3,728 matches
-
nu era decît o meandră a sorții; totul era iluzie, atîta vreme cît și Papa, atît de venerat de Antonia, se dovedea muritor, legătura lui specială cu Dumnezeu nerezolvînd nimic, ce-ar mai fi putut pretinde, de la același Dumnezeu, un păcătos? Ingrid Îl iubea pe Thomas. Mult, puțin, nu exista Încă o măsură a sentimentelor, vorbele doar relativizau ceea ce, de fapt, ar fi trebuit să fie un absolut. Ingrid Îi amintea uneori lui Thomas, poate prea des, cît de mult ținea
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
i se păreau convingătoare pentru a admite toate acestea. Nu excludea posibilitatea unei revelații; aflarea, pe neașteptate, cine știe cînd, poate În clipa de pe urmă, a celui care, după spusele Antoniei, murise, de mult, pe cruce și pentru el, Thomas, păcătosul, ce avea să vină pe lume de abia peste vremi. Cel ce-ar fi putut să i se Înfățișeze era, susținea Rusoaica, un salvator, se smulsese din moarte după trei zile și putea orice! Asta cu Învierea nu se potrivea
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
toaletă nu-ți venea să le Închizi. Mai ales Kant avea un imperativ moral Înălțător, dacă acționai În litera acelui Îndemn universal valabil, cum Îl socotea maestrul, ai fi atins perfecțiunea morală. Neștiindu-l, Antonia nu putea fi decît ultima păcătoasă. Dacă maturitate Însemna, cît de cît, și o anume Înțelepciune, Thomas ar fi putut spune despre sine că uneori se simțea matusalemic; secole de experiență Îl striveau, avea sute de ani tot mai greu de dus, Învățase aproape tot, Însă
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
toate plăcerile omorau Încet; oricum ai fi privit lucrurile, nu era deloc lesne să exiști. Cei doi trăiau un moment bun. Au vorbit despre Antonia, Thomas a descris-o ca pe salvatoarea lumii, o sfîntă care se ruga pentru iertarea păcătoșilor și pe care Dumnezeu, se pare, o asculta, uneori. Ce era să-i spună celui care, aproape În extaz, asculta povești despre strămoși inexistenți pînă atunci, despre un conte rus, un neamț despre care nici Thomas nu știa prea multe
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
de cîștigat, aflase În expedițiile sale, vroia doar liniște acum, Castor și Pollux erau morți de mult, nici o speranță dinspre Jesper, dinspre Papă nici atît, avea probleme cu o seamă de cardinali doritori de băieței, nu găsea vreme pentru nu știu ce păcătos mirean, mai ales că turma parcă Înnebunise de la o vreme, nu mai recunoștea păstorul, se iviseră tot felul de ciobănei neastîmpărați, drumul ducea doar spre prăpastie, scară spre cer mai exista doar În predici, singura speranță pentru cel Închis venea
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
omorîse, era sigur, sătulă să tot ceară Domnului prăpădul. De acolo, de sus, ea vedea acum totul. Thomas nu avea cum să se mai ascundă; Rusoaica, din cer, pentru că doar acolo era locul ei, privea distrusă: Thomas era chiar mai păcătos decît crezuse ea vreodată. Nu era. Se zbenguia o vreme, după care se potolea pe veci; cam așa; ce mare poveste? Niște stricați, toți! Va veni o zi! Nu! Poate, de acolo, de sus, ai văzut, Antonia, nu demult, cînd
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
Eu nu vreau să se Întîmple așa ceva. Copiii mei, Thomas, puteau fi ai noștri... ai mei și ai tăi... să fim o familie... ne leagă ceva.“ Sfînta Helga! Din cer, Antonia putea să vadă că pămîntenii se pot salva singuri; păcătoasa de Helga chiar avea un nimb; dacă de acolo, din Înalt, Rusoaica s-ar fi uitat bine, l-ar fi zărit. Thomas nu mai asculta. Uite, Rusoaico, ai urmașă pe pămînt, mîine-poimîine va Începe să refuze sexul, chiar și cu
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
cum zice că-i este, va urî tot ce a poftit cîndva, poate și ea va chema potop și foc, dar nici glasul ei, Antonia, nu se va ridica la cer, lumea va fi tot mai mult a noastră, a păcătoșilor de tot felul, cum ne considerați voi, Wagner a fost un afemeiat, să nu mai zicem de Hemingway, Leonardo a iubit bărbați, Michelangelo, la fel. Ce te-ai fi făcut dacă i-ai fi ars ori i-ai fi Înecat
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
