815 matches
-
o expresie atât de inocentă, că-mi vine să râd. — Bine, zic. Știi cum e... — Despre ce vorbiți? spune Luke, ivindu-se brusc lângă umărul meu. Îmi întinde un pahar plin cu șampanie, iar eu mă uit la Michael cu subînțeles. Tocmai discutam despre nuntă, zice Michael detașat. V-ați gândit deja unde mergeți în luna de miere? — N-am ajuns încă să vorbim despre asta. Mă uit la Luke. Dar am niște idei. Trebuie să mergem undeva unde e foarte
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
-se. Știm cu toții ce se poate întâmpla. — Și anume? — Luke, nu te încăpățâna prostește, te rog. Știi foarte bine la ce mă refer. Și, având în vedere... cum să-i spun... trecutul de mare cheltuitoare al Rebeccăi... Se uită cu subînțeles la pantofii mei - și, cu o tresărire de umilință, îmi dau seama de ce m-a întrebat despre ei. Nu încerca deloc să fie amabilă. Strângea muniție ca să aibă cu ce să mă atace. Cum de am putut fi atât de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
însă de o auto- donație a absolutului ca inaparent intuit în transcendența sa, ca urmă ștearsă, luminând în echivocitatea înțelesului. Nu este aceasta tocmai imaginea transparentă care - înainte de a se dizolva în textura lingvistică a unor complexe figurative - deschide perspectiva subînțelesului, a unui prag nevăzut în care totul abia începe, se prefigurează ca posibilul germinativ al ființării? Ființa guvernează apariția ființărilor; avem însă în vedere nu ființa în accepția sa generală - definiția sa lungă - de garant al apariției tuturor celor ce
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
roiul de aur palid al materiei în spațiu"11. Diafaneitate la care participă în egală măsură natura ambivalentă a cuvântului, ea însăși o spațialitate dislocată, întinsă între materie și spirit, vizibil și invizibil, o lume vibrantă de înțelesuri și de subînțelesuri: "dincolo de realitate, ca un abur plutind între lume și cer, ca un popor de aripi înfiorate de spațiu, sunt cuvintele. O punte între materie și spirit, între lume și idei. Trepte ale abstracțiunii"12. Nu e acesta tocmai spațiul transparent
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
natura sublimă a ideilor ca și de la tristețele substanței. El e ca o vibrație constituită de două tensiuni extreme: a materiei spre absolut și a ideilor spre materie. Cuvintele închid, însă, dincolo de valoarea lor simbolică, o lume de intenții, de subînțelesuri, de aluzii, de sensuri părăsite cari constituie ca o prezență de al doilea ordin, lunară, inelară, de halo", ceea ce Dan Botta numește "corpul luminos al cuvintelor" (ibidem, pp. 114-115). 13 Despre arta poetului, în Dan Botta, op. cit., vol. IV, p.
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
fie fără rest; cuminecarea nu se petrece decît dacă există un rest, și cu atît mai bine cu cît zona de rest e mai mare. Comunicarea e de date, de semnale sau chiar de semnificații și înțelesuri; cuminecarea e de subînțelesuri"70. Adîncimile și complexitatea comunicării, subtilitatea și orizontul deconstruirii sensurilor limbajului nostru toate acestea, desfășurate în registrul unei regii în care mereu rămîne un rest, țin, după Noica, de cuminecare. În cele din urmă, cuminecarea este chipul esoteric pe care
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
e cineva mediocru în biserică? Are vreun rost să te găsești mediocru atunci cînd nu te măsori cu nimeni și-ți vezi de tine, așa cum numai fiecare poate să vadă de sine?"87. Așa ajunge Noica să exclame plin de subînțelesuri: "Ce oameni vrednici de interesul celorlalți ar fi mulți dintre noi dacă nu s-ar simți mediocri!", însă nu înainte de a sparge codul acelui personaj din Thomas Mann. Și proceda astfel nu pentru că ar fi admirat, în ascuns, vreun pisc
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
este vorba de „curse de cai și care de luptă în Circus Maximus”. Aceste jocuri erau extrem de îndrăgite nu numai la Roma, ci în mai toate marile cetăți și capitale de provincii unde erau amenajate circuri. Acestea din urmă confereau subînțelesul de „alergare circulară”, „întrecere în cerc”, „alergare rotundă”, adică nu pe un „drum drept”, ca de exemplu Via Apia, unde defilau militarii victorioși și carele de luptă triumfale. Se realiza, astfel, o distincție subtilă între „întrecerea năucă (rotundă) între cai
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
între oameni”. La Roma se organizau diferite tipuri de curricula - cu doi, patru sau șase cai; cele mai îndrăgite erau cursele cu patru cai, numite quadriga. Sensul denotativ al lui curriculum era derivat de la currus, care însemna, literal, „car”, cu subînțelesul de „car triumfal, zgomotos”; rădăcina acestor cuvinte pare să fi fost verbul curro, -re, cucurri, cursum, care avea și el două sensuri. Însemna, mai întâi, „a fugi”, ca în expresia plină de conotații Aetas currit („Timpul fuge”). Și mai însemna
