1,491 matches
-
care le trăiești tu merită să fie investite doar pentru a modifica un tip de discurs, pentru a face mai vie, eventual, metafizica și discursul filosofic, și nu merită investite mai adânc, nu În text, nu În discurs, ci În ontologie, În existență, În viață? Nu știu cum ai putea face asta - În definitiv, tot ai nevoie de un discurs, dar acesta ar putea fi, de ce nu?, proza, care este mai aproape de existențial. Desigur, Îmi dau seama că am căzut Într-un clișeu
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
putea face asta - În definitiv, tot ai nevoie de un discurs, dar acesta ar putea fi, de ce nu?, proza, care este mai aproape de existențial. Desigur, Îmi dau seama că am căzut Într-un clișeu „trăirist”: să fii cât mai aproape de ontologie. Dar asta e dilema pe care o evocam - tu te situezi Între text și viață, ceea ce faci tu este o umplere a textului de viață, de viața ta intimă, de Întâmplările vii ale gândirii tale... Întrebarea mea este deci dacă
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
precis, a vedea dincolo de semnificațiile limbajului”. Și Îmi spun: e artistic. Pe mine nu mă interesează semnificația limbajului În sine, vreau să văd „dincolo”. Dincolo fiind ce? „A vedea darul acestuia și capacitatea acestuia de a prooroci.” Suntem În plină ontologie, o ontologie cu substrat mistic: vorbești despre sfântul de cal, tu fiind de fapt „sfântul de Horea”, care a avut o experiență „mistică” (Între ghilimele, pentru că e, de fapt, o experiență artistică) și, neavând mijloace pentru a o Împărtăși celorlalți
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
vedea dincolo de semnificațiile limbajului”. Și Îmi spun: e artistic. Pe mine nu mă interesează semnificația limbajului În sine, vreau să văd „dincolo”. Dincolo fiind ce? „A vedea darul acestuia și capacitatea acestuia de a prooroci.” Suntem În plină ontologie, o ontologie cu substrat mistic: vorbești despre sfântul de cal, tu fiind de fapt „sfântul de Horea”, care a avut o experiență „mistică” (Între ghilimele, pentru că e, de fapt, o experiență artistică) și, neavând mijloace pentru a o Împărtăși celorlalți, inventezi un
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
pentru a-l contrazice pe Renan și pentru a demonstra că gnosticii nu sunt creștini ci filosofi get-beget, luptând și activând pe același teren ca și discipolii lui Isus, dar propunând niște concepții despre lume cu consecințe metafizice diametral opuse. Ontologia fără iluzii a creștinilor îl condamnă pe om la o pedeapsă veșnică, atâta timp cât va dăinui pe pământ. în schimb, ontologia gnostică îi disculpă pe oameni și-i lasă liberi să se miște într-o lume asimilabilă cu un câmp în
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
activând pe același teren ca și discipolii lui Isus, dar propunând niște concepții despre lume cu consecințe metafizice diametral opuse. Ontologia fără iluzii a creștinilor îl condamnă pe om la o pedeapsă veșnică, atâta timp cât va dăinui pe pământ. în schimb, ontologia gnostică îi disculpă pe oameni și-i lasă liberi să se miște într-o lume asimilabilă cu un câmp în ruină. Adam vinovat pentru unii, victimă pentru ceilalți: între aceste două poziții radical antinomice se joacă destinul omenirii. Astfel, pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
băuturi și decocturi utilizate pe atunci pentru a împiedica fecundarea. Tehnicile erau puse la punct; prostituatele recurgeau la ele în mod curent. Când spermatofagiile - mijloace contraceptive eficace... - nu erau considerate ca suficiente și nici precauțiile medicale, gnosticii mergeau până la capătul ontologiei negativului realizat pentru a-l suprima: ei extrăgeau manual fătul din pântecele barbelognosticei însărcinate. După ce recuperau avortonul, ei îl pisau într-o piuă, îl amestecau cu miere, cu condimente, cu piper și cu uleiuri parfumate pentru a face astfel un