iasă fiii fiilor? Așa se Întîmplase și mai Înainte, cu altă lume, cu toate lumile anterioare, nenumărate, renășteau, de fiecare dată, dacă nu identice, atunci asemănătoare, avînd mereu un Thomas și o Helgă din care se tot ridicau, parcă mai păcătoși, alți pămînteni, nu mai e nimic de făcut, Antonia, iar va ieși rău, numai păcătoși, Isus iar va fi răstignit, femeia adulteră va găsi iarăși iertare, tu, Antonia, vei fi, o vreme, din nou pămînteană, vei mai juisa, vei mai
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
anterioare, nenumărate, renășteau, de fiecare dată, dacă nu identice, atunci asemănătoare, avînd mereu un Thomas și o Helgă din care se tot ridicau, parcă mai păcătoși, alți pămînteni, nu mai e nimic de făcut, Antonia, iar va ieși rău, numai păcătoși, Isus iar va fi răstignit, femeia adulteră va găsi iarăși iertare, tu, Antonia, vei fi, o vreme, din nou pămînteană, vei mai juisa, vei mai avea un soț, un amant, ai mai avut, nu ai fost chiar o sfîntă, vei
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
chiar pe mine să spun câte ceva în privința asta în cursul rimanului de față. Și e gata să protesteze împotriva acestei acuzații și să susțină că duritățile ce-ar putea fi găsite aici nu au în vedere să flateze poftele cărnii păcătoase și nici n-au alt scop decât să fie un punct de plecare imaginativ către alte considerații. Repulsia lui împotriva oricărei forme de pornografie este bine cunoscută de toți cei ce-l cunosc. Și nu numai în temeiul rațiunilor morale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
pământ, fără trestie sau cerneală, cu degetul gol, și-n timp ce-l întrebau, El iarăși s-a plecat și-a scris pe pământ după ce le-a spus că cine se simte fără păcat să arunce cel dintâi piatra asupra păcătoasei, iar ei, acuzatorii, s-au dus în tăcere. Ce au citit în praful în care a scris Învățătorul? Au citit oare ceva? S-au oprit asupra acelei lecturi? Eu, în ce mă privește, mă duc pe drumurile câmpului și-ale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
mic, de lemn negeluit. Era tare chircită și tare vânătă. Nimic nu-i mai trăda cei 26 de ani, toți anii pe care apucase să-i trăiască. În urma ei, preotul dădea cu cădelnița și spunea: - Iartă Doamne pe această femeie păcătoasă, plecată neîmpărtășită dintre noi! De atunci nu l-am mai primit niciodată cu Boboteaza. Zile întregi, după acel „curs” năucitor, m-am întâlnit cu studenții prin campus. Mă priveau cu coada ochiului, foarte stânjeniți. Apoi au rupt tăcerea: - N-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
al meu și era mult mai bine situată într-un nod de relații care îi permiteau să satisfacă status-simbolul acelei vremi: - Aveam congelatorul plin, doamnă. În acel timp, abilitățile mele de adaptare au fost mult mai joase decât acum. Firea păcătoasă mă împiedica să întrețin relații cu persoanele dezirabile. La mine, congelatorul nici nu exista. Făceam tot soiul de minuni. Mergeam în metrou și pe stradă cu câte o carte de filosofie în mână, citind ca bezmetica, să nu mai văd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
față, fără să cred o iotă. Acum nu m-aș mai supune. La molifte am fost, dar din alte motive, care țineau de păcate pe care le acceptam ca poveri pe suflet și pentru că am întâlnit atâta iubire creștină față de păcătoși la părintele B. În nici un caz însă nu pot să tratez așa nașterea unui copil. Nici nu știu cum aș reacționa eu cea de acum dacă pe virtuala mea fetiță ar exclude-o de la înfățișarea la altar fiindcă „este mai departe de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
drumul Damascului, ucenicii au început să propovăduiască învățătura lui Iisus și să răstălmăcească toată istoria, așa cum a ajuns ea la noi. Asta e povestea, domnule coleg. Noi ce învățăm de aici, profesore? Noi învățăm că natura umană e atât de păcătoasă, că pentru ca să fii crezut nu-i suficient să mori, trebuie să și învii! Înțelegi, domnule coleg? Asta e povestea, profesore. Dă-mi o singură propoziție din Scriptură care să o contrazică, să o facă imposibilă. Adevărul, profesore, ca să-l citez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
care ne lovea cu struguri verzi. Vacanța mea cu tata. O iubire senină, discretă, un fel de gesturi mici, toate de drag. Așteptam eclipsa. Popa sătesc, un tembel gângav, băgase spaima în toate băbuțele: - Doamne, apără poporul tău, hăl mai păcătos din lume și nu lăsa să cadă soarele pe el și să ne ardă pe toți în focul Apocalipsei! Tata și cu mine râdeam și o luam de la capăt. Invitam băbuțele la Coca-Cola de seară (că de-aia și veneau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
