502 matches
-
de o formă de Parkinson. A avut mai multe atacuri cerebrale mici, are creierul „lovit” și deteriorat. Plânge deseori, chiar și când aude știrile sau vreun cântec vechi. Se rușinează să fie plimbată în scaunul cu rotile și preferă să vegeteze în fața televizorului. A trăit mereu în umbra soțului și asta face și acum, chiar bolnavă fiind. Scrisoarea 141 Am aflat de curând că, până în anii ’90, violul nu era considerat aici infracțiune penală. Nu era considerat atac la per soană
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
devină așadar, grație acestui background educațional german, nu atât promotoarea prieteniei româno-germane (multiplicarea afinităților româno-germane), cât instrumentul de popularizare a Triplei Alianțe În societatea românească și, totodată, mijlocul de educare a populație În privința realităților geopolitice și strategice În care România vegeta. Din 1898, anul În care acordul a devenit operativ <ref id="44"> 44 BAR, fond D. A. Sturdza, S 3(1)/DCCCXCII, Mișu către Sturdza, București, 20 iulie/1 august 1898. </ref>, și până la izbucnirea Primului Război Mondial au fost detașați anual ofițeri
Cultură, politică şi societate în timpul domniei lui Carol I : 130 de ani de la proclamarea Regatului României by RUDOLF DINU () [Corola-publishinghouse/Science/413_a_1260]
-
severe, puține ilustrații și studii ample, „seci”, poate părea „plicticos” și e cu siguranță „ne-vandabil”. (Revista Viața Românească supraviețuiește de aproape un secol cu același profil și e doar vina, slăbiciunea financiară a U. Scriitorilor de a lăsa să vegeteze una din cele mai importante formatoare de gust și de literați ai României Între războaie!Ă Interesant În refuzul multor colegi de-ai mei față de revista pe care o făceam, dincolo de rezerva pe care o aveau pentru echidistanța mea politică
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
cîțiva dintre conducătorii culturali ai Bacăului postbelic: Labă (vestit prin arderea bibliotecii lui G. Enescu), Gulai, Mutică. Profesiunile lor: tîmplar, frizer, cizmar. Pe primul, un mic monstru (scund, cap mare, torace bombat, picioare inegale), îl cunosc și eu din vedere. Vegetează uneori, în zilele de vară, împreună cu servitoarea (o toantă de-a lui Nădrag din satul meu, care umblă mereu desculță), pe băncile din parc. Formația acestora - zice E.G. - s-a întregit ulterior cu Calimandric, care a fost în tinerețe șoferul
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
de privit. „Nu mai lucrez nimic”, mi-a spus. „N-am chef, nu mai pot. Ca să poți, ar trebui să aștepți ceva, să speri în ceva, să gîndești la ceva. Or, eu nu aștept, nu sper, nu gîndesc la nimic. Vegetez...” Altădată aș fi protestat, aș fi contrazis-o, aș fi îndemnat-o „să ridice steagul”, aș fi mințit-o că poate mai mult, că se apreciază greșit. De data asta însă n-am fost capabil de așa ceva. Pur și simplu
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
Ăștia distrug azi un tobogan, mîine o bancă, poimîine un scrînciob. Nimeni nu le zice nimic. „Ce, vrei să mă pun rău cu țiganii?” De ce nu? Ei nu cotizează, nu plătesc impozite, nu efectuează zile de muncă în folosul obștesc. Vegetează la umbra numeroaselor ajutoare „date de Ceaușescu” și plodesc un neam care ne va înlocui. Dar nu numai țiganii se comportă astfel, necivilizat, ci și unii dintre români, mîrlo-mahalagii, inși de o „nesimțire crasă”. Egoiști imperturbabili, ăstora le lipsește ideea
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
raportăm la istoria și preistoria omului, conștiința e o cucerire recentă. Ea se exprimă, mai ales, în interogațiile asupra sensului nostru în lume. Toate religiile și filosofiile pornesc de la frămîntările conștiinței. Dar cîți oameni acced la religie și filosofie? Majoritatea vegetează, se preocupă exclusiv de nevoile trupești, nu i chinuie nici o anxietate, nu-i înfierbîntă nici un ideal. Dacă ceva n-a fost împărțit egal în lume, acel ceva e conștiința. *Amenințați de învîrtoșarea inimilor cu zgura meschinăriilor zilnice, să încercăm a
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
avântul care l-a luat în ultima vreme, a lăsat să subsiste, totuși, o mulțime de prejudecăți, ce apasă și întunecă rațiunea noastră. Pe lângă atâtea idei generoase, câștigate unele cu sacrificiul sângelui, altele țâșnite din spiritele clare ale oamenilor superiori, vegetează încă o sumedenie de idei și credințe, care poartă stigmatul barbariei, al egoismului și al îngustimii de judecată. Femeia, privită altădată ca o sclavă a bărbatului, cu mintea redusă, incapabilă să stea alături de el, în nici o activitate, care ar fi
[Corola-publishinghouse/Administrative/1936_a_3261]
-
