526 matches
-
flexiune. Apare în plus, la aceste din urmă verbe, din tipul V, o nouă temă monovalentă, a participiului, care se detașează dintre temele secundare ale perfectului. A. — Tema bivalentă. E formată din rădăcina verbului și un sufix tematic -E-. Sunt omonime: A1: tema infinitivului: prind-E A2: tema II a prezentului: prind-E-(-m, -ți) etc. B. — Tema imperfectului. Este formată din rădăcina verbului și sufixul tematic -EA-: prind-EA-(-m, -i etc.) C. — Tema gerunziului. Este constituită din rădăcina verbului și sufixul caracteristic
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
neutru, acauzal: cocor. Prin extrapolare, se poate vorbi de un termen neutru și în funcționarea celorlalte categorii, dar, cum acestea (numărul, la substantive, intensitatea, la adjective etc.) nu sunt condiționate sintactic, termenul neutru al opoziției înscris în sistemul lexical, este omonim cu unul din termenii corelativi (termenul primar, în raport cu care ceilalți sunt termeni derivați) proprii înscrierii în sistemul gramatical. student - termen neutru (în sistemul lexical) - singular (în sistemul gramatical) inteligent - termen neutru (în sistemul lexical) - masculin, (în sistemul gramatical) - singular În
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
formată din tema liberă a participiului și auxiliarul a avea, care o precede. Verbul auxiliar, conjugat - cu flexiune de auxiliar - la prezent, își modifică forma pentru a exprima numărul și persoana. Tema participiului, în schimb, rămâne invariabilă. „Dezinențele” auxiliarului sunt omonime cu ale imperfectului verbelor libere: -m, -i, -Ø, -m, -ți, -u: Eu am cântat, lucrat, dormit, coborât, vândut, prins etc. Tu ai cântat, lucrat, dormit etc. El, ea a cântat, lucrat, dormit etc. Noi am cântat, lucrat, dormit etc. Voi
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
prezumtiv, verbul se prezintă sub forma temei de gerunziu, la celelalte moduri, sub forma temei de participiu: (el) va fi cântând/va fi cântat; să fi cântând/să fi cântat; ar fi cântând/ar fi cântat. La perfect, formele sunt omonime. Opoziția se stabilește, înlăturând omonimia, la nivel fonetic și sintactic. Formele prezumtivului prezintă o intonație specifică, interogativă, dubitativă etc., celelalte forme rămân, sub acest aspect, neutre: (el) va fi cântat?/va fi cântat; să fi cântat?/să fi cântat; ar
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
Prin abstractizare, câteva din unitățile prepoziționale dezvoltă și o variantă paralelă, care se înscrie ca morfem în sistemul morfologic al limbii. Aparțin celor două nivele ale sistemului gramatical al limbii (morfologic și sintactic) prepozițiile pe, la, de, a, pentru și omonimele lor - morfeme. Petc "Pe" 1. prepoziție: „O astrologie (...) bazată pe sistemul geocentrist.” (M. Eminescu) „Vin din sure văi de chaos / Pe cărări necunoscute.” (M. Eminescu) 2. morfem de acuzativ (al substantivelor și pronumelor înscrise în genul personal, al pronumelor demonstrative
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
de obicei un efect burlesc sau comic, în timp ce în latina medievală, în limba italiană sau în cea polonă, rimele feminine sunt obligatorii când se tratează temele cele mai serioase, în engleză întâlnim problemele speciale constituite de rima vizuală, de rimarea omonimelor - mijloc de realizare a calamburului - de marea diversitate a pronunțiilor caracteristice pentru diferite epoci și locuri, de particularitățile diferiților poeți, într-un cuvânt, o serie de probleme care până acum n-au fost aproape de loc studiate. Pentru limba engleză nu
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