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
același autor, Histoire de la Rome antique. Les armes et les mots, Tallandier. Despre Cicero, Lucrețiu - dar și despre mediile epicuriene din Campania -, precum și despre Seneca: Jean-Marie Andră, La Philosophie à Rome, PUF. Devenind latină, gândirea pierde din talentele idealiste în ceea ce privește ontologia, metafizica și ficțiunile, dar câștigă în forță în ceea ce privește morala utilitaristă și pragmatică - în sensurile nobile și filosofice ale termenilor. * ** Divinul Lucrețiu... Am lucrat pe traducerea lui Charles Guittard, Imprimerie nationale, ediție bilingvă, ușor literară, dar cu un indice catastrofal... Ediția
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
ca ontologic (ontologic), iar metalogicul, ca filosofie a logos-ului, nu mai este doar gândire-despre-gândire, ci mai mult, gândire-despre-ființa-care-gândește. Astfel, metalogicul atinge limita logicului și, în același timp, o depășește pentru că se constituie ca loc (topos) al filosofiei văzută ca ontologie fundamentală, gândire esențială despre ființă (Noica 1998; Heidegger 2003). Depășire a limitelor logicului, metalogicul este, totodată, deschidere câtre ființă și sens, câtre filosofie și semiotică, logos și ethos, ordine și libertate, gândire și credință. Dar, unde ar putea fi plasat
by Sergiu Gherghina [Corola-publishinghouse/Science/1101_a_2609]
-
Voter Alignments. New York: Free Press, 1-64. Lyotard, Jean-François. 1993. Condiția postmodernă. Raport asupra cunoașterii. București: Editura Babel. Miller, David. coord. 2000. Enciclopedia Blackwell a gândirii politice. București: Humanitas. Noica, Constantin. 1998. Devenirea întru ființă. Încercare asupra filosofiei traiționale. Tratat de ontologie. Scrisori despre logica lui Hermes. București: Humanitas. Pasti, Vladimir. 1995. România în tranziție. Căderea în viitor. București: Nemira. Pavel, Dan.2010. Democrația bine temperată. Studii instituționale. Iași: Polirom. Preda, Cristian și Sorina Soare. 2008. Regimul, partidele și sistemul politic din
by Sergiu Gherghina [Corola-publishinghouse/Science/1101_a_2609]
-
cel puțin obiectul unei dorințe. În zilele noastre frământate, cine nu dorește liniștea, echilibrul, armonia și frumusețea? Este tot ceea ce așteptăm să ne ofere cadențele clasice, care ne îmbie cu un elevat repaos în gustarea eternității." (Edgar Papu, Apolo sau ontologia clasicismului) Preliminarii Clasic, clasicism, clasicitate. Termeni cunoscuți, desigur, absorbiți fără incertitudini prea mari în iureșul uzului comun al limbii. Această impresie a familiarității pe care o degajă noțiunea de clasic generează două posibile repercusiuni pe de o parte, la nivelul
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
și epoca Biedermeier, traducere de Alina Florea, Editura Minerva, București, 1998. 93. Nietzsche, Friedrich, Nașterea tragediei, traducere de Ion Dobrogeanu -Gherea și Ion Herdan, Editura Pan, 1992. 94. Orieux, Jean, La Fontaine, Flammarion, Paris, 1976. 95. Papu, Edgar, Apolo sau ontologia clasicismului, Editura Eminescu, 1985, București, p. 61. 96. Pavel, Toma, Arta îndepărtării eseu despre imaginația clasică, traducere de Mihaela Mancaș, Editura Nemira, București, 1999. 97. Păcurariu Dim., Clasicism și tendințe clasice în literatura română, Editura Cartea românească, București, 1979. 98
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
sunt neoclasicismele? 178 Bibliografie 182 Corpus de texte 182 Bibliografie critică 184 Editura JUNIMEA, Iași ROMÂNIA, Strada Pictorului nr. 14 (Ateneul Tătărași), cod 700320, Iași, tel./fax. 0232-410427 e-mail: junimeais@yahoo.com PRINTED IN ROMANIA 1 Edgar Papu, Apolo sau ontologia clasicismului, Editura Eminescu, 1985, București, p. 61. 2 Cf. Henri Peyre, Qu'est -ce que le classicisme?, A. G. Nizet, Paris, 1965, p. 195 ș.u. 3 André Gide, Biletele Angelei, traducere de Andreea Dobrescu-Warodin în Clasicismul, antologie de Matei Călinescu
