3,931 matches
-
și să elimine vulnerabilitatea subiacentă. Dacă se urmărește vindecarea pacienților, adică eliminarea riscului de recidivă, atunci această vulnerabilitate trebuie redusă. Într-un studiu anterior, care a constat în monitorizarea, timp de 15 ani, a pacienților cu tulburări anxioase ori nevroze depresive internați (Andrews et al., 1990a), am cercetat toate informațiile disponibile în momentul spitalizării care ar fi putut prezice evoluția bolnavilor pe termen lung. Trăsăturile de personalitate fuseseră cele mai importante caracteristici analizate. În modelul de ecuație structurală, vulnerabilitatea ca trăsătură
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
probleme de sănătate, o alta de respingerea socială, o a treia de gînduri negre și așa mai departe. Comorbiditatea: tulburările de personalitate și tulburările induse de anumite substanțe În secțiunea anterioară, rata crescută de comorbiditate între tulburările anxioase și cele depresive a fost asociată cu vulnerabilitatea, așa cum au demonstrat-o punctajele ridicate referitoare la nevroză, locul controlului și stilul defensiv. În această secțiune, vom discuta incidența altor afecțiuni, care pot fi independente de asocierile determinate de trăsăturile anormale de personalitate. Tulburările
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
soluții, să aleagă alternativa preferată și apoi să o pună în aplicare. De asemenea, Falloon a instruit personalul sanitar, învățînd asistentele cum să folosească această metodă cu pacienții diagnosticați cu alte tulburări mentale. Aceștia sufereau de anxietate sau de nevroză depresivă, iar medicii au remarcat (Andrews, 1990c) că tehnica s-a dovedit de folos în transformarea unor persoane altădată dependente în indivizi ce reușeau acum să-și accepte și să-și controleze problemele. Rezolvarea structurată a problemelor, așa cum a fost caracterizată
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
generală la tulburările anxioase (Andrews et al., 1990a; Kendler et al., 1992a; Manuzza et al., 1995; Beidel, 1998). Vulnerabilitatea generală corespunde probabil unei anxietăți sporite (ca trăsătură de personalitate), comună tuturor tulburărilor anxioase și întîlnită, de asemenea, în unele tulburări depresive (Andrews et al., 1990a; Parker et al., 1999). Mai multe studii de familie arată o incidență crescută a fobiei sociale la rudele de gradul întîi ale probanzilor cu fobie socială. Un studiu recent, care a utilizat datele obținute pe un
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
TPE demonstrînd o independență a efectelor într-un studiu (Feske et al., 1996). În acest studiu, prezența comorbidă a TPE a fost legată de un rezultat funcțional mai slab, în timp ce depresia comorbidă a redus gradul ameliorării/rata schimbării. Prezența simptomelor depresive a justificat 5% din variația rezultatului într-un studiu de evaluare după 6 luni, precum și așteptările tratamentului, în studiul lui Chambless și al colaboratorilor săi (1997). În studiul de urmărire, depresia a constituit un factor anticipant mai important al rezultatului
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
fost grupul care a manifestat cea mai gravă înrăutățire pe ansamblu. Nici un alt studiu nu a controlat pînă în prezent prezența tulburărilor de personalitate, în afară de TPE, și se pare că povara totală a simptomelor este mai strîns legată de simptomele depresive comorbide și de rezultatul funcțional decît de tulburarea de personalitate evitantă în sine. Frecvența cognițiilor negative Reducerea frecvenței cognițiilor negative pare să fie legată de ameliorarea după tratament și pe termen scurt (Mattick et al., 1989; Chambless et al., 1997
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
gîndi rațional sau de a genera puncte de vedere alternative. Tratamentul adecvat pentru tulburarea acută este prioritar. Pacienții pot fi reevaluați odată ce au fost rezolvate aspectele tulburării mai acute, care fac imposibilă TCC. De exemplu, pacienții care suferă un episod depresiv major pot manifesta o încetinire a funcțiilor psihomotorii, atenție și concentrare scăzute și o negativitate intensă a perspectivei pe care nu sînt în stare să o pună la îndoială. Tulburarea de personalitate comorbidă Tulburarea de personalitate este comorbidă cu fobia
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
să recunoască în cele din urmă că ideea respectivă este nefondată. Asocierea tulburării obsesiv-compulsive cu depresia este menționată frecvent în literatura de specialitate. În cazul în care apariția simptomelor TOC este precedată de simptome accentuate de depresie sau dacă simptomele depresive și cele obsesive predomină în aceeași măsură, se poate pune diagnosticul de depresie și se va trata tulburarea depresivă predominantă. În diagnoza diferențiată se observă adesea o diferență calitativă între gîndurile obsesive și cele depresive, mai ales în ceea ce privește sesizarea lipsei
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
