3,616 matches
-
să mi se zică pe stradă, să mă las de mâncat. Sau să fiu “catalogata” drept leneșa, mâncăcioasa, si muuulte alte apelative. Avem tendința de a fi extrem de intransigenți cu cei care sunt... altfel decât noi. Și uite cum, pe lângă “traumele” lăsate de toate problemele de sănătate, plus cele lăsate de imaginea mea supradimensionata într-atât în câteva luni, sunt oarecum nevoită să înghit zi de zi comentarii dureroase. Mai departe de astă, da, sunt de acord că e nevoie de
Crescuţi cu zăhărelul by Dragoș Bucurenci () [Corola-blog/Other/82578_a_83903]
-
se expediază atât de lejer în dialectica exploatării țărilor sărace etc.), apreciez totuși dorința de-a întoarce niște cărți pe fata în inițiativa unui dialog care, în timp, sper că se va largi călcând pe mai multe tabu-uri și traume istorice. Salutările mele eh, e și internetul bun - totul depinde de persoanele care îl folosesc până la urmă - suntem cu toții de acord că a spune că internetul e locul ăla în care se înjură derbedeii e șo passe dragoș, nici mie
In titluri sa ne duelam sau in masini sa ne stingherim? by Dragoș Bucurenci () [Corola-blog/Other/83017_a_84342]
-
se practică și astăzi... Povestea asta am trăit-o și eu, din păcate, într-un loc din București (cum există doar un Liceu de Coregrafie în București, nu e greu de ghicit care...). E adevărat, n-am trecut prin asemenea traume...însă bătaie și mustrări că acolo nu primisem niciodată de la ai mei...Și mă întreb acum dacă lipsa de încredere în mine nu are cumva legătură cu cei 5 ani petrecuți acolo...Sper din suflet că lucrurile să fie, totuși
Şcoala de balet by Dragoș Bucurenci () [Corola-blog/Other/82626_a_83951]
-
cum a fost al meu, anul trecut. Vai de capul meu, ce m-am chinuit. O scurtă anchetă printre mame mi-a prilejuit intrarea în culisele serbărilor. Nu e ușor de rezolvat problema costumelor și multe s-au ales cu traume de neșters de pe urma câte unui “rol” mai fistichiu al micului lor actor. De exemplu, rolul de CASTAN. Iată mărturia victimei: “Am căutat peste tot, dar nu am găsit “castani” de închiriat, așa că am sunat la o doamnă croitoreasă care a
Al tău ce-a fost la serbare? by Simona Tache () [Corola-blog/Other/19146_a_20471]
-
Exact și mie mi se mai întâmplă pt că nu am puterea uneori să privesc în ochi, insă dor la școală și bănuiesc din cauza învățătoarei pe care am avut/o care era tare rea și akm am rămas așa k traume aș zice.
Privitul în ochi by Dragoș Bucurenci () [Corola-blog/Other/82623_a_83948]
-
apropiații lui Adrian Năstase. În încheiere, vă ofer un schimb sfâșietor de priviri între tată și fiu. Veți observa în fotografie (sper, eu nu prea am reușit!) cum tatăl se uită la fiu “aproape disperat” și cum fiul, “marcat de trauma prin care trece, își face curaj și speră ca tatăl lui să își revină”.
