6,028 matches
-
o limbă spontană, pe care își permitea a o întoarce în toate chipurile, maltratînd-o, fără să pară un străin. În românește, ca și prințesa Hangerliu, Max vorbea muntenește, zicând "dă ce", "rumîn" și înjura ca surugiii, chiar în saloane: "Tanti, exclama el despre câte unul, ăla e un escroc, mama lui!" Prințesa însăși era tot așa de slobodă la gură, și pe un funcționar superior, pe care îl ajutase în carieră și care acum se codea să-i facă un serviciu
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
fi suportat o astfel de carieră și mi-a indicat una mai pozitivă, ingineria. După aceea, fiind îndemnat, am început să mă specializez și în arhitectura propriu-zisă și să construiesc. Am colaborat de pildă la Ministerul Lucrărilor Publice ("O oroare!" exclama Ioanide), la Palatul Cercului Militar ("Grozăvie!" se scandaliza Ioanide). Evident, nu pot să afirm că nu mă simt în largul meu în arhitectură, aspirația mea intimă a fost totuși pentru o ocupație intelectuală mai subtilă, cum ar fi literatura, filozofia
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
catalogul Sultanei, Demirgian vestea clientul că nu poate decide singur și chema pe Sultana. Evident, cumpărătorii nu erau de obicei G. Călinescu mari intelectuali, oameni fără bani, ci burghezi bogați, ahtiați de lux țipător. Sultana avea o manieră de a exclama și de a elogia complet dezarmantă. Astfel clientul se atașase de un soi de garderob de nuc foarte înalt și cu multe sculpturi, care îi plăcea fiindcă era mare și umplea locul. . - Aș lua garderobul ăsta, dacă nu l-ați
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
Cu toată supărarea pricinuită de doliu, nu se putu reține, intrând odată în prăvălie, de a nu juca o farsă comisului-general consort al Sultanei. Oprindu-se în fața unei mâzgălituri în ulei reprezentând un cap de bătrân, imitație sau copie proastă, exclamă: - De unde aveți asta? Extrem de interesantă! Cap de bătrînîn manieră Renaștere. Să chemați pe Expertul, piesa asta trebuie să fie autentică. Ai jura că e de Alfredo sau de școlarii lui Alfredo, marele pictor de Renaștere, contemporan cu Leonardo da Vinci
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
construiește gratis, observă malițios,dar și onest Hagienuș, știi că Ioanide are meteahna de a nu reclama banii. . - Nu se poate! respinse cu energie Gulimănescu aceastăenormitate. Ce interes are să construiască asemenea lucruri gratis? . G. Călinescu . - De! se mulțumi Hagienuș să exclame, mult mai vast înpsihologie și admițând motivările subtile. Hangerlioaica se ivi cu Hangerliu într-o mașină, cu secretarul lângă șofer. Nu se dădu jos, ci numai ordonă să i se deschidă portiera. De la distanță, privi binaua. - E interesantă, zise, dar
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
casă de lemn, Gaittany contemplă stâlpii orientali de la intrare, acoperișul de olane, obloanele, ferestrele și execută cu mâna o volută însemnînd: "Admirabil!" Apoi intră înăuntru, privi peste tot, deschise ușile, pipăi sobele, admiră rafturile și pereții de lemn lustruit și exclamă: - Ești un bărbat eminent, ai făcut un lucru delicios! Te felicit! Hagienuș nu putu răbda mult și se prezentă și el la ușa lui Ioanide, cerând admisiunea. . - Domnule Ioanide, spuse el, uite, mă jur, am spus totdeauna că Pomponescu nu
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
sau agregat. Gulimănescu, el însuși profesor, se arăta foarte prevenitor față de un particular oarecare, oricine, după filozofia lui, putîndu-i fi util. Dacă însă afla că e membru al învățămîntului universitar, întreba îndată: . - Ești profesor? G. Călinescu . - Conferențiar! zicea acesta. - Aaaa! exclama Gulimănescu cu o decepție așa dejignitoare, încît se vedea îndată că punea un conferențiar sub umanitatea obișnuită. Și într-adevăr, într-o adunare amestecată întindea mâna oricui mai întîi, însă conferențiarilor la urmă. Pe aceștia îi știa în dependență fatală
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
știe de unde, era așteptat de automobilul lui. Avea fizionomia cea mai radiantă cu putință. . - Să trăiți! zise el fostului ministru, fără nici o titulatură,spre a evita degradarea. . - Ce-i cu Ioanide, întrebă Pomponescu, nu obține nimicîn noua formație? . - Bietul Ioanide! exclamă Gaittany, dar de unde, e complet în afara evenimentelor, nici nu vrea s-audă, se pare chiar că e în contra regimului. Și Gaittany, cu o gingășie exagerată, plecând capul ceremonios, întinse mâna lui Pomponescu și-l concedie în mijlocul străzii, urcîndu-se în mașină
