4,784 matches
-
era enervat ori excitat. Achile stătea aproape întotdeauna îmbrăcat gros, cu sacoul pe el, chiar și în mijlocul verii, deși uneori mai ieșea doar în cămașă, mai ales seara, dar avea grijă să-și pună un maiou strâmt, care îi ținea creasta în frâu. Viața lui intimă era destul de grea. Se ducea la Castelul Spermului o dată pe săptămână, de preferință lunea, când era mai puțină lume, și își făcuse faimă prin faptul că nu se dezbrăca niciodată; se descheia la prohab și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
iasă până când servitoarea nu se întorcea să-și termine curățenia ori până când n-ar fi deschis cineva un geam. Era prins și terorizat. Achile a ieșit din baie ștergându-se cu prosopul. Printre șuvițele ude se vedeau bine cornițele, iar creasta atârna bleagă și îmbobocită de-a lungul spinării. Zogru se uita din dormitor, cu ochii uluiți ai lui Pampu, fără să îndrăznească să se mai clintească. Descoperirea îi dădea fiori și-l făcea să creadă că avea într-adevăr de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
transparentă. Pentru Achile, Zogru arăta ca un mormoloc și își închipuia că este un suflet de pe lumea cealaltă. Când l-a văzut intrând din nou, subțiindu-se ca firul ierbii și unduindu-se șerpește, lui Achile i s-a ridicat creasta de pe șira spinării. - Ei, m-ai văzut? - Sigur. Arătai ca... o cobră cu fălcile lățite și fâlfăitoare. - Cam așa... plus fața lui Pampu. - Care Pampu? - Primul meu... prieten. Pot să m-așez? - Sigur că da. Stai unde vrei tu. Zogru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
avea să stea în poziția aceea fără să știe ce are de făcut. Stătea aplecată, ținând cu amândouă mâinile copil încă prins de uterul ei, prin cordonul ombilical. Părea mort și anormal, modelat din ceară. În dreptul sexului, se vedeau trei creste mici, paralele. Apoi a căzut ceva pe gresia verde a băii, o bucată de carne însângerată, ca un creier zdrobit, și odată cu el și sângele pe care nu-l mai văzuse de câteva luni. A învelit copilul în bluza de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
afară din trăsură și să o ducă la locul unde știa că zăcea mortul. În schimb, se înclină simplu și se uită la balzonul familiei încrustat într-o frunză aurită pe ușa trăsurii. Se întoarse și, în sfârșit, trecu peste creasta podului. Cu o hotărâre bruscă, pentru a evidenția independența mișcărilor sale, privi în jos. Inevitabil, văzu capul, spart ca un fruct tocat. Zăpada din jurul adunăturii de carne, oase, păr și creieri era o fleșcăială roză. Ca un nebun, Porfiri avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
lui Ravelstein, ținea mult la bătrânul Abe. Dar era imposibil să‑ți dai seama cum Îl privea Battle pe Ravelstein. Nu exista nici un indiciu asupra a ceea ce se petrecea Îndărătul frunții lui impunătoare. O frunte care cobora abrupt spre o creastă zbârlită supraorbitală ce intersecta linia dreaptă a nasului și se acorda cu paralelele strânse ale buzelor - gura unui rege celtic. Se poate ca În trecut să se fi antrenat ca halterofil olimpic. Era un om extrem de puternic - dar la ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
se vedea nici o urmă de casă, oriunde întorcea privirea, vedea doar acele valuri amenințătoare a unei mări încremenite. Se opri deodată, când în față îi apăru o despicătură adâncă în carnea dealului, o despicătură unghiulară cu unghiul ascuțit orientat spre creasta dealului, cu marginile perfect taluzate de mâna omului iar acolo jos o casă albă nu prea mare, fără gard în preajmă, care după cum se putea vedea, mai ales de aici de sus, rămăsese pe pământul pe care fusese construită, iar
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
domnilor că lumea se schimbă și merge spre radicalizare? Citiți pe Internet ce se spune despre țigani de exemplu și poate veți înțelege. În țările vestice nu numai țiganii sunt vinovații, dar asta-i altă căciulă. Oare nu observați pe creste avalanșa care irupe din ce în ce mai des în lumea occidentală: respingerea multiculturalismului, exacerbarea valorilor naționale, enclavizarea și caricaturizarea politicilor liberale? Sunt semne că istoria începe să se repete așa cum a făcut-o de atâtea ori în cursul mileniilor. Dar mă cutremur uneori
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