Scurtă excursie tabloidă sub pătura lui Adrian Năstase by Simona Tache () [Corola-blog/Other/20999_a_22324]
-
n-am nimic cu omul, foarte bine, să cânte, să aibă succes, să câștige bani/femei/notorietate/mașini/și orice mai vrea el. Practic, când am aflat vestea, m-a luat cu fiori pe șira spinării. Mi s-a reactivat traumă cauzată în martie 2008 de delirul mediatic tipic românesc din jurul finalei concursului spaniol Hijos de Babel. Mi-am amintit de incapacitatea românului de a saluta un succes fără să-l transforme pe protagonist într-o prezenta agasanta, de incontinenta lui
Usor cu Busuiocul pe scari! by Simona Tache () [Corola-blog/Other/20183_a_21508]
-
zi, toată lumea doritoare s-a prezentat cu banii și actele necesare. Eroul le-a luat și a plecat cu ele la Romexpo. N-a mai venit o zi, timp în care, stând acolo, la coadă, a trecut probabil prin niște traume greu de descris. Când a venit însă, aveam telefon mobil. Primul telefon mobil din viața mea. Era un Philips nu mai știu de care și era cât o pleașcă. Mare, cu un ecran mic, alb-negru, pe care circula informația pe
Povestea primului meu telefon mobil by Simona Tache () [Corola-blog/Other/20841_a_22166]
-
are, să strâmbe din nas, să se înnegureze și să-și tortureze singur creierii, pentru alea pe care nu le are. Sau le are, dar nu sunt chiar cum și-ar fi dorit el să fie. Adoră să-și cultive traumele din copilărie, spaimele, neîncrederile, frustrările și fricile, în loc să se ia la trântă cu ele și, în câțiva ani de efort conștient și constant, să și le vindece. E trendy să fii deprimat, e pășunist, kitsch, previzibil și totalmente uncool să
Fericirea, această stare de prost-gust pe care vreau s-o păstrez by Simona Tache () [Corola-blog/Other/20337_a_21662]
-
a fost pusă provizoriu pe jos în sufrajărie. Într-un echilibru precar, care a dus la... la... laaaaaaaa... desprinderea capacului și scurgerea unei cantități considerabile de sirop pe... pe... peeeeeee covor. Daaa. Uraaa! Covorul a fost curățat între timp, dar traumele psihice încă nu s-au vindecat. Cum să ai extrem de mare grijă, tot drumul SPRE CASĂ, să nu ți se verse ceva în sacoșă, după care, să verși cu mâna ta chestia aia, ÎN CASĂ?? E ca și cum... nu știu... ca și cum
Prostul de supermarket by Simona Tache () [Corola-blog/Other/18589_a_19914]
-
să mă cheme așa, iar fraierul a cedat), deși am văzut de multe ori Natural Born Killers, ca să-mi fac curaj. În fine, să lăsăm... Lucrez într-o corporație și azi e 1 Martie, deci, pentru moment, problema cu prenumele (trauma vieții mele, de altfel, pentru care fac psihoterapie de 8 ani) trece pe planul doi. Mi-am pus costumul să plec la birou, dar nu-mi vine să plec. Îmi vine să rămân acasă și să mă spânzur cu cravata
Ziua în care toţi bărbaţii trebuie să dea ghiocei by Simona Tache () [Corola-blog/Other/18569_a_19894]
-
Lumi și 2. mi-e frică de femei. Mă urmărește imaginea maică-mii, căreia, apropo, n-am iarăși cum să-i duc ghiocei azi, fiindcă nu mă mai lasă psihoterapeutul să vorbesc cu ea. Cică numai așa o să scap de traumă, dacă-mi înfrunt dușmanul. Îmi rămân, așadar, doar colegele de la birou. Cărora n-am încotro și trebuie să le duc ghiocei!!! De-asta îmi vine să rămân acasă, să mă spânzur cu cravata de lustră. Cum să mă duc eu
Ziua în care toţi bărbaţii trebuie să dea ghiocei by Simona Tache () [Corola-blog/Other/18569_a_19894]
-
Simona Tache Nu sunt genul de prințesă care nu-și dă fundul jos din mașină pentru nimic în lume, ba chiar dimpotrivă. Merg mult cu metroul, iar, în ultima vreme, am experimentat, fără traume iremediabile, și câteva autobuze. N-a fost strălucit, am mai strâmbat eu din nas la una-alta, dar a fost OK. Ce m-a marcat însă, pe viață, a fost însă o călătorie cu tramvaiul 34. A avut loc, sâmbătă
Doamna cu Bobi by Simona Tache () [Corola-blog/Other/21087_a_22412]
-
compania vor câinii comunitari în continuare, pe străzi. Eu le-am citit și nu-mi revin: Deci ați înțeles: protestul nu vizează construcția de adăposturi mai civilizate și mai umane, ci prezența eternă a câinilor pe străzi, ca să nu sufere “traume psihice majore” babele persoanele care îi hrănesc.
