812 matches
-
mai rămas În noianul de ani pe care iam trăit până acum. Încă odată, cu mulți ani și sănătate pentru anul nou pe care l-am Început, și tot sporul În activitate. Al d-tale devotat C. Motaș P.S. Vă trimet Încă 3 cărți poștale de la Moșu Ghiță Kirileanu și o 187 Constantin Motaș (n.1891, Vaslui) - zoolog. Cercetări de hidrobiologie și de faună cavernicolă. Om de știință emerit. 635 scrisoare de la Conu Vasile Ciurea. Motaș 188 2 C. MOTAȘ (București
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1277]
-
de tip mai vechi - un Super-Ykonta 6+9. Dar timpul care gonește atâta astăzi nu mi-a dat răgaz să Îl mai folosesc, nici când Îmi veneau prietenii. și nici astăzi nu-l am. Dar C. Sturzu nu mi-a trimes astfel de fotografii. Cât despre a scrie referitor la omul și scriitorul Const. Sturzu, ceam avut de spus am spus pe larg În Introducerea pe care Îmi scrieți c-o aveți și Dvoastră (copiată). Cred că ajunge. Dacă recitindu-i
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1277]
-
menite a păstra trecutul se strecoară cu greu și numai când sunt semnate de unii 276 Prof. Maria-Luiza Ungureanu, Îngrijitoarea volumului Mărturii fălticenene. 277 „Vorba multă” de care vorbește prof. Mircea V. Pienescu, era necesară, pentru că colaboratorii la volumul amintit trimeteau greu articolele, iar editurile „pasau” manuscrisul una către alta, fiind evident că nu aveau de gând să-l tipărească, deși mulți condeieri erau scriitori consacrați, iar materialele erau de istorie literară, demnă să intereseze Întreaga țară. 781 autori cu noroc
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1277]
-
putea aborda. Mai sunt În Fălticeni până la 24-25 august. V-aș putea căuta În Suceava. 698 Rătăcirile acestea de corespondență nu erau Întâmplătoare. De vină... curiozitatea unora, din care cauză am fost pus În situații penibile, chiar când mi se trimeteau documente pentru „Galerie” sau Muzeu! Nu o dată am găsit pe listele factorilor, iscălituri de primire, cu numele meu. Aflam astfel că sunt În siguranță... 1023 Dacă-mi dați un semn de viață (printr-o c.p.) și dacă nu vă
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1277]
-
știu domnule cine e ăla... Și s-au lămurit că nu am participat la nimic... Dar, cum spun, toți am fost acuzați de spionaj... Și acolo la subsol în Ministerul de Interne s-a definitivat ancheta, după care m-au trimes la Jilava... La Jilava când ați ajuns? În toamna lu ’49. Am stat la Jilava o perioadă și după aceea am fost dus la închisoarea Uranus. Nu mai există astăzi... Era cam pe unde se află astăzi Palatul Poporului... De la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
împușcat. Și chestia asta am văzut-o și la televizor, că o declarație despre asta dădea și altul, la ,,Memorialul Durerii”. Revenind la Pitești și la relațiile cu Țurcanu? Cu chestia cu spionajul s-a lămurit, că n-am fost trimes pentru spionaj în România... Eu nu eram o figură importantă pentru Țurcanu ca să-și piardă vremea cu mine, să mă bată, că n-avea ce să scoată de la mine. Erau ceilalți... Dar eu stam acolo și asistam... Fără să vreau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
am fost trimeși să facem o fabrică de cărămidă... Și în 9 luni de zile, acești 200 de oameni am făcut fabrica. Vă dați seama ce muncă infernală era. Și după aceea s-au oprit lucrările Canalului, și am fost trimes să lucrez la niște clădiri care se construiau atunci, la niște cazărmi pentru grănicieri pe la Ovidiu, pe lângă Constanța, și am lucrat acolo o perioadă. S-au terminat și ălea și am fost la stadionul din Constanța. Peluzele erau făcute din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
luat și eu contact cu alți oameni, cu alți deținuți de la alte infracțiuni. Și au fost și brăileni... Și înainte de a mă elibera, au fost câțiva brăileni care m-au rugat: Domnule, te rog frumos, dacă ajungi acasă, să-mi trimeți... Și-am învățat pe dinafară adrese, nume, unde stau, toate astea și în momentul când am fost la izolare astea erau memorate... Înainte de a pleca, eu aveam niște bocanci nenorociți, în sfârșit, cămăși din astea de zeghi, de la pușcărie. Și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
