452 matches
-
4 Walter A. Koch, Textsemiotik und strukturelle Rezeptionstheorie. Soziosemiotische Ansätze zur Beschreibung verschiedener Zeichensysteme innerhalb der Literatur, Hildesheim, Georg Olms Verlag, 1976. Idem, Semiotische Versuche zu literarischen Strukturen, Hildesheim, Georg Olms Verlag, 1979. 5 "Un textem este o unitate a sintagmaticii literare, o funcție a unor relații textuale locale specifice, i.e., acelea care pot fi concepute ca subordonate exclusiv 'relației propriu-zis textuale'. Unitățile paradigmaticii literare (sau, altfel spus, repertoriul) sunt codificate, pe de altă parte, la nivelul propriilor legi de guvernare
[Corola-publishinghouse/Science/84995_a_85780]
-
specifice, i.e., acelea care pot fi concepute ca subordonate exclusiv 'relației propriu-zis textuale'. Unitățile paradigmaticii literare (sau, altfel spus, repertoriul) sunt codificate, pe de altă parte, la nivelul propriilor legi de guvernare și al propriului inventar. Însă, odată inserat în sintagmatică, un repertorem poate intra într-un nou set de relații, care fie îi păstrează, fie îi alterează funcția sa codificată. În mod analog, funcțiile produse în sintagmatică pot fi adoptate în cele din urmă de către repertoriul literar". (Itamar Even-Zohar, "The
[Corola-publishinghouse/Science/84995_a_85780]
-
nivelul propriilor legi de guvernare și al propriului inventar. Însă, odată inserat în sintagmatică, un repertorem poate intra într-un nou set de relații, care fie îi păstrează, fie îi alterează funcția sa codificată. În mod analog, funcțiile produse în sintagmatică pot fi adoptate în cele din urmă de către repertoriul literar". (Itamar Even-Zohar, "The Textemic Status of Signs in Translation", în Polysystem Studies [= Poetics Today, vol. 11, nr. 1], 1990, p. 247) 6 Gideon Toury, Descriptive Translation Studies and Beyond, John
[Corola-publishinghouse/Science/84995_a_85780]
-
am afla atunci în fața unui naturalism à rebours), ci dimpotrivă, investigarea imaginii reale cu acea forță reactivă visului, pentru a fi folosită ca unealtă de investigare până în clipa așezării potrivit - am spus - unei legislații la cheremul autorului, într-un grup sintagmatic menit a genera aievea o stare de vis în cititor” (Leonid Dimov). Așadar, oniricii nu descriu visuri reale, nu divulgă reminiscențe ale acestora, ci produc visuri. Imaginează situații care se desfășoară după o logică aparte, stranie, inerentă funcționării mecanismelor inconștiente
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288537_a_289866]
-
din reverberațiile intime ale textelor" (Introducere..., p. 126) reprezintă una dintre dimensiunile fundamentale ale jocului literar și, implicit, ale actului critic. Primul mănunchi de imagini despre care vom discuta situează instanța creatoare într-un context al perceptibilității vizuale, prin asocierea sintagmatică a autorului cu substantive generice precum figură, imagine, chip, profil, etc. Iată câteva exemple din acest prim orizont de viziune critică asupra creatorului operei literare: Ipostaze... "Metoda psihocritică e cel mai operant instrument pentru desenarea chipului heliadesc" (p. 17); În
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
conștiință, ca și în alte conferințe despre scriitori, concepute cu tâlc; un fel de travesti cvasi literar" (p. 92). După cum se poate observa, perspectiva asupra autorului ca personaj al operei generează, în discurs, o izotopie a unicității și ubicuității, susținută sintagmatic prin termeni și structuri precum pretutindeni, omniprezent, unic, se zbuciumă sub toate măștile s. a., apropiindu-ne de perspectiva lui Flaubert pentru care "autorul, în operă, trebuie să fie precum Dumnezeu, prezent peste tot și vizibil nicăieri". Pe de altă parte
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
artă contemporană pentru efemeritate. Fragmentaritatea afirmă arbitraritatea și contingența, operând atât după modelul palimpsestului, cât și după cel al progresiei matematice. Aceste modele recomandă preocuparea alegoriei pentru proiectarea structurii ca secvență, întruchipând astfel contra-narativitatea prin substituirea unui principiu al disjuncției sintagmatice în favoarea unei combinații diegetice și inducând o lectură paradigmatică. Propunând un raport de reciprocitate între vizualitate și verbalitate, pe baza observației că cuvintele sunt adesea tratate ca pure fenomene vizuale, în timp ce imaginile vizuale pot apărea ca scenarii oferite descifrării, alegoria