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
ipostazele apar prin „zeificarea/personificarea unor concepte abstracte, prelucrarea unor părți sau puteri divine care devin entități active, sau postularea și sistematizarea unor entități abstracte, generative, care vor funcționa ca arkhai, constituenți sau factori de reglare pentru cosmosul nostru și ontologia sa”1. Acea parte a mitului gnostic pe care Hans Jonas a intitulat-o geneză transcendentală constă din multiplicarea ipostazelor sau eonilor, formînd așa-numita Pleroma sau Plinătatea. Pleroma se opune spațiului haotic de „dedesubt”, Kenoma (Golul); Plinătatea se opune
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
cunună maritală. Amănuntul intră în discuție doar ca pitoresc. Se pot găsi multe exemple de acest fel. Mioritismul, adică moartea ca realitate în sine, este o problemă a ființei încercată de destin și trece din sfera etnograficului în aceea a ontologiei. Tema a fost abordată în acești termeni de Ștefania Mincu, într-o lucrare comentată de mine tot la această rubrică. Am impresia că Ion Filipciuc are tendința de a depăși faza comparatismului strict folcloric, tip Caraman, în favoarea comparatismului mitologic. Prevăd
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]
-
sunt cele care se scriu, se vorbesc sau se cântă. Numai ele sunt demne de o prezidare semidivină. Motivul unei absențe Absența categoriei "artă" în cultura greacă și în cele influențate de ea ulterior nu constituie o lacună, ci o ontologie. Este marca unei plenitudini, nu a unei insuficiențe. Iar considerația redusă față de realizatorii de imagini nu vine numai dintr-o indemnitate socială, ci și dintr-o constatare filosofică de inanitate. În spatele oricărei estetici stă o cosmologie; ca și în spatele refuzului
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
din amonte și din aval, care face conceptibilă estetica prin despărțirea de teologie. Înainte de acest punct, există artizani. După, artiști. Ideea de creație artistică s-a construit împotriva celei de creație ontologică, însă modelânsu-se formal după aceasta. Arta este o ontologie inversată prin primatul reprezentării asupra prezenței (Proust: "Realitatea nu se formează decât în memorie"*). Sau al umanului asupra divinului. Altfel, mâna omenească nu-i bună decât să imite ideea divină. Traducere psihologică: atâta timp cât forma slujește drept însoțitor pentru spirit, marile
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
libertăți în mit. Dar ceea ce se extrovertește și se sublimează aici, acum nu în ideea de Dumnezeu, ci în imaginea divinizată și mitizată, nu mai este conștiința unui subiect, ci o mașinărie socio-tehnică. 8 Ecuația erei vizuale: Vizibil = Real = Adevărat. Ontologie fantasmatică, de ordinul dorinței inconștiente. Dar dorință de acum destul de puternică și de bine echipată pentru a-și alinia simptomele într-o veritabilă ordine nouă. Suntem prima civilizație care se poate crede autorizată de aparatele ei să-și creadă ochilor
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
trebui cercetate prin metodele specifice cibersociologiei. Într-adevăr, principalul element definitoriu al relațiilor comunicațional-sociale din prisma ciberspațiului este reprezentat de sfera internetului. Așa cum o arată însăși denumirea acestui subdomeniu pe care o folosesc aici, este vorba de elemente relevante ale ontologiei sociale umane în epoca dezvoltării cibernetice. Una dintre dimensiunile cibersociologiei se plasează la nivelul comunicării lingvistice prin internet; însă unele elemente ale comunicării prin internet sunt subsumabile unor transformări structurale fundamentale, mai vaste, ale comunicării globale începute încă o dată cu "a