cățarându-se pe raza de soare care reușeșete să străpungă mizeria și glodul. Așa e Dorina. Un diamant viu care înlătură zgura și face loc luminii, iubirii și încrederii astfel încât oamenii să aibă curajul să mai și trăiască, nu numai să vegeteze. Livada de vișini - Cehov - Mama 31 august 2000 Reîntâlnirea cu sine. Personajele sunt universale. Umilință în fața lui Cehov. Spectacol pentru secolul XXI. Piesă de vedete. Avantaj? Dezavantaj? - pentru faptul că toată lumea știe textul... Trebuie uitat tot ceea ce am știut până
Uimiri ?i introspec?ii by Ada G?r?oman-Suhar () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83170_a_84495]
-
apa pământului pe care te-ai născut”. Aplicat la problema În discuție, asta Înseamnă că Într’un mediu inevitabil schimbat, folosirea unor produse “pure” Înseamnă incompatibili-zarea, dezobișnuirea de mediu, introducerea noastră Într’o colivie ori seră, În care se poate vegeta, În nici un caz trăi, adică Îndeplini rolul În biosferă. Un exemplu ni-l oferă natura Însăși. Anume, când acum un miliard și jumătate de ani a apărut oxigenul, un poluant În termenii Vieții de până atunci, pentru că n’a fost
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
pună toate organismele Într’o colivie, evoluția a căpătat un nou impuls ce a condus până la apariția noastră. Puținele vietăți ale epocii, ajunse În medii izolate, sunt regăsite și astăzi, dar nu mai pot trăi În mediul nostru ci doar vegeta prin zăcăminte de petrol. Un alt exemplu ni-l oferă istoria. Învins de romani, regele Mithridate a Încercat să se otrăvească. N’a reușit, pentru că Întreaga viață s’a obișnuit, puțin câte puțin, cu toate otrăvurile vremii. Din fericire, În
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
perioadă de acalmie. Cruciații erau deja departe, iar pelerinii și consulii încă nu-și făcuseră apariția în zonă. Nemusulmanilor le era în continuare interzis să cumpere terenuri și să clădească ceva interdicția nu va fi ridicată decât în 1867. Orașul vegeta uitat de lume. Tocmai de aceea a putut vedea vicontele fantome trecând în amurg pe străduțele urât mirositoare. "Un cimitir în mijlocul deșertului"? Doar niște bazare boltite și infecte, câteva prăvălioare infecte și, "din când în când, câte o cavalcadă prin
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
și a preveni orice delăsare, călugării au parcă un ceas în burtă. Alergând la ore fixe de la bucătărie la slujbe, de la rugăciune la corvezi, încorsetați într-un ansamblu de obligații și de servicii, benedictinii sau cistercienii nu sunt oameni să vegeteze în grădină sau să-și piardă vremea cu nimicuri pe sub galeria cu coloane. În afara scurtelor momente de destindere de după masă, prevăzute pentru cafea sau pentru un pic de conversație, ești nevoit, dacă vrei să spui o vorbuliță acestor campioni cronometrați
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
cultural, „Îndrăznea” să depășească media groasă, joasă, primară, a massei, cel care avea curajul sau „inconștiența” de a se face remarcat, de a-și pune În valoare unele calități profesionale sau morale. Asupra acestuia erau asmuțite acele instincte primare ce vegetează În mulți, inducându-le la modul pervers psihologic ideea că „limitele” sau „ratarea”, mediocritatea statutului lor social nu sunt o fatalitate și În nici un caz o „vină” a lor, a nașterii sau caracterului; „dreptul fiecăruia la fericire” clamat de marxismul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
propaganda primitiv marxistă, a fost, după părerea mea, o astfel de „bucurie nestăpânită, excesivă”, destructivă și auto-destructivă, a unei generații care a numărat, cum știm, minți și energii de excepție, urmare a unei Întregiri teritoriale a unei „populații” care a vegetat secole, multe secole sub călcâi străin. Populații ce vorbeau aceeași limbă - de fapt, același idiom, pentru că cei care o vorbeau nu aveau conștiință de sine și nici nu au fost capabili de opere scrise! -, dar istoria lor, a celor trei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
mai mult sau mai puțin, dar și membrii de bază ai mișcării au trăit o ceea ce am putea numi „convulsie fericită”, o bucurie exacerbată a unei stări reale de fapt: unificarea pe același mare teritoriu a unor „populații” care au vegetat În umbra și sub călcâiul altor imperii sau hoarde venite de aiurea, descoperirea unei origini unice și, se pare, de o extraordinară vechime și noblețe - cea latină -, a unuia din cele mai mari și mai stabile imperii ale omului civilizat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
