737 matches
-
lumânările din sala Picasso, numită astfel după cele trei tablouri originale suspendate pe pereți, acolo unde floarea cardilogilor tocmai luase prânzul. Aveam doar 15 minute la dispoziție până la următoarea prezentare, timp în care aceștia savurau pipe, trabucuri și alte minunății parfumate pe însorita terasă a restaurantului cu vedere spre lac. Inevitabilul s-a produs atunci când a trebuit să sting lumânările împrăștiate pe mese, fără a folosi instrumentul special prevăzut în acest scop: un fel de clopoțel nichelat sudat la capătul unei
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
comparându-l (și) cu stejarul. Vei rămâne "hipnotizat" și "vei crede" că siminocul e mai (...) decât stejarul! Codreanu, cu uluitoarele sale lecturi și cu abilitatea sa deosebită, poate să facă "trucul" și o creangă uscată de salcâm să înflorească flori parfumate de măceș!... Punând punctul pe i (complexul Bacovia), n-am crezut vreodată că despre poetul plumbului pot fi scrise atât de multe și atât de interesante pagini. Anti-parcimoniosul Codreanu, care știe și spune mult, face, el singur, cât o Academie
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
tulburate și de tensiunile exterioare, ci numai de cele interioare, misterioase, cunoscute numai de creatorul tuturor ființelor și neființelor. Edith arată ca un înger: îmbrăcată în alb strălucitor, cu „mitra” bucătarilor pe cap. Toată sufrageria, cu masa în mijloc, e parfumată de luxul generozității mele și a prietenilor mei care m-au ajutat și răsfățat mereu, ca și cum acest lucru ar intra în firea relațiilor noastre chiar de la început. Eu nu aștept nimic de la nimeni, mereu dorind dureros să fie „cel care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
alături. Apoi a intrat. Știam eu că era frumos în casa mătușă-mii. Doar se măritase cu un slujbaș de seamă. Dar ori eu nu mai fusesem demult, ori chiar se schimbase tot ce știam și când avusese timp să parfumeze cu nard curtea și odaia?! Iar vase de aur nu știam să fi avut... Și totuși, uite cum străluceau! Iar mătușă-mea, care ne servea la masă, ce tânără și frumoasă era și doar era cea mai mare dintre surorile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
să-i ascultăm și stăteam, așa, până când glasul lor se amesteca în murmurul mării și adormeam legănați de poveștile lor, mângâiați de vântul călduț și parfumat... Taică-mio zicea că am eu gărgăuni în cap: cine a mai auzit să fie parfumată marea. Ei, da: mirosea a alge, a pește... dar asta numai parfum nu era. Ei, și! îmi spuneam fiecare cu ce-i place: pentru mine zgomotul valurilor era cântec, mirosul mării era cel mai dulce parfum, așa, dulce-amărui-sărat, de l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
Nu spun că nu-mi place, dar nu obișnuiesc decît foarte rar, mai ales iarna, cînd merg pe munte răspunde Vlad. Hai că mai dau și eu unul zice, ridicîndu-se. Pariez că-i țuica vînzătorului, de-acasă, că prea e parfumată spune întorcîndu-se cu două pahare pline. Poate mă-mbăt și mă fac de rîs în fața Sorinei. Noroc! Sorb amîndoi încet, pe îndelete, din paharele fierbinți. În jurul lor e un du-te-vino de oameni grăbiți, nervoși, înfrigurați, încărcați cu tot felul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
contra cirenaicilor. Acești filosofi importanți sunt puși în aceeași oală cu cinicii, arătați cu degetul ca niște măscărici, bețivi, petrecăreți, glumeți, tot ceea ce permite să se facă din ei niște comici, orice, dar în nici un caz gânditori. Aristip cu fustă, parfumat în agora, amator de bordeluri, el, unul dintre rarii filosofi a căror pivniță făcea cât o bibliotecă, acest om să fie oare un filosof, la fel ca Parmenide sau Heraclit? Să fim serioși... Dat deoparte, refuzat în rândurile filosofilor serioși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
și invidie fără ca aceasta să însemne implicit că cele susținute de el sunt adevărate... -2Triunghiul subversiv. De aici, necesitatea de a reveni asupra regimului scrierii platoniciene a filosofiei - și a istoriei acesteia! Pentru că eu unul consider că fiul moașei, travestitul parfumat și petomanul onanist constituie trei vârfuri ascuțite desenând un veritabil triunghi subversiv. Doar că nu se zărește deloc - sau numai foarte puțin - ce figură frumoasă iese din întuneric atunci când umbra lui Platon acoperă tot ansamblul. Socrate însuși are de suferit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
