593 matches
-
d’autre moyen pour réussir que d’aller puiser chez les parses mêmes les connoissances dont j’avois besoin. (...) Ces raisons m’engagèrent à préférer l’Inde au Kirman d’autant plus que je pouvois également y approfondir l’ancien persan et l’ancien samskretan”4. După întoarcerea lui Anquetil, consecventă cu sine, Europa savantă a așteptat nerăbdătoare revelația supremă a cărții sacre a lui Zoroastru 1 - dar, pe măsura infuziei îndelungate, suprasaturate de metafizică, va înregistra violent, la apariția traducerii
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
întâmplatului neîmplinit încă, Persie a credulității și desacralizatei temeri de moarte. Persia contemporană, Persia islamică. Și ea revede paginile acelui călător, „giuvelier protestant de la Paris” amintit de Odobescu, doar pentru o confirmare: din secolul al XVII-lea până la 1900, teama persanilor față de moarte nu s-a schimbat: „Chardin nous rapporte que les Persanes évitent, dans leur conversations, de faire des récits qui puissent rappeler ou exciter les idées tristes (...). S’il faut avouer que quelqu’un est mort, ils disent: Il
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
plasat între Lettres persanes și Zadig ou le destin 2: „Nu este, așadar, nevoie să te duci atât de departe pentru a găsi inițiative; vechile fargade ne puteau îndemna: «să lăsăm pe necredincioși și încercările nelegiuite lui Ahriman», dar mintea persanilor noștri s-a dezrobit de mult de «Jachtul șsic!ț liturgic»3 și a îndrăznit lucruri mari pe care nu le-au îndrăznit nici apusenii”4. De la Paris, Odobescu adusese un număr considerabil de importante lucrări de orientalistică, între care
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
construcții. Abia la un personaj prea puțin cunoscut ca Teodor Iordănescu găsim o pertinentă explicație, cel puțin filologică, a numelui acestei cărți sacre, al cărei conținut nu a suscitat la români decât foarte rar vreun interes: „Cuvântul Avesta vine din persanul medieval Avistak întrebuințat în timpul Sassanizilor, și poate că are aceeași însemnare cu scr. Veda (știință, cunoștință), dar prin secolul V d.C. însemna lege. Denumirea curentă din pahlavi: Avistak va Zand însemna lege și comentar, de unde modernii i-au spus Zendavesta
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
mai durabile sinteze despre literatura persană, Persian Literature a lui Browne 1. Fie și minime, autoinstruirile îi permit tonul vehement de curajos față de sinteza istorică a lui Iorga: „Nu cunoaște, nici din auzite, cea mai recentă, aproape definitivă lucrare asupra persanilor: A History of Persia a lui Sykes. De asemenea, nici studiile lui Jackson și Clemen asupra religiei persane în care se găsesc, însă, o mulțime de informații istorice. Domnia sa se mulțumește cu volumele lui Prasek, care nu sunt puse la
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
vedică și avestică. Personajele principale din Mah³bh³rata și Sh³hn³meh reproduc în manieră personificată și context dramatic structura vechilor divinități indo-iraniene, repartizate trifuncțional de Dumézil. Cei cinci frați PañĂava, YuddhiÌÚira, Bhima, Arjuna, Nakula și Sahadeva, de o parte, și cei cinci persani Rustam, Z³l, Afrasyab, Goshtasp și Lohrasp, se înrudesc prin această recurență comună la o structură tripartită, căreia îi corespund ca întrupări ale funcțiunilor sacerdotală, războinică și „economică”3. Intenția lui Wikander era de a urmări extensia mai largă a acestor
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