Cuțu-Cuțu vrea câinii pe străzi: protest împotriva adăposturilor by Simona Tache () [Corola-blog/Other/20085_a_21410]
-
doctor Iancu s-a uitat la mine îngrozită și mi-a spus că nu există așa ceva; se folosește un ciorap special care creează presiune. Atât de simplu? Cum este posibil să fi existat așa ceva, iar fiica mea să treacă prin trauma de a fi apăsată pe picior de sora ei timp de patru ore? O întrebare la care nu voi găsi vreun răspuns. Venind de la un spital unde am vorbit cu un singur om, am fost uimit să văd o masă
“Ne-am petrecut noaptea dezamorsând o bombă care stătea să explodeze” by Simona Tache () [Corola-blog/Other/20191_a_21516]
-
altceva decât să răsucești cuțitul în rană. Și te mai întrebi de ce-și debitează zeflemeaua cu un rânjet pe față. Nu face altceva decât să-ți întoarcă zâmbetul ingenuu cu care ai tupeul să-l inviți să-și retrăiască traumele din copilărie. Dar eu cred că lucrurile pot fi tranșate și altfel decât că un dialog al surzilor între un cinic și un sadic. Dacă “sadicii” s-ar purta cu adevarat creștinește și n-ar mai juca tontoroiul pe suferințele
Craciun de Sade by Dragoș Bucurenci () [Corola-blog/Other/83021_a_84346]
-
mai groaznică siluire a Bucureștiului a avut loc în anii ’80. Ceaușescu a râs un sfert din Bucureștiul istoric sub pretextul “sistematizării”. Cine a îndrăznit să protesteze a fost redus repede la tăcere de organele Miliției și ale Securității. Urmele traumei se văd și astăzi. Nu numai pe harta orașului, ci și în sufletul bucureștenilor. Violență a fost așa de mare, încât n-am știut cum altfel să-i supraviețuim, altfel decât obișnuindu-ne cu ea. În cele două decenii de
Un vot simbolic by Dragoș Bucurenci () [Corola-blog/Other/82415_a_83740]
-
n-o să-i încălzească. Dar vouă o să vă țină de frig. Evenimentul Zilei, decembrie 2006 mdah.. păi chiar mă întrebam mai ieri cum au perceput revoluția/efectele imediate ale acesteia, cei care pe-atunci erau copii.. mă gândeam că cine știe ce traume au trăit alții, sau ce profunzimi ascunse au descoperit și eu n-am reushit să le pătrund.. pt. că acum să descopăr că și pt. alții a fost la fel de incert, de trist, de lipsit de importanță sau de înfiorător.. inițial
Requiem pentru fraieri by Dragoș Bucurenci () [Corola-blog/Other/83024_a_84349]
-
-ne o copilărie oribilă. Ducând o viață gri, lipsită de orizonturi, n-au știut nici să le deschidă pe ale noastre. Habar n-aveau că ființa umană nu e chiar din fier-beton și că, dacă la rădăcina ei torni niște traume, s-ar putea să nu fie bine. Prin urmare, pe la 25-30, ne-am trezit că eram cam varză și ne-am apucat să scormonim în trecut, unii cu ajutorul unui psihoterapeut, alții de capul nostru. Și am găsit acolo multe greșeli
Părinții și traumele de ieri versus părinții de azi și traumele de mâine by Simona Tache () [Corola-blog/Other/20257_a_21582]
-
obsesie a părinților de azi, iar lipsa de grijă s-a transformat în exces. Mă uit la ei și îi văd permanent încordați, permanent hăituiți de vinovății și mereu înnebuniți de grija că i-ar putea provoca celui mic o traumă. Iar la temelia meseriei lor de părinte stau biblioteci. Nu există părinte să nu fi citit cel puțin trei teorii contradictorii despre impactul pârțului asupra self-esteem-ului bebelușului de o zi sau despre efectul broccoli-ului combinat cu muzica clasică asupra