în literatura de specialitate. În cazul în care apariția simptomelor TOC este precedată de simptome accentuate de depresie sau dacă simptomele depresive și cele obsesive predomină în aceeași măsură, se poate pune diagnosticul de depresie și se va trata tulburarea depresivă predominantă. În diagnoza diferențiată se observă adesea o diferență calitativă între gîndurile obsesive și cele depresive, mai ales în ceea ce privește sesizarea lipsei de fundament a gîndurilor și rezistența la ele. Absența ritualurilor compulsive la cei care suferă de depresie constituie un
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
de depresie sau dacă simptomele depresive și cele obsesive predomină în aceeași măsură, se poate pune diagnosticul de depresie și se va trata tulburarea depresivă predominantă. În diagnoza diferențiată se observă adesea o diferență calitativă între gîndurile obsesive și cele depresive, mai ales în ceea ce privește sesizarea lipsei de fundament a gîndurilor și rezistența la ele. Absența ritualurilor compulsive la cei care suferă de depresie constituie un indiciu pentru diagnosticul diferențial. Alte diferențe asemănătoare sînt evidente în comportamentele stereotipe asociate cu schizofrenia, în
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
toate studiile citate există o proporție destul de mare de probanzi care nu au un istoric de TOC în familie. Prin urmare, factorul genetic, deși este important, nu oferă un răspuns complet. Comorbiditatea Depresia Prezența simptomelor obsesionale la persoanele cu tulburări depresive a fost semnalată de mai mulți autori (Gittleson, 1966; Kendell și Discipio, 1970), la fel ca și frecvența ridicată a depresiei la cei care suferă de TOC (Rosenberg, 1968; Goodwin, 1969; Rasmussen și Tsuang, 1986). Cu toate acestea, simptomele obsesionale
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
mulți autori (Gittleson, 1966; Kendell și Discipio, 1970), la fel ca și frecvența ridicată a depresiei la cei care suferă de TOC (Rosenberg, 1968; Goodwin, 1969; Rasmussen și Tsuang, 1986). Cu toate acestea, simptomele obsesionale observate la pacienții cu tulburări depresive nu au de obicei intensitatea remarcată la pacienții cu TOC, iar recuperarea după depresie nu a fost asociată cu o reducere a simptomelor obsesionale. Alte studii indică și faptul că, în cazul depresiei, trăsăturile obsesive urmează un parcurs paralel cu
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
Alte studii indică și faptul că, în cazul depresiei, trăsăturile obsesive urmează un parcurs paralel cu cel al tulburării principale și că, dacă erau prezente anterior, revin la intensitatea inițială, după vindecarea depresiei (Videbech, 1975; Marks, 1987). Prezența unor stări depresive sau a simptomelor depresive a fost descrisă în mod constant drept o complicație frecventă a TOC (Rosenberg, 1968; Goodwin et al., 1969; Black și Noyes, 1990), iar unii autori au sugerat o legătură între depresie și TOC (Hudson și Pope
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
faptul că, în cazul depresiei, trăsăturile obsesive urmează un parcurs paralel cu cel al tulburării principale și că, dacă erau prezente anterior, revin la intensitatea inițială, după vindecarea depresiei (Videbech, 1975; Marks, 1987). Prezența unor stări depresive sau a simptomelor depresive a fost descrisă în mod constant drept o complicație frecventă a TOC (Rosenberg, 1968; Goodwin et al., 1969; Black și Noyes, 1990), iar unii autori au sugerat o legătură între depresie și TOC (Hudson și Pope, 1990). Studii asupra copiilor
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
1968; Goodwin et al., 1969; Black și Noyes, 1990), iar unii autori au sugerat o legătură între depresie și TOC (Hudson și Pope, 1990). Studii asupra copiilor, adolescenților și adulților suferind de TOC au relevat o frecvență ridicată a stărilor depresive, între 20% și 35% dintre pacienții internați cu TOC întrunind criteriile de diagnostic ale tulburării depresive majore (Rasmussen și Tsuang, 1986; Swedo et al., 1989; Sanderson et al., 1990). 67% dintre pacienții cu TOC sînt afectați de depresie pe durata
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
între depresie și TOC (Hudson și Pope, 1990). Studii asupra copiilor, adolescenților și adulților suferind de TOC au relevat o frecvență ridicată a stărilor depresive, între 20% și 35% dintre pacienții internați cu TOC întrunind criteriile de diagnostic ale tulburării depresive majore (Rasmussen și Tsuang, 1986; Swedo et al., 1989; Sanderson et al., 1990). 67% dintre pacienții cu TOC sînt afectați de depresie pe durata întregii vieți (Rasmussen și Eisen, 1992). Cu toate acestea, astfel de date clinice trebuie interpretate cu
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
Pe scurt, severitatea simptomelor pare să constituie cel mai important factor anticipator, pacienții cu simptomele cele mai severe înregistrînd cele mai reduse progrese. Rolul depresiei ca factor anticipator al rezultatelor rămîne incert; unele studii relevă progrese mai mici la pacienții depresivi (de exemplu, Foa et al., 1983b; Cottraux et al., 1993), iar altele nu descoperă nici o asociere (de exemplu, Basoglu et al., 1988; Hoogduin și Diuvenvoorden, 1988; Castle et al., 1994). La rîndul lor, ideile supraevaluate și fixitatea credințelor au fost