militam pentru schimbarea regimului... Am avut și arme... Când o fugit Mircea Cornel în America, pistolul lui mi-o rămas mie. El o stat fugar un an și ceva și dup-aia o plecat în Serbia și de-acolo o trimes o scrisoare că e-n lagăr, și o scăpat de acolo și pe la Trieste o trecut în Italia, o ajuns în Franța, în Germania, și în final în Statele Unite. Aveați un plan să atacați ceva sau pur și simplu așteptați
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
se amenajau viitoarele case pentru deținuți. Și alea erau în zonă unde nu era gard sau nu era cordon militar. Ne păzeau totuși, dar erau puțini, erau numai 2-3 cu brigada. Mi-aduc aminte că unul dintre băieți o fost trimes de acolo să vină la colonie, că i-a trebuit la un inginer teodolitu’, ca să facă niște determinări de teren, și ăla nu s-a luat dimineață când s-a plecat... Și a venit la colonie, a primit teodolitu’ și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
Când l-o văzut doctoru’ Georgescu, doctor maior la Marina Militară, o rămas așa... Da’ nici n-o putut vorbi cu el, că așa i s-o îngroșat limba în gură. S-o speriet de el doctoru’ și l-o trimes la spital la Văcărești. După ce l-o trimes zic cătră el, că l-am cunoscut, că și eu am făcut pleorizie (sic!): Dom’le Georgescu, dumneavoastră știți ce o mâncat ăla? Și doctoru’ zice: Da’ cum s-o umflat aista
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
la Marina Militară, o rămas așa... Da’ nici n-o putut vorbi cu el, că așa i s-o îngroșat limba în gură. S-o speriet de el doctoru’ și l-o trimes la spital la Văcărești. După ce l-o trimes zic cătră el, că l-am cunoscut, că și eu am făcut pleorizie (sic!): Dom’le Georgescu, dumneavoastră știți ce o mâncat ăla? Și doctoru’ zice: Da’ cum s-o umflat aista, din ce cauză, că încă așe om în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
Își pune ăsta mâinile în cap, nu-i venea să creadă. Cucută o mâncat, dacă eu vă spun! O mâncat trei zile la rând, și a patra zi n-o mai putut. Vai de mine, și pentru asta l-am trimes la Văcărești? Că îl făceam eu bine aici. Zic: Acuma tot atâta. Nu m-am putut înțelege cu el, nu m-o ascutat... Și l-o’ dus la Văcărești. Și o venit toamna, culesul porumbului. Toată ziua rodeam mălai ca
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
pă vizetă o legătură de țigări, că nu era’ la pachet, numa’ vărsate. Și zic: Măi fraților, câte vreme o’ ține din ele nu vă bateți capul, luați-le, și când or trece alea dau alarma la fabrică să ne trimeată măgăreața cu țigările. Măgăreața era o sfoară care se lăsa pe geam și ducea sau aducea ce aveai nevoie. Eu nu fumam decât trei sau patru țigări la zi. Le tăiam în patru, și dacă am tras două fumuri pentru
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
Și la ceilalți le-am spus: Nu veniți la mine să cereți. Aci sunt în noptieră, care vreți veniți și vă luați. Haideți și vă serviți, și când o’ trece n-om mai fuma și gata. Da’ de unde! Ne-o trimes din fabrică țigări de ne-o’ ajuns și pe drum când am vinit acasă, cu Cimpoca Iacob. Cum a fost eliberarea, vă mai amintiți? Toată noaptea am jucat table cu Cimpoca. Și îi zic: Mă Iacob, acuma dacă ne culcăm
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
nu. Cum a fost întoarcerea acasă? Când ne-o scos ne-o dus din Gherla la Dej. Am fost mulți acolo în Gherla... șase mii. Și-apoi cu destinderea asta... o’ fost mulți de-aiește, foști miniștrii, bătrâni, și i-o’ trimes cu însoțitor până acasă în București. Și-apoi noi la Dej am schimbat trenul... Și a venit acolo un fost maistru civil din fabrică, Berciu, și el ne-o dus la un bufet, și la fiecare câți am fost ne-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
ăsta era unul dintre tertipurile pe care le foloseau ei... Și după proces v-au dus imediat direct la Jilava? Da, asta era în iunie... și ne-a ținut până în toamnă până ne-a comunicat sentința, după care ne-a trimes în colonia de muncă la Salcia. Jilava era doar o închisoare de tranzit. Acolo te selecționa pentru muncă. Singura întrebare la care trebuia să răspunzi era următoarea: Ai oase rupte? Nu! Ești bun de muncă! Și de-ăia șontorogii au