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
aproape totdeauna având a răspunde la întrebări asupra vitraliului. Exact la ora legiuită, se auzea mașina lui Gaittany, care curând după aceea apărea în ușă cu brațele întinse superlativ. - Sărut mîinile! Să trăiești! se adresa el succesiv cătrecei doi, apoi, exclamând cu mâinile spre tavanul cu lustre de cristal, dând o revizie cu ochii întregului salon, adăuga: Domnule, e admirabil! Superb! Ești un bărbat plin de daruri, e-mi-nent! Ești cel mai mare arhitect român. - Bună seara! Îi răspundea invariabil și râzând
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
Suflețel și Smărăndache. Tocmai atunci trecu în drum spre casă, spre a lua masa, Gonzalv. - Hei, ce vești aduci? Gonzalv făcu un complex de mișcări însemnînd: "Parcă nu se ghicește ce știri pot să aduc?" . - Ne apropiem de deznodământ. . - Vai-vai-vai! exclamă cu durere mondenă Gaittany. . - Ce mai are? - I s-a făcut acum un examen medical. A căpătat o congestie la umărul drept, poate consecutivă gripei, poate și din ședere. E nu se poate mai rău. . - Să dai vinul! zise Gulimănescu
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
totală apatie, caracterizată prin dezinteres amar pentru Conțescu, când, aflîndu-se la Gaittany, Smărăndache îl apostrofă: . - Ai aflat de accidentul lui Conțescu? . - Nu, zise acesta aproape impasibil. . - A avut un nou atac și, căzând, și-a scrântit un picior. - Ce nefericire! exclamă Gaittany, neputând să nu râdă în același timp. Toți cei de față, în afară de Gonzalv, râseră fără retenție. Această veselie ieșea din faptul că raportau accidentele și G. Călinescu remisiunile lui Conțescu la cazul Gonzalv, luând ca temă un Conțescu malițios
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
și sclipea bătut de stele. Exact a doua zi, Suflețel năvăli în biroul populat al lui Gaittany. . - A murit, a murit! țipă el din mijlocul încăperii, trecîndu-și amândouă palmele în furculiță prin pârul înfoiat și albit prematur. . - Nu mai spune! exclamă Gaittany. Bietul Conțescu! De altfel era de așteptat. . - Nu Conțescu, nu Conțescu! continuă a striga convulsiv Suflețel, spre uimirea tuturor. A murit Gonzalv Ionescu. Atac de cord. După o tăcere prelungită de surpriză, Gulimănescu merse la un sertar de jos
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
O să stau lîngă el și o să-l fac gelos pe McPake. Se așeză lîngă Lanark și-și sprijini mîna de șoldul lui. El se strădui să nu pară jenat, dar reuși doar să-și ia un aer încurcat. — Sfinte Dumnezeule! exclamă Frankie. E încordat ca... hm. Mai bine nu zic. Relaxează-te, fiule, ce zici? Nu, nu se poate relaxa. Rima, hai să facem schimb de locuri. Pînă la urmă, vreau să stau cu McPake. O fi el gras, dar cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
insistent și o întrebă: — Unde te-am mai văzut? Ea zîmbi și clătină din cap. — N-am de unde să știu. Cred că te cunosc bine. Mă îndoiesc. Te-am ucis, nu-i așa? Ea se dădu violent în spate și exclamă: — O, Dumnezeule mare! Lumea se opri și îi privi. Ea arătă spre Lanark și zise în gura mare: Ce părere aveți de o asemenea conversație la o petrecere? Abia ne-am cunoscut și mă întrebă dacă m-a omorît cîndva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
s-ar ocupa de bunul mers al serviciilor publice. Sau un proiectant de case și drumuri în orașul în care aș locui. Cînd aș îmbătrîni, mi-aș cumpăra o căsuță pe o insulă sau în munți... — Porcii! Porcii! Porcii! Porcii! exclamă vocea pe un ton scăzut, clocotind de furie. Porcii ăștia nemernici, care-mi dau un ucigaș pe post de doctor! Sîngele îi năvăli în trompele urechilor, iar scalpul începu să-l înțepe. Fu cuprins de un val de teroare, din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
și groase cu bere o cutie cu caise feliate o sticluță de coniac o cutie de lapte condensat o cutie de scoici afumate un săculeț din hîrtie cu smochine uscate tacîmuri farfurii un deschizător de conserve — Vai, ce drăguț sînteți! exclamă Rima și începu să mănînce smochine. Lanark întări, plin de fervoare: — Ești un om cumsecade, și deschise cutia cu brînză. Noakes stătea și-i urmărea cu un zîmbet ușor melancolic. — Canibalismul a fost întotdeauna principala problemă a omului, spuse el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
