4,105 matches
-
era dezgolită și stăteau pe laviță, încă vreo două fotografii de-ale lui Cocoș, din față și din profil. Una în haină militară. Niște femei. Bărbați cu pălării de fetru și cizme lungi cu puști de vînătoare pe umăr și Cocoș într-o parte rînjind iarăși, sau mai bine spus, hlizindu-se la aparat. "Uite, îl vezi, cum să nu-l știu pe Cocoș! Aici e tot. Aici și aici." Nu l-a văzut, dar l-a auzit cum se bate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
Niște femei. Bărbați cu pălării de fetru și cizme lungi cu puști de vînătoare pe umăr și Cocoș într-o parte rînjind iarăși, sau mai bine spus, hlizindu-se la aparat. "Uite, îl vezi, cum să nu-l știu pe Cocoș! Aici e tot. Aici și aici." Nu l-a văzut, dar l-a auzit cum se bate cu degetul negru și uscat în țeastă. "De ce să te duci la Sarichiojd și să piardă omul bunătate de cal, că nu ești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
de ce să te duci și să nu te întorci, cînd Ali Mehmet îți poate spune totul?" N-a priceput imediat despre ce este vorba cu adevărat și de aceea a persistat în vechea greșeală. "Adică poți să-l aduci pe Cocoș aici, la hotel, în Medgidia?" Ali Mehmet a ridicat iarăși sprîncenele a mirare. "Doar ți-am spus o dată, bre, omule, ce nu pricepi, ești turc? De ce să mergi pînă acolo și să nu se aleagă nimeni cu nimic cînd poți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
spune tot. Și ce știi și ce nu știi. O să-ți iasă un, din asta, un reportagiu, cu care o să faci milioane. Și n-o să te coste decît după tarif, nici un franc mai mult." A insistat: Deci îl aduci pe Cocoș încoace, în camera asta, să stau de vorbă cu el?" Ali Mehmet a răsfirat fotografiile. "Poți să iei și o poză, unii cer și poze la gazetă. N-am zis că-l aduc. Am zis că-ți spun totul, că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
cu el?" Ali Mehmet a răsfirat fotografiile. "Poți să iei și o poză, unii cer și poze la gazetă. N-am zis că-l aduc. Am zis că-ți spun totul, că Ali Mehmet o să-ți povestească lucruri nemaiauzite despre Cocoș și banda lui!" L-a privit întrebător, încruntîndu-și sprîncenele stufoase și ciudat de negre pentru vîrsta lui. "Nu-i același lucru?" Îi veni să rîdă. Abia stăpînindu-se, l-a întrebat cu vocea gîtuită: "Și, și ceilalți, ceilalți care au venit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
L-a privit întrebător, încruntîndu-și sprîncenele stufoase și ciudat de negre pentru vîrsta lui. "Nu-i același lucru?" Îi veni să rîdă. Abia stăpînindu-se, l-a întrebat cu vocea gîtuită: "Și, și ceilalți, ceilalți care au venit pînă aici după Cocoș, ceilalți tot așa au făcut?" Ali Mehmet s-a îndreptat de spinare, și-a luat o mină gravă "dar cine-i nebun să bată drumul pînă la Sarichiojd! Păi în văgăuna aia n-a mai fost nimeni încă înainte de războiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
un ghiol acolo, dar a dispărut, s-a supt. Ce să facă acolo, fără un strop de apă, numai piatră și pelin..." L-a prins de mîneca largă a hainei, "Vrei să spui că toți jurnaliștii care au scris despre Cocoș n-au luat drumul, n-au ieșit din hotel nici măcar ca să treacă drumul?" Ali Mehmet s-a mirat sincer. A dat palmele în lături, a nedumerire, "de ce să iasă din hotel. Aici chiar și sînt de toate, doar eu mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
sincer. A dat palmele în lături, a nedumerire, "de ce să iasă din hotel. Aici chiar și sînt de toate, doar eu mă îngrijesc să fie de toate, și apă, și șerbet, și tătărușci și imam baialdî, și saraigli. Iar despre Cocoș nimeni nu știe mai multe decît mine în Medgidia. Eu sînt cel mai bătrîn turc din Medgidia. Eu l-am mai apucat pe Cocoș, în vremea aceea la Starichiojd era apă și mă țineau baierele să merg o noapte călare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
fie de toate, și apă, și șerbet, și tătărușci și imam baialdî, și saraigli. Iar despre Cocoș nimeni nu știe mai multe decît mine în Medgidia. Eu sînt cel mai bătrîn turc din Medgidia. Eu l-am mai apucat pe Cocoș, în vremea aceea la Starichiojd era apă și mă țineau baierele să merg o noapte călare pe măgar pînă acolo. Acum nimeni n-ar fi în stare, dacă eu nu mai pot, nimeni nu mai poate." Îi venea să țopăie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