din motive de eficacitate concentrată, redusă la chintesența ei, se exprimă nu atât prin vorbire și cuvânt, cât prin gesturi ori alte scenografii, gândite astfel încât să producă efecte pedagogice. Ce semnificație are așadar această anecdotă despre un Aristip care vine parfumat în agora? Mai mult decât aparenta provocare a deturnării unui artificiu feminin de către un filosof bărbat. Bineînțeles, acest comportament semnifică și desconsiderarea conveniențelor, indiferența față de judecata semenilor, recurgerea la metoda ironică, teatralizarea ludică și alte opțiuni dragi filosofilor din triunghiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
căuta în lucrările de filosofie vreun elogiu adus olfacției, gustului sau pipăitului, și cu atât mai puțin o celebrare a activităților artistice asociate: nimeni nu recunoaște oenologia, știința parfumurilor sau gastronomia ca discipline ținând integral de artele frumoase. Plimbându-se parfumat prin agora, Aristip incită la formularea tuturor acestor considerații: el își revendică animalitatea și nu uită că aparține naturii; invită pe oricine să facă la fel și să-și amintească de genealogia sa imperfectă; îi atacă în mod ironic pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
distincte decât o afirmă tradiția. Doxografia cirenaică propune puține texte utile pentru tranșarea dezbaterii. Dar a-l considera pe Aristip apărător doar al unei plăceri active, dinamice, ține de o neînțelegere asociată în mod obișnuit cu proasta reputație a hedonistului parfumat. Dacă vom sta cu nasul numai în textele lui Diogene Laerțiu și ale lui Cicero privitoare la această opoziție devenită clasică dintre plăcerile catastematice, în repaus, ale Grădinii și plăcerile cinetice ale școlii cirenaice, vom neglija partea de dinamism hedonist
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
să scrie sau să suscite niște texte - de altfel, pierdute în cea mai mare parte -, el a și trăit! De asemenea, Aristip a făcut și altceva decât să traverseze istoria filosofiei între două vorbe de duh, deghizat în femeie și parfumat în agora, el a propus un relativism etic, un subiectivism metodologic, un nihilism epistemologic, o patetică senzualistă, o înțelepciune existențială, o politică critică, tot atâtea mici surprize, dacă a te bucura de clipă e de-ajuns! Numai viața și opera
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
cum dracu’ l-o mai fi chemând pe japonezul acela, parfumul cel mai scump dintre toate mostrele. Valentina, prea slabă și prea Înaltă, dar Într-o zi frumoasă și mlădioasă ca mama ei. Valentina, steluța mea, care dormi senină și parfumată cu parfum japonez, dar tristă, căci ești departe de tati, care te adoră. Trebuia să-și alunge repede gândul acesta atât de dureros la Valentina. Nu o mai văzuse de un an - de la Înfățișare -, iar asta fusese o greșeală, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
necunoscuții. Pasagerul Încercă să-l ocolească pe Kevin, călcându-l pe picioare, dar un nou șuvoi de oameni Îl rupse de lângă mama lui, separându-i. Mama fu Împinsă spre ea. Strânsă Într-o blană nepotrivită pentru luna lui mai și parfumată peste măsură cu miros de tămâie. Tămâie - căci dimineața când se spălau, o făceau Împreună, căci În casa bunicii era o singură baie, iar ei trei trebuiau să iasă toți la aceeași oră, mama aprindea un bețișor aromat ca să stimuleze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
poșetă de catifea, puțin cam Învechită, cu siguranță mai Învechită decât cele pe care mama le dăruia săracilor de la Crucea Verde - dar mama lui Kevin era altfel decât mama, era o mamă blondă-blondă, Îmbrăcată În violet, roșu și portocaliu, și parfumată cu tămâie, ca statuia Madonei. — Doamnă, spuse plină de speranță, scuturându-i poșeta, Kevin poate lua masa la noi și poate veni la petrecere cu mine - oricum, după aceea vine și tata și garda de corp Îl poate aduce acasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
niște fluvii În care totul se Înnămolise. În mașinile mișcate doar de tresăriri neașteptate, mii de persoane se deplasau fără a merge Însă nicăieri. Între acestea erau și Aris și Maja - sigilați În Smartul ei, un borcănel argintiu cu albastru, parfumat de odorizantul cu esență de vanilie - erau ca o globulă roșie, printre alte milioane de mașini, În traficul acela gâtuit, opriți Între un semafor și o intersecție, Între bulevardul Tiziano și esplanadă, Între cele două maluri ale fluviului. — De ce mergem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
acestea să fie integrate în contextul local de penurie, îl reprezentau săpunurile. Săpunurile occidentale bune (Fa, Lux) erau de multe ori păstrate perioade lungi, uneori ani de zile, fără a fi folosite. Introduse între haine, în dulapuri, pentru a le parfuma, ele preluau funcția acelor obiecte care în mod normal răspândesc și păstrează în încăpere un miros plăcut. Un exemplu bun de activitate de refolosire este legat de utilizarea pixurilor. Un membru al familiei unui adult cu educație superioară ne-a
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