aveau una curbată ca o seceră, cu tăișul în afară: reteza alunecând într-o parte, fără să se-nfunde printre oase, cum se-ntâmpla cu scramasaxul. Începând cu scuturile rotunde de lemn îmbrăcat în piele și terminând cu coifurile cu creastă, de piele și de metal, care aveau în vârf smocuri de păr de cal, totul era gândit pentru a ușura călăritul. Armurile ce le protejau pieptul erau din piele, având doar câteva plăci metalice. Haganul și curtenii erau singurii care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
se-ntoarcă la el. Am greșit spunând toate astea, căci vasalii au început să se îndoiască de sănătatea minții regelui. Din păcate, prin martie viața prietenului meu a început să o ia la vale asemenea pietrei ce se desprinde de pe creasta unui munte. La început urinatul i-a fost tot mai greu și avea aceleași dureri pe care le dă guta. Fiindcă adesea trebuia să stea la pat, am avut lungi convorbiri. Din care am înțeles că de-acum totul i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
întunecată în care mă strecor n-are mai mult de patru metri în lățime și lungime, iar în înălțime dacă îmi ridic brațul îi ating cu ușurință tavanul, prin intrarea îngustă se strecoară după mine și soarele, a trecut printre crestele celor două vârfuri de munte din depărtare și luminează acum prin cadrul ușii strâmte de piatră o parte a adăpostului, acum văd și patul grosolan de crengi curățite de ramuri, pe deasupra un strat de iarbă uscată, în mijlocul încăperii, în cerc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
o impresie foarte puternică. Pentru prima oară am Înțeles că există și oameni diferiți. De ce oare nu cunoscusem În lumea din jurul meu astfel de oameni ? Citind cartea despre „drumul cel mare“ al lui Sándor, urcam și eu cu ochii minții crestele Himalayei, În căutarea a ceva misterios și neprețuit. CĂci ceva trebuie să-l fi ținut pe Kórösi În Tibet. Ceva trebuie să fi schimbat făgașul sufletului său. Dar ce ? lunga călĂtorie, cu neajunsurile și obstacolele ei, care i-au solicitat
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
ușurință că noua variantă seamănă izbitor cu cea veche, începînd cu ținuta și atitudinea regelui și sfîrșind cu modul de a păși al calului. Singurele deosebiri pe care le-am remarcat vizează coama zimțată a armăsarului, care aduce cu o creastă de dinozaur, și coada fluturînd cam frivol, pe cînd cea veche se arcuia paralel cu crupa și sfîrșea în atingere cu picioarele din spate. Ei bine, deosebirile sînt prea mărunte spre a susține vreo pretenție de originalitate și a exclude
Ei bine by Ștefan Cazimir () [Corola-journal/Journalistic/8459_a_9784]
-
acolo. — Și? — Apoi, am auzit un țipăt. I-a ucis pe amândoi, iar eu am alergat spre casă să vă spun ce s-a Întâmplat. — Încotro a luat-o? — Ultima oară când l-am văzut, se ținea cu mâinile de creasta zidului, așa că bănuiesc că a sărit peste el. Cred că am auzit ceva plescăind În apa din șanț. — Shinshichi, fugi după el. Trimite imediat oameni pe drumul spre sat. După ce dădu aceste ordine, Koroku se repezi și el Înspre poarta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
sau poate un vizionarism fără margini? „Are magnetism,“ Își spuse Kahei, hotărând că băiatul acela ciudat la Înfățișare Îi plăcea. Dacă l-ar fi studiat mai atent, ar fi descoperit, ascunse sub murdăria de pe drum, două urechi roșii ca o creastă de cocoș. Și nu văzu nici că, deși Hiyoshi era Încă tânăr, marea pricepere pe care avea s-o manifeste În anii viitori se observa deja În liniile frunții, care, la prima vedere, Îl făceau să pară un bătrân. Discernământul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
zâmbet mulțumit. Cei patruzeci de mii de oameni ai armatei clanului Imagawa se aflau acum la o aruncătură de băț și, pentru a le spiona dispunerea și moralul, trupele clanului Oda Își ascunseră steagurile și flamurile și observară situația de pe creasta muntelui. Corpul de luptători ai lui Asano Mataemon se stânsese pe versantul de la miazănoapte, puțin mai departe de grosul armatei. Deși erau arcași, lupta din acea zi nu avea să le solicite arcurile și săgețile, așa că oamenii purtau lănci. Micul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
În comun cu teama obișnuită. Nu că le-ar fi slăbit voința, dar treceau de la viața cotidiană, la viața de luptă. Procesul cerea doar câteva secunde, Însă, În clipa aceea, omului i se făcea pielea de găină, roșie ca o creastă de cocoș. Pentru o provincie În război, viața de soldat nu era cu nimic diferită de aceea a fermierului care folosește prășitoarea sau suveica de țesut. Ambele erau la fel de valoroase, iar dacă provincia cădea, toți piereau odată cu ea. Cei cărora