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
duceți voi? Băi, voi mergeți la nuntă? Cum mergeți voi cu bandiții ăștia? Băi, trece unu’ în față, unu’ în spate. Dar unde ți-e încărcătorul? Domnule... căzu în apă. Băi, i-a luat pe ăia doi și i-a trimes în Tribunalul Militar, și pe noi ne-a desființat... Ce personalități ați întâlnit în timpul detenției? Am fost cu Sașa Ivasiuc, Sandu cum îi ziceam noi, a scris „Păsările”... Am fost cu Nițoiu, procuror, fusese comunist, e de pe aici, de pe la Zăvoieni
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
Interne vom fi trimeși la Tribunalul Militar din Craiova pentru judecată. Așa a și fost... Cât ați stat aici la Vâlcea sau la Ministerul de Interne ați fost maltratat în vreun fel? Nu. După trei săptămâni la Vâlcea ne-a trimes la Ministeru’ de Interne la București. Am stat acolo la celule și, după exact trei luni, cu o escortă, am fost trimiși la Craiova la Tribunalul Militar. Cum s-a desfășurat procesul? Acolo, președintele Tribunalului era maiorul Marinescu, camarad cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
alții au fost reținuți frații Vasiliu, Eugen, zis Nacu, și fratele lui, un anume Grossmann, evreu, și eu. Ne-au arestat la Vâlcea și apoi am fost trimiși la Craiova, unde ne-au întocmit acte la Securitate și ne-au trimes în judecată. Ce condamnare ați primit atunci? Dumitrescu Alexandru Coltești, președintele organizației dă Vâlcea a luat doi ani, Vasiliu un an și jumătate, eu un an, și Grossmann ăla, evreul, tot un an. Și unde i-ați executat? I-am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
vrei să vorbești cu tovarășu’ căpitan, sau cu tovarășu’ maior anchetator? Ce, tu vrei să-ți bați joc dă ei? Și să punea cu bătuta pe tine până când te leșina... Suna, venea un soldat care făcea acolo stagiul și te trimetea în celulă. Aici, colegii de celulă luau un prosop, îl udau cu puțină apă, și ți-l punea’ pe fund... Și Zamfirescu ăsta te lăsa două-trei zile și te chema din nou la anchetă... Dumneavoastră cât timp ați stat la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
ne-a băgat acolo la Spitalu’ Județean, , tot așa, pregătit pentru deținuți, cu vizete la uși, cu tot, ne-am bucurat și noi de puțină odihnă... Am stat o săptămână și ceva acolo... A doua zi a’ vrut să mă trimeată înapoi că datorită transpirației zic eu și eliminării apei ășteia din corp... n-am mai avut temperatură, iar cân’ a venit o doamnă asistentă să ne ia temperatura eu am avut 36 cu 6. Am rugat-o insistent să facă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
eu și eliminării apei ășteia din corp... n-am mai avut temperatură, iar cân’ a venit o doamnă asistentă să ne ia temperatura eu am avut 36 cu 6. Am rugat-o insistent să facă ce știe să nu mă trimeată înapoi, să mai stau cu ceilanți. Și-așa a făcut săraca. Doamna Neacșu să numea, nu știu dacă mai trăiește sau nu. Era din Constanța. Soția directorului spitalului, din când în când, chiar dacă era păzită de gardieni, ne-a mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
dați seama? Aveam patruzeci și cinci de ani la eliberare... Și intrasem la treizeci și unu! După ce v-ați întors acasă, ați mai avut probleme cu Securitatea? Ne-a urmărit până-n ’89. Până-n ’89 venea de la Focșani la post și trimetea polițiști d-ăștia, sau miliție cum îi spunea și ne chema: Mâine dimineață la ora opt, te prezinți la postul de miliție! Și ne duceam de dimineață și veneau 2-3 ofițeri de ăștia. Întreba că ce mai este, ce se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
Dacă erai distrofic, că așa se cheamă, adică slab, ca și animalu’... într-o parte. Care era mai bun, pac dincolo, care erau mai slabi... dincolo, și tot așa. Și care a’ fost mai buni oleacă, cu mușchi, i-a trimes în Deltă la dig... În ce condiții ați fost transferat de la Gherla? Bravo domnia ta! Nota zece pentru întrebare! Ne-a băgat la bou-vagon. Bun. Acolo a pus butoi de apă și butoi de murdărie, de dus afară. Bun. Ne-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]