707 matches
-
2001. Stanomir, Ioan, De la pravilă la Constituție, Editura Nemira, București, 2002. Stanomir, Ioan, "Regândind Constituția: teme și interogații", în Radu Carp; Ioan Stanomir, Limitele Constituției. Despre guvernare, politică și cetățenie în România, C.H. Beck, București, 2008. Stanomir, Ioan, Constituționalism și postcomunism. Un comentariu al Constituției României, ediția a II-a revizuită, Editura Universității din București, 2007. Stanomir, Ioan, Nașterea Constituției. Limbaj și drept în Principate până la 1866, Editura Nemira, București, 2004. Șaguna, Andreea, Vasile Blaga: PDL nu negociază caracterul național, indivizibil
Constituţia României. Opinii esenţiale pentru legea fundamentală by Sorin Bocancea [Corola-publishinghouse/Administrative/930_a_2438]
-
Instituții și politici publice în Uniunea Europeană (2004). La Editura Institutul European Iași a publicat: Cetatea lui Platon (2010), lucrare ce a fost distinsă cu premiul Revistei Transilvania (ediția 2011) și cu premiul "Vasile Conta" al Academiei Române (ediția 2012); Noi și postcomunismul (2012) și a coordonat, împreună cu Daniel Șandru, volumele Mass-media și democrația în România postcomunistă, ediția I (2011), ediția a II-a (2013) și Totalitarismul. De la origini la consecințe (2011). A fost bursier postdoctoral al Academiei Române (2010-2013). Este director al revistei
Constituţia României. Opinii esenţiale pentru legea fundamentală by Sorin Bocancea [Corola-publishinghouse/Administrative/930_a_2438]
-
3/2003, pp. 617-620. 37 "Decizia nr. 98/2008", în Monitorul Oficial al României, nr. 140/22.02.2008. 38 Giovanni Sartori, Despre sistemul constituțional românesc, ed. cit. 39 Vezi și Raluca Mariana Negulescu, op. cit. 40 Ioan Stanomir, Constituționalism și postcomunism. Un comentariu al Constituției României, ediția a II-a revizuită, Editura Universității din București, 2007, pp. 123 și urm. 41 Ioan Stanomir, "Regândind Constituția: teme și interogații", în Radu Carp; Ioan Stanomir, Limitele Constituției. Despre guvernare, politică și cetățenie în
Constituţia României. Opinii esenţiale pentru legea fundamentală by Sorin Bocancea [Corola-publishinghouse/Administrative/930_a_2438]
-
Sergiu Gherghina și Mihail Chiru, CA Publishing, Cluj-Napoca, 2010, p. 59. 1 Acest text a fost publicat sub titlul "Problemele prezidențialismului în România" în Timpul nr. 104/septembrie 2007, p. 6, și se regăsește sub același titlu în volumul Noi și postcomunismul, Editura Institutul European, Iași, 2012, pp. 70-77. 2 Lavinia Dimancea, "Față în față cu Republica Iliescu și Constantinescu merg pe mâna actualului sistem", în Jurnalul Național, 10.04.2007. 3 Andrei Cornea, "Constituția Năstase", în 22, nr. 7/2002. 4
Constituţia României. Opinii esenţiale pentru legea fundamentală by Sorin Bocancea [Corola-publishinghouse/Administrative/930_a_2438]
-
distinctă de cele precedente, sub forma a trei cercuri de conversie care merg de la centrul sistemului către periferia sa. Ambiția cercetării noastre nu este atât aceea de a sublinia rolul central al fostei nomenklaturi În structurile socioeconomice și politice ale postcomunismului, cât aceea de a arăta că implozia „socialismului real”, ilustrată foarte bine de exemplul polonez, se datorează atât transformării instituțiilor centrale care Îl conduc (Partidul), cât și mutației clasei sale conducătoare, nomenklatura. 2. Diversitatea modurilor și a traiectoriilor de conversie
[Corola-publishinghouse/Administrative/1953_a_3278]
-
va fi cu mult mai important decât capitalul fizic dobândit grație legilor „autoaproprierii” din ultima perioadă a comunismului. Din aceste motive, cei mai mulți dintre ei sunt „predispuși” să devină viitori capitaliști. Pentru a Înțelege locul fostei nomenklaturi printre noile elite ale postcomunismului, dar și În căderea vechiului regim, analiza capitalului său cultural s-a impus așadar În ochii noștri ca fiind determinantă. La fel de important este și capitalul său social, strâns corelat cu capitalul cultural. În acest proces de mutație de la un sistem