Condiţia critică: studiile vizuale în critica culturală, critica de artă şi arta critică by Cătălin Gheorghe [Corola-publishinghouse/Science/926_a_2434]
-
scopul prevenirii pronunției greșite; tehnica acestor exerciții este simplă, dar necesită perseverență și implică pronunțarea lentă și repetată , cu revenire la ritmul normal și, respectiv, imitarea pronunției de către elevi, în aceleași ritmuri; se poate aplica și analiza fonetică a unității sintagmatice, conform metodei foneticoanalitico-sintactice prin: repetarea cuvântului individual sau în cor (vorbit), prin citirea cu voce tare etc. b) Exerciții pentru dezvoltarea organelor articulatorii concretizate în exerciții de respirație, realizabile cu deosebire prin lecturarea cu voce tare a versurilor, ceea ce implică
ÎNVĂŢAREA SCRIERII CORECTE ÎN CICLUL ACHIZIŢIILOR FUNDAMENTALE (Clasele I – II) by IOANA CHICHIRĂU () [Corola-publishinghouse/Science/1291_a_1944]
-
altă parte, în Curs și în notele cursului, o descriere a naturii și întinderii acestor legături. Aluzia la semne "preexistente" este un ecou la teoria valorii in absentia (raporturi asociative). Nota insistă, în schimb, asupra valorii discursive in præsentia (raporturi sintagmatice). Așa cum spune și lecția din 30 iunie 1911: Mintea stabilește cu totul două tipuri de legături între cuvinte: 1. în afara discursului, cuvintele care au ceva în comun se asociază în memorie creează diferite grupuri, serii, familii, în sînul cărora stăpînesc
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
în sînul cărora stăpînesc raporturi foarte diferite, dar care intră într-o singură categorie; acestea sînt raporturile asociative. 2. în vorbire, cuvintele sînt supuse unui gen de raporturi independente de primul și care depind de înlănțuirea lor; acestea sînt raporturile sintagmatice. (Saussure, în Bouquet, 1977: 335) În Cursul de lingvistică generală, Saussure definește fraza ca pe unitatea maximală a sintagmaticii. El își pune întreabarea pînă la ce punct fraza, supusă variațiilor individuale, aparține limbii (pp. 136-137). Saussure aplică noțiunea de sintagmă
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
în vorbire, cuvintele sînt supuse unui gen de raporturi independente de primul și care depind de înlănțuirea lor; acestea sînt raporturile sintagmatice. (Saussure, în Bouquet, 1977: 335) În Cursul de lingvistică generală, Saussure definește fraza ca pe unitatea maximală a sintagmaticii. El își pune întreabarea pînă la ce punct fraza, supusă variațiilor individuale, aparține limbii (pp. 136-137). Saussure aplică noțiunea de sintagmă unităților de orice mărime care țin de limbă: cuvinte simple precum désir-eux [dornic], cuvinte compuse precum im-par-donn-able [impardonabil], in-fatig-able
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
sintagmă-asociere? Într-adevăr, problema frontierei celor două domenii este delicată. Chestiune greu de tranșat. (Saussure, în Bouquet 1997: 334- 335) Fraza apare ca o unitate de compoziție-sintagmare situată la frontiera celor două domenii: ea ține de limbă în dimensiunea ei sintagmatică și de vorbire în dimensiunea ei discursivă. Cuvîntul "discurs" rămîne totuși la Saussure sub influența restricției clasice pe care un Fontanier o formulează în următorii termeni: Mai întîi, ce înțelegem aici prin discurs? În nici un caz o lucrare întreagă, oricît
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
început și ternară în continuare: Niciodată // mai mult ca aici // Și mai mult ca-n astă-seară // nu am simțit // cît de frumoasă // cît de MARE // cît de generoasă // este FRANȚA /// Vom vorbi despre un ritm simplu atunci cînd o suită sintagmatică este întreruptă de o iterație, în același loc sintactic, a doi, trei sau patru termeni (cum este cazul în exemplul de mai sus). Vom vorbi de ritm complex de fiecare dată cînd este necesară revenirea la o poziție sintactică anterioară
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
