949 matches
-
și de a se ascunde îndărătul unui limbaj codificat, prin negarea libertății celui care vorbește și a celor cărora le este adresat discursul respectiv. Ea prezintă de asemenea o predilecție pentru formele impersonale - „s-a decis” -, precum și recurgerea repetată la stereotipii. Limba de lemn este limba ortodoxiei*, controlul limbii permițând controlarea gândirii. Ea se învață încă din școala primară, iar mai apoi la cursurile de marxism-leninism* care jalonează parcusul școlar și universitar. în cazuri extreme, limba se rezumă la lozinci, iar
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
între mijloacele și metodele folosite și forma cea mai eficientă de organizare și aplicare a acestora. Astfel, modelarea trebuie să caracterizeze particularitățile obiectivelor de instruire, natura efortului, structura motrică proprie acțiunii pentru care element tehnic a fost concepută, particularitățile ritmului, stereotipia efortului fizic, etc. În tehnologia didactică se vor utiliza în general modelele operaționale în care să fie precizați următorii parametri: acțiunea motrică utilizată, volumul (durata, timpul), intensitatea (ritmul, tempoul). Problematizarea ca metodă activă, se va folosi în situații care vizează
Badminton, curs de bază by Tomoiagă Simion () [Corola-publishinghouse/Science/350_a_1128]
-
aspect textele narative. În analiza unor astfel de texte, trebuie studiate acțiunile narate, care reprezintă descripțiile acțiunilor din realitate, și nu trebuie manifestată tendința de a reface realitatea ca atare, lucru de altfel imposibil. Prin aceasta se pot recunoaște unele stereotipii în activitățile umane și construirea unor modele tipologice și sintagmatice prin care sînt ele înregistrate. O asemenea perspectivă conduce la posibilitatea de a constata în ce măsură contribuie acțiunea (narată) la alcătuirea unui text (literar), care este frecvența și tipul acțiunilor, precum și
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
finalizat într-o metodologie care pune în valoare analiza dinamică a funcțiilor textuale. În acest caz, examenul mărcilor enunțării începe cu sesizarea reprezentărilor de spațiu și de timp ale persoanei. Studiul vocabularului (cîmpuri lexicale, rețele semantice, izotopii, termeni cheie și stereotipii discursive) oferă imaginea clasificărilor referențiale, iar analiza trăsăturilor dialogice, a intertextualității, a situației de comunicare și a condiției sensului determină producerea sensului în context. Ca atare, producerea sensului este înțeleasă pornind de la semnificația și de la actualizarea discursivă a mijloacelor limbii
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
periferică, în vreme ce una periferică este întotdeauna dominată. V. configurație, discurs. CHARAUDEAU - MAINGUENEAU 2002. RN CLIȘEU. Repetarea mecanică, lipsită de interes și de spirit inventiv, a unui model, este considerată clișeu sau șablon. Cu o accepție relativ similară circulă și termenii stereotipie și stereotipism, definiți, în sens restrîns, ca repetarea mecanică a unei forme, ca urmare a lipsei de originalitate, prin care se pierde prospețimea formulării și se banalizează exprimarea. Este demn de observat că parametrul frecvenței unui element în discurs nu
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
de imaginație, în discursul administrativ (al formularelor, în primul rînd) reprezintă o notă definitorie. Ca atare, există două etape ale analizei: 1) identificarea clișeelor și 2) aprecierea lor din perspectiva discursului în care sînt cuprinse. V. frazeologie, limbă de lemn, stereotipie. AMOSSY - HERSCHBERG 1997; FILLOL 2000; DSL 2001; CHARAUDEAU - MAINGUENEAU 2002; BUSSMANN 2008. RN COD. Din punctul de vedere al teoriei comunicării, codul este un sistem de semne sau de semnale care servesc la transmiterea mesajelor. În această perspectivă, limble naturale
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
