4,904 matches
-
de viteză pe circuit, dotată cu Marele Premiu al Franței, duminică, la Le Mans. Volei: turneul de calificare la Jocurile Olimpice de vară, între 14-16 mai, în Portugalia. Rugby: Campionatul European de tineret, între 15-23 mai, la Constanța. Pase scurte l Micuțul oraș german Wasserburg sărbătorește, de câteva zile, primul titlu național adus în localitatea bavareză de echipa feminină de baschet T.S.V. 1880, din lotul căreia fac parte româncele Diana Ciupe Pop și Ildiko Vass l Directorul sportiv al echipei de fotbal
Agenda2004-20-04-Sport () [Corola-journal/Journalistic/282431_a_283760]
-
că am fost tratați ca niște infractori" a declarat ulterior mama copilului la Kiro TV, recunoscând că fiul ei a fost agitat. Compania de zbor s-a oferit să pună la dispoziția familiei bilete pentru un alt zbor, dar tatăl micuțului a refuzat, nedorind să-i provoace fiului său o altă experiență traumatizantă. ”El nu a mai dorit să zboare din nou. Cred că este foarte speriat”, a mărturisit tatăl băiețelului. În schimb, reprezentanții societății aviatice consideră că decizia pilotului a
Băiețel de trei ani, coborât cu forța din avion. Vezi motivul () [Corola-journal/Journalistic/58158_a_59483]
-
ajunsă pe Internet a șocat o lume întreagă. Bărbatul a ținut să înregistreze momentul și chiar și-a încurajat fetița să apese accelerația și să nu coboare viteza sub 100 de km/h pe oră. În tot acest timp, mama micuței se afla pe bancheta din spate a automobilului.
Copil de 8 ani conduce o mașină cu 100 km/oră by Andrei Moisoiu (Google) () [Corola-journal/Journalistic/56739_a_58064]
-
mai confortabile scândurile de lemn. Sus parcă s-a dezlănțuit o furtună, dar nu-i decât patul doamnei Van Daan, care tocmai este împins la fereastră pentru ca Înălțimea Sa în jachețica ei roz de noapte să poată simți în nările micuțe înțepă- turile aerului proaspăt. Ora nouă: După Peter, intru eu în baie, unde îmi fac o toaletă amănunțită. Nu de puține ori (dar numai în lunile, săptămânile sau zilele fierbinți), se întâmplă ca în apa de baie să plutească și
Jurnalul Annei Frank () [Corola-journal/Journalistic/5139_a_6464]
-
se ridica din cioc. Rima, spuse el. Vocea răspunse cu o zvîcnire de încîntare: — Tu ești, micuțule Thaw? Ai venit să-ți iei adio? Nu-mi mai e frig, Thaw, mi-e cald și voi străluci în curînd. — Nu sînt micuț și n-am venit să-mi iau adio. Se cățără, se tîrî de-a lungul aripilor din bronz care se băteau sacadat, se așeză călare pe toracele din argint și se luptă să respire. Camera se întuneca, învăluită în vîrtejuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
fost fericit. Dormeam împreună într-o cameră cu tavan scund, în spatele casei și mîncam singuri. îmi amintesc cum stăteam furișați într-un colț al salonului, în timp ce fermierul și copiii lui luau masa în fața șemineului. Mama îmi cînta încet în ureche: Micuța păsăruică, tra-la-la A făcut un ou la fereastă în pervazu’ la. Pervazu’ la a-nceput a se crăpa, Micuța păsăruică țipa și rîcîia Curînd am început să mîncăm cu toții împreună, iar eu dormeam în cămăruță de unul singur. Mama își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
furișați într-un colț al salonului, în timp ce fermierul și copiii lui luau masa în fața șemineului. Mama îmi cînta încet în ureche: Micuța păsăruică, tra-la-la A făcut un ou la fereastă în pervazu’ la. Pervazu’ la a-nceput a se crăpa, Micuța păsăruică țipa și rîcîia Curînd am început să mîncăm cu toții împreună, iar eu dormeam în cămăruță de unul singur. Mama își petrecea mai tot timpul într-o cameră de la etaj, în care nu puteam intra, iar o bătrînă venea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
fermierului și mi-a zis: — Ce crezi că faci tu aici? Probabil că nu avea nici doisprezece ani, dar mie îmi părea femeie în toată firea. I-am răspuns că fac un cuib unde să se ouă o pasăre. — O micuță păsăruică? Asta-i o prostie. Și de unde-ai luat paiele? — Din curte, erau pe jos, am zis. — Atunci sînt ale tatei, iar tu le-ai furat, așa că pune-le înapoi. Pentru că mi-am văzut în continuare de treabă, m-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
vreo cîțiva metri, auzi un strigăt în spatele lui. Se întoarse și-l văzu pe Coulter făcîndu-i cu mîna și strigînd: — Nu-ți face griji! Nu-ți face griji! La naiba cu Kate Caldwell! Thaw merse mai departe, cu o imagine micuță și perfectă a lui Kate Caldwell zîmbindu-i și făcîndu-i cu mîna în interiorul său. Era învăluită într-o ceață atît de deasă de emoții disperate că, în cele din urmă, trebui să se oprească și să își tragă sufletul. Pe malul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