bocanci cu ținte. Ar fi cazul să te gîndești că știu ei ce știu. Vai, nu, Duncan Thaw știe mai bine. Ar fi trebuit să poarte sandale. Ceea ce nu-i bun pentru ei poate că mie-mi priește. — Sfinte Dumnezeule! exclamă domnul Thaw. Ce naiba am adus eu pe lume? Ce-am făcut să merit așa ceva? Dacă am trăi doar din experiențele noastre, n-ar mai exista nici știință, nici civilizație, nici progres! Omul a progresat tocmai datorită capacității lui de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
acolo liniștit, nu mai conștientiza astmul. Peste două zile, Thaw mergea în oraș împreună cu Coulter, lipsit de griji, să viziteze Galeriile de Artă. Vorbea despre călătoria la Kilnlochrua și despre ce-i spusese doctorul. Coulter se enervă. — Ăsta-i netot! exclamă el. Toți se masturbează la vîrsta noastră. E firesc. Producem chestia aia; cum naiba să scăpăm de ea? De cinci ori pe săptămînă mi se pare normal. Dar doctorul spunea că la casa de nebuni o fac tot timpul. — îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
pe cap? Te-ar fi spînzurat. Poți să rîzi, Duncan, dar imaginea ducelui m-a dat peste cap trei săptămîni. Nu mi-am revenit încă. De ce să se bucure el de-o dușcă într-un tren confortabil, în timp ce eu... ah! exclamă Coulter dezgustat. E de-ajuns ca să te-apuci să dai o spargere la bancă. în ultima vreme m-am tot gîndit cum ar fi să spargi o bancă. Dac-aș avea o șansă cît de mică de a reuși, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
douăzeci de lire pe an. Nu-i cheltuiește decît pe haine și distracții. Trăiește... — Și materiale, adăugă Drummond. — Și materiale de pictură. Locuiește acasă - are douăzeci și patru de ani - nu dă nimic pentru chirie, lemne de foc, lumină sau mîncare... — Mîncare! exclamă Drummond triumfător. Mă bucur c-ai pomenit de mîncare! Știi ce mi-a dat tata la cină azi, Duncan? Scrumbii prăjite. Scrumbii, ia aminte, prăjite cu tot cu cap și coadă. — Ei bine, dacă nu-ți place mîncarea, știi ce ai de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
nimeni așa ceva, și că am învățat singur în timp ce pictam. Spuneți-le că nu mi-am putut permite ajutoare. Pastorul ezită, apoi spuse ferm: — Termină pictura murală cînd dorești, Duncan. Nu le mai da atenție. Lucrează la ea cît poftești. — Ah! exclamă Thaw, și plînse de ușurare. Pastorul îl bătu ușor pe umăr și-i zise cu blîndețe: Continuă, nu le da atenție. CAPITOLUL 29. Ieșirea Nu mai putea cere bisericii să plătească materialele. Cînd îi mai rămaseră doar zece lire, știu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
ca zăpada și pe ea un tricorn negru. în mîna stîngă ținea o mapă, iar în dreapta un baston din abanos cu măciulie din argint. Fața lui însă îi surprinse mai mult ca orice, pentru că era a lui Munro. — Doctore Munro! exclamă Lanark. — în acest moment nu sînt doctor, ci șambelan. Luați-vă rucsacurile. Lanark își aruncă rucsacul pe un umăr, și pe celălalt îl luă în mînă. Rima își luă la revedere de la Nan, care-și liniștea copilul care plîngea. Munro
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
pămînt ca niște dale de trotuar. Pe ele erau dubițe și mașini, cu spatele la zidul înconjurător, iar Rima se prăbuși pe treapta unei macarale mobile. Ritchie-Smollet își vîrî mîinile în buzunarele pantalonilor și privi înainte cu un zîmbet satisfăcut. — Iat-o! exclamă el. încă o dată centrul administrației noastre. Lanark se uită la catedrală. La început, fleșa învăluită în lumină părea prea solidă pentru forma turtită și neagră care o susținea, o formă străpunsă de șiruri de ferestre galbene și întunecate; apoi ochiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
Tot traficul spre oraș este redirecționat spre Imber. Avem rezerve de hrană pentru încă trei zile. Dar „zi“ înseamnă vechea zi solară de douăzeci și patru de ore, cu aproximativ o mie șapte sute de bătăi ale inimii pe oră. — Revino-ți, Grant! exclamă Ritchie-Smollet. Crezi că aceste vehicule au fost distruse din cauza unui complot criminal pus la cale de Algolagnics și consiliu? Asta-i paronoaia sută la sută. Consiliul își trimite experții să se ocupe de pagube. Nu-i nevoie de complot să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
și-i spuse: — îmi pare rău, dar nu știu cine sînteți. Femeia își trase cu un gest ciudat de vulnerabil o mănușă de blană și-și întinse palma în sus. Una dintre liniile care o traversau era adîncită, ca o cicatrice. — Gay! exclamă el cu un imens regret, pentru că deși era bolnavă cînd o văzuse ultima oară, fusese o persoană tînără și atrăgătoare. îi privi fața uscățivă și bătrînă, capul care i se bîțîia, și ceva din expresia ei demonstra că și ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]