iranienne”, colecție care debutează și continuă câțiva ani la rând cu ediții după manuscrise persane, îngrijite de Corbin, singur sau în colaborare: Ab¿ Ya’qub Sejest³ni, Le Dévoilement des choses cachées. Traité ismaélien du IVe siècle de l’Hégire. Texte persan publié avec une introduction par Henry Corbin, Teheran, 1949 (BI 1); Henry Corbin, Œuvres philosophiques et mystiques de Shih³boddșn Yahy³ Sohravardș (Opera metaphysica et mystica II): 1. La théosophie de l’Orient des Lumières; 2. Le Symbole de foi des
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
l’Orient des Lumières; 2. Le Symbole de foi des philosophes; 3. Le Récit de l’Exil occidental, Teheran, 1952 (BI 2); N³sir-e Khosraw, Le «Livre réunissant les deux sagesses» ou Harmonie de la philosophie grecque et de la théosophie ismaélienne. Texte persan édité avec une double étude préliminaire en franșais et en persan, par Henry Corbin et M. Mo’in, Teheran, 1953 (BI 3); Henry Corbin, Avicenne et le Récit visionnaire: Tome I, Étude sur le Cycle des Récits avicenniens; Tome II
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
3. Le Récit de l’Exil occidental, Teheran, 1952 (BI 2); N³sir-e Khosraw, Le «Livre réunissant les deux sagesses» ou Harmonie de la philosophie grecque et de la théosophie ismaélienne. Texte persan édité avec une double étude préliminaire en franșais et en persan, par Henry Corbin et M. Mo’in, Teheran, 1953 (BI 3); Henry Corbin, Avicenne et le Récit visionnaire: Tome I, Étude sur le Cycle des Récits avicenniens; Tome II, Commentaire en persan du Récit de Havy ibn Yaqz³n, traduction franșaise
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
le Cycle des Récits avicenniens; Tome II, Commentaire en persan du Récit de Havy ibn Yaqz³n, traduction franșaise. Notes et glosses, Teheran,1954 (BI 4, 5); Mohamad ibn Sorkh de Nishapour, Commentaire de la Qasida ismaélienne d’Ab¿’l-Haitham Jorj³ni. Texte persan édité avec introduction et esquisse comparative en franșais par Henry Corbin et M. Mo’in, Teheran, 1955 (BI 6); R¿zbeh³n Baqlș Shșrazș, Le Jasmin des Fidèles d’amour. Traité de soufisme en persan, publié avec une double introduction et
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
ismaélienne d’Ab¿’l-Haitham Jorj³ni. Texte persan édité avec introduction et esquisse comparative en franșais par Henry Corbin et M. Mo’in, Teheran, 1955 (BI 6); R¿zbeh³n Baqlș Shșrazș, Le Jasmin des Fidèles d’amour. Traité de soufisme en persan, publié avec une double introduction et la traduction du chapitre premier par Henry Corbin et M. Mo’in, Teheran, 1958 (BI 8); Henry Corbin, Trilogie ismaélienne: 1. Le livre des Sources (IVe/ Xe siècles); 2. Cosmogonie et Eschatologie (VIIe-XIIIe siècles
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
stat pe o lungime de 245 km. Latinii o supranumeau Mare Nostrum, înțelegînd că teritoriile care o înconjurau fuseseră cucerite de ei sau erau sub influența lor. Numele străvechi al acestei mări cu importanță economică și politică europeană îl dăduseră persanii, care o calificaseră drept „întunecata“ (Axșaena), adjectiv care se regăsește, în nuanța mai precisă de „neagra“ (individualizîndu-se, astfel, de Marea Albă, Marea Roșie, Marea Galbenă, chiar dacă acestea se află la mare îndepărtare), în toate limbile europene, pornind de la ceilalți vecini ai
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
frumusețe și de fericire, ce nu-și găsește pereche în lumea de azi. În ce privește proveniența cuvântului paradeisos întrebuințat în introducerea Septuagintei, învățații nu sunt întru totul de acord; unii îl derivă din ebraicul târziu pardes, iar alții din bactricul sau persanul pairidaeza, care înseamnă trecere de la o stare la alta. Paradisul trecut astfel la evrei și la greci e tot una cu Edenul biblic. Edenul e peisajul în care era grădina întâilor oameni. Dar chiar cuvântul acesta ebraic derivă din asirianul
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