piloni erau înfipți în dealuri și garduri de sîrmă apărau șiruri de domuri acoperite de iarbă și legate cu tuburi metalice. Pe partea stîngă, fluviul Clyde se lățea spre un estuar, iar canalul central era marcat de geamanduri și faruri micuțe. Un petrolier se deplasa ceremonios spre mare între remorchere, iar în direcția opusă naviga un cargou. Dealurile din dreapta erau mai abrupte și tot mai aproape, iar drumul era strîns în clește între fluviu și un pisc acoperit de pădure, apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
-i de mirare că ești bolnav. Cum te aștepți să te simți bine dacă te flămînzești? Cum? Cum? — Te rog, nu te lua de mine. Dar ce pot face? întrebă domnul Thaw cu o voce încărcată de milă. Cînd erai micuț, puteam să te bat, dar acum ești bărbat. Cum pot să te aduc pe calea cea bună dacă nu luîndu-mă de tine, luîndu-mă de tine prin cuvinte? Peste cîteva clipe adăugă liniștit: — Aș fi bucuros dacă în viitor o să ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
amărăciune, că Thaw simți o împunsătură neobișnuită, și-i spuse cu tristețe: — Te respect și te admir, tată. Chiar îmi placi. Dar mi-e teamă de tine și nu știu de ce. Poate că v-am mustrat prea mult cînd erați micuți. — Mustrat...? — Cotonogit. — O făceai des? — Destul de des. Reacționai prost. Trebuia să-ți facem băi reci să-ți potolim isteria. Thaw fu izbit de modul ăsta straniu de-a trata un copil, dar își ascunse jena liniștindu-l cu niște cuvinte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
picioare și privindu-l acuzator. O mînă și-o ținea în șold, iar de cealaltă îi atîrna o colivie cu un canar împăiat pe stinghie. Femeia se uită la pasăre și-i dădură lacrimile. — Sărmanul Joey, murmură ea blînd. Sărmanul micuț. Pisica aia nenorocită. Parazit prăpădit! țipă ea încă o dată. Nu suport asta! Drummond intră cu pași mari zicînd: — Revino-ți, mamă. O, salut, Duncan. Mamă, pentru Dumnezeu, fă-ți o ceașcă de cafea tare. — Nu mai suport! Umpli casa cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
Cum se simte mama? întrebă Ritchie-Smollet, dîndu-i farfuriile dintr-un vraf. — Mulțumesc. Băiat. Pare să fie bine. Unul a devenit doi: primul și cel mai formidabil miracol, nu-i așa? Sper că-mi vei acorda privilegiul de-a-l boteza pe micuț. — O să-i spun asta mamei lui, dar ea nu e o ființă religioasă, spuse Lanark îndreptîndu-se spre ușă. — Ești sigur? Oricum, n-are importanță. întoarce-te cînd poți, și o să bem în sănătatea lor. Cred că mai avem niște lichior
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
din lînă albastră. Rima, îmbrăcată în bluză și fustă, stătea lîngă ei și tricota. Priveliștea îl umplu pe Lanark de o furie rece. Rima îl privi ostil, iar Sludden îi zise vesel: — Rătăcitorul se întoarce! Lanark se duse la chiuveta micuță, se spălă pe mîini, apoi se întoarse la Sludden și-i spuse: — Dă-mi-l. Luă copilul care începu să zbiere. Lasă-l jos, spuse Rima pierzîndu-și răbdarea. Trebuie să se odihnească, eu la fel. Lanark se așeză la picioarele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
radiații sub barierele de la stadioane. Fiecare bărbat care trece pe-acolo primește o salvă de 900 raze roentgen în testicule. Nu i-ar durea deloc. N-or să știe ce s-a întîmplat pînă nu vor primi o carte postală micuță, împreună cu biletul de intrare, pe care scrie: „Stimate domn, acum poți să-ți călărești nevasta după cum dorești.“ Gilchrist rîse pînă i se vărsă cafeaua în farfurioară. — Pettigrew, ești incorigibil! Vorbești de parcă omul e vinovat de propria lui stare mizeră. Trebuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
și auzi un alt clic. Domnișoara Maheen își strecură două degete în buzunarul bluzei ei albe și apretate, deasupra sînului stîng, și scoase un card din plastic. Apoi i-l dădu lui Lanark. Pe el erau două poze clare și micuțe ale lui la un capăt, o față deconcertată și un profil perplex. Restul era acoperit cu linii paralele, fine și albastre cu LANARK tipărit sus și cu număr lung de aproape douăzeci de cifre. — E o piesă de încredere, zise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
