9,812 matches
-
a cărei sunet e tulbur, tremurat. Arfa care din pietre durerile le cheamă, Din stâncile stârpite, din valu-nfuriat...” Furtuna afectivă cere expresie artistică, iar fierul are sensul metalului aspru, rezistent. „Eu stau uimit și palid... Mâna-mi involuntară Se mișcă tremurând pe coardele de fier, Ce caută-al meu suflet în acea sfântă oară De la tulburii creieri în van eu samă cer.” Arfa vijelioasă a durerii exprimă nucleul etern al eului, forța creației proiectată în imagini ascensionale: „Cântând pe a mea
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea, opţiune sau necesitate? by Dorina Apetrei, Mihaela Butnaru, Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Science/426_a_1250]
-
funcționar în administrația de stat a orașului și profesor la o școală de meserii. Un volum de poezii, În brațele Deltei, îi apare târziu, în 1980. S. cultivă, cuminte, o poezie a stepei și a deltei danubiene, locuri unde „roua tremură” în spicul de grâu, iar „stelele cad bulgări în marele Nimic”. Versurile sunt fără fior liric, mai mult declarative, obținând uneori contururi ornate cu imagini plastice izbutite, cu reminiscențe ale simbolismului de tinerețe. SCRIERI: În brațele Deltei, Tulcea, 1980. Repere
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289720_a_291049]
-
1942) cristalizează substanța poetică. La o mare distanță în timp, autorul încredințează tiparului încă un volum, Desene naive (1983), exercițiul liric ajutându-l să-și configureze o poziție mult mai obiectivă față de propria poezie. În Frunză elegiacă motivul frunzei stinghere, tremurând în aerul umed al toamnei, simbolizează destine anonime și efemere. Poetul își dezvăluie confesiv trăirile, fluxul liric așezându-se, cuminte, într-un tipar destul de previzibil și pe alocuri banal. Bunăoară, dragostea e „batere de aripă”, ramurile „scuturatu-s-au/ ca și iubirea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288854_a_290183]
-
se vestește noaptea jumătate,/ La castel în poartă oare cine bate" sunt luate Muma lui Ștefan cel Mare, care în contextul poemei bolintiniene vorbeau despre întoarcerea voievodului de la bătălie și care aici anunță intrarea puciștilor în reședința domnitorului. Alt exemplu: "Tremură acuma!... neagra răzbunare/ Chiar în astă noapte se va arăta!... Frații mei de arme stau în așteptare:/ Trebui a pleca", extrase din poema cu subiect oriental Giulfidan, funcționează aici ca o redare versificată a dialogului dintre Cuza și complotiști. Hasdeu
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
can you stir the awful rivet ? Try ! can yon lift the hasps of steel ? *48 * De parcă viața-mi, retezată / Ca sä încapă-ntr-un tipar, / Nu mai putea pulsa căci n-avea cheie,/ Doar ferecata gură știe / Genunchii cât au tremurat ; / încearcă nitul crunt poți să-l desfaci ? / încearcă ! scoaba grea poți s-o urnești ? 273 Yeats atinge expresia maximă a poeziei ca magie în Byzantium (Bizanțul - 1930). în poezia Sailing to Byzantium (Navigând spre Bizanț) scrisă în 1927, el izbutise
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
ca unic punct comun faptul că s-au născut la Cirene - azi o regiune din Libia - decât la a califica niște filosofi al căror corpus însumează viziuni despre lume asemănătoare, apropiate, deosebindu-se doar datorită câtorva evoluții sau transformări. Unii tremură deja la ideea că Aristip din Cirene tatăl, din care s-a născut Aristip Metrodidactul într-o a doua generație - și Arete (Virtutea!), fiica sa -, ar putea să nu fie filosoful pe care-l știm! Câțiva istorici ai filosofiei conchid