mai complex decît cel al lui Oedip. Ce faci cu șansa de a nu trăi zadarnic ? Iată ce Întreabă, de fapt, sfinxul. Lașitatea și frigul Încep de la răspuns. Restul nu e decît consecința logică. Bossuet pretindea că omul a devenit păcătos căutîndu-se pe sine și a devenit nefericit găsindu-se. Prefer să-Î cred pe Socrate. Dealtfel, filosoful desculț din Atena era el Însuși un sfinx uman care se plimba prin agora și punea Întrebări. Procesul și condamnarea lui la moarte sînt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
Marcel zice, știți ce zice Marcel? Ei, ce mai zice prostul de Marcelica, întrebam în gând. Marcel zice că azi am devenit toți evrei, toți suntem opri... Oprimați, voia să spună șchioapa, dar și-a dat cu mâna peste gura păcătoasă. Ei, n-om fi chiar toți evrei, cum crede tovarășul soț, am replicat imediat. Și chiar de-am fi, nu suntem jidani. Nici țigani, nici bozgori. La chestia asta, plăcinta a făcut puuf. Puuf, s-a dezumflat cu totul, știu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
Necuratului, parcă îi venea și nu-i venea să râdă. Cică în momentul când l-au mișcat pe profesor, Tudorică s-a ridicat, brusc, pentru onor. Și uite-așa, s-a dat de gol pușlamaua, nu mai putea ascunde seminția păcătoasă, așa voiam să-i spun cartoafei de Veturia, dar am lăsat-o în plata Domnului și a păcătoșilor. Cam asta-i, deocamdată. Șperaclu ne va avertiza de orice schimbare, știu asta. Ațipise și se pierdu, apăru Ira. Chipul alb alb
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
profesor, Tudorică s-a ridicat, brusc, pentru onor. Și uite-așa, s-a dat de gol pușlamaua, nu mai putea ascunde seminția păcătoasă, așa voiam să-i spun cartoafei de Veturia, dar am lăsat-o în plata Domnului și a păcătoșilor. Cam asta-i, deocamdată. Șperaclu ne va avertiza de orice schimbare, știu asta. Ațipise și se pierdu, apăru Ira. Chipul alb alb, înălțat din gulerul negrei rochii. Mâinile albe albe, din valul mânecilor negre și largi. Abia de se auzeau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
și crești, și fă‐te mare Plugărașul meu! Ianuarie 1893 Din cartea „Mari scriitori români”, p.286288 MI - A ZIS MAMA Mi‐a zis mama, dragă fată, Că‐ i păcat a săruta. Nu te mai sărut! Cu tine Prea sunt păcătos așa! A, dar mama mea pe mine Cât de mult m‐ a sărutat, și‐ a făcut păcat? Hai fato, Te sărut că nu‐ i păcat! Din Poezii, vol. II, Mari scriitori români, pag . 135 . DUȘMANCELE ( fragment ) Las‐ ochii mamă, las
OMAGIU MAMEI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1082]
-
înțelegi ... GLASUL UNEI FEMEI (fragment) Dați‐ mi copilul, ‐ orișcum ar fi - De‐ ar fi să fie cu chipul de fiară, Oricum ar fi să fie - Dați‐mi copilul orișicum ar fi, De ce nu se poate pentru‐ntreaga viață (pentru această păcătoasă viață și atât de scurtă, chiar de‐ar fi de‐un veac), măcar pentru o zi, atât cât să vie spre mine, cum venea, cu brațele întinse, ca un orb, cu degetele pale, de petale. Nicolae Labiș (n. 2 decembrie
OMAGIU MAMEI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1082]
-
le mai înșir aici, încă din antichitate, au existat și există hedoniști. Nu sunt deci un extremist, un revoltat împotriva ordinii sociale cu aparență de „fată mare”, ci doar „șifonat” de lecțiile ce mi se dau de niște oameni mai păcătoși ca mine! Lumea trăiește cum o taie capul, în mare parte, de la Vlădică până la opincă, și în zilele noastre și după noi... Acestea sunt gândurile mele care m-au făcut săți imput faptul că ai servit prin carte, prin cuvânt
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93024]
-
noastre și după noi... Acestea sunt gândurile mele care m-au făcut săți imput faptul că ai servit prin carte, prin cuvânt scris (care rămâne) puritatea sufletească (asta-i și sarcina scriitorului) și ai aruncat „infractoarea” în negura veșnică rezervată păcătoșilor, doar pentru simpla dorință de a avea un copil, de a o face și ea lată într-o seară cu un bărbat probabil frumos (ea fiind urâtă și neîntrebată de nimeni!) Aici eu îi admit gestul aproape inconștient, comandat din
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93024]