33,557 matches
-
de la reprezentanții unor culte care fac propagandă pentru un anumit centru sacru la reprezentanții mass-media, pentru care pelerinajul, prin amploarea lui socială, și pelerinii, prin caracterul spectaculos al experiențelor lor, constituie un subiect inepuizabil). Pelerinajele modernetc "Pelerinajele moderne" În lumea contemporană, pelerinajele dovedesc o vitalitate aparte, nu numai prin perpetuarea prestigiului istoric și a practicilor tradiționale, ci și prin sporirea atracției unor locuri sfinte și prin apariția de noi practici, datorită popularizării lor prin mijloacele de comunicare de masă: slujbele de la
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
marginalizare, sublimare estetică și fragmentare („Totul ne invită să privim carnavalul modern ca pe un ecou muribund al sărbătorilor antice de tipul saturnaliilor” - R. Caillois, 1975, p. 233). Ceea ce Înseamnă că elementele de ambivalență și contestare Încă prezente În carnavalul contemporan nu ar reprezenta altceva decât ecoul confruntării dintre arhaic și modern, rural și urban, masele populare și grupurile conducătoare (D. Fabre, 1984; D. Gilmore, 1998, pp. 11-15; M.J. Goldwasser, 1987, vol. III, pp. 98-101; M. Grinberg, 1985, p. 283; S.
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
Resistance: Subversion as a Social Fact”, În Nicholas Dirks, Geoff Eley, Sherry Ortner (coord.), Culture, Power, History, Princeton University Press, Princeton Doray, Marie-France, 2000, „Rituri familiale și Începerea noului an școlar”, În Monique Segré (coord.), Mituri, rituri, simboluri În societatea contemporană, Amarcord, Timișoara Dorfles, Gillo, 1975, Estetica mitului, Univers, București Doty, William G., 1986, Mythography: The Study of Myth and Rituals, The University of Alabama Press, Tuscaloosa Douglas, Mary, 1965, Purity and Danger: an Analysis of the Concepts of Pollution and
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
Press, Bowling Green Favret-Saada, Jeanne, 1983, Les mots, la mort et les sorts: la sorcellerie dans le Bocage, Gallimard, Paris Fellous, Michelle, 2000, „Noi rituri de trecere și ciclul de viață”, În Monique Segré (coord.), Mituri, rituri, simboluri În societatea contemporană, Amarcord, Timișoara Filip, Vasile, 1999, Universul colindei românești din perspectiva unor structuri de mentalitate arhaică, Saecullum I.O., București Firth, Raymond, 1963, „Offering and Sacrifice: Problems of Organisation”, În The Journal of Royal Anthropological Institute of Great Britain and Ireland
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
Gabriel, 1997, „Les biographies d’Elvis Presley: un récit mythique”, În Monique Segré, (coord.), Mythes, rites, symboles, L’Harmattan, Paris Segré, Gabriel, 2001, „La voix d’Elvis”, În Terrain, nr. 37 Segré, Monique, 2000a, Mituri, rituri și simboluri În societatea contemporană, Amarcord, Timișoara Segré, Monique, 2000b, „Ritualuri Într-o instituție de artă”, În Monique Segré (coord.), Mituri, rituri și simboluri În societatea contemporană, Amarcord, Timișoara Sellars, Richard; Walter, Tony, 1993, „From Custer to Kent State: Heroes, Martyrs and the Evolution of
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
2001, „La voix d’Elvis”, În Terrain, nr. 37 Segré, Monique, 2000a, Mituri, rituri și simboluri În societatea contemporană, Amarcord, Timișoara Segré, Monique, 2000b, „Ritualuri Într-o instituție de artă”, În Monique Segré (coord.), Mituri, rituri și simboluri În societatea contemporană, Amarcord, Timișoara Sellars, Richard; Walter, Tony, 1993, „From Custer to Kent State: Heroes, Martyrs and the Evolution of Popular Shrines in the USA”, În Ian Reader, Tony Walter (coord.), Pilgrimage in Popular Culture, Macmillan Press, Houndmills Shaw, Peter, 1981, American
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