o dată cu bulgarii, au ivit târziu „orgoliul” propriei scrieri, capii ei, indiferent dacă la nord sau la sud, au trebuit să dea dovadă de o insistentă și măestrită viclenie pentru a ne putea „strecura” printre atâtea seminții ce au talăuzit și vegetat pe plaiurile noastre, poate prima și cea mai esențială, salvatoare, „viclenie” sau „armă”, cum vreți să-i spuneți, a fost instrumentul limbii, care, cum o demonstrează lingvistul Gheorghe Brătianu, nu a fost secole decât un „jargon” de înțelegere între aceste
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
din nou pe saltea și am început să citesc Luna mai se scurge în iunie care se scurge în iulie care se târăște către august. Din cauza căldurii am avut niște vise foarte intense despre disecții, iar acum nu fac nimic, vegetez în biroul meu, cu o durere cumplită de cap și un walkman din care mă alină un Kenny G, dar lumina orbitoare a soarelui îmi inundă biroul la această oră dinainte de prânz, îmi străpunge craniul îmi ațâță mahmureala și din pricina
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
îi câștigam în piața lor prin vânzarea mărfurilor noastre erau cam puțini. Totuși reușeam să ne întoarcem cu ceva articole de îmbrăcăminte. Erau la modă pe atunci ginșii și helăncile, iar în magazinele alimentare se cumpărau în prostie pachețele cu vegeta, cu praf de frișcă, cu praf de budincă de toate felurile și se cumpărau fiindcă la noi negăsindu-se se deschideau multe uși la nevoie. Ca să faci câțiva dinari te încercau multe emoții la trecerea prin vama noastră și a
7 zile ?n Grecia by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84081_a_85406]
-
seama este că majoritatea românilor sunt oameni cinstiți, care își fac într-un fel sau altul datoria față de țară. Totuși, nici un efort nu ajunge pentru prosperitatea României viitorului. Citindu-l pe Emil Cioran am acceptat opinia sa că noi am vegetat timp de o mie de ani precum plantele și că numai deprinderea gustului devenirii ar putea să schimbe în bine soarta României. Într-adevăr, noi avem datoria să ne smulgem din inerție, apatie și pesimism. Patriotismul ne-o cere, ca
CE SE ÎNTÂMPLĂ ÎN ROMÂNIA? by Radu Iacoboaie () [Corola-publishinghouse/Administrative/499_a_937]
-
opiniei publice. 26 august 2006 Vae victis ! Diktatul de la Viena, 30 august 1940 (I și II) Motto: „Nu pot iubi decât o Românie în delir” (Emil Cioran, Schimbarea la față a României) Când Emil Cioran afirma despre români că „au vegetat la marginile istoriei”, ceea ce nu i s-a iertat nici până astăzi, avea în vedere, desigur, și doctrina politică care ne-a transformat umilința în viciu: „Capul plecat sabia nu-l taie”, poziție care te obligă să privești în pământ
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
dăinuirii nu poate avea loc într-un mediu politic și moral impropriu: zâzanie, scandal, ilegalitate, injustiție, inegalitate, condamnându-i și reducându-i pe cei mulți la tizic și mămăligă. Este evident că suntem condamnați la o existență vegetală, la a vegeta la marginile istoriei, cu combustia internă pe terminate, la dispariție lentă, înainte de a fi arătat că ne merităm locul între popoarele lumii. Pe cei care ar trebui să-i protejăm, îi lăsăm să creeze pentru alții, pentru companiile străine care
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
poți avea tu ca guvernant, tu care nu ești în stare să-ți hrănești supușii? Mai mult decât lipsurile, creșterea aberantă a prețurilor, furtul și corupția, bunul plac și indiferența, este că transformarea statului într-unul mafioto-paternalist, ne condamnă să vegetăm la marginile istoriei, fiind complet descoperiți și la discreția străinilor. Dacă n-ar fi așa, Tökés n-ar cere autonomie pentru încă două județe din Transilvania și nu și-ar face partid antiromânesc, pe motiv că U.D.M.R.-ul, aflat
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
nu l-ar fi acceptat? Părea a fi un ins pregătit să trăiască și pentru ea - iar ea avea nevoie exact de așa ceva: de cineva care să trăiască și pentru ea și care să o lase să-și ducă viața vegetând. Fără emoții. Se mulțumise să constate că persoana ei constituie o prezență agreabilă pentru cel pe care-l acceptase drept soț și că, prin urmare, va avea și o căsnicie agreabilă. Purta unul dintre seturile de bijuterii primite de la Ion
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
infinite & Eternal of the Human form." 375 Luvah & Vala descended & enter'd the Gates of Dark Urthona, And walk'd from the hands of Urizen în the shadows of Vala's Garden Where the impressions of Despair & Hope for ever vegetate În flowers, în fruits, în fishes, birds & beasts & clouds & waters, The land of doubts & shadows, sweet delusions, unform'd hopes. 380 They saw no more the terrible confusion of the wracking universe. They heard not, saw not, felt not all
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]