apă și mă țineau baierele să merg o noapte călare pe măgar pînă acolo. Acum nimeni n-ar fi în stare, dacă eu nu mai pot, nimeni nu mai poate." Îi venea să țopăie. La așa ceva nu se așteptase. "Deci Cocoș nu există, Ali Mehmet; spaima Dobrogei, lupul bălților, omul care ține în șah guvernul nu există?!" Ali Mehmet l-a privit lung și nedumerit. "Cum adică, nu există ? Există, domnule, dumneata n-ai citit ziarele, nu ești jurnalist? Doar se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
a răsfirat din nou fotografiile, le-a strîns încet, așezîndu-le unele peste altele, atunci a observat că nu erau zimțate pe margine, erau vechi, încă înainte de război, cînd încă nu se zimțuiau, ah, da, așa, era lesne de înțeles de ce Cocoș avea puști Peabody, folosite în războiul din 1877, toate se explicau ca deșirate dintr-o împletitură de andrele. L-a auzit bolborosind iarăși, de astă dată îndeajuns de clar ca să-l priceapă, "a fost, este, ce importanță are într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
a dreptul înspăimîntătoare despre anumite beteșuguri asiatice de care nu mai scapi toată viața, așa că... Și-a strîns lucrurile la repezeală, într-un fel îi părea rău că pleacă, Mehmet Ali i-ar fi spus tot felul de povești cu Cocoș ăla și, cine știe, mai tîrziu le-ar fi găsit prin gazete ca mare senzație și s-ar fi distrat nemaipomenit. Dar mai bine era că terminase totul dintr-o lovitură și se simțea grozav că reușise asta datorită calității
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
afunda în colbul gros, moale, al drumului, l-a strigat pe Ali Mehmet, care rămăsese cu banii în mînă, uluit de generozitatea clientului său de o noapte. "Ali Mehmet, spuneți-mi, și morții ăia despre care scriu ziarele tot de Cocoș au fost omorîți?" Ali Mehmet a venit pînă aproape de el, a strîns ochii din cauza luminii, înlăuntru era întotdeauna o lumină pală, sepia, de fotografie veche, "a, morții ăia, nu, ăștia sînt căsăpiți de alții. Sînt tot felul de crime prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
pală, sepia, de fotografie veche, "a, morții ăia, nu, ăștia sînt căsăpiți de alții. Sînt tot felul de crime prin părțile astea, dar unde nu sînt, domnule?! Dar știi dumneata cum sînt jurnaliștii, le mai încurcă, pun în seama lui Cocoș lucruri pe care nu le-a făcut, iar despre cele care le-a făcut nu scot un cuvînt. Dar Mehmet Ali știe adevărul, cine vrea să-l știe să stea de vorbă cu el. Pe dumneata asta nu te interesează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
lumina numai biroul, ținîndu-l în umbră. A citit de două ori, încet, de parcă ar fi silabisit. I s-a părut chiar că-l aude îngînînd cuvintele scrise de el. A închis dosarul, a bătut cu palma peste el. "Deci așa. Cocoș nu există, dar crimele există. Și toată chestiunea asta nu privește Serviciul. Asta e concluzia dumitale, domnule Leonard?" A răspuns clar, cît se putea de clar, cu toate că era grozav de emoționat. "Domnule director, toată "afacerea Cocoș" e o cacealma inventată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
peste el. "Deci așa. Cocoș nu există, dar crimele există. Și toată chestiunea asta nu privește Serviciul. Asta e concluzia dumitale, domnule Leonard?" A răspuns clar, cît se putea de clar, cu toate că era grozav de emoționat. "Domnule director, toată "afacerea Cocoș" e o cacealma inventată de cîțiva ziariști în criză de subiecte. După cum am arătat, Cocoș a acționat înainte de război, fotografiile care s-au publicat în ziare sînt vechi, aparțin unui restaurator din Medgidia, Ali Mehmet. E un tip bizar, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
privește Serviciul. Asta e concluzia dumitale, domnule Leonard?" A răspuns clar, cît se putea de clar, cu toate că era grozav de emoționat. "Domnule director, toată "afacerea Cocoș" e o cacealma inventată de cîțiva ziariști în criză de subiecte. După cum am arătat, Cocoș a acționat înainte de război, fotografiile care s-au publicat în ziare sînt vechi, aparțin unui restaurator din Medgidia, Ali Mehmet. E un tip bizar, care susține că un lucru povestit este la fel de real ca și unul întîmplat..." Aici Mihai Mihail
