753 matches
-
traci în Bătălia de la Pharsalus: Rhascuporis și Cotys, ulterior, Rhascuporis și Polemacrateia, văduva lui Sadalas, urmasu lui Cotys care a fost asasinat, le-au oferit serviciile lui Brutus și Cassius. Spre sfârșitul domniei lui Augustus, Tracia a fost unificată sub sceptrul unui prinț din familia sapeilor-Rhometalces I. După moartea sa, Augustus a împărțit regatul între fiul său, Cotys (care a primit orașe, țarine și pământuri vecine cu grecii), și fratele acestuia, Rhascuporis ÎI (ce a primit pământuri nelucrate, locuri sălbatice, vecine
Moesia () [Corola-website/Science/302121_a_303450]
-
mai târziu, Stanislav a fost forțat de către incursiunea bruscă a lui August să caute refugiu în tabara suedeză, dar în cele din urmă, la 24 septembrie 1705, el a fost încoronat rege. Carol însuși i-a furnizat noua coroană și sceptrul, în loc de însemnele vechi ale regalității poloneze, care fuseseră duse în Saxonia de August. În același timp, regele Suediei l-a trimis pe Petru Estenberg la regele Stanislav pentru a acționa ca amabasador și ca secretar de corespondență. Primul act al
Stanisław Leszczyński () [Corola-website/Science/322778_a_324107]
-
se unesc într-un glob în care a fost implantată crucea „Trecerii Dunării”. Toate elementele coroanei sunt din oțel; partea interioară (căptușeala) este confecționată din catifea purpurie. Buzduganul ca simbol al puterii regale a fost adoptat de regele Ferdinand I, sceptrul nefiind utilizat în România. . În mod simbolic, buzduganul i-a fost oferit lui Ferdinand I de către poporul român în 10 mai 1920. Pe acest buzdugan, în partea superioară, sunt reprezentate patru statuete de țărănci în costume naționale. Ele reprezintă România
Însemnele regalității române () [Corola-website/Science/306723_a_308052]
-
decît propria puță! Filistinii declară, firește, că Președintele a devenit artist doar accidental sau poate că este doar un medium pentru ambițiile artistice ale altora, dar chiar și așa, lucrurile sînt clare! Penisul Prezidențial Însuși, nu În forma simbolică a sceptrului, sau În forma instrumentului viril prea-dorit al unui rege, ci ca puță, pur și simplu, a intrat În galeria puțelor celebrităților prinse cu pantalonii În vine În lumina reflectoarelor publicității! La Începutul secolului al XX-lea, Marcel Duchamp a șocat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
Pietre mai sunt destule. Trebuia să ne gândim la un loc Întemeiat pe o piatră, pe munte, pe stâncă, pe pisc, pe marginea prăpastiei... Grupul al șaselea așteaptă În fortăreața Alamuth.“ 103 Și apăru Kairos, care ținea În mână un sceptru Însemnând puterea regală, și-l dădu primului zeu creat, iar acesta Îl luă și zise: „Numele tău secret va fi din 36 de litere“. (Hassan-i Sabb³h, Sargozašt-i Sayyid-n³) Îmi executasem piesa mea de rezistență, iar acum trebuia să dau niște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
pasul cel dintâi, căci a fost venit apoi Sfântul, dreptul, așteptatul, al românilor război Zdruncinate fără milă, din adânc de temelii, Cad ca hidra din poveste putredele mpărății Și cei zece frați cu lacrimi fericite de emoții Sub al Țării-Mume sceptru, s-adună iar cu toții Sunt din nou uniți în vatra și-n străbunele hotare, Vechea DACIE renaște, într-o ROMÂNIE MARE... Din nefericire însă, visul abia împlinit, Tot ca visul cel de-o clipă, repede s-a risipit... Două dintre
Înstrăinata noastră Basarabie by Ion Lupu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/833_a_1563]
-
simplu decât să te imaginezi peste cincizeci de ani: la datorie amândoi - el scrum, iar eu un sac de oase și lichid, răsturnat pe-un pat de spital. Pe seama Anticarilor circulau tot felul de povești: că alcătuiau o sectă, cu sceptre, mantale și întâlniri secrete; că ar fi fost urmașii boierilor munteni și moldoveni de la pașopt (cărora le-ar fi promis, sub jurământ din tată-n fiu, că le vor reconstitui marile biblioteci de familie); că din pivnița lui Scurtu ajungeai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
un arbor, de-o idee i se leag?") este supus? aceleia?i „soarte oarbe": „ Po?i zidi o lume-ntreag?, po?i s-o sf?râmi... orice-ai spune, Peste toate o lopat? de ??rân? se depune. Mâna care-au dorit sceptrul universului ?i gânduri Ce-au cuprins tot universul Încap bine-npatru scânduri". ?i peste toate aceste ?iruri de existen?e umane supuse aceluia?i destin amar, st?pane?te lini? tita ?i str?lucitoarea privire a lunii simbol al unei naturi
Mihai Eminescu - imaginarul paradisiac by Luminiţa Teodorescu () [Corola-publishinghouse/Administrative/1299_a_2381]
-
