3,693 matches
-
Lătră furios la subordonat și cu fiecare cuvînt pe care-l rostea părea să-și recapete aplombul. Își trase scaunul lîngă birou și începu să-i zîmbească lui Hedrock, în timp ce-i vorbea mieros, pe un ton confidențial: ― Dar care-i bancul? Despre ce e vorba? Tocmai faptul că încerca să se arate supus îl dădea de gol. Hedrock ședea gînditor și cu un aer glacial. Așadar butoanele de comandă ale tunului erau în birou, cam pe acolo pe unde-și trăsese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85088_a_85875]
-
nu ar curge o picătură de sânge. Deodată se iscă o forfotă mare, doctorul strigă o asistentă care seamănă cu o faraoană. "Pregătește trusa". Aruncă altă privire spre ea și intră în cabinetul de vizavi. Se aud râsete, cineva spune bancuri. Femeile așteaptă cu ochii stinși, cu mâinile atârnate, par statui dezolate peste care a trecut o viață de câine. Un loc cu verdeață, un loc de odihnă, de unde a fugit durerea și întristarea...", popa tămâiază sicriul, babele bocesc înfundat în
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
după rația de pâine, și ce dacă stăteau la cozi, stăteau oricum în fabrică sau acasă cu mâinile încrucișate, uneori era mai plăcut să stai la o coadă, poate se nimerea să fie soare, cald, mai spuneai sau ascultai un banc politic de te treceau fiorii, o senzație la fel de plăcută, dacă nu chiar mai plăcută decât cea pe care o încerci acum uitându-te la filmele de groază, groaza de la televizor nu se compară cu groaza trăită pe viu. Oooo, nicidecum
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
ajunge curând "la mila satului". Aide a împlinit săptămâna trecută 50 de ani. Născută în 10 mai, de ziua regelui, de-a lungul anilor avusese de suferit din pricina acestei coincidențe. Pe vremea comuniștilor, această aniversare se transformase în obiect de banc politic, "tu și regele, știm noi ce știm", cicăleli, comentarii pe seama unei zile de care ea nu avea prea mare folosință, ba chiar ar fi vrut ca această zi să fie ștearsă din calendar, cel puțin cu ocazia zilei ei
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
continua să primejduiască frânarea avionului pe anvelopele penibil de netede și de tocite de vechime ale roților aparatului de zbor. În mașina societății comerciale, trimisă de contabila cea cuminte și disciplinată pentru a-l prelua de la aeroport, după schimbul de bancuri cu șoferul mustăcios, mare amator de anecdote deocheate, avu răgazul să decidă cu înverșunare, luând hotărârea fundamentală: Gata, stop cu băutura! Mă fac băiat cuminte. Nu-și dădu nici o explicație, față de această decizie crucială, însă, acasă, în una din zile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
Simonetta de lîngă Milano unde un cuvânt pronunțat între cele două aripi ale clădirii este repetat de 40 de ori. Fenomenul de ecou are o serie de aplicații importante precum măsurarea adâncimii mărilor, descoperirea submarinelor în imersiune sau a unor bancuri de pește. Adâncimea mării se determină, de exemplu, măsurând timpul după care sunetul produs pe un vas la suprafața mării se reîntoarce sub formă de ecou în urma reflexiei pe fundul mării. În cazul în care distanta la peretele reflectător este
Acustică muzicală by Aurora Agheorghiesei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/343_a_615]
-
nu l-am terminat, ca să mai caut, ca să mă mai gândesc. Când mă apucă, când am chef, când am timp liber, când simt nevoie de spirit ca să ocup ceva, atunci. Îmi plac cel mai mult cele care rezultă dintr-un banc, că mai poți trage niște sfori, te gândești ce pot să fie. Sunt destul de grele aforismele. Am găsit, acum, ultima oară, niște aforisme cu cuvinte mai rare, e greu să găsești exact termenul respectiv. Am ceva dicționare, am și un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
-o pe cea de-a doua pe șoldul unei pubere. O trimisă de la un ziar simte momentul de inspirație și dă drumul la reportofon. Doctorița cere un autograf. Se bea vin din sticle de plastic de doi litri. Se spun bancuri, „i-a strigat din vârful muntelului, măăă Io măăă...”. O anorexică total aburită, cu o jumătate de kilogram de brățări pe ea, face un efort, se clatină, zornăie, se-ncordează și reușește să se cațere pe masă. Se odihnește în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