-i altceva decât includerea terțiului, împlinirea Treimii. Orice privire în oglindă produce mirare. Cel dintâi pare s-o fi aflat Narcis, în mitologia europeană. În alte mitologii, există povești și mai pline de tâlc. Basarab Nicolescu povestește frumoasa poemă a persanului Attar (secolul al XII-lea) despre Conferința păsărilor. Ca să-și găsească Zeul (adevăratul rege Simorg), păsările străbat șapte văi. A șasea e valea mirării, a intrării în oglinzi, unde e simultan zi și noapte, se vede și nu se vede
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
și 202 î.Hr.), campaniile lui Napoleon din Italia (1796-97) și Rusia (1812) etc. Cum altfel decît războaie de mișcare ar fi putut fi războaiele în care cel puțin o parte implicată în conflict folosea carele de luptă (e.g. egiptenii, hitiții, persanii, bretonii) sau folosea masiv cavaleria (e.g. asirienii, thessalienii, mongolii, hunii, chinezii) sau chiar elefanții (carthaginezii, persanii, indienii). Marile bătălii navale de la Salamina, Actium, Lepanto, Gravelines, Trafalgar, Tsushima, Iutlanda și Midway implicau manevre de mișcare. La Salamina și la Actium tactica
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/1104_a_2612]
-
războaie de mișcare ar fi putut fi războaiele în care cel puțin o parte implicată în conflict folosea carele de luptă (e.g. egiptenii, hitiții, persanii, bretonii) sau folosea masiv cavaleria (e.g. asirienii, thessalienii, mongolii, hunii, chinezii) sau chiar elefanții (carthaginezii, persanii, indienii). Marile bătălii navale de la Salamina, Actium, Lepanto, Gravelines, Trafalgar, Tsushima, Iutlanda și Midway implicau manevre de mișcare. La Salamina și la Actium tactica a fost aceea de spintecare a navei inamice cu pintenul etravei în timp ce săgețile, catapultele și sulițele
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/1104_a_2612]
-
barbari, nu-i mai puțin adevărat că tabloul descris nu-i încurajator și ne putem imagina ce impact au avut aceste etnii asupra populațiilor sedentare europene. Ca tabloul să fie complet, să notăm că geograful arab Ibn Rusta și geograful persan Gardizi ne spun că popoarele care locuiesc în regiunile Volgăi se vânează unele pe altele, prind pe dușmani și îi vând ca robi neguțătorilor din Orient . Captivii erau luați atât de la popoarele sedentare, cât și de la nomazi; sclavii erau de
Momente din Istoria României Orientale by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Science/91880_a_92359]
-
lor origine” . Sub semnul lupului însemna pustiiri, năvăliri, războaie și, sub acest aspect, turcii otomani, urmași ai vechilor turci asiatici, sunt purtători ai aceluiași totem al proscrișilor-lupi, ca și urmașii geto-dacilor și romanilor. După ce au preluat elementele de cultură de la persani și după cucerirea Constantinopolului, otomanii adaugă pentru toți cei care li s-au supus benevol sau prin luptă, la vechile practici de vasalitate, și unele înscrisuri; turcii otomani n-au încheiat la început nici un act scris, pentru că și la ei
Momente din Istoria României Orientale by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Science/91880_a_92359]
-
sorginte indiană, a identității dintre sufletul uman și absolutul divin). Deși nu crede într-o influență reală a gândirii orientale asupra celei eline înainte de epoca alexandrină, F. susține că grecii au intrat încă din perioada preclasică în contact cu egiptenii, persanii sau indienii, de la care au preluat cunoștințe practice de detaliu. Mai mult, el observă numeroase analogii, cum ar fi cele dintre epopeea lui Ghilgameș și poemele homerice, dintre un imn orfic și doctrina hindusă despre identificarea părților universului cu membrele
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287088_a_288417]