liniște, Oană. Nu m-ai găsit. Nu mai exist. * Măria Sa Ștefan ieși În spătăria mare, Îmbrăcat cu mantia purpurie, semn al puterii și al ungerii divine, deasupra platoșei din piele de cerb, cu incrustații slavone. Nu avea sabie, dar purta sceptrul, pe care Îl folosise deja și ca buzdugan pe ceafa boierilor mai Îndărătnici. Părea voios. - Ziua bună, vitejilor! spuse, așezându-se În jilț. - Să trăiești, Măria Ta! răspunseră boierii din spătărie, sosiți din zori la sfatul de taină. - Măria Ta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
de stejar, totul fusese risipit, sfârtecat, călcat În copite. - De neînchipuit... murmurase voievodul. Ștefănel Îl privi cu mirare. Era aproape, niciodată nu Îl văzuse atât de aproape, căci la Curte regulile sunt stricte. Domnitorul Îi păruse mult prea tânăr pentru sceptru și puțin scund, poate fiindcă Își imaginase că toți domnitorii trebuie să fie bătrâni, Înalți și să poarte barbă. Ștefan nu purta barbă, ci doar mustață, avea părul castaniu, ca al căpitanului Oană, curgând până la umeri, ochii căprui, privirea neliniștită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
minunați arcași... - Linie de apărare de-a lungul Sorocăi... murmură spăratul Albu. - Și scăpare pentru căpitanul Oană... adăugă Petru, mândru de gândirea iute a voievodului. - Am și eu o idee... interveni vornicul Isaia, asudând de bucurie că a scăpat de sceptrul domnesc pe spinare, pun la bătaie Încă o sută de țărani care să Înceapă aratul de toamnă mai repede... că ară cu pluguri trase de cai... - Ia te uită, râse voievodul, de unde ieși vitejia Moldovei... Vornicul Isaia, cel temător de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
vorbit cu oșteni de-ai lui, continuă Toader, parcă mai lesne acum, că venea vorba de oaste. N-au frică. Au simțit acolo, În câmpiile tătare, că dacă ei pot stârpi toate spaimele sub mâna căpitanului, toată Moldova poate, sub sceptrul Măriei Tale. Și Îl așteaptă să se-ntoarcă din drumurile lui și să-i ridice la luptă, alături de oastea mare a țării. Că altfel ne-or Înghiți dușmanii, și nici numele nu ne-o rămânea În veci. - Ia să vedem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
discutată cu Sfatul Țării. Purta hlamida domnească, purpurie, cizmulițe de piele albă, tunică albastră de mătase, Încinsă cu o centură lată, incrustată cu mici pietre prețioase. Avea asupra sa semnele puterii pământești, coroana de aur cu rubine și safire și sceptrul lăsat pe perna de catifea roșie de lângă tron. În fața lui se afla căpitanul Petru Ilaș, care nu primise Încă poruncă să revină În rândurile Sfatului. Aștepta alte Întrebări, ca să dea alte lămuriri. Iscoadele Apărătorilor se dovediseră din nou mult mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
mai avea nici un conținut, ceea ce Însemna și că putea fi infinit de relaxată. Oricum rezultatul era același. - Consider aceste cuvinte ca o jignire! strigă Iusuf. Prefer moartea decât un asemenea răspuns! - Ah! tresări Ștefan. Atunci... Cu un gest scurt luă sceptrul domnesc de pe perna ținută de spătarul Mihail, se Întoarse și plesni tâmpla solului cu o forță care Îi zdrobi pe loc oasele craniului. Iusuf se prăbuși, mort pe loc, Într-o baltă de sânge. Voievodul puse sceptrul la loc și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
gest scurt luă sceptrul domnesc de pe perna ținută de spătarul Mihail, se Întoarse și plesni tâmpla solului cu o forță care Îi zdrobi pe loc oasele craniului. Iusuf se prăbuși, mort pe loc, Într-o baltă de sânge. Voievodul puse sceptrul la loc și făcu semn ca trupul solului să fie luat din sală. Însoțitorii acestuia rămăseseră Încremeniți, așteptând porunca de a fi decapitați. - Mai are cineva preferințe? Întrebă Ștefan, calm. Tocmai spusesem că sunteți liberi. Se mai consideră cineva jignit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
ce ai făcut. Tu, Ordinul Apărătorilor, și cel care acum nu este aici, Oană. Vă mulțumesc și știu că asta e mult prea puțin. Lăsați-mă singur. Vreau să-mi adun gândurile. Fără Sfatul domnesc, fără spătarii care Îmi țin sceptrul și spada, fără Apărătorii care veghează asupra vieții mele. În această clipă, viața mea mă privește doar pe mine. - Înțeleg, măria ta... Pietro Înclină fruntea și duse pumnul În dreptul inimii. Ceilalți Apărători făcură același gest, În secunda următoare. La un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
era căpitanul Oană, umbra lui, salvatorul lui În atâtea Încercări grele, strategul de geniu care găsise, Întotdeauna, calea spre miracolul victoriei. Totul se schimbase. Se Încheiase o epocă. Și nimeni nu putea ști dacă o alta va Începe, tot sub sceptrul său și tot sub flamura cu cap de zimbru a Moldovei. Sau poate că nu. Poate că măcelul de la Valea Albă nu fusese decât semnul că trebuia să renunțe la visele lui de libertate și putere a țării și că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