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
și el două sensuri. Însemna, mai întâi, „a fugi”, ca în expresia plină de conotații Aetas currit („Timpul fuge”). Și mai însemna și „a străbate” sau „a răzbate” - ca în memorabila expresie Vastum currimus aequor („Străbatem întinsul nesfârșit”). Aceste frumoase subînțelesuri erau însă însoțite și de altele, peiorative. Într-o situație specială se afla adjectivul curólis, care însemna ceva legat „de șezut” sau „de scaun”. Expresia sella curólis desemna „scaunul” înalților demnitari (consuli, pretori, cenzori etc.), numit astfel în modul cel
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
Socrate, dar fabulos: intuiții principiale pe care le proclamă mulți dintre teoreticienii postmoderniști ai curriculumului, ba chiar și o viziune ultramodernistă a formării „omului complet”, a „omului reumanizat” prin autoeducație integrală. La prima vedere, Socrate platonicul spune mai puțin. Dar subînțelesurile pe care le conține ceea ce nu spune fac tăcerea sa nu doar „grăitoare”, ci de-a dreptul „asurzitoare”: se proclamă ceva profund despre rostul educației în devenirea omului ca om. În acest fel, Socrate a prezentat și ilustrat „regulile metodei
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
York ca student și director de școală. Multe achiziții au fost realizate în răstimpul călătoriilor pe continent. Erau, de fapt, explorări pedagogice pe care le-a întreprins la Murbach, la Roma și la Pavia. (Cel puțin acesta pare a fi subînțelesul modului în care a relatat despre călătoria sa la Roma: deși a întreprins-o la 35 de ani, o așeza în rând cu „străduințele adolescentine”11. Căci „pentru oamenii acelei epoci vârsta nu contează, cărturarii sunt eterni învățăcei”12.) Astfel
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
acesta știa de câte lucruri cumplite era în stare vrăjitoarea. El l-a prevenit pe Ulise și acesta a știut să le evite. Dar Ulise a asistat la metamorfozarea tovarășilor săi în porci; Circe i-a pocit râzând suav, cu subînțeles. Ulise a învățat, din această pățanie, că există metempsihoză, că după moarte sufletul supraviețuiește, putându-se întrupa în orice fel de viețuitoare. Circe era ucigașă și numeroasele fiare din jurul palatului erau, de fapt, victime umane reîncarnate. N-a fost descoperirea
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
și frumusețe naturală. El mărturisise că "dacă Dumnezeu n-ar fi creat sânii femeii, n-aș fi devenit niciodată pictor" sau "acest mamelon trebuie să-ți trezească dorința să-l atingi". Atunci când mărturisea că iubea femeile, afirmația era departe de subînțelesuri. Inspirația majoră a picturii sale se trezea la vederea corpurilor suple, senzuale și generoase ale femeilor tinere, a luminii jucând pe pielea lor rozie. Tinerețea artistică a lui Renoir a fost le-gată de impresionism. Se va despărți de acest
Despre muncă şi alte eseuri by Mihai Pricop [Corola-publishinghouse/Science/1398_a_2640]
-
pelerinajului de la Prislop - a spus Părintele așa : „Vedeți dealurile astea din jur ? Ele vor fi pline ochi de oameni după moartea mea, veți putea să reconstruiți mănăstirea”. Eu întreb dacă-i adevărată profeția, iar bărbatul continuă să spună, zâmbind cu subînțeles, „acum pelerinajul aduce bani, mulți bani, mănăstirii”. Continui să-l ascult vorbind și-mi spun că nici el, nici celelalte persoane cu care am intrat astăzi în contact nu au nimic excepțional, „habotnic” sau deviant în comportamentul religios. Totuși, ce
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
după nevoie, iar lipsa sincerității, mai mult decât o renunțare, devine un refuz de Dumnezeu. Știe că, credința, nu este demnă de acest nume acolo unde ar lipsi caracterul, care știe să o predice pe față fără timiditate și fără subînțelesuri. Nu crede să fi făcut destul atunci când a refuzat conviețuirea cu falsul, ci simte continuu și imediat datoria de a se ridica în apărarea Adevărului. Capitolul VIII «Duhul Sfânt și noi am hotărât» — 66. Conciliul de la Ierusalim — 67. Catolicitatea Bisericii
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
este contrasemnat de unele fenomene, chiar înfricoșătoare, de mizerii. A sosit deci ceasul nostru, ceasul carității lui Cristos; timpul pentru a da mărturie despre porunca Domnului Isus. Ne revine cauza celui sărac, a proletarului, și trebuie să o acceptăm fără subînțelesuri, cum știau să și-o asume și sfinții. Vor fi aberații, iar noi nu vom putea să le aprobăm, dar al nostru 'nu putem', nu trebuie să lase nici o îndoială asupra afecțiunii sincere și profunde ce ne leagă dezmoșteniților sorții
