465 matches
-
În mine atîtea zile. Găsind un scop practic, mai puțin poetic decît contemplarea ruinelor timpului, am luat o lumînare și m-am pregătit să explorez vila, În căutarea unui material combustibil cu care să fac locuibilă Încăperea și acele două pleduri care acum tremurau În fața șemineului, străine de călduroasele amintiri pe care le păstram despre ele. Noțiunile mele de literatură victoriană Îmi sugerau că cel mai rezonabil era să-mi Încep căutarea din pivniță, unde, cu siguranță, se aflaseră bucătăriile și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
e că, la cei optsprezece ani ai mei, În lipsă de subtilitate și de o mai mare experiență, un vechi lavabou poate funcționa ca un paradis. Mi-au fost suficiente două minute ca s-o conving pe Bea să luăm pledurile din salon și să ne Închidem În acea Încăpere măruntă, cu singura companie a două lumînări și a cîtorva aplice de baie de muzeu. Principalul meu argument, climatologic, a dat-o gata imediat pe Bea, căreia căldura emanată de dalale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
un fruct copt, căzut dintr-un copac. Am luat o pătură de pe comodă și i-am Întins alta lui Fermín. Am stins lumina și m-am dus În sufragerie, unde mă aștepta fotoliul predilect al tatei. M-am Înfășurat În pled și m-am ghemuit cum am putut, convins că n-aveam să Închid un ochi. Imaginea raclelor albe În semiîntuneric Îmi sîngera În minte. Am Închis ochii și m-am străduit din răsputeri să alung acea viziune. În locul ei, am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
am putut, convins că n-aveam să Închid un ochi. Imaginea raclelor albe În semiîntuneric Îmi sîngera În minte. Am Închis ochii și m-am străduit din răsputeri să alung acea viziune. În locul ei, am invocat imaginea Beei, goală pe pleduri, În baia aceea, la lumina lumînărilor. Lăsîndu-mă În voia acestor gînduri fericite, mi se păru că aud murmurul mării și m-am Întrebat dacă nu cumva somnul mă răpusese fără să-mi dau seama. Poate că navigam spre Tanger. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
ca să-i spună adevărul, Însă el știa că trupul pe care Dumnezeu Începuse să i-l răpească În zorii acelei zile cînd se hotărîse să-și caute fiul, pe Julián, se mistuia. În timpul lungii traversade, așezat pe punte, tremurînd sub pleduri și privind infinitul gol al oceanului, a Înțeles că nu va mai apuca să vadă uscatul. Uneori, așezat la pupa, observa șirul de rechini care urmărise nava la puțin după escala din Tenerife. L-a auzit pe unul dintre ofițeri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
Lucía, Însă am refuzat. În octombrie 1937, l-am luat acasă la mine. Nu mai rostise nici un cuvînt de la acel „lasă-mă“. Eu Îi repetam În fiecare zi că Îl iubesc. Era instalat Într-un fotoliu, În fața ferestrei, acoperit de pleduri. Îl hrăneam cu sucuri, cu pîine prăjită și, cînd găseam, cu lapte. În fiecare zi Îi citeam timp de două ore. Balzac, Zola, Dickens... Trupul său Începea să-și recapete proporțiile. La scurt timp după ce am revenit În apartament, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
citeam timp de două ore. Balzac, Zola, Dickens... Trupul său Începea să-și recapete proporțiile. La scurt timp după ce am revenit În apartament, a Început să-și miște mîinile și brațele. Își rotea gîtul. Uneori, cînd mă Întorceam acasă, găseam pledurile pe jos și unele obiecte răsturnate. Într-o bună zi l-am găsit pe dușumea, tîrÎndu-se. La un an și jumătate de la incendiu, Într-o noapte cu furtună, m-am trezit la miezul nopții. Cineva se așezase În patul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
ușurel În ușă. — Julián? a venit vocea tremurătoare. Am apucat clanța și m-am pregătit să intru, fără să știu cine mă aștepta de partea cealaltă. Am deschis Încet. Bea se uita la mine dintr-un colț, Învelită Într-un pled. Am alergat lîngă ea și am Îmbrățișat-o În tăcere. Am simțit că se Îneca În lacrimi. Nu știam unde să mă duc, Îmi șopti ea. Te-am sunat de mai multe ori acasă, dar nu era nimeni. M-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