evidență și îndreaptă atenția asupra sonorității lor. În poezia bună relațiile dintre cuvinte sunt foarte puternic subliniate. Sensul poeziei este contextual : un cuvânt poartă cu el nu numai sensul lui din dicționar, ci și un întreg alai de sinonime și omonime. Cuvintele nu au. numai un singur sens, ci evocă și sensul unor cuvinte înrudite prin sonoritate, prin sens, sau prin derivație - sau chiar al .unor cuvinte cu care sunt corelate prin contrast sau antonimie. (b) De aceea, stadiul limbii este
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
drept "cea mai ieftină formă de spirit" ; secolul al XVIII-lea, prin Addison, îl clasificase drept una dintre speciile de "fals spirit". Dar poeții baroci și moderni îl folosesc cu seriozitate pentru a obține dublarea ideilor, precum și ca "omofon" sau "omonim", ca "ambiguitate" deliberată. *23 256 Lăsând la o parte ornamentele, putem împărți tropii, în mod adecvat, în figuri de stil bazate pe contiguitate și figuri de stil bazate pe similitudine. Figurile de stil clasice bazate pe contiguitate sunt metonimia și
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
De fiul meu nu știu nimic/ o fi prin țări străine/ o fi un om bogat/ sau un ocnaș ca mine?". Suferința datorată condițiilor dure de muncă din unele închisori este parodiată într-un mod artistic, ce exploatează cu pricepere omonimele: "Bună dimineața, roabă/ eu sînt rob și tu ești roabă/ hai să ne-apucăm de treabă". Tema eliberării înainte de termen, a decretului de grațiere apare în mai multe cîntece, uneori obsesiv: Hai decret, decret, decret/ tu nu știi de cînd
by BRUNO ŞTEFAN [Corola-publishinghouse/Science/998_a_2506]
-
națională în sonete”, relativ marcată de clișeele tracomaniei renăscute în anii ’70 și ’80. Cartea sonetului (1987) - o masivă istorie a genului, o suită de bune cărți în versuri pentru copii (Veverița de foc, 1967, Scarabeul sacru, 1979, Dicționar de omonime și de familii de cuvinte, ușor de învățat, pe rime, la care să luați aminte, 1980) ș.a., precum și traducerile de poezie (îndeosebi din italiană) întregesc o operă diversă și masivă, cu inegalități explicabile, dar cu un sunet inconfundabil în lirica
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287216_a_288545]
-
iubirii. Eseu liric, cu o planetă de Edgar Papu, Argument pentru eseul liric de... și o epistolă regăsită de F. Aderca, București, 1977; Imaculatul panegiric, București, 1977; Cupola Bărăganului, București, 1979; Scarabeul sacru, pref. Romulus Vulpescu, București, 1979; Dicționar de omonime și de familii de cuvinte, ușor de învățat, pe rime, la care să luați aminte, București, 1980; Ierbarul amorului. Blazoane, imnuri, elegii, sonete, Iași, 1981; Inventar celest sau Taraba marelui talcioc cu hârburi strânse la un loc sau Turnanta frescă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287216_a_288545]
-
tristețe a ceasurilor rămase fără cel care li se dedicase. Cuvintele cu două sensuri Înlesnesc deci decolarea sensului Într-un alt orizont și dau poemului volum și adîncime, mai multe straturi ale semnificației. Aceeași funcție stilistică o pot Îndeplini și omonimele. În poemul ce urmează, sintagma mușcată la geam poate fi Înțeleasă și ca floare la geam și ca (persoană) apucată (drăgăstos) cu dinții la geam (exprimare cam rudimentară pentru că n-am găsit un sinonim mai bun pentru mușcată). Cele două
Mulcom Picurând by Corneliu Traian Atanasiu () [Corola-publishinghouse/Science/1259_a_2200]
-
si vara lui Vivaldi sosește soțul - pe culoar se aude doar fuga lui Bach pân-acum credeam ca vecina-i ușoarăacum văd că-i grea Jocurile de cuvinte existente În poemele anterioare apelează la cuvinte cu două Înțelesuri (polisemantice sau omonime) care sînt prezente În text o singură dată, Într-o singură sintagmă, În care pot fi citite (actualizate) În ambele sensuri. Modalitatea mi se pare mai organică decît a acelora În care cuvîntul cu două Înțelesuri apare de două ori
