4,159 matches
-
cuvânt, Caut în gânduri povestireaă Sunt doar ce-am fost și ceea ce sunt Eu sunt finalulăsunt amintirea. AM INCERCAT Am încercat să deșert un ocean în deșertul din sufletul meu, dar nu am reușit. Nu am reușit altceva decât să inund durerile și să prefac oceanul în lacrimi. Acum nu mă pot opri din plânsul care îmi aduce doar lacrimile și îmi aduce doară lacrimi. Am încercat să văd dincolo de tot și să văd dincoloă Am încercat, dar nu am reușit
JURNAL ABSENT by CATI GAVRIL () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1688_a_2950]
-
am uitat să uit! PLOUĂ CU FLUTURI Plouă cu fluturi Peste macii înfloriți, Pulbere de vis, Mantie de argint. Sub pașii mei Se strivesc orizonturi. Adun în palme Picături de lumină, Rătăcesc privirea Vertical. O mare de aur ruginit Îmi inundă simțurile Nevindecate. Plouă cu fluturi Șoptit, Tăcerea curge încet Pe câmpul despletit, Plouă între cer Și pamânt Cu fluturi Vise de o zi, Pulberi de aripi, Plouă... ÎNAINTE SĂ PLECI Înainte să pleci, Rezervă în curcubeu Culoarea ultimului vals, Rezervă
JURNAL ABSENT by CATI GAVRIL () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1688_a_2950]
-
Cuza-Vodă, Ștefan cel Mare și Ghica-Vodă, partea cea mai veche fiind fără îndoială „Târgul făinii” și „Olăria”. E și natural să fie așa, deoarece aici se află locul cel mai larg deschis spre răsărit și destul de ridicat ca să nu fie inundat la viituri, de apele acestor pâraie. În acelaș timp, omul avea la dispoziție și din belșug, apa și lemnul codrului ce scobora mult în vale sub forma unor pâlcuri de pădure, mai mari sau mai mici. Această primă închegare a
In memoriam : Ion Gugiuman by Costin Clit, Constantin Vasluianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1203_a_2104]
-
liniște și de a surprinde același loc în diferite ore ale zilei. Nemulțumire față de mijloacele clasice de a crea un peisaj, o natură moartă, îl făcea să prefere maniera moderat impresionistă: de a fixa pe pânză vibrațiile atmosferice din jurul obiectelor inundate de lumină, prin tușe fragmentare, fără a pierde nici un moment din vedere claritatea formelor. Mărturisirea de mai târziu, conform căreia marele și adevăratul său profesor a fost "natura", este specifică esteticii impresioniste și la noi în țară, o constantă a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
unui geograf I. Bodaricii Călmățuiului brăilean În încercarea mea de a reface traseul unei copilării ce și-a consumat substanța cu mai bine de 40-45 de ani în urmă, reușesc cu greu să adun primele segmente de imagini ce-mi inundă sufletul, ochii și mintea. Refac firul amintirilor și acele imagini sunt derulate în mișcare, o mișcare ușor rectilinie, mai puțin uniformă pentru că mă aflu în rata<footnote Vehicul care parcurge regulat un traseu anume conform unui orar stabilit footnote> Brăila-Însurăței
Amintirile unui geograf Rădăcini. Așteptări. Certitudini by MARIANA T. BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83163_a_84488]
-
de absolventă a Universității ieșene; caută însă să-ți menții constantă educația și valorile tale familiale. Felicitări! Preț de câteva momente am simțit cum timpul s-a oprit în loc. Au fost și vor rămâne infailibile acele clipe ce mi-au inundat sufletul de emoția împlinirii prin muncă și de speranța că acolo, undeva printre stele, tata veghează cu grijă asupra noastră. Așa s-au consumat ultimele zile din viața mea de studentă, gestul mamei mele marcând așteptările împlinite ale unui părinte
Amintirile unui geograf Rădăcini. Așteptări. Certitudini by MARIANA T. BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83163_a_84488]
-
de seară. Casele înconjurate de garduri și copaci abia își ridică privirile, surâzând una alteia; drumurile șerpuite se întind până în depărtare, îngrămădite de garduri și livezi; dealurile înconjoară satul ca o năframă cusută cu mii de flori, iar codrii seculari inundă satul de sănătate și fericire, răsuflând adânc și cu foșnet. Numai mănăstirea privește zveltă spre cer, veghind cu turnurile sale întreg orizontul. Vorbind de satul său natal bunicul se umple de bucurie, părând mai alb decât o fereastră ninsă în
Amintirile unui geograf Rădăcini. Așteptări. Certitudini by MARIANA T. BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83163_a_84488]
-
unui geograf I. Bodaricii Călmățuiului brăilean În încercarea mea de a reface traseul unei copilării ce și-a consumat substanța cu mai bine de 40-45 de ani în urmă, reușesc cu greu să adun primele segmente de imagini ce-mi inundă sufletul, ochii și mintea. Refac firul amintirilor și acele imagini sunt derulate în mișcare, o mișcare ușor rectilinie, mai puțin uniformă pentru că mă aflu în rata Brăila Însurăței alături de părinți și fratele tatei, iar drumul pare anevoios, cu suficiente opriri