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
ceea ce te-a făcut să fii bun în ochii lui Mihail, ideea, i se părea firească, venise de la sine, însă nu-l speria. Era convins că lui nu i se putea întîmpla așa ceva, mai ales acum cînd reușise în "afacerea Cocoș". Și mai convins era de faptul că în curînd se va muta în cealaltă aripă a clădirii, unele se aflau cabinetele șefilor de birou. Începuse să-și facă mici planuri. Cum își va aranja în cameră, cumva o să-l imite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
greu al întrevederii. Nu știa mai nimic și trebuia să arate că știe foarte mult. Lucruri comune amîndurora. Într-o fracțiune de secundă i s-a luminat mintea. De parcă l-ar fi străbătut un fulger. "Împreună" nu era decît "afacerea Cocoș". Turcul Ali Mehmet. Atunci îi spusese Mihail ceva asemănător. "Sigur, domnule director, o poveste inventată poate fi la fel de reală cît orișice lucru întîmplat." Era cu adevărat un tip nemaipomenit, acum se convingea că el, Leonard Bîlbîie, își găsise locul potrivit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
el era omul pus să se îngrijească de păstrarea normalității. Iar, pe lîngă toate acestea, prințul nu aparținea doar Vladiei. El venea pentru cîtva timp în așezare de undeva și apoi se-întorcea tot acolo, undeva. Asta, era la mintea cocoșului, presupunea tot felul de relații, legături, complicații. Șerban Pangratty era obligat să facă politică, nu că ar fi fost preocupat ori pasionat, dar, prin starea lui, trebuia să facă. Iar el cam mirosise ce fel de politică putea face prințul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
ele îl dusese și pe el mintea, poate erau chiar adevărate, sigur erau adevărate, altfel nu l-ar fi preocupat și pe Mihai Mihail, ce altceva fusese la mijloc atunci cînd l-a trimis la Medgidia, să-l caute pe Cocoș, dacă nu astfel de gînduri? Ceea ce îl făcuse să fie atent era felul în care îi împărtășise prințul Cantacuzino preocuparea, era foarte plastic, foarte sintetic și în același timp de o simplitate apropiată zvonurilor, poveștilor care circulă în cele mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
a sîngerat din greu, care cu brațul ei ostenit a adunat la un loc țara, bucatele ce se împart, stă pe la uși, stă pe la ferești și se bucură că e măcar prima dintre slugi. Știa ce urmează. Era la mintea cocoșului. Nu mai era decît un pas de făcut ca să li se deștepte în creierașul lor plin de rotițe și șaibe gîndul că trebuie făcut ceva ca să iasă din nenorocire, din mucegaiul, din balta stătută în care au fost împinși ușurel-ușurel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
singuri focul sub cazan trebuie să arate că ei sînt singurii care pot ține capacul închis. Ca pompierii care dau singuri foc la oraș pentru a nu fi tăiați de pe statele de plată ale primăriei. Ori ca povestea cu banditul Cocoș care terorizează un sfert din populația țării și din care pricină e nevoie de o mînă forte să facă ordine. Era chiar de mirare că nu s-a cerut instituirea de măsuri excepționale, care să dea mînă liberă guvernului. Uite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
singularitatea observațiilor sale. Doar nu fusese singurul "om cu treburi" în toată casa aia! Sînt două posibilități, domnule Mihail. Fie că toată chestia asta nu-i decît o farsă, nu merită atenție nici de doi firfirici, un fel de afacere Cocoș, văd că am ajuns să mă specializez, fie că toată lumea se îngrijește ca ofițerimea asta să reușească în prostia ei, are un interes deosebit să-și ducă planul pînă la capăt." Mihail pufni de cîteva ori, făcu "daa, da, da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
de plutocrați, nimeni nu mai respectă armata, toți au uitat că există o Coroană, patriarhul face politică în loc să-și vadă de ale sufletului, comerțul e în pericol, țara e bîntuită de bandiți de drumul mare, ai citit, dom'le, despre Cocoș! Omoară lumea, împușcă jandarmii, nu există o mînă de fier, o mînă de fier, o mînă de fier ne trebuie!" Și se înroșise, dar nu de la rachiu, se înroșise gotcă strigînd atît de tare că "e nevoie de o mînă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]