enunțare, prin ton. În consecință, fiecare gen de discurs presupune un ansamblu de mijloace, antrenate în mod conștient sau automat, prin care se redă imaginea de sine a locutorului. În mod necesar, această imagine discursivă a sinelui este marcată de stereotipii cunoscute atît locutorului, care le actualizează, cît și auditoriului, care le receptează și le interpretează. Potrivit lui D. Maingueneau, etosul discursiv este în relație nemijlocită cu o imagine prealabilă pe care auditoriul o poate avea despre locutor, căci, de obicei, există
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
care pune în centrul teoretizării subiectul ce produce discursul și construcția subiecților în discurs. Se ajunge astfel la concluzia că povestirea vieții nu este decît momentul crucial al activității identitare, aspect intim legat de cucerirea ipseității de către naratorul-actant. V. narațiune, stereotipie. DETRIE - SBLOT - VERINE 2001. IO IRONIE. Folosită deseori în vorbirea obișnuită, ironia reprezintă o expresie prin care se enunță ceva pentru a se înțelege contrariul, introducînd astfel o notă persiflantă sau disprețuitoare în legătură cu cineva sau cu ceva. Pentru a realiza
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
și la anul, cu forțe sporite (Augustin Buzura) În spațiul românesc, limba de lemn a fost studiată după 1990, o puternică înrîurire exercitînd lucrarea lui Fr. Thome, La langue de bois, tradusă în limba română în 1993. V. clișeu, frazeologie, stereotipie. CHARAUDEAU - MAINGUENEAU 2002. RN LIMBĂ FUNCȚIONALĂ. O limbă nu se manifestă în comunicare ca un mod unic și invariabil de a vorbi, ci prin modalități diversificate și mereu înnoite, iar uneori intens particularizate. Fiecare dintre aceste modalități se concretizează pornind
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
de variațiile observate în construirea modelului prototipic, în funcție de circumstanțe și de percepțiile individuale. De asemenea, actualizarea permite explicarea relațiilor speciale întreținute, pe planul limbii, prin trăsăturile care constituie prototipul ce se manifestă, pe planul discursului, sub forma recurențelor care produc stereotipiile discursive. Deși semantica prototipului nu a devenit pe deplin operativă, ea reprezintă o concepție a reprezentării cognitive a categoriilor limbii orientată în mod efectiv spre funcționarea limbii în vorbire. V. categorizare, cîmp semantic, cogniție, percepție, reprezentare. MOESCHLER - REBOUL 1994: COȘERIU
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
prezenta o corespondență imediată printr-un metapredicat care ține seama, în context, de proprietățile semantice comune, și anume lipsa de rezistență a unui material. În ceea ce privește mărcile reformulării, repertoriate în funcție de apartenența lor la diferite clase gramaticale, ni se indică gradul de stereotipie a acestora, în seria lor termenul generic fiind recunoscut în varianta adică (cu echivalențe în majoritatea limbilor: engl. that is, fr. c'est-à-dire, germ. dass heisst, lat. id est). Studiile de caz în funcționarea acestor mărci sînt în măsură însă
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
și, astfel, se constată că gradul de specificitate și coeficientul evoluează în același sens. V. lexicometrie. CHARAUDEAU - MAINGUENEAU 2002. IO STEREOTIP. Relația strînsă dintre termenii stereotip și clișeu are rădăcini etimologice: în secolul al XIX-lea, în tipografii, se practica "stereotipia" sau "clișajul" pentru reproducerea în masă a unui model fix. W. Lippmann introduce lexemul stereotip în circuitul metalimbajului din științele sociale într-un eseu din 1922 pentru a desemna imaginile gata-făcute ce transmit raportul dintre individ și realitate. Interesul crescut
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
de discurs sau de acțiuni narative); 3) structuri verbale (ansambluri de cuvinte sau de figuri de stil). Stereotipul este o construcție de lectură, depinzînd de interpretarea receptorului și de cunoștințele sale enciclopedice, de experiențele lui culturale. M. Bahtin leagă fenomenul stereotipiei de dialogismul generalizat, de intertext și de interdiscurs. V. dialogism, interdiscurs, intertext, stereotipie. LIPPMANN 1922; BARTHES 1972; AMOSSY - HERSCHBERG PIERROT 1997; CHARAUDEAU - MAINGUENEAU 2002. SA STEREOTIPIE. În limbă funcționează îmbinări libere de cuvinte, îmbinări fixe (discursul repetat) și îmbinări care