[Corola-publishinghouse/Administrative/1953_a_3278]
-
multe posibilități, după ce am recunoscut că vechiul regim nu putea să o facă. (Cazul 2, Ungaria) Este vorba deci de a asocia, de acum Înainte, o productivitate mai bună cu solidaritatea necesară, căci ceea ce va distinge stânga de dreapta În postcomunism va fi „modul de a introduce capitalismul și Întrebarea cine va plăti costurile” (cazul 8). Pentru interlocutorii noștri maghiari, nici nu se pune problema să accepte economia de piață fără control, ci vor să ducă În același timp stindardul socialului
[Corola-publishinghouse/Administrative/1953_a_3278]
-
reformă și revoluție), „revoluție fără adversari” (Ralph Dahrendorf) etc. Acestei dificultăți de a găsi și numi actorii i s-au adăugat mai prozaic, dar și mai grav, cele pe care le-au resimțit „perdanții”, dificultățile de a se repera În postcomunism: nu numai muncitorii din complexele industriale obsolescente, dar și salariații agricoli din fermele de Stat lichidate, țăranii pauperizați de concurența produselor occidentale, pensionarii, tinerii, femeile... Nimic surprinzător că noile partide socio-democrate, legând În mod abil noile virtuți democratice de realizările
[Corola-publishinghouse/Administrative/1953_a_3278]
-
21, Polonia). (Traducere realizată de Ruxandra Ivan) Anexă METODA Obișnuiți să percepem fostul sistem socialist În Întregul său - În ciuda inevitabilelor „diferențe istorice”, obișnuiți fiind și cu acestea -, am căutat În mod instinctiv o viziune „de ansamblu” a fostelor nomenklaturi În postcomunism. Foarte repede Însă ne-am lovit de situații naționale diferite. Ancheta s-a dovedit foarte dificilă În Republica Cehă, din cauza atmosferei de lustrație. În această țară, ajutorul unui sociolog de palat, fost cadru conducător al unei Înalte școli de cadre
[Corola-publishinghouse/Administrative/1953_a_3278]
-
reconfigurare a nivelului instituțional, care rămâne, la rândul său, În ceea ce privește funcționarea sa explicită, destul de precar În adoptarea instrumentelor de funcționare ale unei democrații funcționale. În fond, În absența unei alternative la guvernare conturată Încă din perioada comunistă, actorii politici ai postcomunismului ar resimți schimbarea regimului ca pe o posibilitate de „autoselecție” și de redistribuire a portofoliilor. Deși această situație pare a descrie primii ani ai postcomunismului românesc, amploarea și durata acestor continuități au fost puțin studiate. Continuitatea practicilor, a strategiilor de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1953_a_3278]
-
fond, În absența unei alternative la guvernare conturată Încă din perioada comunistă, actorii politici ai postcomunismului ar resimți schimbarea regimului ca pe o posibilitate de „autoselecție” și de redistribuire a portofoliilor. Deși această situație pare a descrie primii ani ai postcomunismului românesc, amploarea și durata acestor continuități au fost puțin studiate. Continuitatea practicilor, a strategiilor de personal adoptate, cât și a persoanelor, de-a lungul celor șaptesprezece ani de postcomunism, rămâne un subiect departe de a fi epuizat. Pornind de la un
[Corola-publishinghouse/Administrative/1953_a_3278]
-
a portofoliilor. Deși această situație pare a descrie primii ani ai postcomunismului românesc, amploarea și durata acestor continuități au fost puțin studiate. Continuitatea practicilor, a strategiilor de personal adoptate, cât și a persoanelor, de-a lungul celor șaptesprezece ani de postcomunism, rămâne un subiect departe de a fi epuizat. Pornind de la un demers pozițional cu privire la elitele guvernamentale, studiul de față Își propune să se concentreze pe un caz bine delimitat, cel al elitelor executive postcomuniste. Cabinetele constituie un centru al puterii
[Corola-publishinghouse/Administrative/1953_a_3278]
-