pentru străinătate a Radiodifuziunii Române (1954-1989). Debutează în „Tribuna poporului” (1944). După câteva traduceri realizate în colaborare cu Paul B. Marian, publică singur traducerea romanului Serenada de James Cain (1945). Colaborează cu povestiri, schițe umoristice, recenzii, interviuri, traduceri ș.a. la „Contemporanul”, „Flacăra”, „La Roumanie d’aujourd’hui”, „Tribuna României”, „Cinema”, „Luceafărul”, „România literară”, „Licurici”, „Urzica”. Multe dintre cărțile lui M. sunt repovestiri ale unor povești, basme, legende, mituri, snoave aparținând unor zone lingvistice și culturale dintre cele mai diverse. Astfel, în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288019_a_289348]
-
texte prin revistele din Bucovina. Terminând școala primară la Mihăileni în 1881, P.-P. începe liceul la Pomârla și îl va continua la Botoșani. Este perioada în care își publică cele dintâi versuri în „Familia” (1888), apoi în „Drepturile omului”, „Contemporanul”, „Ilustrațiunea română”. O vreme urmează cursuri liceale și la Iași, unde, cuprins de o afecțiune subită pentru arta scenei, se înscrie și în clasa de declamație a Conservatorului. Dar, covârșit de neajunsuri materiale, nu-și poate termina studiile. Într-o
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288726_a_290055]
-
hrană, apă și căldură) trebuie satisfăcute pentru a asigura supraviețuirea individului, așadar ele nu pot fi În nici un caz ignorate. Dacă ai trăi În epoca de piatră ar trebui să vânezi și să pescuiești pentru a te hrăni. În cadrul societății contemporane, această necesitate se traduce prin necesitatea de a câștiga suficienți bani pentru a putea cumpăra hrană și pentru a asigura restul nevoilor de bază. Odată ce nevoile de bază sunt satisfăcute, adică banii câștigați sunt suficienți pentru a furniza esențialul, Încep
Modernizarea carierei de manager în instituţia de învăţământ preprimar by Dorina Buhuş () [Corola-publishinghouse/Science/1725_a_92277]
-
după romanul Bietul Ioanide de G. Călinescu, carte brusc interzisă). Va urma Școala de Literatură „M. Eminescu” (1954-1955), după care va fi student la Facultatea de Filologie din Universitatea București, secția critică literară și proză (1955-1959). Lucrează ca redactor la „Contemporanul” (1959-1968), cercetător la Institutul de Istorie și Teorie Literară „G. Călinescu” al Academiei Române (1960-1996), redactor-șef al „Revistei de istorie și teorie literară” (1974-1979). După 1990 a fost, între altele, președintele Partidului Pensionarilor. A editat și prefațat numeroase ediții ale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288284_a_289613]
-
pref. edit., București, 1972 (în colaborare cu Ileana Berlogea); Vladimir Streinu, Studii de literatură universală, pref. edit., București, 1973, Pagini de critică literară, III-V, București, 1974-1977, Eminescu - Arghezi, pref. edit., București, 1976, Poezii, pref. edit., București, 1982; Reportajul românesc contemporan (1944-1974), pref. edit. București, 1974 (în colaborare cu Nicolae Mecu și Vasile Teodorescu); 5 nuvele contemporane, pref. edit., București, 1976; Teofil Dumbrăveanu, Țara soarelui, postfața edit., Iași, 1976; Vasile Gherasim, Mihai Eminescu, pref. edit., Iași, 1977; Dinu Pillat, Itinerarii istorico-literare
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288284_a_289613]
-
edit., București, 1973, Pagini de critică literară, III-V, București, 1974-1977, Eminescu - Arghezi, pref. edit., București, 1976, Poezii, pref. edit., București, 1982; Reportajul românesc contemporan (1944-1974), pref. edit. București, 1974 (în colaborare cu Nicolae Mecu și Vasile Teodorescu); 5 nuvele contemporane, pref. edit., București, 1976; Teofil Dumbrăveanu, Țara soarelui, postfața edit., Iași, 1976; Vasile Gherasim, Mihai Eminescu, pref. edit., Iași, 1977; Dinu Pillat, Itinerarii istorico-literare, pref. edit., București, 1978; Eminescu. O sută de documente noi, pref. edit., București, 2000. Repere bibliografice
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288284_a_289613]
-