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
de figuri de stil). Stereotipul este o construcție de lectură, depinzînd de interpretarea receptorului și de cunoștințele sale enciclopedice, de experiențele lui culturale. M. Bahtin leagă fenomenul stereotipiei de dialogismul generalizat, de intertext și de interdiscurs. V. dialogism, interdiscurs, intertext, stereotipie. LIPPMANN 1922; BARTHES 1972; AMOSSY - HERSCHBERG PIERROT 1997; CHARAUDEAU - MAINGUENEAU 2002. SA STEREOTIPIE. În limbă funcționează îmbinări libere de cuvinte, îmbinări fixe (discursul repetat) și îmbinări care se situează la limita primelor două tipuri. Se consideră că revenirea frecventă a
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
receptorului și de cunoștințele sale enciclopedice, de experiențele lui culturale. M. Bahtin leagă fenomenul stereotipiei de dialogismul generalizat, de intertext și de interdiscurs. V. dialogism, interdiscurs, intertext, stereotipie. LIPPMANN 1922; BARTHES 1972; AMOSSY - HERSCHBERG PIERROT 1997; CHARAUDEAU - MAINGUENEAU 2002. SA STEREOTIPIE. În limbă funcționează îmbinări libere de cuvinte, îmbinări fixe (discursul repetat) și îmbinări care se situează la limita primelor două tipuri. Se consideră că revenirea frecventă a acelorași combinații conduce la o stereotipie a exprimării. Despre stereotipii se vorbește în
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
HERSCHBERG PIERROT 1997; CHARAUDEAU - MAINGUENEAU 2002. SA STEREOTIPIE. În limbă funcționează îmbinări libere de cuvinte, îmbinări fixe (discursul repetat) și îmbinări care se situează la limita primelor două tipuri. Se consideră că revenirea frecventă a acelorași combinații conduce la o stereotipie a exprimării. Despre stereotipii se vorbește în ultimul timp în diverse domenii, de la medicină (stereotipiile de limbaj, de expresie, în boli ca schizofrenia), pînă la didactică sau în orice disciplină care promovează evitarea șablonizărilor. Perspectiva antropologică abordează problema stereotipurilor culturale
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
MAINGUENEAU 2002. SA STEREOTIPIE. În limbă funcționează îmbinări libere de cuvinte, îmbinări fixe (discursul repetat) și îmbinări care se situează la limita primelor două tipuri. Se consideră că revenirea frecventă a acelorași combinații conduce la o stereotipie a exprimării. Despre stereotipii se vorbește în ultimul timp în diverse domenii, de la medicină (stereotipiile de limbaj, de expresie, în boli ca schizofrenia), pînă la didactică sau în orice disciplină care promovează evitarea șablonizărilor. Perspectiva antropologică abordează problema stereotipurilor culturale identificate la nivelul gîndirii
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
îmbinări fixe (discursul repetat) și îmbinări care se situează la limita primelor două tipuri. Se consideră că revenirea frecventă a acelorași combinații conduce la o stereotipie a exprimării. Despre stereotipii se vorbește în ultimul timp în diverse domenii, de la medicină (stereotipiile de limbaj, de expresie, în boli ca schizofrenia), pînă la didactică sau în orice disciplină care promovează evitarea șablonizărilor. Perspectiva antropologică abordează problema stereotipurilor culturale identificate la nivelul gîndirii, stereotipuri care ar asigura coerența și individualizarea unui grup, social, etnic
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
au format derivatul șablonard cu sens adjectival, verbul a șabloniza, substantivele șablonism și șablonizare. În condițiile existenței mai multor cuvinte care se referă la realități apropiate prin conținut, funcție sau geneză, considerăm că sînt necesare unele distincții între accepțiile termenului stereotipie, pe de o parte, și că, pe de altă parte, se impun unele reevaluări ale raportului dintre noțiunile stereotip, clișeu și automatism, vehiculate în cerecetarea limbii. În sens larg, stereotipiile vizează tot ceea ce repetă, preia, multiplică un anumit tipar, rezultînd