Mulcom Picurând by Corneliu Traian Atanasiu () [Corola-publishinghouse/Science/1259_a_2200]
-
copiere ne impune să considerăm că avem a face cu controlori omonimi. Fiecare controlor ar trebui să aibă forme omonime pentru fiecare termen acordat. Astfel, în lexicon ar exista un pronume tu de genul feminin și unul de genul masculin, omonime. Această analiză duce la redundanță și omonimii prea multe. Pentru fiecare termen care se poate acorda în mai multe feluri trebuie să presupunem forme omonime cu valori diferite ale trăsăturilor. 4.2. Modelul valuării (engl. valuation) Pentru a evita omonimiile
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
sateliții aceștia / acestea (n.pl. + m.pl.)150 Se observă că, în plus față de ceea ce recomandă normele pentru acordul predicativ al adjectivului propriu-zis, sunt posibile și alte realizări ale acordului, toate vizând înlocuirea masculinului cu femininul. Acest lucru susține ideea că neutrul (omonim cu femininul) este genul inanimatelor, prototipic, în limba română. Este interesant că și acordul demonstrativului postpus se face tot pe baze semantice, nu pe baze formale. Aceasta este o diferență față de acordul demonstrativului determinant, care este de tip formal. Vom
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
se pun în legătură cu neutrul din română: (i) Este neutrul un gen aparte sau nu? Cu alte cuvinte, avem trei genuri în română sau două? (ii) De ce neutrul singular al substantivelor se comportă ca masculinul, iar neutrul singular al pronumelor este omonim cu femininul? În cele ce urmează vom descrie pe scurt ipotezele mai importante propuse pentru genul neutru, iar apoi vom prezenta câteva argumente în favoarea analizei genului neutru ca gen nespecificat. Analiza genului neutru ca gen nespecificat este susținută de acordul
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
sau deictic), nici pentru cel "natural". Pronumele neutre anaforice sunt cele care reiau anaforic un substantiv de genul neutru. Ele pot fi folosite și în contexte deictice, raportate la un referent denumit de un substantiv neutru. Aceste forme pronominale sunt omonime cu formele masculine la singular și cu cele feminine la plural. Unii lingviști consideră că nu este vorba de un acord propriu-zis, ci de o "concordanță" formală, iar alții consideră că aceste pronume se acordă cu substantivul antecedent (vezi Corbett
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
nu reiau un substantiv de genul neutru. Ele sunt folosite pentru a relua conținutul unei propoziții sau al unui text (deci un GCompl). Ele pot fi numite și "anominale", având în vedere lipsa unui antecedent nominal. Aceste forme pronominale sunt omonime cu formele de feminin. Forma de masculin singular nu se poate folosi cu această valoare: (3) a. Dan a emigrat? Asta nu o știam. / * Ăsta nu îl știam. b. N-am spus-o eu. / * Nu l-am spus eu. În
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
cu trăsăturile [f +f +sg], [f +sg], [f -f +pl] (sau [f +m +pl]156) și [f +pl]. Substantivele neutre ar fi lipsite de (sau nespecificate pentru) trăsătura genului, având doar trăsătura numărului: [f +sg], [f +pl]. Genul nespecificat este omonim cu masculinul la singular și cu femininul la plural. În consecință, și adjectivele care se acordă cu substantivele neutre au genul nespecificat. Există și alte contexte care arată că forma nespecificată pentru gen a adjectivelor este omonimă cu cea de
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