aici. În casa asta. Vine și pleacă. M-a surprins ieri, cînd Încercam să intru. Fără să-i spun nimic, a știut cine eram. A știut ce se petrecea. M-a instalat În Încăperea asta și mi-a adus un pled, apă și ceva de mîncare. Mi-a spus să aștept. Că totul avea să se termine cu bine. Mi-a spus că o să vii după mine. În timpul nopții am vorbit ceasuri În șir. Mi-a vorbit de Penélope, de Nuria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
Viv rîse și o luă la fugă. Îi rămăseseră stropi de apă pe lentilele ochelarilor de soare, și cînd le șterse, se mînjiră. Uite ce mi-ai făcut! Se Întoarseră la mașină pentru picnic, lăsînd ușile deschise. Reggie scoase un pled scoțian din portbagaj și Îl Întinseră pe iarbă. Apoi luă o sticlă de gin cu portocale și două pahare din plastic, unul roz, altul verde. Erau ale copiilor, Viv știa asta - pe limbă le simțea rugoase, În locul În care fuseseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Începu să-și miște mîna În jos, spre șold. CÎnd Îi prinse fusta și Începu s-o Împingă În sus, ea Îi opri degetele. — S-ar putea să ne vadă cineva. El se depărtă, Își șterse gura și trase de pled. — O să pun asta pe noi. Tot s-ar putea să ne vadă. — Cristoase, Viv, am ajuns În punctul În care, dac-ar trece o trupă de cercetașe, tot nu m-aș opri! Îți jur, plesnesc. Toată ziua am explodat după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
tine. Ea nu era convinsă că se Întîmplase cum spunea. Cu toată vorbăria lui, cu toate absurditățile pe care le spusese - aici și În mașină -, nu credea că fusese așa, iar ea Îl dorea mai puțin ca oricînd. El trase pledul și o Înfășură În el, apoi Își puse mîna pe sub el și Încercă să ajungă din nou Între picioarele ei. Dar ea Își ținea coapsele strînse, iar cînd se uită la ea, văzu că Îl refuză, că-l lasă să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
de chiloți, apoi Își puse mîna ușor peste a ei, fără să-i dea drumul, stînd cu ochii Închiși În timp ce ea o făcea; În cele din urmă, ea Își dădu seama că la fel de bine putea s-o facă și singur. Pledul sălta și cobora peste pumnii lor. De două sau de trei ori, ea Își săltă capul și privi Îngrijorată În jur. Și, În acest timp, Își aminti de alte dăți, cu mulți ani În urmă, cînd el era În armată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
În tencuială, la rînd cu inscripțiile obscene. RN, VP și o inimă străpunsă de o săgeată. Dar după ce azvîrli ciobul, se uită la ceas. — Cred c-ar fi bine s-o luăm din loc. Se Întoarseră la mașină. Ea scutură pledul, iar el Îl Împături și-l puse Împreună cu paharele În portbagaj. Acolo unde fusese pledul era un pătrat de iarbă turtită. Era păcat, Într-un loc atît de frumos: călcă peste el, Îndreptînd iarba cu picioarele. În tot acest timp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
săgeată. Dar după ce azvîrli ciobul, se uită la ceas. — Cred c-ar fi bine s-o luăm din loc. Se Întoarseră la mașină. Ea scutură pledul, iar el Îl Împături și-l puse Împreună cu paharele În portbagaj. Acolo unde fusese pledul era un pătrat de iarbă turtită. Era păcat, Într-un loc atît de frumos: călcă peste el, Îndreptînd iarba cu picioarele. În tot acest timp, mașina stătuse În soare. Ea se urcă și aproape că-și fripse piciorul cînd atinse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
hîrtiile de-acolo, apoi extrase o poză și i-o dădu. Era ușor murdară și ruptă la colțuri; În poză erau o femeie și un băiețel stînd, probabil, Într-o grădină. O zi Însorită de vară. Pe pajiște era un pled scoțian. Femeia Își ținea mîna streașină la ochi, și avea fața pe jumătate ascunsă, iar părul blond era răsfirat; băiețelul Își aplecase capul și stătea Încruntat din cauza luminii. Avea o jucărie de casă În mînă, o mașină sau un tren
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
pe care țineam s-o văd: cea a fratelui clientei mele. Fusese făcută tot În grădină. O mașină veche, cu capota ridicată, Îndreptată puțin oblic spre aparatul de fotografiat. Un bărbat ce semăna cu EL se strecurase dedesubt, pe un pled. Fratele stătea În picioare, cu cotul rezemat de mașină. ZÎmbea și avea gura deschisă - probabil Îi spunea ceva cumnatului. În privirile Îndreptate spre aparatul de fotografiat i se citea Însă stînjeneala. Purta o cămașă cu mîneci scurte și era Încălțat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