Când termina banii, se apuca imediat de altă afacere. Yazaki nu era omul care să stea cu mâna-n sân și să rabde liniștit, așa cum face unul ca tine după ce și-a cheltuit tot salariul. Ai văzut vreodată la acvariu bancurile de pești cum dau roată bazinului de apă? Ei bine, tot așa se Învârteau banii În mâinile lui Yazaki. Era neîntrecut la rulatul banilor, dar nu erau bani munciți de el. El nu a produs niciodată nimic, mereu s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
chei franceze, dar n-am avut ocazia. — Ei bine, îi promise domnul J.L.B. Matekoni, asta o să se schimbe. O să te iau cu mine în diminețile de sâmbătă, să dai o mână de ajutor. Ți-ar plăcea? Am putea aranja un banc de lucru special pentru tine - unul mai scund - de înălțimea scaunului cu rotile. — Sunteți foarte amabil, Rra. Restul zilei rămase alături de el, urmărind îndeaproape fiecare procedură, punând din când în când întrebări, dar având grijă să nu-l deranjeze. El
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
javrelor?! După ce l-ați dat jos, v-ați dus repede să-l pupați în cur, în loc să-i luați gâtul, neam de otrepe! Ce tot vreți de la mine? M-am săturat de călăreala voastră, de spârcâielile voastre de puști labagii, de bancurile voastre căcăcioase! Vorbesc urât? Vorbesc după cum trăiesc! Ce-ați fi vrut, să vă țin un discurs academic? Să vă invit la mine, peste noapte, sau să vă dau numere de ordine pentru zilele următoare? Să vă reduc din tarif? Să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
de sub pernă câte o cărticică din care citeau la lumina nopții. Câteva raze de lună coborau peste cearșafuri. Rugăciunea se întâmpla în șoaptă, pereții aveau ochi și urechi. Auzi, dragă, notezi tot și când vă întoarceți vreau informațiile: cine spune bancuri, cine face yoga, cine merge la biserică, cine citește cărți popești, cine instigă la neascultare, cine fumează, cine bârfește profesorii, cine nu-și face norma. Fii atentă, vreau să știu care dintre voi folosește săpun străin, parfum, țigări, știi tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
astfel de secret, nu se poate spune și ce altceva ar fi putut să ascundă față de tine. — Nu, era în regulă. M-am uitat foarte bine la sfârcurile ei. Nebe zâmbi cu nervozitate, nu foarte sigur dacă-i spuneam un banc porcos sau nu: — Și erau ca lumea sfârcurile ei? — Erau doar două, Arthur. Dar erau frumoase. 2 Luni, 29 august Casele de pe Herbertstrasse, în orice alt oraș în afară de Berlin, ar fi fost fiecare înconjurată de două hectare de peluză mărginită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
nu e faptul că eu sunt un detectiv așa de bun, ci faptul că restul sunt niște detectivi așa de proști. Singurele crime pe care actualul Kripo e capabil să le rezolve sunt chestii precum contaminarea rasială sau spunerea unui banc despre Führer. Heydrich zâmbi, ca prins cu mâța în sac, și ochii i se îngustară: — Mă refuzi, Herr Gunther? — Aș vrea să fiu de ajutor, zău că aș vrea, dar sincronizarea temporală e proastă. Vedeți dumneavoastră, tocmai ce-am aflat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
luminat, aș intra, aș spune: dacă dorești, te pot ajuta să tragi oblonul. Îmi spune că e tras deja oblonul, dar că trebuie să se-ntoarcă la magazin pentru inventar, și va rămâne acolo până târziu. Bărbații de la bar fac bancuri și se bat cu palma pe umăr. Un pariu s-a încheiat: doctorul tocmai intra în local. — Comisarul a întârziat astă-seară, cine știe cum. Doctorul intră și salută de jur-împrejur; privirea nu i se oprește asupra soției, dar a înregistrat cu siguranță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
În orbite. Hai, Sandule, gogoși din astea nu Înghit nici măcar eu. Să fim serioși, suntem În prima linie la aruncat cu noroi În oamenii buni... Cum vrea unul să facă bine sar ceilalți și Îl trag În jos, ca-n bancul cu românii din Iadul pavat cu intenții bune... Sandu Șpriț nu se lasă cu una cu două: Eu zic așa! Și zic bine! Dacă urli că Geoană este un impostor și un mincinos, atunci nu te aliezi cu el, nu
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
au plecat, nu știu unde, că visu’ n-a avut explicații, iar eu am rămas sub un palmier și mi-a venit ideea asta din seninul cerului, cât am degete și limbă, legea țării nu se schimbă. Cred că era dintr-un banc, mi l-a zis mie cineva mai demult, da’ o fi vreun semn? Gicu se lasă pe spate. Gore scoate o batistă și se șterge la frunte. Apoi Își face vânt cu un șervețel. Sandule, tre’ să-ți dau o