care-l răscolesc A3.2 ȘI-l răvășesc cu o dîrzenie de nebiruit; Organizatorul enumerativ ȘI joacă de trei ori rolul de marcă de final de serie enumerativă binară sau ternară. Seria ternară A2.1-2.2.-2.3. este atașabilă sintagmatic la animale (la același nivel cu A1, A2 și A3). Totuși, izotopia culorii (negre, învinețite 3) conferă o unitate semantică acestei serii de trei termeni, încheiate cu un ȘI care semnalează sfîrșitul unei enumerații. Încheind seria, ȘI invită la verificarea
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
lecturii: Meritul intertextualității rezidă și din introducerea unui nou mod de lectură care detonează linearitatea textului. Orice referință intertextuală devine punctul unei alternative: continuarea lecturii ca și cum nu ai avea în față decât un fragment ca oricare altul, parte integrantă din sintagmatica textului, sau întoarcerea către textul-origine [cât de sugestivă este față de text-sursă și cât de elocventă în acest context sintagma text-origine...], ceea ce presupune operarea unui fel de anamneză intelectuală în care referința intertextuală apărea ca un element "deplasat", parte a unei
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
textului, sau întoarcerea către textul-origine [cât de sugestivă este față de text-sursă și cât de elocventă în acest context sintagma text-origine...], ceea ce presupune operarea unui fel de anamneză intelectuală în care referința intertextuală apărea ca un element "deplasat", parte a unei sintagmatici uitate. De fapt, alternativa nu există ca atare decât în ochii analistului. Aceste două procese lectoriale sunt simultane și ele îmbogățesc textul cu bifurcații ce deschid puțin câte puțin spațiul semantic (Poétique: 1976, 266)9. Fenomenul are loc și în
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
de limbaj, în reacția globală la probă și în relația cu examinatorul; - alterare a funcțiunii paradigmatice a limbajului în construcția tematică, datorită alterării de percepție, ceea ce schimbă semnificațiile figurii (scenei) reale cu alte semnificații proiectate; - alterare în esență a funcțiunii sintagmatice a limbajului, ce se desfășoară asociativ într-o "catastrofă a verbului"; - raționalizări, atașamente la detalii, construcții epice pe detalii, simbolism accentuat cu regresiune evidentă, fantezii non-structurale, cu percepții bizare de obiecte distruse, deteriorate, într-o alterare mai mult sau mai
Particularităţi în debutul schizofreniei : strategii de evaluare şi abordare terapeutică by Andrei Radu () [Corola-publishinghouse/Science/1840_a_92284]
-
funcționează nu doar la "nivel compozițional" ci și la nivelul "micro-structural, cel al formelor, stilurilor și prozodiei". Exegetul este pregătit de-acum a urmări "zona filosoficului", care în proză, bunăoară, propune "o mixtură de secvențe textuale, un gen hibrid, construit sintagmatic din fragmente textuale narative, dialogale, epistolare, eseistice, ironice, retorice", ducând totul într-o zonă a fantasticului în care "visul devine la nivel narativ modul de organizare textuală" (se emplifică prin nuvela Sărmanul Dionis). Tot în zona problematicii filosofice în gândirea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
care scoate în evidență mecanismul manipulativ al speculării unor eveni- mente din categoria secundarului. Contraponderea se rea- lizează prin înregistrarea unui dublu ecart, unul înscris pe axa paradigmatică a noțiunii de eroism în raport cu genul literar adecvat și altul pe cea sintagmatică referitor la contextul evenimențial. Ambele situații pun în scenă o inadecvare care generează un dezechilibru. Grandiosul vocației eroice solicită o bună încadrare contextuală. Ordi- nul de mărime corespunzător îl conferă contextul unei tiranii autentice, formă de exacerbare a rolului unui
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
opționale etc.). În plan formal, subiectivitatea locutorului este relevată de însăși maniera de codificare a mesajului, de alegerea codului, de selecția operată de către locutor în planul paradigmatic al codului ales și de modalitatea de asociere a elementelor selectate în plan sintagmatic, de ponderea (diferită, de la un act comunicativ la altul) a verbalului, nonverbalului și paraverbalului, de caracteristicile de ordin fonetic/fonologic, lexical/semantic, morfologic, sintactic, stilistic ale mesajului transmis etc. Se poate realiza o distincție, din acest punct de vedere, între