medicale, gnosticii mergeau până la capătul ontologiei negativului realizat pentru a-l suprima: ei extrăgeau manual fătul din pântecele barbelognosticei însărcinate. După ce recuperau avortonul, ei îl pisau într-o piuă, îl amestecau cu miere, cu condimente, cu piper și cu uleiuri parfumate pentru a face astfel un fel de pateu. Evident, în cursul ceremoniilor în care sperma și sângele menstrual curg în valuri, dacă e să-l credem pe sfântul Epifanie, credincioșii gustă din acest preparat culinar ontologic. Pentru cel mai mare
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
contra cirenaicilor. Acești filosofi importanți sunt puși în aceeași oală cu cinicii, arătați cu degetul ca niște măscărici, bețivi, petrecăreți, glumeți, tot ceea ce permite să se facă din ei niște comici, orice, dar în nici un caz gânditori. Aristip cu fustă, parfumat în agora, amator de bordeluri, el, unul dintre rarii filosofi a căror pivniță făcea cât o bibliotecă, acest om să fie oare un filosof, la fel ca Parmenide sau Heraclit? Să fim serioși... Dat deoparte, refuzat în rândurile filosofilor serioși
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
și invidie fără ca aceasta să însemne implicit că cele susținute de el sunt adevărate... -2Triunghiul subversiv. De aici, necesitatea de a reveni asupra regimului scrierii platoniciene a filosofiei - și a istoriei acesteia! Pentru că eu unul consider că fiul moașei, travestitul parfumat și petomanul onanist constituie trei vârfuri ascuțite desenând un veritabil triunghi subversiv. Doar că nu se zărește deloc - sau numai foarte puțin - ce figură frumoasă iese din întuneric atunci când umbra lui Platon acoperă tot ansamblul. Socrate însuși are de suferit
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
din motive de eficacitate concentrată, redusă la chintesența ei, se exprimă nu atât prin vorbire și cuvânt, cât prin gesturi ori alte scenografii, gândite astfel încât să producă efecte pedagogice. Ce semnificație are așadar această anecdotă despre un Aristip care vine parfumat în agora? Mai mult decât aparenta provocare a deturnării unui artificiu feminin de către un filosof bărbat. Bineînțeles, acest comportament semnifică și desconsiderarea conveniențelor, indiferența față de judecata semenilor, recurgerea la metoda ironică, teatralizarea ludică și alte opțiuni dragi filosofilor din triunghiul
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
căuta în lucrările de filosofie vreun elogiu adus olfacției, gustului sau pipăitului, și cu atât mai puțin o celebrare a activităților artistice asociate: nimeni nu recunoaște oenologia, știința parfumurilor sau gastronomia ca discipline ținând integral de artele frumoase. Plimbându-se parfumat prin agora, Aristip incită la formularea tuturor acestor considerații: el își revendică animalitatea și nu uită că aparține naturii; invită pe oricine să facă la fel și să-și amintească de genealogia sa imperfectă; îi atacă în mod ironic pe
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
distincte decât o afirmă tradiția. Doxografia cirenaică propune puține texte utile pentru tranșarea dezbaterii. Dar a-l considera pe Aristip apărător doar al unei plăceri active, dinamice, ține de o neînțelegere asociată în mod obișnuit cu proasta reputație a hedonistului parfumat. Dacă vom sta cu nasul numai în textele lui Diogene Laerțiu și ale lui Cicero privitoare la această opoziție devenită clasică dintre plăcerile catastematice, în repaus, ale Grădinii și plăcerile cinetice ale școlii cirenaice, vom neglija partea de dinamism hedonist
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
să scrie sau să suscite niște texte - de altfel, pierdute în cea mai mare parte -, el a și trăit! De asemenea, Aristip a făcut și altceva decât să traverseze istoria filosofiei între două vorbe de duh, deghizat în femeie și parfumat în agora, el a propus un relativism etic, un subiectivism metodologic, un nihilism epistemologic, o patetică senzualistă, o înțelepciune existențială, o politică critică, tot atâtea mici surprize, dacă a te bucura de clipă e de-ajuns! Numai viața și opera
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
deja s-a sugerat prin citatele date anterior, pe care Cocteau o transpune într-o manieră alegorică sub forma relației dintre un grădinar și florile sale: "Un adevărat poet nu își îngrijește poezia. La fel cum un horticultor nu își parfumează trandafirii."256 Prima parte a afirmație surprinde cititorul obișnuit până la acest punct al lecturii cu o viziune clasică a autorului, care ar presupune o implicare activă în procesul creației prin căutări și reformulări succesive. A doua propoziție clarifică însă semnificația
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]