379 matches
-
Înainte, spre zădărnicia existenței, de pe această culme a răului? Există o oboseală mai profundă decât cea a muncii și, cu atât mai mult, a gloriei. „În lupta dintre tine și lume, ia partea lumii”, spunea Kafka. Nu știu cât putem apropia viziunea premonitorie a lui Kafka de cea post-Holocaust a lui Kertész, dar Înclin să cred că Franz Kafka s-ar fi simțit, ca lector și scriitor, atașat de cărțile acestuia. New York, mai 2003 (Familia, nr. 5/2003) 4. Tatuajul lui Schlemihltc "4
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
atunci) și o carte de vizită! Capacul avea imprimat, cu mari litere negre de tipar, numele exotic al liceanului: STEINBERG. Prilej de admirativă năuceală printre noii săi colegi, bineînțeles. Precocele act public de identitate era, În realitate, o nevinovată farsă premonitorie: ghiozdanul purta marca atelierului care Îl confecționase: Legătoria STEINBERG, a tatălui său, Maurice Steinberg, legător de cărți și producător de ambalaje. Un fel de predestinare, s-ar zice, pentru artistul care avea să-i imprime numele nu doar În memoria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
fiecare oraș american existau măcar câțiva Steinberg, măcar un Saul Steinberg. Doi Steinberg locuiau chiar În blocul său, despre un Saul Steinberg aflase că ar exista În orășelul East Hampton, unde Își avea casa de vară. Reînvia, iată, fosta imagine premonitorie a omului care s-a pierdut pe sine În mulțime... Într-o caricatură publicată În 1936, În Italia, În Bertoldo, artistul Înfățișează pietonul cu mustață care, revenit acasă, nu se mai recunoaște În oglindă: „Accidenti, questo non sono io. Con
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
era maistru de tâmplărie la o școală. El a desprins atunci din pom o figurină, un urs, pe care mi-a dăruit-o și pe care o păstrez și acum. Este una dintre cele câteva amintiri pe care le consider premonitorii, alături de faptul că la tăierea moțului, la un an, aș fi luat de pe tavă, dintre bani, pahar și nu mai știu ce, - stiloul, și de cuvintele copilașului de vreo doi ani care, pe Domnița Ruxandra, cum mergeam spre liceu, mi-
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
bucătăria noastră mică, cu butelie, de la etajul doi. N-a fost ideea mea, recunosc, mă învățase Cerasela să leg două cearceafuri și mă așteptase pe copertina de la intrarea în bloc (a fost, în fond, primul rapel din viața mea, unul premonitoriu, fiindcă aveam să fac armata la vânători de munte). Trecusem după aceea de pe copertină în casa scării, tot pe-o fereastră și ajunsesem afară, de unde, ce-i drept, nu mă mai puteam întoarce sus. Noroc cu tata, care, în afară de faptul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
știam cine sânt știam ce am de făcut, și perspectiva unei vieți moarte, osificate nu mă întrista: aveam să-mi dărui viața ca să mi-o câștig. Slăbiciunea și diformitatea corpului meu, palpitațiile și sufocările de care sufeream, visele crude, scatologice, premonitorii, toate corespundeau portretului, din imaginația mea, al celui care își depășește carnea ca să ajungă la spirit și deasupra spiritului. Mă vedeam peste zece ani, scriind înfrigurat la acea Carte în care ruinele și turnurile și scuarurile din reveriile mele aveau
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
apei cu mesajele lor fără sens. Extrase din dulap o sticlă neîncepută de whisky Teachers și se duse cu ea înapoi în birou. Fusese martor la ceva atât de grotesc, atât de neîndoielnic diavolesc, atât de îngrozitor și atât de premonitoriu infernal, că nici el nu mai știa ce să creadă: fusese ceva real sau pur și simplu un coșmar cu ochii deschiși? Un om fără față, ale cărui mâini erau legate la spate, o femeie cu chipul pictat și cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
a rezistenței generației noastre la diabolica îndoctrinare comunistă. Ea arată că noi, cei născuți în jurul anului 1950, reușiserăm să ne îndreptăm atenția și spre Occident, nu doar să „privim mereu spre Răsărit”, așa cum ne îndemna partidul unic. În plus, este premonitorie pentru schimbările ce aveau să survină în viața unei generații care, decenii la rînd, a visat la libertate. Respectiva listă subliniază aplecarea autorului spre cercetările istorice înu doar spre cele de istorie a muzicii!), înclinație dovedită și în alte capitole
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
reflectând gândurile care îl obsedează pe erou. Elementul oniric contribuie la potențarea obsesiilor legate de iubire și moarte, printr- o dublă mișcare retrospectivă, evaluativă, interpretativă a unor evenimente trecute ce capătă noi dimensiuni în vis și una prospectivă, prin valoarea premonitorie ce anticipă evenimente. Visul lui Sandu este unul complex, iubita sa apare mai întâi ca mireasă a altuia, apoi ca fiind moartă. Autorul visului mărturisește că „la un moment dat” le-a văzut pe amândouă simultan: ”Una roșie dizgrațioasă, cealaltă