-
în trupuri 166. Pe de altă parte, dialectica lui Blake se poate revendică, în egală măsură, de la credință pauliciana în clivajul dintre bine și rău167. Acești gânditori religioși poartă numele de maniheeni în tradiția autorilor bizantini 168. Potrivit lui Malcolm Barber, persanul Mani, fondatorul legendar al acestei secte, este influențat, în chip decisiv, de Marcion, gânditor care respinge realitatea ebraicului YHWH. Astfel, Mani își creează propria versiune dualista, potrivit căreia materia este, în mod inerent, rea, iar Dumnezeu însărcinează "evocările" să genereze
Demiurgul din Londra. Introducere în poetica lui William Blake by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1394_a_2636]
-
era aruncată anatema asupra persoanei și scrierilor lui Teodor de Mopsuestia, asupra persoanei lui Teodoret al Cyrului și a scrierilor sale contra lui Chiril al Alexandriei și a Crezului de la Efes, și asupra epistolei trimise de episcopul Iba din Edesa persanului Mari în care îl combătea tot pe Chiril și respingea Crezul de la Efes. Cum de obicei paragrafele dintr-un astfel de edict erau numite „capitole”, în acest caz prin sintagma „Trei Capitole” sînt desemnate persoanele și scrierile lovite de anatemă
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
în raport cu cea care se manifestă în Biserica occidentală): e vorba de interesul pentru misionarism, nu atît în interiorul imperiului, unde se mai găseau totuși întinse zone de păgînism, cît dincolo de granițele acestuia. Apare acum interesul pentru convertirea popoarelor barbare, cum sînt persanii, indienii, etiopienii etc.; chiar și în acele regiuni îndepărtate se găsesc sau ajung acum, în urma unor întîmplări stranii, oameni și femei cu credință în Dumnezeu. Publicul căruia i se adresează istoricii din această perioadă este format din cercurile cele mai
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
să fie căutate în arhive, chiar și în cele particulare, oricît de anevoioasă ar putea fi reperarea lor: de altfel, istoricul s-a dus să caute izvoare locale atunci cînd a trebuit să se informeze în privința raporturilor dintre Biserică și persani ori alte popoare barbare. De fiecare dată cînd istoricul găsește un document de arhivă, trebuie să-l pună în lumină pentru a atinge un grad și mai ridicat de adevăr. „în mod semnificativ, această meritorie căutare de documente se traduce
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
celei monofizite, pe care ne-o prezintă chiar pînă la ramificațiile sale tîrzii. Evagrie se preocupă și de problemele istoriei profane, nu numai de chestiuni de istorie bisericească: în cartea a șasea vorbește aproape exclusiv despre războaiele dintre bizantini și persani, chiar dacă interesul său nu depășește granițele imperiului (spre deosebire de Sozomen). în primele trei cărți, care cuprind evenimentele din sfera istoriei civile a Orientului și a Occidentului, în afară de istoria Bisericii, povestirea lui Evagrie rămîne oarecum dihotomică, oscilînd între cele două subiecte tratate
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
eminence: A study of special family positions and special family experiences”, Gifted Child Quarterly, 24, pp. 87-95. Amabile, T.M. (1996), Creativity in context, Westview, Boulder, CO. Arieti, S. (1976), Creativity: The magic synthesis, Basic, New York. Barron, F.X. (1969), Creative persan and creative process, Holt, Rinehart, Winston, New York. Barron, F.X., Harrington, D.M. (1981), „Creativity, intelligence, and personality”, Annual Review of Psychology, 32, pp. 439-476. Beard, G.M. (1874), Legal responsibility in old age, Russell, New York. Beny, C. (1981), „The Nobel scientists
[Corola-publishinghouse/Science/2062_a_3387]