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
Epicur își bate joc de cei care afirmă inconsistența materială a sufletului. Căci, pentru a imagina infernuri și paradisuri, damnațiuni și păcate, pedepse și destine post-mortem, pentru a te teme de zei sau de ceea ce li se aseamănă, pentru a tremura de frica pedepselor de după moarte, trebuie să crezi în aberațiile religioase. Platon confecționează o mitologie utilă pentru a-i menține pe oameni într-o stare de frică, angoasă și teroare. Aceste temeri și cutremurări furnizează o umanitate maleabilă, sperioasă, ușor
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
Îmi simțeam pieptul desfăcându-se ca al unei oi tăiate. O durere imposibil de suportat mă smulse din mine însumi cu vene cu tot și cu sânge cu tot. Mă ducea undeva în văzduh și eu nu mă puteam împotrivi. Tremuram ca un zmeu de hârtie legat de o ață slabă de pieptu-mi desfăcut. «E sufletul - am gândit - există!» Se înălța încet. Simțeam că nu mai am putere să-l mai țin, că încă puțin și-l voi scăpa.” (idem) Norul
Responsabilitatea de a fi intelectual by Valeria Roşca () [Corola-publishinghouse/Science/91718_a_93229]
-
cât e de frumos! zise el. Toți boierii bătură din palme; Liszt luă din buzunarul său un pumn de galbeni și turnându-i În paharul lăutarului zise: «Să bem amândoi, lăutarule!» Amândoi ciocniră paharele. Liszt era atât de impresionat Încât tremura, când turna pe al său. În fundul sălii, boierii, deprinși cu aceste curioase melodii, vorbeau Între dânșii, punând după fiecare bucată câțiva galbeni În paharul minunatului lăutar. După câteva momente, Liszt se sculă și Îndreptându-se către lăutar, Îi zise: «Barbule
RROMII ÎNTRE TRADIŢIE ŞI CONTEMPORANEITATE by Judit Găină, Viorel Paraschiv () [Corola-publishinghouse/Science/91787_a_93174]
-
sărăcăcios de munte. Pe măsură ce urca pe cărăruie, i se cuibări în suflet gândul că bunicuța, bătrână și oarbă, ar fi putut să moară în lipsa ei! De atâta tulburare inima îi bătea cu putere. În sfârșit, a ajuns la cabana bunicii. Tremurând, intră în casă și se oprește în mijlocul încăperii: Dumnezeule, se auzi deodată dintr-un colț al odăii. Numai Heidi deschide așa ușile. Ce bine ar fi să o mai simt o dată lângă mine, înainte de a muri. Dar cine știe dacă
CAIETUL MAGIC Clasa a III-a by Elena Boureanu () [Corola-publishinghouse/Science/483_a_882]
-
poate aplica trucul ținerii apăsate a pedalei de frână cu piciorul drept, până ce cu piciorul stâng eliberează pedala de ambreiaj corespunzător punctului de prindere. În acest moment, turația motorului tinde puțin să scadă, tonalitatea sunetului motorului se îngroașă și mașina tremură ușor. Este momentul în care se poate elibera cu piciorul drept pedala de frână, mașina fiind ținută pe loc din ambreiaj și urmând a efectua secvența numită sincronizare - eliberarea lentă a pedalei de ambreiaj, accelerarea progresivă și punerea în mișcare
CONDUCEREA AUTOTURISMELOR by CRISTINEL MIHĂIŢĂ () [Corola-publishinghouse/Science/666_a_1316]
-
puternică începând din palier și schimbarea treptei de viteză prin retrogradarea acesteia, în momentul în care simțim că motorul nu mai trage. Dacă se întarzie mult momentul de schimbare a treptei, viteza de deplasare scade foarte mult, mașina începe să tremure și se pierde din dinamica mașinii fiind necesară schimbarea pe sărite a treptei (de exemplu din 4 în 2). Acest lucru este bine să fie lamurit acum (dacă nu a fost deja), unii cursanți ramânând “surprinși” de posibilitatea schimbării “pe
CONDUCEREA AUTOTURISMELOR by CRISTINEL MIHĂIŢĂ () [Corola-publishinghouse/Science/666_a_1316]