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
său final imposibil de explicat, Irina distruge orice pretenție de adevăr asupra lui Sandu. Eroul provoacă zilnic certuri doar pentru plăcerea împăcărilor, iar una din scenele de posesiune aduce mai curând a viol. Irina evadează cu ajutorul morții, visul are valoare premonitorie:” Mi se păruse la început o masă, dar era un catafalc. (Vis melodramatic, stupid, însă care mă face să tremur) Și pe el, printre câteva flori, cu ochii închiși, cu gura deschisă, cu nasul cârn, iarăși Irina. Vânătă, umilă și
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
care execuți din umbră perfecțiunea idealului misionar, să poți fi unealta ideală, fără cusur și viață personală. Așa cred că a fost Felix Edmundovici Dzerjinski... Între 1984 al lui Orwell și Demonii lui Dostoievski există o fascinantă legătură pe latura premonitorie a celor două cărți. Este probabil cazul să intuim în aceste două opere caracterul apăsător a două viziuni; mai exact, senzația acută și ocultă a unei amenințări dense care planează asupra speciei omului. Amândouă cărțile ne fac să respirăm ceva
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
să obțină avantaje de pe urma acestora. Ei sunt profeții și modelatorii unui viitor dezirabil - și aș putea adăuga, ai unui viitor profitabil. Steve Jobs gândește diferit - „în afara carcasei computerului” - și a determinat explozia consumului de produse electronice printr-o simplă previziune premonitorie legată de viitorul comunicațiilor personale cu iPod și stocarea muzicii online prin iTunes. Investițiile din partea Sumner Redstone la MTV au inaugurat o nouă fuziune globală între muzică, media și comerț. Prin achiziționarea companiilor de media și internet, Barry Diller și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2287_a_3612]
-
Da Vinci Leonardo da Vinci este renumit pentru multe lucruri, inclusiv pentru faptul că a emis previziuni legate de viitor prin acele ilustrații care prezintă o stranie mașinărie zburătoare și vehicule subacvatice. Acestea erau hărți vizuale, un gen de proiect premonitoriu care spunea o poveste despre viitor. Ceea ce cunoștea Da Vinci era un mod de gândire strategic referitor la viitor. Era primul care schița viitorul. A folosit metafore vizuale pentru a crea invenții. Chiar a reușit să construiască câteva dintre creațiile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2287_a_3612]
-
treacă peste frontierele timpului, să plieze timpul, să prevadă lucruri absolut noi. Imaginați-vă că a putut proiecta un model de bicicletă zburătoare înainte de descoperirea combustibililor sau a unor materiale cum este plasticul. La timpul său, multe dintre invențiile sale premonitorii erau considerate atât de exagerate, încât au fost respinse ca fiind ridicole. Dar o mână de oameni au recunoscut geniul său în privința capacității de a vedea în viitor. Fără existența acelor mecena ai artelor din preajma lui Da Vinci, a imensului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2287_a_3612]
-
lui ca și cum ar fi fost deja gata, fusese crezut cînd de fapt el vorbea pentru a Încerca să-și dea seama singur cum va fi acea carte. Cartea fusese chiar anunțată librarilor și presei, sub un titlu pe cît de premonitoriu, pe atît de provizoriu: Întîlnirea din toamnă - premonitoriu pentru autor, silit să admită că o Întîlnire fixată nu se poate concepe decît la dimensiunea Întîlnirii ratate. Oamenii Îi așteptau cartea, ceea ce era măgulitor pentru el, dar cartea nu intrase În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
crezut cînd de fapt el vorbea pentru a Încerca să-și dea seama singur cum va fi acea carte. Cartea fusese chiar anunțată librarilor și presei, sub un titlu pe cît de premonitoriu, pe atît de provizoriu: Întîlnirea din toamnă - premonitoriu pentru autor, silit să admită că o Întîlnire fixată nu se poate concepe decît la dimensiunea Întîlnirii ratate. Oamenii Îi așteptau cartea, ceea ce era măgulitor pentru el, dar cartea nu intrase În librării, așa cum uneori avioanele nu mai aterizează niciodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
carte ori un manuscris să-mi aleg piesă care mi-a plăcut cel mai mult. Aș putea să mă opresc În mod egal la ,,Cântecul ochilor”, la ,,Hard rock”, ,,Vivaldi”, ,,Belstemul de duminică”, ,,Rămurosul plisc de cuc” etc., sau la premonitoria ,, Când vom pleca?”; o fac totuși pentru ,,Suflet de primăvară”, poezie admirabila care mi-a oferit prilejul de a-l cunoaște mai bine, prin autobiografie, pe Malin. Dragă Sandu, nu fac nici o analiză; mi-ar fi plăcut eventual s-o