însul, într-înșii, printr-însa etc. 28 De la unele dintre substantivele masculin sau neutre s-au creat derivate moționale pentru a desemna un referent feminin, în limbajul colocvial: ministră, ministreasă, doctoră, doctoriță etc. 29 În DOOM2, sunt înregistrate două substantive, omonime la singular, diferențiate morfologic la plural: babysitter 1, s.f., pl. babysittere și babysitter 2, s.m., pl. babysitteri. 30 La căutarea cu Google, sunt 142 de rezultate pentru un slugă. 31 Sunt doar două exemple pe internet pentru "acest slugă" (2009
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
termeni de referință pentru exprimarea unor trăsături distinctive din planul semnificatului noilor semne, formate în baza unor caracteristici comune care există între obiectele denumite de semnul primar respectiv, de semnul secundar (identitate de formă în ambele exemple). Această caracteristică definește omonimele capră, broască, lac. Termenul primar este întotdeauna arbitrar. Așa de pildă, cuvântul lac, denumind suprafața unei ape este arbitrar în relația sa internă, ca și în raportul cu realitatea exterioară, cu planul referențial. Cuvântul derivat, însă, desemnând substanța care dă
[Corola-publishinghouse/Science/84964_a_85749]
-
μακρο-, μακρός "mare"; κυτο-, ύτος "celulă"). Sursele omonimiei afixoidale (N. Andrei, 1987) trebuie căutate în procese diacronice diferite. Există: (1) variante omonimice cu o singură invariantă: gr. cata- "în jos" este folosit cu sensul de "degradare": catabolism, catalepsie, cataliză; (2) omonime care au două invariante: dis-(dys-), eco-(eco-). Coincidența poate avea loc între afixoide latine vs. grecești, diferite ca formă și ca sens (omonime etimologice): lat. dis- "separat de" (cf. disecție, diseminare etc.) și gr. δυσ- "greu, dificil; indică o
[Corola-publishinghouse/Science/84964_a_85749]
-
singură invariantă: gr. cata- "în jos" este folosit cu sensul de "degradare": catabolism, catalepsie, cataliză; (2) omonime care au două invariante: dis-(dys-), eco-(eco-). Coincidența poate avea loc între afixoide latine vs. grecești, diferite ca formă și ca sens (omonime etimologice): lat. dis- "separat de" (cf. disecție, diseminare etc.) și gr. δυσ- "greu, dificil; indică o funcționare anormală" (cf. disartrie, discrazie). Frecvente sunt situațiile în care convergența fonetică se produce între rădăcini cu sensuri diferite (omonime semantice): (1) provenite din
[Corola-publishinghouse/Science/84964_a_85749]
-
formă și ca sens (omonime etimologice): lat. dis- "separat de" (cf. disecție, diseminare etc.) și gr. δυσ- "greu, dificil; indică o funcționare anormală" (cf. disartrie, discrazie). Frecvente sunt situațiile în care convergența fonetică se produce între rădăcini cu sensuri diferite (omonime semantice): (1) provenite din limba greacă: eco (cf. ήχώ "ecou, sunet"; ecografie) și eco (cf. οίκος "casă"; ecosferă, ecologie); (2) provenite din limba latină: vari- (cf. varius " pătat, variat") și vari- (cf. varus "pustulă"; varicelă, variolă). Paronimia existentă la nivelul
[Corola-publishinghouse/Science/84964_a_85749]
-
cuvinte sau cele două emistihuri dintrun vers rimează: Linele, colinele / strâng de sus luminile - L. Blaga) accentuează eufonia versului. - Rimaecou (concentrică) se realizează prin reluarea unui cuvânt în rimă (de exemplu, substantivul plumb în poezia lui Bacovia), prin rimarea unor omonime/omofone (...cuvântul /...cu vântul), sau prin rimarea unor cuvinte dintre care unul îl încorporează pe celălalt (... cristalină /...alină). - Rima imperfectă, numită și asonanță, constă în diferențe de sunete (de obicei consoane) în segmentele acustice care formează rima (Și pentru cine
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2894]