traduceri: Goethe, Faust (1955), Din lirica universală (1957) și Lessing, Opere (I-II, 1958). Este propus în 1959 de Academia Suedeză între candidați la Premiul Nobel. Revine în viața literară, puțin înainte de moarte, cu colaborări la revista „Steaua” (versuri) și „Contemporanul” (articole). Lasă în manuscris ciclurile de poezii Vârsta de fier. 1940-1944, Cântecul focului, Corăbii cu cenușă și Ce aude unicornul, apărute postum în ediția Opere (I-XII, 1974-1995), autobiografia Hronicul și cântecul vârstelor, piesa Anton Pann, romanul Luntrea lui Caron
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285754_a_287083]
-
passim; Vasile Băncilă, Lucian Blaga, energie românească, Cluj, 1938; C. Fântâneru, Poezia lui Lucian Blaga și gândirea mitică, București, 1940; Dan Botta, Cazul Blaga, București, 1941; Călinescu, Ist. lit. (1941), 792-797; Ist. lit. (1982), 876-881, 951-953; Șerban Cioculescu, Aspecte lirice contemporane, București, 1942, 93-113; Papadima, Creatorii, 84-92, 430-449; Ovidiu Drimba, Filosofia lui Blaga, 1944; Ov. S. Crohmălniceanu, Lucian Blaga, București, 1963; Călinescu, Aspecte, 81-91; Negoițescu, Scriitori, 180-185, 256-260; Streinu, Versificația, 86-89; Ivașcu, Confruntări, I, 317-384; D. Micu, Lirica lui Lucian Blaga
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285754_a_287083]
-
Dan Grigorescu și Florin Toma, introd. Dan Grigorescu, București, 1985, 240-244, 263-266; Eugen Todoran, Lucian Blaga. Mitul dramatic, București, 1985; Scarlat, Ist. poeziei, III, 144-146, 224-282; Măciucă, Motive, 60-77; Ion Bălu, Lucian Blaga, București, 1986; I. Oprișan, Lucian Blaga printre contemporani, București, 1987; Băncilă, Portrete, 182-230, 292-330; Ștefănescu, Prim-plan, 40-47; Mihăilescu, Întrebările, 155-168; Ioana Em. Petrescu, Eminescu și mutațiile poeziei românești, Cluj-Napoca, 1989, passim; Țepelea, Opțiuni, 274-290; Noica, Istoricitate, 130-195; Papu, Lumini, 381-387; Grigurcu, Eminescu - Labiș, 111-132; Holban, Literatura, 281-294
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285754_a_287083]
-
texte inconfundabil personalizate. Pe dimensiunile diacroniei, "caragialismul" definește descendența "atitudinală și estetică a spiritului tutelar caragialian". Reconstituirea descendenței a impus, în prealabil, decodarea "cărții de identitate" a comicului, concept operațional proteic și glisant. Sintetica introducere în studiile teoretice, tradiționale și contemporane, conturează atât deschiderea nelimitată a sferei noționale, cât și restrângerea conceptuală excesivă. Excursul exploratoriu îi ajută să contureze "genul proxim și diferența specifică" a problematicii comice. Creația lui Caragiale trece examenul "tuturor formulărilor determinative ale comicului", exemplificând pregnant aspecte divergente
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
românești a impus urmașilor responsabilităti uriașe"9. Cu acest exemplu, pătrundem și în domeniul destul de sărac al exegezelor centrate pe comic. Practic, în afara unor istorii ale teatrului, ca Teatrologia românească interbelică, semnată de Justin Ceuca, sau ca Istoria dramaturgiei române contemporane 10, semnată de Mircea Ghițulescu, a celor cu aplicație asupra dramaturgiei universale 11 și a unor capitole consacrate "comediei"12 sau, de cele mai multe ori "umorului", comicul nu a beneficiat de niciun studiu care să-i urmărească sistematic pătrunderea în literatura
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
în G. Panu și în mulți alți comentatori care împărtășeau părerea că "dramaturgia lui Caragiale, atât de ancorată în realitatea social-politică a vremii, este condamnată la o moarte rapidă. Așadar, o operă fără posteritate, menită să fie receptată exclusiv de către contemporani"36. Dimpotrivă, în ciuda acestor previziuni, receptarea operei caragialiene a fost impusă publicului nu prin numeroase comentarii în note de subsol, cum profetiza E. Lovinescu 37, ci prin prezența vie în substanța literaturii care i-a urmat. Dintre "jocurile cu mai
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