-
Unul și primul dintre cele mai frumoase amintiri a fost ziua în care s-a înființat patrula Carton face parte din acele momente unice pe care nu le poți uita vreodată. Apoi, prima dată când m-am dat cu tiroliana: tremuri, inima ți-e în gât, pulsul crește instant, ți-e frică, însă când ajungi la mijloc simți fericirea pe care nu ți-ai închipuit-o niciodată, libertate, pură libertate, iar când te vezi iar cu picioarele pe pământ, în siguranță
Sfera by Pristavu Larisa, Turcu Georgiana () [Corola-publishinghouse/Science/91764_a_93579]
-
zidurile templului pentru a fi primiți în interior, înconjurându-i într-un dans al morții, alergându-și caii ca smintitele în jurul lor. -Jurați că vă supuneți riturilor noastre și vă veți închina sanctuarului Hecatei s-au muriți, le strigă Agloanice. Tremurând din toate mădularele pelerinii se supuneau. Temerarilor care refuzau, li se tăia capul sau erau aruncați în abis. Prin magie neagră, bărbați și femei, aprinzându-le curiozitatea erau ademeniți și atrași de singurătatea adâncimilor de pădure și de dezmățul sinistru
Infern in paradis by Gabriel Cristian () [Corola-publishinghouse/Science/1178_a_2136]
-
intrigante. Iată îți las sceptrul de pontif și coroana sacră de hierofant. -Ce ai de gând să faci, întreabă bătrânul preot înspăimântat. -Mâine domnia sângeroaselor bacante va înceta. Zeii cerești vor triumfa și vor învinge, și bine știți, voi ce tremurați în robele hierofante. Bătrâne te-ai îndoit de mine, conflictul se va stinge. Plec să mă întâlnrsc cu zeii din cerul necuprins. Orfeu pleacă lăsând în urmă preoții muți cu capul în pământ. În templu găsi discipolul din Delfi solitar
Infern in paradis by Gabriel Cristian () [Corola-publishinghouse/Science/1178_a_2136]
-
o bătrână, dreaptă ca lumânarea, îmbrăcată cu haine negre curate, având fața zâmbitoare și luminoasă, în spate avea o desagă, iar în mână un minunat toiag, care părea de fildeș. -Bun găsit fata mea. Te-ai rătăcit, așa-i? Fetița tremurând de frică mormăi: -M-am, m-am rătăcit. -Ți-o fi foame. Spunând acestea dădu jos desaga din care scoase pâine, măsline, o bucată de pește prăjit și o carafă cu vin roșu. Așezându-se jos pe o buturugă, îndemnă copila: -Vino
Infern in paradis by Gabriel Cristian () [Corola-publishinghouse/Science/1178_a_2136]
-
părinte răspunse Agata, acum sora Anastasia. -Câți? -Douăzeci și cinci de mii de dolari. -Îi dai încoace, să ți-i strâng. -Dar părinte. . . încercă să se opună Anastasia. -Nici-un dar, îi dai și gata hotărî Machedon. Sora Anastasia îi întinse tremurând mapa de piele, care conținea douăzeci și cinci de mii de dolari în bacnote de câte o sută. Anastasia își făcu semnul crucii intrând în biserică. Clopotele sunau melodios, scoțând la iveală metalul nobil din care erau turnate. Maicile se închinau cu
Infern in paradis by Gabriel Cristian () [Corola-publishinghouse/Science/1178_a_2136]
-
aici pe boierii trădători. În sala tronului se stârni o vijelie care mișca draperiile grele din pluș purpuriu. Tunete și fulgere bizare degajau un fum dens. Din perdeaua de fum au apărut o sută de boieri, care văzându-și Domnul tremurau de frică, făcând plecăciuni, au îngenunchiat. -Iertare Măria-ta-strigau îngroziți cei o sută. -Gărzi!Descăpățânați-i!Leșurile să fie aruncate la câini. -Grațiani să continuăm-ordonă voievodul. -Care este porunca? -Vreau din nou Pocuția, iar regii trădători Ludovic și Sigismund să moară
Infern in paradis by Gabriel Cristian () [Corola-publishinghouse/Science/1178_a_2136]
-