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
având grijă să asigur însă o minimă reprezentativitate etnică). Au fost solicitați să se exprime în chestiune o prietenă româncă stabilită de multă vreme în Tokyo, un prieten francez îndrăgostit iremediabil de școlărițele asiatice, iubitul meu cu ochi migdalați (ceea ce, premonitoriu, îi atrăsese cu mult înainte de sejurul japonez apelativul de "domnul samurai") și sora mea cu breton scurt, sever-cleopatric. Până acum, totul merge bine. Îmi înfrânez aici, cu greu, dorința perversă de a introduce în text o adresă de email la
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
răzbunătoare a lui Ahile, zărită deasupra gorganului înălțat pe mormântul său, deasupra colossos-ului său, pentru a cere moartea Polixenei. Apariție evocată de trei ori: mai întâi de către fantoma lui Polidoros, apoi de către Hecuba (unde este pomenită tot în legătură cu visul ei premonitoriu) și, în sfârșit, de către corul roabelor troiene, acestea din urmă fiind, de altfel, singurele care vor descrie fantoma în materialitatea ei, purtând o strălucitoare armură de aur și venind să ceară cumplitul tribut datorat mormântului său. Astfel, prezente în spusele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
imaginii visate traversează marele monolog al Casandrei, monolog obsedat de phobos, de teroarea care o face să vadă poarta palatului ca pe o poartă a Infernului, în timp ce din palat ies aburi ce par să se ridice dintr-un mormânt. Viziune premonitorie a propriei morți, moarte pe care o evocă pentru ultima oară înainte de a intra în palat, înainte ca porțile acestuia să se închidă în urma ei (aceleași porți ce se vor redeschide curând pentru a lăsa să i se vadă cadavrul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
cu fantoma care se întoarce, traversând în sens invers granița dintre lumea celor morți și lumea celor vii, ci și, mai ales, unei experiențe a nopții, a întunericului, pe care el a trăit-o nemijlocit. O noapte încărcată de vise premonitorii, bântuite de spectre ce rostesc adevăruri înfricoșătoare, o noapte plină de toate capcanele născocite de zei, de toate momelile și amăgirile în care aceștia l-au atras. Alături de cele trei mari figuri tragice, victime ale acestor curse divine - Aiax, Heracles
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
prima întâlnire cu vrăjitoarele, continuă să persiste. În revelațiile aparițiilor, ceva va rămâne până la capăt sub semnul întrebării, al ambivalenței: înșelătorie sau sinceritate? Adevăr sau minciună? „That lies like truth”, acesta este permanentul cuplul antinomic, regăsit și în domeniul viselor premonitorii, și în acela al predicțiilor propriu-zise. În fața fantomei, Macbeth așteaptă neclintit posibilele sale metamorfoze. Căci fantoma și-ar putea schimba oricând înfățișarea, s-ar putea preschimba într-un urs, într-un tigru, într-un rinocer - ar căpăta, așadar, aspectul unei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
spune: Sunt Thaisa Crezută moartă și înecată. Pericle nu mai are nici o ezitare; recunoașterea e de data aceasta rapidă, imediată. Dar chiar și așa, o mică îndoială continuă totuși să subziste, căci, deși îi mulțumește nemuritoarei zeițe Diana pentru visul premonitoriu pe care i-l trimisese, convins acum că nu fusese înșelat așa cum se temuse, Pericle are nevoie de încă o confirmare pentru a fi pe deplin sigur de identitatea Thaisei: recunoașterea după nume a lui Helicanus. „Mortul” ce se dovedește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
se poate de real, apropie cele două personaje din Luca și din Ioan. La Ioan, Isus interzice „atingerea” afectuoasă din partea Mariei Magdalena, în vreme ce aici fariseul condamnă atingerea vicioasă a „păcătoasei”. Spre deosebire de Marcu și Matei, unde gestul femeii are un sens premonitoriu, echivalând cu o îmbălsămare avant la lettre, Luca își construiește scena cu o semnificație evident penitențială. Femeia intră în casa fariseului ca să-și plângă păcatele, ca să și le spele cu lacrimi și, în cele din urmă, să fie iertată și
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
a iubit realmente „trezorierul”. În 20,17, Matei scrie că Isus i-a luat deoparte pe „cei doisprezece” ca să le destăinuie în secret ce I se va întâmpla în Ierusalim. Iuda se afla deci printre ei, martor al acestei „spovedanii” premonitorii. La fel în cazul scenei provocate de mama fiilor lui Zebedeu: Iuda face parte din grupul celor „zece apostoli revoltați” de pretențiile femeii 50. Prin urmare, o lungă perioadă, Iuda n-a fost nici hoț, nici laș, nici trădător. Ce
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]