Părinții și traumele de ieri versus părinții de azi și traumele de mâine by Simona Tache () [Corola-blog/Other/20257_a_21582]
-
sus, dar ce am vrut să spun e că e posibil ca greșeala majoră a părinților de azi să fie exact încordarea lor extraordinară de a nu face nici cea mai minusculă greșeală. Iar spaima obsesivă de a nu provoca traume transformă relația copil-părinte într-una nenaturală și - cred - inconfortabilă pentru ambele părți. Traumele de ieri versus traumele de mâine? Mă întreb cum vor fi, ca adulți, copiii care azi primesc în exces ceea ce părinții lor nu au primit deloc. Pentru că
Părinții și traumele de ieri versus părinții de azi și traumele de mâine by Simona Tache () [Corola-blog/Other/20257_a_21582]
-
majoră a părinților de azi să fie exact încordarea lor extraordinară de a nu face nici cea mai minusculă greșeală. Iar spaima obsesivă de a nu provoca traume transformă relația copil-părinte într-una nenaturală și - cred - inconfortabilă pentru ambele părți. Traumele de ieri versus traumele de mâine? Mă întreb cum vor fi, ca adulți, copiii care azi primesc în exces ceea ce părinții lor nu au primit deloc. Pentru că, nu vă supărați pe mine, dar excesul de grijă mi se pare la fel de
Părinții și traumele de ieri versus părinții de azi și traumele de mâine by Simona Tache () [Corola-blog/Other/20257_a_21582]
-
azi să fie exact încordarea lor extraordinară de a nu face nici cea mai minusculă greșeală. Iar spaima obsesivă de a nu provoca traume transformă relația copil-părinte într-una nenaturală și - cred - inconfortabilă pentru ambele părți. Traumele de ieri versus traumele de mâine? Mă întreb cum vor fi, ca adulți, copiii care azi primesc în exces ceea ce părinții lor nu au primit deloc. Pentru că, nu vă supărați pe mine, dar excesul de grijă mi se pare la fel de bolnăvicios ca absența ei
Părinții și traumele de ieri versus părinții de azi și traumele de mâine by Simona Tache () [Corola-blog/Other/20257_a_21582]
-
în jur și ceva îmi spune că, peste 20 de ani, o generație de copii hiperprotejați și cocoloșiți la modul bolnăvicios se va revolta împotriva părinților, exact cum am făcut-o și noi. Doar că din motive perfect opuse. Autoritate = traumă?? O altă ciudățenie care îmi tot atrage atenția e aspectul educației. Văd tot mai des, prin magazine, de exemplu, copii măricei (3-4 ani, gen) care urlă și se tăvălesc pe jos ORE, din cauză că vor altceva decât părinții. Ori ei vor
Părinții și traumele de ieri versus părinții de azi și traumele de mâine by Simona Tache () [Corola-blog/Other/20257_a_21582]
-
plece, ori invers, nu contează. Iar părinții asistă neputincioși la tot spectacolul, neîndrăznind să-și impună în niciun fel autoritatea. Pentru că - vedeți dumneavoastră - nici nu prea și-au construit-o, de teamă ca ea să nu fie echivalentă cu o traumă. Logica după care funcționează ei e asta: “Pe mine mă băteau ai mei ca să fac ce voiau ei, eu nu îmi bat copilul, îl las să facă numai ce vrea el, ca să nu-l traumatizez”. Nimic mai greșit, mă iertați
Părinții și traumele de ieri versus părinții de azi și traumele de mâine by Simona Tache () [Corola-blog/Other/20257_a_21582]