Amintirile unui geograf Rădăcini. Aşteptări. Certitudini by MARIANA T. COTEŢ BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/809_a_1653]
-
de absolventă a Universității ieșene; caută însă să-ți menții constantă educația și valorile tale familiale. Felicitări! Preț de câteva momente am simțit cum timpul s-a oprit în loc. Au fost și vor rămâne infailibile acele clipe ce mi-au inundat sufletul de emoția împlinirii prin muncă și de speranța că acolo, undeva printre stele, tata veghează cu grijă asupra noastră. Așa s-au consumat ultimele zile din viața mea de studentă, gestul mamei mele marcând așteptările împlinite ale unui părinte
Amintirile unui geograf Rădăcini. Aşteptări. Certitudini by MARIANA T. COTEŢ BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/809_a_1653]
-
de seară. Casele înconjurate de garduri și copaci abia își ridică privirile, surâzând una alteia; drumurile șerpuite se întind până în depărtare, îngrămădite de garduri și livezi; dealurile înconjoară satul ca o năframă cusută cu mii de flori, iar codrii seculari inundă satul de sănătate și fericire, răsuflând adânc și cu foșnet. Numai mănăstirea privește zveltă spre cer, veghind cu turnurile sale întreg orizontul. Vorbind de satul său natal bunicul se umple de bucurie, părând mai alb decât o fereastră ninsă în
Amintirile unui geograf Rădăcini. Aşteptări. Certitudini by MARIANA T. COTEŢ BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/809_a_1653]
-
Văii-Sip, unde, pe o porțiune de 6 km, fluviul are o cădere de 7 metri. Această cădere concentrată în sectorul Porților de Fier crea posibilitatea ca, prin construcția unui baraj, să se realizeze o amenajare hidroenergetica foarte importantă, fără a inundă obiective mari, datorită caracterului de defileu al acestui sector, aici fiind concentrat un potențial hidroenergetic deosebit de mare: potențialul specific mediu în sectorul Porților de Fier este de 8050 KW/km, atingând în zona Gură Văii-Sip 81800 KW/km. Inițial a
Dunărea. Geopolitică şi negociere by Ciprian Beniamin Benea [Corola-publishinghouse/Administrative/1419_a_2661]
-
socio-economice și de mediu în întreg bazinul Nilului. • Ambele proiecte aveau însă menirea de a asigura baza energetică atât de necesară industrializării economiilor naționale. • Ambele proiecte s-au realizat după ce a fost mutată populația din zona care urma să fie inundată prin crearea lacului de acumulare (și acesta este un aspect care trebuie avut în permanență în vedere atunci când se pune problema realizării unui astfel de obiectiv, deoarece poate ridica opoziția din partea celor afectați; este de menționat că aceasta situatie trebuie
Dunărea. Geopolitică şi negociere by Ciprian Beniamin Benea [Corola-publishinghouse/Administrative/1419_a_2661]
-
putea să-l contemple. Ca și cum văzuseră moartea. Pleoapele I se lăsară în jos; eu eram asemenea unui înecat care se ridică la suprafața apei, după chinurile agoniei. Începui să tremur; tremuram de febră; îmi ștergeam cu mâneca sudoarea care îmi inundase fruntea. Trăsăturile Sale păstrau același calm și aceeași imobilitate, doar că păreau mai bolnăvicioase și mai slăbite. Era tot întinsă, rozându-și unghia de la degetul arătător al mâinii stângi. Fața Îi era palidă. Prin veșmintele negre și subțiri care I
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
încurcătură, bombănind, și-și privea nevasta pe furiș, văzând-o cu câtă disperare încerca să se justifice spunând că în planul acela chiar că nu se vedea dacă următoarea întretăiere dă într-o stradă cu sens unic, pe tata îl inunda brusc o imensă bună dispoziție. Găsea nepriceperea ei emoționantă, asta îl făcea să se simtă el cel priceput, cel care până la urmă se descurca totuși mai bine, chiar dacă trebuia să i se citească zilnic horoscopul, ca să treacă nevătămat prin viață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
Sorinache, pisoiul ăla negru, trebuie neapărat să scăpăm de el! Mi-a zis odată foarte hotărâtă. Are drame car’vasăzică. Mai are și un ginere care nu consumă carne de porc cu nici un chip, un vecin care, de deasupra, o inundă cu o consecvență exasperantă. Știu astea pentru că mi le-a turnat de nenumărate ori și nu-i pot spune că se repetă. Drama femeii însă nu e legată neapărat de pisoi, câini, ca în alte dimineți, când câte unul se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
observă Părințelul, și ce mai aștepți? îl zorește Roja, vrei să ne rupem picioarele în bezna asta, să dăm cu capul de pereți? ridică puțin tonul, dar este întrerupt de pocnetul neoanelor din tavan care se aprind unul după altul inundînd holul într-o lumină curată de la un capăt la altul. E mult mai spațios decît pare de afară, constată Curistul, dar Roja nu-i dă nici o atenție, își plimbă privirea de jur împrejur pe pereți. Gazeta Femeilor, Fruntași în Producție
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