a Germaniei; s-au lățit puterea turcilor în Europa: o vreme peste tot foarte turburată și politicește și bisericește, căci tot atunci au fost Conciliul de la Constanța; în zilele lui erau războaiele între Franța și Anglia, trei împărați își disputau sceptrul Germaniei și trei papi scaunul Sfântului Petru, atunci trăia Tamerlan și Baiazid-fulgerul, c-un cuvânt și Asia și Europa erau în foc. Mircea avea un fiu din flori, un bastard, anume Vlad, naționalul liberal al "Romînului". Tată-său fiind pe
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
formată din cinci pietre scumpe, sub cruce în email Duhul Sfânt, sub Duhul Sfânt, tot în email, Dumnezeu Tatăl, cu dreapta binecuvântând, în stânga ținând globul pământului. În rând cu Dumnezeu Tatăl, de jur împrejur, chipurile strămoșilor și între ele mici sceptre; sub aceste chipuri un rând de heruvimi (capete și aripi) și sub acest rând pietre scumpe mari formând marginea demprejurul coroanei. Capul ce stă sub această coroană e mare, fruntea largă, ochii mari, pe jumătate închiși, căutătura tristă și întoarsă
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
cel Mare, Domni stăpânitori de la munte și pân-la marea cea mare, cum se întitulau ei. Pierzând încă din secolul al Xv-lea și al Xvi-lea cetățile de pe Dunăre cătră atotputernicia otomană, coloniile genoveze și venețiane cari se formaseră, sub sceptrul protector al voivozilor români, la Moncastro (Cetatea Albă), la Proilabum (Brăila) și la San-giorgio (Giurgiu), au încetat de-a fi românești, negoțul nostru a trebuit să dea îndărăt și să dispară. {EminescuOpXII 396} Cine deschide cronicele vede lesne că lupta
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
naționale, și Divanurile ad-hoc n-au găsit alte arme mai puternice înaintea Areopagului Europei decât tot pe acestea. Așadar "independența", precum o numim astăzi, nu este un "copil găsit" fără căpătâi și fără antecedente, ci un prinț care dormea cu sceptrul și coroana alături. Căzută în desuetudine prin necumpănitele acte ale lui Dimitrie Cantemir și a generalului de cavalerie Toma Cantacuzino, neatârnarea noastră a fost pururea reală, ca drept pururea în vigoare, ca fapt știrbit din când în când, nu prin
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
cestiune în urma acelor veleități manifestate pe atunci de partidul roșu. Marele Cavour al României uitase, se vede, că ideile cele mari nici nu se coc peste noapte, nici nu se abat din rădăcina lor. Ideea uniunii românilor sub un singur sceptru e, precum am relevat-o și altă dată, o veche idee austriacă, concepută în ultimii ani ai domniilor noastre naționale, imediat înaintea venirei fanarioților. Așadar numai din această rădăcină ea ar fi putut crește și realizarea ei deplină ar fi
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
rezultat dorit, și cel mai bun chip de a dovedi că cabinetul din Viena este protectorul natural al neatârnării micilor naționalități din Balcani ar fi să le dea exemplu de toleranță înlăuntrul monarhiei. Din nenorocire raporturile între naționalitățile înrudite sub sceptrul Habsburgilor autorizează oarecari îndoieli asupra sincerității avansurilor făcute sârbilor de către foile constituționale austro-germane. [ 2 august 1880] FRANCIA ["EVENIMENTUL ZILEI... "] Evenimentul zilei pentru Franța este vizita lui Grevy la Cherbourg. Președintele Republicei, zice "Deutsche Ztg. ", a fost primit pe la toate stațiunile
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
de ai săi, așezându-se la mijloc șiruri de călăreți poloni. Descălecând, fu introdus în cort și, urcându-se singur pe tribună, se închină regelui, după obiceiul neamului său. Și, îndoindu-și genunchii ca să jure credință regelui, ținea în mână sceptrul Moldovei. Iar pentru ca să se vădească tuturor, și mai ales celor de față, supunerea și umilirea unui principe atât de mare, cortul regesc, care cu intenție era întocmit așa, căzu la pământ, tăindu-i-se legăturile, și cele ce se petreceau
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
căzu la pământ, tăindu-i-se legăturile, și cele ce se petreceau în ascuns se arătară vederii tuturor celor de față, uimiți de atâta măreție. Și, palatinul, cu sufletul mare cum era, nu se tulbură deloc. Aruncă la picioarele regelui sceptrul moldovenesc și, făcându-și semnul crucii și ținând în mână Sfânta Scriptură - era anume de rit grecesc - jură cu multă ceremonie jurământul de credință, supunere și ascultare regelui Cazimir”. Regele, ridicându-l de jos și îmbrățișându-l, „îi zise să
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]