aflate În continuitatea celor de dinainte de 1989. În această cheie interpretativă putem citi dificultatea negocierii și stabilirii unui consens Între elitele politice, fenomen ce nu caracterizează doar spațiul politic românesc, ci și, la un nivel mai moderat, primii ani ai postcomunismului, În general. Regimul comunist românesc se caracterizează prin faptul că locusul puterii este situat la nivelul persoanelor, și nu la nivelul instituțiilor, și printr-o tendință de a construi cariere fondate pe un tip de schimb social direct Între patron
[Corola-publishinghouse/Administrative/1953_a_3278]
-
politic, din mai multe motive: 1. există automat o paletă discursivă limitată În cadrul căreia partidul se poate poziționa, 2. baza de personal și de selecție de care partidul poate dispune este mult mai largă, și 3. primii șase ani ai postcomunismului românesc au fost dominați la nivel guvernamental de către acest partid. În același timp, ne putem aștepta ca În cazul acestui partid să identificăm cu mult mai multă ușurință caracteristicile generale și practicile perioadei comuniste. Continuitatea de personal ar putea să
[Corola-publishinghouse/Administrative/1953_a_3278]
-
resurse de care dispun. Utilizând atât date statistice cu privire la traiectoriile actorilor guvernamentali, cât și elemente rezultate dintr-o serie de interviuri semistructurate și din biografiile actorilor politici executivi, vom Încerca să oferim un răspuns la Întrebarea următoare: De unde provin miniștrii postcomunismului românesc, care sunt resursele din perioada comunistă pe care aceștia le mobilizează pentru a-și construi o carieră politică de succes?. Volatilitatea personalului executiv: Între trecut și prezent De-a lungul istoriei, un mare număr de guverne au populat scena
[Corola-publishinghouse/Administrative/1953_a_3278]
-
distribuția duratelor mandatelor este foarte variabilă: de la mandate de circa 3 luni, În cazul Cabinetului Petru Groza, până la aproape trei ani pentru cel de-al doilea Cabinet Gheorghe Maurer. Pe de altă parte, o analiză a celor opt cabinete ale postcomunismului românesc care și-au Încheiat deja mandatele sugerează faptul că acestea ascultă mai degrabă de o logică a instabilității, similară cu perioada interbelică. Guvernele României nu doar că au o durată de viață mai mică de doi ani, dar durata
[Corola-publishinghouse/Administrative/1953_a_3278]
-
Întregii perioade analizate. Stabilizarea elitelor: rotația cadrelor În executivele românești Pentru perioada comunistă, În ciuda imaginii generale a imuabilității leadershipului său, durata medie a unui mandat este de un an. O instabilitate de personal mult mai accentuată poate fi identificată În cadrul postcomunismului românesc. Acest nivel crescut al fluidității de personal ridică problema continuităților decizionale și de articulare a adoptării diferitelor politici. Considerând că rotația personalului guvernamental, prin procesul de rotație, poate genera continuitate decizională, acest tablou general de instabilitate guvernamentală poate contrabalansa
[Corola-publishinghouse/Administrative/1953_a_3278]
-
În cazul Cabinetului Petru Groza, și până la 86,67% dintre miniștrii Cabinetului Ion Gheorghe Maurer IV, care au deținut funcții executive ce au precedat numirii lor În cabinetul În cauză. Concentrându-ne asupra fenomenelor de rotație a actorilor politici ai postcomunismului (vezi tabelul 3), putem observa faptul că rotația interguvernamentală nu joacă un rol important la nivelul noilor cabinete (cu excepția ultimului cabinet PSD), chiar dacă poate fi stabilită o relație statistică Între cele două fenomene. În ceea ce privește relația interguvernamentală a actorilor executivi, pot
[Corola-publishinghouse/Administrative/1953_a_3278]
-
convergență trebuie totuși să adăugăm un aspect. Privind categoriile mandatelor În funcție de mandatele cumulate, ne este relevată o distincție importantă. De fapt, cabinetele comuniste românești se caracterizează printr-un important proces de acumulare de experiență care nu este identificabil la nivelul postcomunismului românesc. Astfel, În perioada comunistă, doar 12,43% dintre miniștri au avut mandate mai scurte de un an, iar 61,98% dintre aceștia prezintă o experiență ministerială mai lungă de patru ani. Mai mult decât atât, 14,97% dintre actorii