să-i vorbească, trebuie să fii prudent, a fost întotdeauna una din calitățile care te-au scos din rahat. — Cine te-a trimis? mai reuși să adauge înainte să aibă marea revelație și firișoarele de transpirație să înceapă să-i inunde pielea datorită unei presimțiri sumbre. Pe vremea aceea nu aveai barbă, Părințele, și nici vocea nu îți era așa de hodorogită, ce să i faci, unii îmbătrînesc într-un an cît alții în zece, dar ca să ți-o spun pe
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
vorbă. Tăcerea lor și cea din jur era punctată doar de o poartă trântită, un lătrat de câine, un muget de vită sau un sforăit de cal. Mergeau cu pași târșiți. Oboseala își spunea cuvântul... O dimineață de primăvară adevărată, inundată de soare și cântec de păsări. Dangătul clopotului bisericii lui Bașotă chema cu unduiri prelungi sătenii la slujbă. Era a treia zi de Paști. Măriucă, știi bine că astăzi merg cu Petrache la nașul. Va veni și agronomul, poate aflăm
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
o interesează foarte mult. În următoarele câteva săptămâni, când ninge, când plouă. Într-o zi universul din Yenan e pus la înmuiat, ploaia transformând pământul într-o mlaștină. Pământul saturat devine o pastă mocirloasă. Vasele și cănile din cameră se inundă ca niște bărci micuțe. Pentru ca, a doua zi, să iasă soarele. Usucă poteca și urmele lăsate de roți se întăresc precum niște lame de cuțit. Când vine din nou ploaia, drumul e o suprafață alunecoasă. Pe distanța de o milă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
scrisului de mână este în mod clar al lui Mao, murmură secretarul. A fost confirmat de un arheolog și de un caligraf specializat în xing-shu. Ținându-și respirația, Doamna Mao se holbează la scris. Este înmormântarea secolului. Piața Tiananmen e inundată de flori albe din hârtie. Sus, pe Poarta Păcii Cerești, Doamna Mao stă în spatele lui Hua Guo-feng, care ține discursul comemorativ în fața națiunii. Îmbrăcată într-un costum complet negru, Doamna Mao are capul acoperit cu o eșarfă neagră din satin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
ea. N-o să ne distrăm chiar așa de bine. Mai întâi nu-i niciunde, apoi e. Schimbarea pleacă pe furiș, o viață pășind prin alta. Când se întoarce, vede nicăieriul unde fusese. Nici măcar nu-i poți spune loc, până când îl inundă simțirea. Și atunci pierde tot nimicul care fusese. Aici e un pat în care trăiește el. Dar un pat mai mare decât orașul. Zace de-a lungul întinderii lui uriașe, o balenă în stradă. O creatură eșuată, lungă de mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
mulți ani în urmă, aceste idei fuseseră pentru Weber doar niște scrieri, fără aromă sau ton. Acum, vorbele se întorceau, scrâșnind și zăngănind, răsărind oriunde s-ar fi uitat - culori marțiene, nuanțe pe care ochii lui nu le puteau vedea, inundându-i creierul... În august, zbură la Sydney, ca vorbitor invitat la conferința internațională despre „Originile conștiinței umane“. Avea problemele lui cu gașca psihologilor evoluționiști. Această disciplină era prea înclinată să explice totul în termeni de moduli din Pleistocen, identificând caracteristici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
dărâma îl și însuflețea, îl și înălța până într-atât încât plutea deasupra propriului său trup. Era în prag de șaizeci de ani, iar ziua de mâine amenința să dezvăluie misterul pe care luptase să-l dezlege toată viața. Îl inundase un val de așteptare, mai rău decât un medicament. Se îndrăgostise de un cifru total, de o femeie pe care n-o putea deosebi de Eva. Îl sună pe Christopher Hayes la Bunul Samaritean, iar acesta îl salută cu căldură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
biserici coloniale îl linișteau întotdeauna. Trecu de curba lungă de la Strong’s Neck, portul cafeniu-verzui în reflux. Întoarse pe Bob’s Lane, pasajul acela imposibil de găsit pentru cine nu mai fusese niciodată pe acolo. Ploile de iarnă continuau să inunde curtea din față. Toată toamna, o familie de lișițe verzi se aciuase pe malul lacului efemer. Dar acum lacul înghețase și păsările zburaseră. Sylvie ajunsese prima acasă. Mai nou, încerca să vină acasă devreme de la Wayfinders, asta de când el își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
pasărea-fantomă până când dispare după un pâlc de copaci. Se ghemuiesc și rămân la pândă, multă vreme după ce câmpul se golește. Amândoi sunt înghețați și plini de noroi. Ea îl trage din nou spre ea, pierzându-și din nou mințile. Se inundă unul pe altul, valuri de oxitocină și o împreunare sălbatică. Ușurarea- să dispară în mijlocul preriei, să se elibereze de tot - planează sus, unde n-o poate atinge. Un râs întretăiat vine de prea aproape - ceva străin de corul din zori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]