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
de gardă. — Oamenii care ne Însoțesc ar trebui să rămână acolo. Nu ne-ar prinde bine să ne continuăm drumul cu un grup prea numeros, dincolo de locul ăsta. Acestea fiind zise, Hideyoshi și Nobunaga mai făcură treizeci-patruzeci de pași, până pe creasta colinei. În jur nu mai creșteau copaci. Ierburi și buruieni fragede, care ar fi fost foarte bune pentru nutreț, se Întindeau pe suprafața muntelui. Flori-balon chinezești foșneau prin iarba uscată. Muguri de punga-cerșetorului li se agățau de tecile săbiilor. Cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
li se terminaseră, dar mai rămăsese o parte din spiritul Anului Nou. Seara aceea Însemna a cincisprezecea zi din Luna Întâi. Tatăl lui Shojumaru nu era În tabără. În pofida frigului, stătea pe un taburet de campanie care fusese plasat pe creasta unei coline, departe de cazărmile improvizate. Nu era adăpostit de vânt, iar acesta Îi tăia carnea și aproape Îi Îngheța sângele În vene. Dar Kanbei privea concentrat spre Întinderea Întunecată, de parcă ar fi fost statuia de lemn a unui războinic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Îi strigă din spate bărbatului ei: — Voi pleca Înaintea voastră! Katsuyori rămase Încremenit, țintuindu-și soția cu privirea. Ținând În mâini o sabie scurtă, femeia privi spre cer, apoi Închise ochii. Avea fața albă și pură ca luna răsărind peste creasta muntelui. Calmă, intonă un vers din Sutrele Lotusului, care Îi plăcuse să recite, În alte vremuri. — Tsuchiya! Tsuchiya! strigă Katsuyori. — Stăpâne? — Asist-o. Dar soția lui Katsuyori nu așteptă lama valetului, ci-și apăsă propriul jungher drept În gură, În timp ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
că veți Învinge și dumneavoastră și toți generalii dumneavoastră v-ați pus viața miză În jocu-ăsta, da’ eu n-aș pune nici juma’ de miză pe-un asemenea rămășag. I-auziți, toată lumea! N-am dreptate? În timp ce dădea din brațe pe creasta barajului, cerând acordul tuturor muncitorii, un strigăt de răspuns se ridică Într-o clipă și un val de brațe omenești Începu să se unduiască Încoace și-ncolo, cât vedeai cu ochii. — Asta-i singura voastră plângere? Întrebă Kanbei. — Mda. Pe-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
vă dăm o primă pentru a vă stimula puțin. Primiți-o, exprimați-vă mulțumirile și Întoarceți-vă neîntârziat la muncă. Când soldații primiră ordinul, toți sacii de paie fură spintecați și din ei se revărsară munți de monede, aproape acoperind creasta stăvilarului. — Înhățați cât de mult puteți și duceți-vă. Dar numai câte un pumn de fiecare om. O spusese foarte răspicat, dar lucrătorii Încă mai ezitau să Înainteze. Șopteau Între ei și se uitau unii la alții, Însă muntele de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
capitalei. Când șirul celor trei mii de oameni și cai ajunse la râul Kamo și se opri un moment, toți soldații se Întoarseră să privească În spate, iar Mitsuhide făcu același lucru: observând valurile roșiatice ale râului, știură că, de după crestele din spatele lor, răsărea soarele. Ofițerul Însărcinat cu aprovizionarea armatei se apropie de Mitsutada și-l Întrebă despre micul dejun: — Facem aici pregătirile de dimineață sau mergem mai departe, până la Nishijin? Mitsutada tocmai voia să-l Întrebe pe Mitsuhide ce intenții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
a Orei Șobolanului. * * * Mitsuhide stătea la o răspântie: dacă ar fi luat-o la dreapta ar fi ajuns spre apus; dacă ar fi luat-o la stânga ar fi mers prin satul Kutsukake și peste Râul Katsura, până În capitală. Ajunsese pe creasta colinei pe care o urcase toată viața. Cele două drumuri din fața lui reprezentau un punct de răscruce și o finalitate. Dar vederea care se Înfățișa ochilor lui În noaptea aceea nu-l Îndemna spre nici un fel de reflexii. În schimb
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
brațe, bătrâni și copii fugeau de sub ruine, ca niște crabi lepădându-și carapacele vechi. Astfel, soldații reușiră să astupe șanțul cu uși și scânduri de acoperiș. Imediat, toți se buluciră să escaladeze zidul. Pușcașii Își aliniară armele și, ochind de pe creasta zidului spre curte, traseră prima salvă. Între timp, În clădirile din incinta templului se lăsase o Încremenire nefirească. Toate ușile din fața templului principal erau Închise și ar fi fost greu de spus dacă Înăuntru se găsea sau nu un inamic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]