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
o adevărată sete după suflete și o adevărată conștiință a misiunii pe care Providența le-a încredințat-o, ca și a datoriei lor sacre de a corespunde așteptărilor lui Dumnezeu și ale poporului. Asistența noastră spirituală trebuie să urmărească, fără subînțelesuri, sfințirea lor specifică, potrivit stării lor. Cine poate să spună cât bine pot să facă atâtea mii de persoane, investite cu cele mai mari sau mai mici puteri decisive, când își vor conștientiza atribuțiile de responsabilitate, printr-un efort de
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
discuții, de acum cu oarecare vechime, tocmai prin menționarea unor documente ce păreau uitate sau mai puțin frecventate de exegetica obișnuită, cum ar fi, bunăoară, corespondența acestuia cu diferite persoane din epocă, din care Săluc Horvat extrage pasaje bogate în... subînțelesuri. El pornește din 1735, când se naște (probabil) Petrea Iminovici, "primul dintre strămoșii poetului, atestat pe meleagurile Moldovei" (în legătură cu originea familiei poetului, trece în revistă principalele opinii avansate de-a lungul anilor, unele cu totul false, altele asumate de-acum
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
de trucul ce l-a făcut securitatea cu martorii, care n-aveau nimic de zis contra mea, ci doar intenția bună de a mă scăpa. Declarațiile mele erau identice cu ale lor. La proces, când am intervenit punând întrebarea cu subînțeles: „Când a dat martorul respectiv declarația din dosar, înainte sau după declarațiile mele?” - căci erau identice. Președintele completului de judecată a răcnit la mine și m-a obligat să șed și să nu mai intervin. Deci după 9 luni în
Franciscani în zeghe : autobiografii şi alte texte by Iosif Diac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100985_a_102277]
-
Căpătuiește-te și tu, băiete, ca tot omul! Îndeamnă! Apucă! Acu', câtă vreme ești "om mare". Că mâine... nu se știe! Dregătoria-i ca dragostea de-o noapte... Ia și tu învățătură de la boier Stanciu, de pildă, spune tușind cu subînțeles. Îl treci pe răboj! îi poruncește apoi lui Tăutu. A luptat ca Arhanghelul Mihail cel cu sabie de foc! Tizul lui! Mihail, îmbujorat, copleșit de rușine, bolborosește: N-am trebuință... Zău, Măria ta! Ce să fac cu pământul? Mai mare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
adevărată Cruciadă! Au mai făgăduit ei și altora, mormăie Țamblac în barbă. Să te audă Dumnezeu, Ștefane... Să ne audă, tușește Țamblac. Apoi, eu mă duc să-mi dau obolul cu sapa... "De bunăvoie"... Păi cum altfel, zâmbește Țamblac cu subînțeles. E pielea noastră în joc. "Vin turcii!" repetă el înfricoșătoarea veste, se înclină și iese. Au rămas singuri... Ștefan ia de pe farfurie un fagure de miere. Își linge degetele: Numai lucruri dulci se află în iatacul ista, spune el privind
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
plătesc astfel o veche datorie, când m-a ajutat el pe mine. Noroc de Vlad! Cât despre Mateiaș, îi e a se război precum câinelui a linge sare; e taman în călduri din cele grozave... spune Duma și rânjește cu subînțeles. Adică? Adică, ia cuvântul Mihail, cu un zâmbet nu mai puțin rânjit, se gătește de nuntă mare și de soi cu prea frumoasa Beatrice de Aragonia, fiica regelui Neapolului. Buda e în dârdora pregătirilor de nuntă... Nuntă? murmură Ștefan cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
pentru strădanie, deși mare nădejde, n-am...Îl cunosc eu pe Mahomed... Colac peste pupăză, se aprinde Tăutu, cu haz, Cracovia-i în fierbere: Cazimir sărbătorește tăierea buricului celei de-a unsprezece odrasle regale. Teribil bătrânul! spune admirativ Ștefan, tușind cu subînțeles. Păcat că nu-și dovedește bărbăția și pe câmpul de luptă... Parcă Laiotă Basarab îi mai breaz? Nici nu l-ai săltat bine în tron și iaca a și trecut cu arme și bagaje în tabăra osmanlâilor, spune Șendrea. Valvârtej
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
E în joc "Creștinătatea"! spune cu un zâmbet ironic. Suntem doar ,,Oștenii lui Hristos"! hohotește el batjocoritor. Că mult îi arde lui Mateiaș de război, de "Creștinătate"... E obosit, ca mirele după nuntă în luna de miere, hâhâie Mihail cu subînțeles. Încă un pumnal înfipt în spate, oftează Ștefan. Am crezut... M-am bizuit... Barem să-mi fi spus cinstit că mă lasă baltă. M-au înșelat! M-au înșelat!" De-aș fi știut, închipuiam altfel, făceam într-un chip... "Ferește
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]