și cu gând să-i provoace, ca să aibă apoi motiv să-i bată”. Deținutul Cătălin Ropală descrie astfel viața în lagărul Noua Culme”„Viața de aici era un adevarat infern. În miez de iarnă, flamânzi și goi, noaptea în baracă tremuram de frig, iar ziua, în timpul muncii silnice, eram mânați din spate ca vitele în jug. În adâncul ființei noastre se înstapânise neliniștea. Un tremur ne cuprinsese pe toți. Era tremurul silniciei și al umilinței. Voiau degradarea omenescului din noi, anularea
NU PUNE, DOAMNE, LACÃT GURII MELE by Servilia Oancea () [Corola-publishinghouse/Science/1835_a_3165]
-
cămășii și-l purtă peste mica punte care le întindea capcanele șipcilor ei rupte. Prăbușindu-se în mijlocul mărăcinișului, avu timp să înăbușe țipătul copilului. Acesta se zbătu o clipă, apoi încremeni, speriat de o senzație cu totul nouă: mâna femeii tremura. Tăcut acum, privea lumea spărgându-se în obiecte pe care le putea numi și care, numite, îl făceau să-l doară ochii. Luna, un fel de soare înghețat. Puntea, care nu mai aducea nici un secret de fericire. Mirosul apei, care
[Corola-publishinghouse/Science/2348_a_3673]
-
îi e din ce în ce mai frică. Nu și-a mai văzut părinții de când soarele era în amurg, iar despărțirea, simte el, poate dura la nesfârșit, în lumea asta fără limite... Țipătul lui e înăbușit de o mână ce-i pare străină. Pentru că tremură. Tace o clipă. În întuneric, mai jos de ascunzișul lor, se aud pași pe prundișul malului, glasuri, un scurt scârțâit metalic. Copilul se zbate, o să scape din mâna aceea care îi astupă plânsetele, o s-o cheme pe maică-sa, a
[Corola-publishinghouse/Science/2348_a_3673]
-
o clipă mai târziu, se gândi că ar fi o treabă inteligentă să cerceteze modul de execuție și să vadă astfel pe cine risca să întâlnească pe drum a doua zi de dimineață. Sări de pe cal, lăsă Vulpoiul care încă tremura și se apropie mergând pe jos. Nu era lucru rar în acel război să li se dea poruncă prizonierilor să-și sape propria groapă, pentru a fi apoi îngropați acolo de vii, știa bine asta. Ceea ce îl făcea să rămână
[Corola-publishinghouse/Science/2348_a_3673]
-
Ar fi trebuit ca ea să se ridice, să se uite la el și să țipe de bucurie sau să plângă, lăsându-se să cadă jos. Dădu din cap, își veni în fire. În jurul lui, soldații dormeau. Își simți obrazul tremurând într-o grimasă de gelozie. Femeia își îndreptă trupul, apucă toarta găleții pline cu rufe stoarse. Îi urmări mișcările, o dori și, în ciuda fericirii violente care-l năpădi, avu sentimentul că trădează pe cineva. Străbătură Moscova la căderea nopții, în
[Corola-publishinghouse/Science/2348_a_3673]
-
un mic aparat. Totul părea atât de necesar și de absurd, în grupul acela care se îndrepta agale spre ușa deschisă a restaurantului. Totul avea un sens, și degetele bătrâne care se crispau pe pielea neagră, și brațele tinere care tremurau sub picăturile înghețate. Și nimic nu mai era straniu. Am crezut o clipă, într-o străfulgerare a unui gând smintit, că e cu putință să mă aflu printre ei, să-mi mărturisesc foarte simplu durerea... Un bărbat s-a desprins
[Corola-publishinghouse/Science/2348_a_3673]
-
m-a urmărit toată noaptea. Nu știam ce trebuie să fac, atunci când aveam să-l întâlnesc pe acel Val Vinner. Să scot de la el mărturisiri, să-l șantajez și să-l silesc să se justifice îndelung, jalnic, să-l văd tremurând, să-l umilesc sau, cum spunea Șah, „pur și simplu“ să-l ucid? Un pistol cu amortizor, o hartă a Floridei acoperind mâna înarmată, un aer de turist care s-a rătăcit, Vinner, deja instalat în mașina lui, acceptă să
[Corola-publishinghouse/Science/2348_a_3673]