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
comparat rezultatele obținute prin asocierea administrării de ISRS și a terapiei comportamentale cu rezultatele obținute prin fiecare terapie în parte. Unele cercetări au indicat faptul că asocierea ISRS cu terapia comportamentală poate fi utilă pe termen scurt în cazul pacienților depresivi cu TOC și că terapia comportamentală reprezintă un tratament eficient și suficient pentru pacienții cu TOC care nu suferă de depresie (de exemplu, Marks et al., 1980, 1988; Cottraux, 1989; Hohagen et al., 1988), iar alte studii nu au relevat
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
Greist, 1990b). Concluzii Tratamentul cognitiv-comportamental eficient al TOC necesită intervenții susținute din partea terapeutului și o puternică motivație din partea pacientului. Decizia de a combina tratamentul farmacologic cu terapia comportamentală trebuie luată de comun acord cu pacientul. În cazul prezenței unei afecțiuni depresive majore, decizia este clară: abordarea combinată este cea mai eficientă. Dacă pacientul nu are încredere în medicație, manifestă ezitări sau nu poate tolera efectele secundare, atunci se poate opta doar pentru terapia comportamentală. Dat fiind procentajul mare de recidive asociate
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
cercetare. De exemplu, studiul ECA (Epidemiological Catchment Area) a relevat o prevalență pe viață de 4,1-6,6% în cele trei zone alocate cercetării, dar, spre deosebire de studiile mai recente, au fost excluse cazurile ce prezentau tulburări de panică sau tulburări depresive majore comorbide (Blazer et al., 1991). TAG reprezintă un diagnostic clinic frecvent la nivelul primar al asistenței medicale (Burvill, 1990; Goldberg și Lecrubier, 1995), însă rar întîlnită în cadrul centrelor de tratament specializate. Procentul comparativ scăzut de persoane cu TAG care
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
Sănătății (OMS) a efectuat un studiu asupra asistenței primare, desfășurat în 15 centre de asistență medicală primară din 14 țări. Procentul de pacienți cu TAG, diagnosticați conform ICD-10, a fost de 7,9%, al doilea după procentul pacienților cu tulburare depresivă majoră (Goldberg și Lecrubier, 1995). Într-o analiză separată asupra accesului la asistență medicală și la serviciile oferite, medicii generaliști au reușit să recunoască doar 46,1% dintre cazurile identificate ca suferind de tulburări psihologice (Ustün și Von Korff, 1995
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
tensiune musculară destul de intensă, care îi provoacă uneori dureri sau înțepenirea gîtului și umerilor. În timpul perioadelor de neliniști sporite, are probleme cu somnul și își pierde pofta de mîncare. Istoricul psihiatric Dna G. a avut două episoade precedente de tulburare depresivă majoră, ultimul dintre ele necesitînd medicație antidepresivă. În ultimele șase luni nu a mai avut simptome semnificative de depresie, însă a continuat tratamentul medicamentos. Nu a manifestat atacuri de panică, evitări fobice sau obsesii. Istoricul personal și social Dna G.
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
DSM-IV exclude în mod special diagnosticul de TAG în cazul în care problema apare numai în cadrul unei tulburări afective, precum SSPT, al unei tulburări psihotice sau de dezvoltare. ICD-10 nu permite stabilirea acestui diagnostic dacă sînt îndeplinite criteriile unui episod depresiv. Din punct de vedere teoretic și clinic, diagnosticul diferențial al TAG și al tulburării depresive majore prezintă un oarecare interes, deoarece aceste două tulburări au multe elemente comune. Conform Breslau și Davis (1985), avînd în vedere numărul scăzut de cazuri
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
în cadrul unei tulburări afective, precum SSPT, al unei tulburări psihotice sau de dezvoltare. ICD-10 nu permite stabilirea acestui diagnostic dacă sînt îndeplinite criteriile unui episod depresiv. Din punct de vedere teoretic și clinic, diagnosticul diferențial al TAG și al tulburării depresive majore prezintă un oarecare interes, deoarece aceste două tulburări au multe elemente comune. Conform Breslau și Davis (1985), avînd în vedere numărul scăzut de cazuri în care se produce separarea temporală a episoadelor la pacienții care întrunesc criteriile de diagnostic
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
produce separarea temporală a episoadelor la pacienții care întrunesc criteriile de diagnostic atît pentru TAG, cît și pentru depresie, reiese fie că se justifică atribuirea unui statut rezidual în cazul TAG, fie că TAG reprezintă un tip secundar de tulburare depresivă majoră. De asemenea, lipsa unui răspuns specific la farmacoterapie, comună pentru TAG și tulburarea depresivă majoră, a condus la presupunerea că TAG ar putea constitui o componentă prodromală sau reziduală a unei tulburări afective (Casacalenda și Boulenger, 1998). Pe de
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]