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
geneză, considerăm că sînt necesare unele distincții între accepțiile termenului stereotipie, pe de o parte, și că, pe de altă parte, se impun unele reevaluări ale raportului dintre noțiunile stereotip, clișeu și automatism, vehiculate în cerecetarea limbii. În sens larg, stereotipiile vizează tot ceea ce repetă, preia, multiplică un anumit tipar, rezultînd, în urma fenomenului de recurență, obiecte sau procese cu trăsături comune; din această perspectivă, studiul teoretic al limbii (dar și al altor discipline) sau practic, al științelor sociale, are printre obiectivele
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
exigențe de regularizare a fenomenelor, astfel încît, prin operații de generalizare, pot fi stabilite clase, paradigme și categorii corespunzînd unor serii de elemente cu trăsături care instituie identități și diferențe. Avem a face, în acest caz, cu valoarea pozitivă a stereotipiilor epistemologice și metodologice. În cercetarea proceselor cognitive se constată de asemenea rolul pozitiv al stereotipului, acesta fiind un element indispensabil în funcționarea memoriei și a gîndirii umane (concept rezistent, forte, rigid). De aici decurge, în mod firesc, acceparea tezei că
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
în funcționarea memoriei și a gîndirii umane (concept rezistent, forte, rigid). De aici decurge, în mod firesc, acceparea tezei că, datorită congruenței proceselor cognitive cu cele comunicative, s-ar putea identifica și la nivelul limbajului astfel de stereotipuri evaluate pozitiv (stereotipii funcționale). În acest sens, pornind de la teoria lui E. Coșeriu, se poate avansa ideea că o limbă conține o sumă de modele, scheme, un sistem, impus prin tradiție, care operează ca un șablon și există posibilitatea ca exact aceeași structură
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
aceeași structură să fie repetată sau ca aceleași opoziții, diferențe să se întrebuințeze de mai multe ori. Apoi, la nivel supraordonat, o sumă de recurențe ar distinge tipurile, grupurile de limbi (romanice, germanice etc.), care ar constitui de fapt alte stereotipii funcționale. La nivelul vorbirii, al discursului, se manifestă mai multă libertate în raport cu sistemul, libertate care ține seama însă de norme, - "tehnica actuală" și unele construcții fixe impuse prin tradiție - "discursul repetat". Discursul repetat este considerat în mod obișnuit o stereotipie
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
stereotipii funcționale. La nivelul vorbirii, al discursului, se manifestă mai multă libertate în raport cu sistemul, libertate care ține seama însă de norme, - "tehnica actuală" și unele construcții fixe impuse prin tradiție - "discursul repetat". Discursul repetat este considerat în mod obișnuit o stereotipie lexicală, cu/fără valoare expresivă, care se manifestă în toate stilurile funcționale, dar și în limba vorbită neliterară. Însă "tehnica actuală", caracterizată prin trăsătura de a valorifica virtualitatea creativității, inventivității, generată de libertățile admise de sistem, se manifestă tot în
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
de a valorifica virtualitatea creativității, inventivității, generată de libertățile admise de sistem, se manifestă tot în limitele unor constrîngeri impuse în cadrul limbii de norme (de congruență, de corectitudine, de adecvare etc.) dictate de tradiția limbii istorice și în conformitate cu expectația receptorilor (stereotipii de conformitate). Chiar atunci cînd se are în vedere devierea, abaterea de la normă cu finalități poetice, aceasta trebuie admisă ca atribut al limbii tot într-un anumit sistem care dictează granițele pînă la care se ajunge cu valorificarea expresivității. În
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]