by Emil E. Suciu [Corola-publishinghouse/Science/1062_a_2570]
-
îl avea limbajul este acceptat și folosit, dar se cenzurează forma deja existentă a acestuia. În cadrul acestei cenzuri a limbajului în primul rând sunt cenzurate categoriile aristotelice sau cele din perioada medievală. Prin neacceptarea categoriilor el pune la îndoială întreaga ontologie și epistemologie din timpul său. Problema științei este dificilă, iar cenzura trebuie să fie radicală pentru că în acea perioadă știința, logica "servește mai mult să statornicească și să fixeze erorile (care se ascund în noțiunile obișnuite) decât să cerceteze adevărul
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
care a ajuns și ce reprezintă mișcarea de extindere. Răspunsurile la aceste întrebări se găsesc în concepția lui Bacon asupra universului. Filosofia lui este o filosofie a metodei și a științei, de aceea nu avem de-a face cu o ontologie expusă clar și pe larg. Putem spune doar că a fost influențat de concepția atomismului democritian. Putem vorbi de un atomism și la Bacon. El considera că la baza materiei se află particule multiple minuscule numite atomi. Aceștia nu sunt
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
1. Critica noțiunii de "depășire", "progres". Prin aceasta se elimină ideea unui evoluționism prin care tot ceea ce reprezintă trecut este inferior prezentului și viitorului. Întoarcerea la un illo tempore existențial este soluția pe care o adoptă postmodernismul în locul progresului. 2. Ontologia obiectivă este înlocuită cu o ontologie subiectivă. Cosmosul se dezvoltă în jurul individului. "Ontologia nu este nimic altceva decât interpretarea condiției sau situației noastre, tocmai fiindcă ființa nu este nimic în afara așa-zisei ei "întâmplări", care are loc prin istoricizarea ei
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
Prin aceasta se elimină ideea unui evoluționism prin care tot ceea ce reprezintă trecut este inferior prezentului și viitorului. Întoarcerea la un illo tempore existențial este soluția pe care o adoptă postmodernismul în locul progresului. 2. Ontologia obiectivă este înlocuită cu o ontologie subiectivă. Cosmosul se dezvoltă în jurul individului. "Ontologia nu este nimic altceva decât interpretarea condiției sau situației noastre, tocmai fiindcă ființa nu este nimic în afara așa-zisei ei "întâmplări", care are loc prin istoricizarea ei și a noastră"13. 3. O
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
prin care tot ceea ce reprezintă trecut este inferior prezentului și viitorului. Întoarcerea la un illo tempore existențial este soluția pe care o adoptă postmodernismul în locul progresului. 2. Ontologia obiectivă este înlocuită cu o ontologie subiectivă. Cosmosul se dezvoltă în jurul individului. "Ontologia nu este nimic altceva decât interpretarea condiției sau situației noastre, tocmai fiindcă ființa nu este nimic în afara așa-zisei ei "întâmplări", care are loc prin istoricizarea ei și a noastră"13. 3. O altă trăsătură foarte importantă este o consecință
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
exacte între clase (și subclase) morfologice și clase (și subclase) semantice; o clasă morfologică poate corespunde mai multor clase semantice, iar o clasă semantică poate corespunde mai multor clase morfologice. Un studiu strict lingvistic și dezontologizat al numelui propriu este Ontologie et dé-ontologie en linguistique: le cas des noms propres al lui Jean-Louis Vaxelaire care propune abandonarea aprioricului ontologic și studierea numele propriu văzut ca un cuvânt sau o sintagmă. Analiza lui în dicționare și gramatici se reduce la informații superficiale
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]