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
vânt răcoresc frunțile Înfierbântate. Miroase a mici, iar dintr-o curte Învecinată se aud râsete sănătoase. Uite, lumea râde. AȘa că nu e dracu` chiar negru nici cu portocaliii mei. Da` ne Înrăim, a intrat unu` cu un cuțit la pireus banc, ăia nu aveau pază, că e criză, Și a săltat banu`. Vă dați seama? Cu un cuțit, ne batem joc Și de ideea de jaf la bancă... Am auzit un termen, cică demitizăm jaful. Mai bine ne matolizăm Și ne
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
investigație mai pătrunzătoare a realității lucrurilor; cruditățile astea sunt crudități... pedagogice. Chiar așa, pedagogice! Și-un pic grotești... — E-adevărat, nu te contrazic. Plăcerea bufoneriei. — Care, în fond, e totdeauna sumbră. — Tocmai de-aceea. Nu-mi plac decât glumele lugubre, bancurile funerare. Râsul de dragul râsului mă irită și chiar mă sperie. Râsul nu e decât o pregătire pentru tragedie. — Ei bine, mie bufonadele astea crude îmi produc un efect detestabil. Pentru că ești un singuratic, Augusto, un singuratic, înțelege-mă bine, un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
expresii folosim, rămân mută. Brazda, brazda și mânzul se combină într-o veselie cu această neolatină academică, engleza sans frontières. E un fel personal de a trăi raportul globalizare-localism. Hamburger și mititei. Ștevie la grătar și pizza. Suntem ca-n bancul despre dacii disidenți care îngăimau la Sarmizegetusa: barză, varză, brazdă, viezure, mânz în timp ce comandantul legiunii ținea discursuri despre Pax romana, scriere latină, terme, viaducte. Ne aflăm în situația stranie că trăim în două lumi (fără straturile arheologice la care săpăm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
că o parte consistentă a geografiei interioare a primelor vesturi a fost populată tocmai cu tipul de șoc din prima zi de la cofetăria Da Vinci din Dubrovnik. Acolo, la Adriatica, îmi încropeam engleza de mult uitată prin nefolosire, ca-n bancul cu tipul care dă din mâini în Marea Neagră zbierând: Help! Ausecour! Aiuto! și doi se miră pe mal ce de limbi străine știe, întrebându-se totuși la ce i-au folosit. Mai mult, la vremea aceea eram încă legată de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
loc mai în față, la coadă? În privința celorlalte nevoi, era progresiv mai greu. Pentru noi, nevoia de cunoaștere se satisfăcea profesional în mod organizat, la reciclări și consfătuiri. Cam toată lumea se recicla la fel. Ca să nu mai lungesc problema, un banc (sexist, se înțelege, bancurile sunt non politically correct) al acelor vremuri era cum nu se poate mai grăitor: Bulă se însoară cu Bulina. Femeia nu știa să gătească decât omletă cu cartofi prăjiți. Bulă o trimite la o reciclare la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
la coadă? În privința celorlalte nevoi, era progresiv mai greu. Pentru noi, nevoia de cunoaștere se satisfăcea profesional în mod organizat, la reciclări și consfătuiri. Cam toată lumea se recicla la fel. Ca să nu mai lungesc problema, un banc (sexist, se înțelege, bancurile sunt non politically correct) al acelor vremuri era cum nu se poate mai grăitor: Bulă se însoară cu Bulina. Femeia nu știa să gătească decât omletă cu cartofi prăjiți. Bulă o trimite la o reciclare la școala de menaj din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
atunci n-o să-ți spun nimic despre viața mea de la Poienile de sub Munte, că n-o să mă crezi.” La toate astea mă gândeam când așteptam seara autobuzul să mă aducă înapoi la Cluj. Era întuneric și frig, autogara, pustie. Ieșise bancul ăla cu „Cetățeni ai orașului, nu deschideți geamurile apartamentelor că iese frigul și mor pietonii pe stradă!”. Mă gândeam că, dacă mai ține mult așa, o să apară primele mutații în fenotip: o să avem ochii tot mai mici, o să ne crească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
fie laș? Nu, îl învățai să se apere, să-și păstreze valorile fără să fie dus la școala de corecție și să-și sfârșească zilele într-un șantier, în vârf de munte. Iar la tristețea din jur, oamenii răspundeau cu bancuri și râs. Bancurile aveau o funcție aparte. Întâi că, spunându-le, intrai în centrul atenției unui grup de prieteni, și toți ne dorim lucrul ăsta, măcar din când în când. Apoi că, dacă bancul era politic, strecurai o șopârlă, te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]