bine dispus. A deschis larg fereastra de la sufrageria spațioasă, apoi a mers la bucătărie, unde și-a preparat ceai și cafea, lăsându-le în vasele lor pe aragaz, după ce a stins flăcările. S-a întors în sufragerie, a așternut un pled pe covorul mare din mijlocul încăperii în care tronau două fotolii mari, comode, o vitrină cu bibelouri simple, dar elegante, un televizor mare cu plasmă și o măsuță mobilă confecționată din sticlă, a deschis pe un canal cu muzică și
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
șoseaua Iași - Pașcani, era neîncăpătoare pentru șuvoiul de refugiați care s-au scurs câteva săptămâni În șir. Primiți cu sentimente fraterne, la fiecare 10 km se amenajaseră corturi unde doamnele de la Crucea Roșie ofereau un ceai cald, iar pentru copii pleduri și haine călduroase. Satele, orașele de pe teritoriul liber al țării, au primit refugiații basarabeni oferindu-le adăpost, hrană și În cele mai multe cazuri integrarea la un loc de muncă. Cât privește armata de ocupație, vor rămâne În istorie, silniciile față de populația
Refugiaţi basarabeni apostoli ai neamului românesc by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91599_a_93564]
-
supere Carrie? Fran se uită în jur, căutând semne ale prezenței soției lui Jack, încercând să uite scena din după-amiaza aia, când o văzuse aplecându-se să-l sărute pe Laurence. — Doar dacă are puteri telepatice, replică Jack, trăgând un pled peste genunchii lui Ralph. A plecat acum două ore la Londra. N-a mai putut să suporte viața meschină din Woodbury. Oricum, s-a dovedit că nu eram eu principalul punct de atracție aici. În schimb Laurence era. — Ți-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
uitându-se drept în față, aranjându-și cu o urmă de cochetărie gulerul capotului în jurul claviculelor firave și a umerilor subțiri și osoși, lovindu-se cu un bețișor lung, cu cealaltă mână, la intervale neregulate, peste genunchii întinși, acoperiți cu un pled. „Și mie.“ „M-am gândit la o mulțime de lucruri despre care am fost convinsă că va trebui să-ți vorbesc...“ „Da. Și eu.“ „Mi-au trecut nenumărate lucruri prin cap în astea ultime două zile, cât m-am simțit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
asta.“ „E același lucru. De ce fugi?“ „O să scăpați“, a zis după o pauză, foindu-se, privind-o târziu, chiar în clipa în care bătrâna doamnă izbucnea cu energia arătată pe vremuri, izbind cu bețișorul lung în propriii genunchi acoperiți de pled și apoi în umărul lui, aflat alături: „Uită-te la mine! Minți!“ A urmat o pauză în care s-au înfruntat numai privirile și nici unul n-a spus nici o vorbă: doi cocoși de forțe egale, de mărimi egale, cu crestele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
a reușit să se dea jos din pat și să iasă pe terasă, la soare. Deși în orice clipă... S-a oprit brusc, ecoul ultimelor vorbe a plutit o vreme în jur. Descria cu bețișorul subțire cercuri și linii pe pledul ce-i acoperea genunchii, privea undeva, drept înainte, printre frunzele prăfuite ale gutuilor, de un verde sur, galben, portocaliu, purpuriu, un amestec strălucitor de culori calde și aprinse, forme evanescente, curbe, frunze spiralate și arbori torsionați, îmbătrâniți nu atât de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
ci cum îl vezi, cum ți se prezintă. Vrei să spui că n-am dreptate? Vorbea cu o voce egală, fără înflăcărare, de-a dreptul încăpățânătă în convingerea ei, înceta să mai deseneze cercuri și linii cu bețișorul subțire pe pledul care îi acoperea picioarele, își da capul ușor pe spate, să-și umple chipul de lumina puternică, privea arborii crescuți în dezordine, cohortele de frunze, unele palide, altele ruginite, vine toamna, gândea, n-o s-o mai apuc. Dar ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
cufundată în fotoliul moale și imens, cu brațele ca niște coapse de elefant îmbrăcate în pluș cenușiu, sprijinindu-și ceafa și părul negru strâns într-un coc dezordonat de plușul tot cenușiu al spetezei și ghemuindu-se mai bine sub pledul tras până peste umeri, în dreptul gâtului. Încă dârdâia, dar nu se atinsese de ceaiul fierbinte pus pe o măsuță alăturată. Era trasă la față, cu cearcăne și ochii negri scufundați în orbite, slăbită. L-a privit pe Andrei Vlădescu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]