a scriitorilor afiliați avangardei postbelice, sensibili la spectacolul angoasant al lumii aflată într-o stare de criză a valorilor, de derută și dezordine, nu este o ,,formulă estetică hibridă și aberantă"26, ci ,,una din modalitățile fundamentale prin care dramaturgii contemporani își propun să reprezinte condiția umană."27 Pe de altă parte, tragicul poate fi minimalizat, relativizat, parodiat, caricaturizat, luat în râs, într-o formă apropiată de grotesc. Societatea modernă suferă de ,,moartea tragediei"28, de păcatul deriziunii, de dezagregare sub
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
Garabet Ibrăileanu: ,,Bineînțeles Caragiale nu este un satiric din cauza obiectului zugrăvit, ci din cauza firii sale. Dacă era un umorist din fire, alegea altă lume, alte subiecte. Dar atunci n-ar mai fi fost marele istoric al unei perioade din România contemporană, pentru că tarele urâte ale unei societăți nu pot fi tratate umoristic. Criticul unei societăți este întotdeauna un satiric"14. Același autor încearcă să demonstreze în lucrarea Spiritul critic în cultura românească faptul că I. L. Caragiale întruchipează cel mai adecvat "spiritul
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
cazul Tabletelor din Țara de Kuty (1933), care au fost adesea raportate la Călătoriile lui Gulliver, ignorându-se textele caragialiene Cronica fantastică și Cronica sentimentală, în care satira lua forma alegoriei pentru a implica, în lipsa comentariului direct, "chinizarea" sau "tâmpenia" contemporanilor. Și la Arghezi diatriba indirectă este avantajul vădit al alegoriei, menționat cu satisfacție în formule de genul: Pentru că ne găsim în Kuty, putem vorbi pe șleau"49. Mai pregnant însă decât în Cronica fantastică a lui Caragiale, unde ironia este
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
română de Mircea Ștefănescu 52, și foarte puține piese notabile. Atunci când acestea ar fi de semnalat, nu doar datorită succesului de public sau al vedetismului autorilor, mai întotdeauna ilustrează efectul de dublu tăiș al satirei, prin refractarea intenției critice asupra contemporanilor. De pildă, într-o piesă ca Mobilă și durere de Teodor Mazilu, parodierea prea stridentă a stilului de viață high-life, pretinsă reminiscență de moravuri burgheze, se transformă în subteranul replicilor într-o "înghimpare" a fățărniciei și a snobismului celor care
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
de ghid obiectiv. De la început suntem invitați să remarcăm neutralitatea tonului: "Observați bine că narez numai faptele; nu fac nici un comentariu."149 Ceea ce nu înseamnă că nu se va folosi de puterea alegoriei pentru a implica, în lipsa comentariului direct, "chinizarea" contemporanilor. Finalul dezvăluie abilitatea caragialiană de prestidigitator ironic: "Mă iartă domnul meu, dacă mi-am uitat datoria de cicerone, lăsându-vă un moment, pe doamna și pe d-ta, pentru a mă adresa Chinezilor mei. V'o jur că am făcut
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
aceste agramatisme pe seama tendințelor generale de epatare prin limbaj ale vorbitorilor de la răscrucea secolelor al XVIII-lea și al XIX-lea. Interesant în acest sens este un incident care demonstrează că stilul lui G. Ranetti se confunda cu cel al contemporanului și colaboratorului său de la "Moftul român", Caragiale: întrucât cel dintâi își semnase cu inițiale zeflemelele la adresa inculturii lui Caion, acesta a crezut că aparțin "penei măiastre a lui Caragiale"130. De altfel, autorii Bibliografiei I.L. Caragiale 131, demonstrează popularitatea imensă
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
trăi, pentru că nu putem trăi fără presă." 137), culminând cu o ilariantă deformare a expresiei "a tăia nodul gordian" în "Ai tăiat gardianul?"138 Precursor al lui Gh. Brăescu în privința comicului de esență cazonă, Anton Bacalbașa se numără printre puținii contemporani ai lui Caragiale care reușește să se remarce prin originalitate în verva umoristică. Aceasta se datorează mai cu seamă faptului că își îndreaptă atenția către o zona tematică neabordată de colaboratorul său de la Moftul român. Cu toate acestea, grotescul personaj
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]