[Corola-publishinghouse/Administrative/1953_a_3278]
-
există un model general explicativ cu privire la resursele importante acumulate În timpul comunismului care ar fi permis promovarea În politică după 1989. În cele ce urmează, vom Încerca să analizăm În ce măsură astfel de modele există la nivelul celor trei mari subperioade ale postcomunismului românesc. În primii ani de după 1989 (1989-1996), asistăm la dominația celor care au lucrat În domeniile economice. Astfel, dintre 31,1% de miniștri care au lucrat Într-un domeniu legat de finanțe, industrie sau comerț, 5,9% dintre aceștia au
[Corola-publishinghouse/Administrative/1953_a_3278]
-
care este de asemenea șeful PNL. Înainte de a Încheia această secțiune, trebuie să remarcăm faptul că traiectoria lui Adrian Năstase poartă marca unui anumit grad de profesionalizare a scenei politice românești, care nu poate fi identificată În primii ani ai postcomunismului, când principalul resort al numirilor au fost fie legăturile familiale, fie socializarea ocupațională Înainte de 1989. Cu toate acestea, carierele articulate de-a lungul anilor ’90 au avut la bază astfel de elemente personalistice, care, la diferite momente, au jucat drept
[Corola-publishinghouse/Administrative/1953_a_3278]
-
de elaborare a unei strategii de reformă condusă de academicianul Postolache. Acest principiu al importanței socializării În funcție este asumat, În anumite grade, de către toți actorii politici. Cu toate acestea, respectivul mod de selecție este caracteristic pentru primii ani ai postcomunismului românesc. Pentru a Înțelege mai bine mecanismele de promovare În echipele guvernamentale de-a lungul acestei perioade, să luăm exemplul lui Anton Vătășescu. În timpul perioadei comuniste, Anton Vătășescu a fost directorul IPRS Băneasa (Întreprindere de stat). După revoluție, a devenit
[Corola-publishinghouse/Administrative/1953_a_3278]
-
nivel de partid. Acest proces de imbricare și de creare de rețele fondate pe o formă de socializare ocupațională caracterizează atât primul eșalon al puterii executive, cât și cel de-al doilea nivel, cel puțin În timpul primilor șase ani ai postcomunismului românesc. Partidele politice care au format cabinetele ce au succedat momentului de alternanță au reconfigurat principiul de bază În construcția rețelelor de coeziune. Un nou strat, cel politic, a fost introdus, efect al faptului că guvernul era rezultatul unei coaliții
[Corola-publishinghouse/Administrative/1953_a_3278]
-
unor structuri de personalitate, care să dea elevului verticalitate și Încredere În sine. Fără Îndoială, cercetarea lui M. D. Gheorghiu reprezintă nu numai o Încercare provocatoare și temeinic argumentată empiric de poziționare În corpusul internațional de studii privind comunismul și postcomunismul, accesibil acum și publicului român. Studiul lui Mihai-Dinu Gheorghiu constituie și o bine-venită Îmbogățire critică a cunoștințelor privind istoria socială a elitelor comuniste românești, a formării, reproducerii și diferențierii lor, reușind să completeze În mod fericit deja „clasicul” studiu al
[Corola-publishinghouse/Administrative/1953_a_3278]
-
de viață”, va spune el, mirându-se că nu a existat nicio revoltă anticapitalistă după trei ani de sacrificii ale populației. Citat din discursul lui B. Geremek cu ocazia primei ședințe a seminarului său de la Collège de France consacrat „dilemelor postcomunismului”, În 1993. Pierre Bourdieu: „Evenimentele biografice se definesc ca tot atâtea plasări și deplasări În spațiul social, adică, mai precis, În diferitele stări succesive ale structurii distribuției diferitelor tipuri de capital care se află În joc În câmpul considerat”, Actes
[Corola-publishinghouse/Administrative/1953_a_3278]