preocupați de carieră, tratând relațiile cu sexul frumos cu mai multă sau mai puțină responsabilitate. Reprezentarea anilor bătrâneții este diferită pentru femei și bărbați. În media din România se promovează o imagine degradantă a bătrâneții: persoane inactive, „urâte”, neîngrijite, bolnave, neajutorate (Grünberg, 2005, p. 244). Neajutorarea este însă diferit receptată: bătrânii sunt reprezentați ca având nevoi de susținere acute, care, dacă nu sunt satisfăcute, duc la moarte sigură, în timp ce bătrânele sunt mai ales reprezentate ca bunici, persoane de ajutor
[Corola-publishinghouse/Administrative/1991_a_3316]
-
dintre miniștrii săi să petreacă o săptămână În mijlocul unităților de rezerviști din Hebron sau din Gaza. Să petreacă ceva timp Între zidurile Închisorilor din Negev. Să se interneze pentru cel puțin două zile În secția de psihogeriatrie a unui spital neîngrijit. Să zacă În ploaie și În noroi o noapte de iarnă Întreagă, de la apusul soarelui și până la răsărit, Într-o ambuscadă, lângă gardul electrificat de la granița cu Libanul. Sau să li se alăture lui Eitan și lui Wahrhaftg În acest
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
mister și venerație. Se Întrebă pentru o clipă dacă lumina și noroiul, licuricii, migdalul și strălucirea cerului, deșertul care se Întindea spre răsărit de aici până În Mesopotamia și de la sud de Bab-el-Mandeb până la capătul Peninsulei Arabice, și bineînțeles locuința sa neîngrijită și trupul lui care Îmbătrânea și chiar telefonul stricat nu erau toate decât forme diferite ale aceleiași ființe. Care a fost condamnată să se fărâmițeze În nenumărate Întruchipări imperfecte, efemere, cu toate că ea e perfectă, veșnică și unică. Numai Într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
de cauciuc și de clei. Între timp prinse o frântură dintr-o discuție Între un om religios, nu prea tânăr, care părea să fie casier la o asociație de binefacere sau poate administrator la sinagogă, și un soldat rezervist gras, neîngrijit și nebărbierit, Îmbrăcat În haine de lucru neglijente. Soldatul spunea: La ei copilul o păzește tot timpul bunică-sa. Nu se mișcă de lângă ea toată ziua. La fiecare jumătate de minut se duce să vadă dacă nu cumva a dispărut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
de fier forjat dintre care multe aveau gravate pe ele cuvântul „Sion“, firmele prăvăliilor și ale atelierelor, elevii de la școlile religioase, agențiile imobiliare, casele de caritate, șirul lăzilor de gunoi din fața clădirilor, dealurile care se vedeau În depărtare printre curțile neîngrijite - totul era Învăluit În diferite nuanțe de cenușiu. Din când În când răzbăteau prin larma obișnuită a străzii sunete străine: dangătele clopotelor din biserici, Înalte și rare, Întretăiate, joase, subțiri, grave sau triste, un difuzor Îndepărtat, ciocane pneumatice și sunetul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]