Elemente de didactică a activităţilor de educare a limbajului: (etapa preşcolarităţii) by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Administrative/1425_a_2667]
-
actului educativ. Competența comunicativă este structurată prin coroborarea mai multor tipuri de elemente, aparținând unor nivele comunicative care reflectă, pe de o parte, codul utilizat (prin cunoașterea axei paradigmatice și, mai ales, prin actualizarea anumitor componente ale acesteia pe axa sintagmatică a comunicării propriu-zise), și, pe de altă parte, intenția comunicativă, maniera de reprezentare a acesteia în plan argumentativ 33, raportarea la contextul referențial și relațional, la situația de comunicare, în general etc. Trimiteri bibliografice Academia Română, Institutul de Lingvistică ,,Iorgu Iordan
Elemente de didactică a activităţilor de educare a limbajului: (etapa preşcolarităţii) by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Administrative/1425_a_2667]
-
se manifestă în forme organizate, sistematice, normate, instituționale imprimă o serie de componente specifice procesului de comunicare desfășurat în grădiniță: sfera subiectivității locutorului și a interlocutorului implică actualizarea/manifestarea în planul comunicării a unor trăsături distinctive, plasate diferit pe axa sintagmatică a transmiterii/receptării mesajului, în condițiile în care comunicarea se poate realiza între educatoare/educator și copil 271 (așadar, cu diferențe majore între particularitățile instanțelor locutoriale/alocutoriale, rolul cadrului didactic fiind cel de adaptare a demersului său comunicativ la specificul
Elemente de didactică a activităţilor de educare a limbajului: (etapa preşcolarităţii) by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Administrative/1425_a_2667]
-
al concretizării raporturilor sintactice etc.); suprasegmental: accent, pauză, intonație etc., în plan: * paradigmatic în vederea cunoașterii componentelor sistemului vezi elementele din vocabularul fundamental și din masa vocabularului, seriile sinonimice, paronimice, polisemice, formele diferite pe care le ia flexiunea unui cuvânt etc.; * sintagmatic al îmbinării 294 corecte, coerente, logice, funcționale a componentelor sistemului în cadrul comunicării. 9.2.1. Abordarea elementelor de fonetică/fonologie a limbii române la nivelul preșcolarității Sunetele limbii române, grupurile de sunete, sunetul și litera, silaba, regulile de despărțire a
Elemente de didactică a activităţilor de educare a limbajului: (etapa preşcolarităţii) by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Administrative/1425_a_2667]
-
enunț din care lipsesc substantivele/verbele/adjectivele, asociere a cuvintelor într-un enunț prin valorificarea prepozițiilor, ,,puzzle" cu jetoane (cu verbalizarea rezultatului obținut) etc. 9.2.4. Elemente de sintaxă a limbii române valorificabile în comunicarea orală a preșcolarilor Planul sintagmatic al comunicării este valorizat, prin excelență, în comunicarea orală a preșcolarilor, prin actualizarea/respectarea regulilor de îmbinare a unităților comunicative în enunțuri, astfel încât mesajul construit să fie reperabil în limba română și să poată fi decodat corespunzător de către interlocutor (vezi
Elemente de didactică a activităţilor de educare a limbajului: (etapa preşcolarităţii) by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Administrative/1425_a_2667]
-
tipul celui exemplificat supra presupune valorificarea într-o manieră originală, condiționată/contextualizată de achizițiile de care copilul dispune deja la nivel lexical-semantic a vocabularului activ al preșcolarului). 70 Exemple preluate din Slama-Cazacu 1999: 297. 71 Slama-Cazacu 1999: 298. 72 ,,Blocurile sintagmatice" (structuri în cadrul cărora copilul nu discriminează), caracteristice antepreșcolarului, se păstrează într-o anumită măsură și la preșcolari: vezi exemple de tipul ,,punguța cu doi bani era plină de galbeni", ,,un trei iezi cucuieți mic" (Slama-Cazacu 1999: 291) etc., dificultățile fiind
Elemente de didactică a activităţilor de educare a limbajului: (etapa preşcolarităţii) by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Administrative/1425_a_2667]