toată culorile din paleta unui artist care desenează un păun înu sună bine). Conține tot atîtea gusturi cîte culori sînt în căptușeala unei scoici cu perlă. Poezie. Să-i spun celeilalte Joy? Ea a preparat băutura și stă acolo, ce micuță isteață... îmi plăceau femeile masive, dar... dacă mîinile mele ar fi între micile ei...“ — Mă bucur să vă cunosc, domnule, spuse un tip chel și liniștit cu ochelari fără rame, dînd mîna cu Lanark. Kodac, Timon Kodac din South Atlantis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
alunecare în trecut, mai departe, tot mai departe. A fost frumos și acum totul a devenit o batjocură. O mînă îl prinse brațul și o voce îi spuse: — Vino-ți în fire. — Stăpînește-te, zise Lanark deschizînd ochii. Văzu un ins micuț, slab, tînăr, după toate aparențele, cu părul tuns marinărește, îmbrăcat într-un tricou negru, pantaloni și espadrile. — Stînjenești lumea. Știu de ce-ai nevoie. Vino cu mine. — Gîndește-te puțin. Vocea îi părea familiară. Lanark se uită mai de aproape și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
pentru adulți care mi-a atras atenția, deși nu mi-o mai amintesc. Țin minte că am citit-o cu plăcere și mare interes la mijlocul adolescenței, dar ani mai tîrziu, tata mi-a spus că mi-o citise cînd era micuț - probabil la patru ani. Povestea prezintă o perspectivă evoluționistă a credinței umane prin intermediul căutărilor unei mici negrese printre arbuștii africani. Convertită la creștinism de un misionar englez, fata pornește în căutarea lui Dumnezeu, fără să se îndoiască de faptul că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
-l mai pot desluși. Ce a rămas dincolo, nașterea, copilăria și adolescența mea transpar uneori prin porozitatea uriașului zid, în zdrențe lungi și enigmatice, deformate în anamorfoze și racursiuri, pulverizate de mediile de difracție, nenumărate, prin care ajung până-n odaia micuță în care mă mai întorc câteodată. Sidef peste sidef peste sidef, albăstrui peste albăstrui peste albăstrui, fiecare vârstă și fiecare casă în care am trăit (dacă n-a fost totul o halucinație a nimicului) este un filtru deformîndu-le pe cele
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
N-avea mai mult de un metru înălțime. Purta ochelari negri, avea gura roșie și crâmpoțită, barba îi era cam nerasă pe fața lucioasă și roșiatică. Brațele, lăsate la vedere de cămașa-n carouri cu mânecile suflecate, erau tot roșiatice, micuțe și cu pielea fragedă, doar pe falangele degetelor cu puțin păr. Se ținea de speteaza scaunului din față, iar picioarele îi atârnau în abisul de sub scaun. Tulburător era faptul că acest om tremura. Ca un animal înspăimîntat. Nu se uita
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cu trepte, sprijinită cu un capăt în imensul zid orb. Balustrada din stânga lăsa o umbră de smoală, triunghiulară, pe dalele punții. Din acel ungher s-a ridicat, cu ochii scânteietori, cu buzele umede, Silvia. Își ținea brațele încrucișate peste sfârcurile micuțe, dar ele i se zăreau prin carnea fantomatică a brațelor. Corpul gol și subțire, pubisul fără păr, picioarele limpezi, albe ca de cretă, se desenau pe fundalul zgrunțuros al peretelui, pe care alergau insecte de noapte. Am recunoscut în Silvia
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
subțire și fluturător, ros de strălucirea ferestrei, sânt doar o spermie gata să țâșnească spre cer. Până în depărtare, unde se vede Interul, orașul își ridică volumele amestecate cu crengi, acoperișurile amestecate cu nori. Fereastra mea cea ovală e însă prea micuță ca să mai pot avea senzația de lipsă de margini a priveliștii, cum o aveam în adolescență, în Ștefan cel Mare, înainte să se construiască blocul de vizavi. Acum sânt de partea cealaltă a blocului, într-un chakra simetric și-ndepărtat
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
coloane, ca niște portaluri cu inscripții de bronz și înflorituri complicate, care dădeau în nesfârșite galerii. Lumina dulce și colorată, ca de catedrală, umplea mausoleul cu un jeleu diafan, venit de nicăieri. În tăcerea veștedă, doar țocănitul blacheurilor se percepea, micuț și armonios ca o muzică de carillon. Maria pășea între rubedeniile cernite ale bătrânului. Nu-și putea lua ochii de la sicriu, care era acum o coajă de sticlă fumurie, prismatică, pe care cei șase gropari o cărau poticnit. Cât de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]